ความรักที่เขาว่ากันว่าสวยงาม ในชีวิตนี้พิมพ์ชยาจะมีโอกาสได้พานพบสักครั้งหรือไม่ ในเมื่อทะเบียนสมรสในมือเป็นแค่เครื่องหมายตีตราที่เขาใช้แย่งเธอมาจากผู้ชายที่ได้ขึ้นชื่อว่าเป็นพ่อของเขาเอง
กวิน กิตติบริรักษ์ (32) สถาปนิกหนุ่มผู้เดาใจยาก ปมครอบครัวทำให้เป็นคนก้าวร้าว ผู้ชายที่เขารักที่สุดคือพ่อบังเกิดเกล้า แต่คนที่เขาเกลียดที่สุดก็คือพ่ออีกเช่นกัน
พิมพ์ชยา อติกุล (26) พนักงานบริษัทอสังหาริมทรัพย์ ที่ไมตรีจิตมาจากรอยยิ้มที่จริงใจ ทุกวินาทีของแต่ละวันเธอสร้างมันเพื่อแม่และน้องชาย
สิ่งที่เลวร้ายที่สุดของพิมพ์ชยา คือการที่จะต้องเซ็นชื่อตัวเองลงบนกระดาษสี่เหลี่ยมผืนผ้า ซึ่งเปรียบเสมือนหางเสือเรือหักขวางลำน้ำให้ชีวิตของเธอแปลเปลี่ยนไปอีกทาง
ไม่มีสิ่งใดเลวร้ายเท่ากับการอยู่กับคนที่เขาไม่รักเรา ไม่มีสิ่งใดจะทุกข์เท่าการเห็นเขาหมางเมิน ความอดทนของพิมพ์ชยาจะสิ้นสุดลงเมื่อใด ในเมื่อหัวใจของเธอได้มอบให้กับสามีตามใบทะเบียนไปจนหมดแล้ว
ความเจ็บช้ำจากมารดาถูกถ่ายทอดสู่จิตใจของกวินจนไม่มีที่ว่างเหลือให้กับหญิงสาวที่เป็นทาญาติของผู้หญิงที่เคยเข้ามาเป็นส่วนเกินของครอบครัว ความรักที่เป็นปัจจุบันถูกปิดกั้นจากความเจ็บแค้นจากอดีต เหมือนไฟสุมอยู่ในใจให้เขามอดไหม้จนแทบหมดแรง
Guest
