อารัมภบท
"หน้าที่ของทีมก็คือพาให้มนุษย์ที่ถูกคัดเลือกอยู่รอด จนถึงวันที่โลกจะได้รับการปรับปรุงเสร็จเรียบร้อย และยิ่งกว่าการอยู่รอด ก็คือการสืบเผ่าพันธุ์"
"ยังไง"
"ไม่เคยเหรอ?" เขาว่าเชิงแกล้งพร้อมหรี่ตา จนเธอขมวดคิ้วแน่น
"เดี๋ยวนะ ฉันหมายถึงโลกจะปรับปรุงยังไงต่างหาก!"
"นั่นไม่ใช่หน้าที่ที่เธอต้องรู้"
"หน้าที่ของฉันคือทำให้มนุษย์ที่ถูกคัดเลือกอยู่รอดอย่างนั้นเหรอ?"
"ก็ส่วนหนึ่ง" คำตอบของเขายังไม่ได้เป็นที่น่าพึงพอใจ
"แล้วมีส่วนไหนอีก?" เธอดึงให้เขาหันมาเผชิญหน้า รวดเร็วจนหน้าแทบจะประชิดกัน
นันทิยาผละออกเล็กน้อย หากแต่เขากลับใช้ฝ่ามือประคองต้นคอของเธอเอาไว้ พร้อมกันดันเข้าหาจนแทบจะไม่เหลือช่องว่างระหว่างสองใบหน้า
"สืบพันธุ์" ดวงตาใสเบิกโพลงขึ้น เมื่อคำตอบของเขาได้ประทับมาบนริมฝีปาก ความสากระคายจากเขามีกรุ่นความหอมละมุนเจืออยู่
ความอุ่นชื้นที่ไม่เคยได้สัมผัสมาก่อนในชีวิต รุกล้ำเข้ามาในโพลงปากอ่อนนุ่มที่เผยอออกจากกันด้วยความตกใจ หญิงสาวหลับตาปี๋ รับความรู้สึกอ่อนโยนที่เขามอบมาให้ด้วยสมองที่ตื้อตัน
Guest
