คำเตือน
เนื้อหาภายในเรื่องจะมีการกล่าวถึงความรุนแรง คำหยาบคาย และพฤติกรรมที่ไม่เหมาะสมของตัวละคร โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน
บทนำ
แสงสว่างพยายามนำทางเขาออกจากความมืดมิด
แต่อีกฟากฝั่งกำลังฉุดรั้งเขาเอาไว้
“พี่ทำมันมานานหรือยัง”
“มึงสองคนล็อคตัวน้องกูไว้”
เจ้าของน้ำเสียงเรียบเย็นหันไปสั่งสมาชิกในแก๊ง ทำทีเมินเฉยแม้จะประหม่าเล็กน้อยเมื่อความลับที่เขาปกปิดฌานมาตลอดกำลังเปิดเผย
“ปล่อยกู!”
“มึงอยู่นิ่ง ๆ ก่อนเถอะฌาน”
ชายหนุ่มถอนหายใจแรงหวังสงบสติอารมณ์ ก่อนหันกลับไปทำการซื้อขายตามปกติจนทุกอย่างเสร็จสิ้น พอฝ่ายคู่ค้าเดินจากไปเขาก็เก็บของต่าง ๆ ทับเงินเอาไว้ดังเดิม จัดระเบียบให้ดูเหมือนกระเป๋าเสื้อผ้าธรรมดาแล้วหันกลับมาคุยกับฌานอีกครั้ง
“มึงเป็นบ้าอะไรฌาน”
“พี่ทำมานานหรือยัง อะไรเหี้ย ๆ แบบเนี้ย!!”
“นานกว่าที่มึงคิด”
“ผมเคยบอกพี่แล้วไงว่าอาชีพพวกนี้มัน...” ฌานขบฟันแน่นก่อนเบิกตาโพลงเพราะนึกอะไรบางอย่างขึ้นมาได้ ท่าทีเขาดูกังวลไม่ใช่น้อย “พี่ไม่ได้รับมันมาจากเขาคนนั้นใช่ไหม!”
“หุบปาก แล้วอย่าคิดจะพูดถึงเขา!!”
“พี่ก็รู้ว่าเขาเป็นคนยังไง”
“กูรู้”
“เรื่องวันนั้นที่พี่ไม่ยอมบอกว่าของในกระเป๋ามันคืออะไร ก็เพราะแบบนี้ใช่ไหม”
“เออ!”
“พี่แม่ง!”
ฌานทำทีจะปรี่เข้าหาอีกฝ่ายแต่ก็โดนชายสองคนที่ล็อคตัวเขาอยู่กระชากกลับมา
แววตาวูบไหวจ้องมองคนตรงหน้าด้วยความรู้สึกผิดหวัง และเสียใจยิ่งกว่าเมื่อได้รู้ว่าคนที่เขาเคารพรักเสมือนที่ชายแท้ ๆ หลอกใช้เขามาโดยตลอด
เหตุการณ์ในวันนั้น นอกจากจะทำให้เขาหมดสิ้นซึ่งศรัทธาต่อผู้เป็นดั่งพี่ชายแล้ว มันยังทำให้เขาต้องตกอยู่ในสภาวะที่ยากจะหลีกหนี
ในโลก..ที่มืดมิดยิ่งกว่าเดิม
**ห้ามคัดลอก ทำซ้ำ ดัดแปลง หรือกระทำการใด ๆ ต่อนิยายเรื่องนี้ แม้จะเป็นเชิงพาณิชย์หรือไม่ก็ตาม**
Guest
