คุณคิดว่า "มนุษย์" เป็นสัตว์ประเสริฐใช่มั้ย?
แล้วคุณคิดว่ามนุษย์ "เห็นแก่ตัว" หรือเปล่า?
"ทุกการเลือกล้วนส่งผลต่ออนาคต" ระหว่างความเมตตากับความอยู่รอด ดูเหมือนว่ามนุษย์จะเลือกอย่างหลังมากกว่า หากแต่หนุ่มหล่อสัตวแพทย์จบใหม่คนนี้ เขาตัดสินใจเลือกอย่างแรก แล้วเขาต้องแลกกับอะไรบ้าง?
"อึ๊บ อึ๊บ จะถึงแล้ว" หนุ่มน้อยวัย 13 ปี ปีนอยู่บนกิ่งมะม่วงต้นใหญ่ พยายามเอื้อมมือคว้ากรงนกเขาที่ห้อยแขวนอยู่ เพื่อเปิดสลักกลอนหวังให้มันบินหนีออกไปได้
"เฮียอาร์ตก๊าบบบ ก็อตซิลลาตื่นแล้วก๊าบบบ" เด็กน้อยวัยสามขวบผู้ทำหน้าที่ดูต้นทาง
"เหว๋อ...ตุ๊บ! โอ๊ยยย" หนุ่มน้อยตกลงไปกองอยู่ใต้ต้นมะม่วง นั่งร้องโอดครวญ
คุณตาวันเกษียณพุงพลุ้ยเดินตรงเข้ามาดึงคอเสื้อเด็กทั้งสองคนหิ้วเดินมาบ้านหลังใหญ่ที่อยู่ติดกัน
"คุณริว...สามครั้งแล้วนะเดือนนี้ เอาไง จะให้ผมจับส่งตำรวจเลยดีมั้ย?" คุณตาก๊อตซิลลาใบหน้าแดงก่ำด้วยความโกรธปนรำคาญ
"เอ่อ...ใจเย็นๆ คะคุณพี่สมาน ดิชั้นต้องกราบขอโทษแทนลูกชายด้วยนะคะ จะไม่มีครั้งที่สี่อีกแน่นอนค่ะ ดิชั้นสัญญา" คุณหญิงศรีสุดารีบเข้าไปขอโทษขอโพย แล้วรับลูกชายทั้งสองกลับมา
"ใช่คับ...ผมสัญญา หากมีครั้งที่สี่ คุณสมานจะทำยังไงก็พิจารณาได้เลยครับ" มิสเตอร์ทสึนากะ คิอิชิ ผู้เป็นสามีกล่าวเสริม
"คุณพูดแล้วนะ ครั้งหน้าผมจับส่งตำรวจแน่!"
Guest
