กานต์ กรการณ์ ภิรมย์วัชรกุล
คณะครุศาสตร์ ปี 3 สาขา พลศึกษา
ถ้าผมเจอเธออีกผมจะไม่ปล่อยเธอไปแน่
ไวน์ บัณฑิตา อัศวรักษ์
คณะวิศวกรรมศาสตร์ ปี 3 สาขา วิศวกรรมเคมี
ทำไมฉันต้องกลับมาเจอคนที่ทำให้ฉันเจ็บอีก
...
“นี่…ในรถนะ…”
“ใช่ไง…ในรถ”
“ถ้าไวน์ไม่ส่งเสียง...ก็ไม่มีใครได้ยิน” เขาว่าพลางโน้มหน้าลงต่ำ ใกล้จนลมหายใจอุ่นเป่ารดปลายคาง
“อ๊ะ...” เสียงหลุดออกจากลำคอเมื่อฝ่ามือหนาบดขยี้ยอดอกเธออีกครั้ง ขณะเดียวกันอีกข้างก็ถูกริมฝีปากครอบครองอย่างแนบแน่น
เขาเลื่อนใบหน้าไปซุกไซ้ซอกคอ ดูดเม้มเนื้อนุ่มตรงนั้นจนเกิดความรู้สึกเจ็บจี๊ดประหลาด ๆ ที่แปรเปลี่ยนเป็นความรู้สึกวูบไหวลึกในใจ
“พอได้แล้ว...กานต์...” เธอเอ่ยเบา ราวกับแรงจะหมดลงเรื่อย ๆ
“ไวน์...เงียบหน่อย” เขาเอ่ยเสียงต่ำ พลางผละจากซอกคอขึ้นมามองเลยไปยังด้านหลังรถ แต่ขณะที่สายตาเฝ้าระวัง มือกลับยังไม่หยุดเคลื่อนไหว ยังคงบีบเคล้นทรวงอกของเธออย่างเชื่องช้าแต่แน่นหน่วง
“มีคนมา...” เขากระซิบเบา
“อื้อ...” เธอสะดุ้งแทบลืมหายใจ เมื่อริมฝีปากร้อนก็โน้มลงมาจูบเธออย่างแนบแน่น กลบเสียงทุกอย่างไว้ในโพรงปาก เธอได้ยินเสียงฝีเท้าและบทสนทนาแว่วมาใกล้ แต่รถที่ติดฟิล์มมืดก็ช่วยปกปิดภาพในนั้นได้ดี
เสียงคุยกันเงียบลงแล้ว และฝีเท้าก็ค่อย ๆ ห่างออกไป... เหลือเพียงเสียงหอบหายใจที่ยังไม่ทันสงบ กับสัมผัสอ่อนโยนของจูบแผ่วเบาที่ริมฝีปาก
“ชอบไหม...” เขากระซิบถามเบา ๆ ข้างใบหู
บัณฑิตาเงียบ ไม่กล้าตอบ ราวกับกลัวว่าคำพูดใดจะหักพังเกราะสุดท้ายในใจ
“แต่กานต์ชอบนะ...มันตื่นเต้นดี”
Guest
