กลิ่นกระดังงา
" แต่เธอต้องกลับเดี๋ยวนี้ เตมินทร์พี่ขอร้อง "
คิ้วหนาขมวดเข้าหากันเมื่อเห็นท่าทางร้อนรนของเธอ
" ทำไมล่ะ ผมไมเข้าใจ "
" แต่ผมเข้าใจแล้วตอนนี้ ว่าทำไมคุณถึงอยากออกมาอยู่คนเดียวที่นี่!!"
เอกภพเดินตรงลิ่วมาด้วยความโกรธ
" เอกภพ!!มันไม่ใช่อย่างที่คุณคิดนะ "
พุดน้ำบุศย์หันไปบอกเอกภพที่ตรงเข้าหาเตมินทร์
" คุณจะบอกว่า มันเป็นเรื่องบังเอิญอีกยังงั้นเหรอบุศย์!"
" ใช่ค่ะมันเป็นเรื่องบังเอิญจริงๆ "
พูดจบพุดน้ำบุศย์ก็รีบเดินหนีเข้าลิฟท์ไปเพราะเอกภพเสียงดังจนคนเริ่มมองมาที่เธอแล้ว เอกภพวิ่งตามเธอเข้าไปที่ลิฟท์ทั้งคู่ถกเถียงกันจนกระทั่งถึงหน้าห้องของพุดน้ำบุศย์พอดี
" จนป่านนี้คุณยังกล้าโกหกผมอีกเหรอ นี่คุณเห็นผมเป็นไอ้งั่งงี่เง่าที่จะโกหกยังไงก็ได้อย่างนั้นเหรอบุศย์!!"
เอกภพตวาดใส่หน้าเธอเพราะความหึง
" บุศย์พูดความจริงนะคะภพ "
" ความจริงที่ว่าตอนนี้ที่หัวของผมมีเขางอกขึ้นมาแล้วสิ "
*** นิยายเรื่องนี้มีเนื้อหาและพฤติกรรมทางเพศที่ไม่เหมาะและควรใช้วิจารณญาณในการอ่านบุคคลอายุต่ำกว่า18ควรได้รับคำแนะนำ***
จากบทประพันธ์ของ กิ่งตะวัน
Guest
