บทที่ 1 กำเนิด ถังหลิงอี้
ณ. หมู่บ้านแห่งหนึ่ง เป็นหมู่บ้านบนภูเขาที่เงียบสงบ มีประชากรน้อย แต่มีชีวิตที่เจริญรุ่งเรือง ทุกคนมีรอยยิ้มบนใบหน้า ที่ทางเข้าหมู่บ้าน คุณจะเห็นเด็กหญิงตัวเล็ก ๆ นอนอยู่บนก้อนหินใหญ่และนอนอาบแดด เธออายุได้ประมาณ 5 ขวบ และใบหน้าของเธอแสดงถึงความเป็นผู้ใหญ่ที่แตกต่างจากคนรอบข้าง
แม้ว่าคิ้วอันแหลมคมและดวงตาที่เต็มไปด้วยดวงดาวของเด็กหญิงจะยังไม่โตเต็มที่ แต่ก็มีร่องรอยของความงดงามอยู่
“ที่รัก ลงมาเร็วๆ เตรียมกินข้าวเที่ยง” ผู้หญิงที่มีใบหน้างดงามอ่อนโยนตะโกนมาจากด้านล่าง
เด็กหญิงกระโดดลงจากหินแล้วพูดด้วยรอยยิ้มว่า
"ฉันอยู่นี่แม่" เด็กญิงผู้กับแม่ของเธอด้วยรอยยิ้ม
“เธอทำให้ฉันกลัวแบบนี้เสมอ” ดูเหมือนแม่ของเธอจะคุ้นเคยกับสถานการณ์แบบนี้ แต่ลูกสาวของเธอกลับกระโดดไปมาแบบนี้ทุกวัน