ใจร่าน

สายของวันหยุดชมพูแวะมาเยียมมารดาที่บ้าน แต่วันนี้บ้านกลับดูเงียบเชียบชอบกล

เธอเดินไปหยุดนั่งลงบนโซฟาสักพักมีชายที่อาศัยอยู่ในบ้านหลังนี้ในสถานะสามีใหม่ของแม่เธอ เธอยกมือไหว้สามีใหม่ของมารดาตามมารยาท

"แม่ไม่อยู่หรอลุงศร"

ผู้ที่ถูกถามยังไม่ยอมตอบอะไร ก่อนจะเดินมานั่งลงใกล้ชิดผู้เป็นลูกเลี้ยง สายตาของศรก้มมองตำไปที่คอเสื้อผู้มาเยือน เสื้อกามรัดรูปที่เธอใส่มาวันนี้มันช่างยั่วยวนยิ่งนัก ไหนจะกางเกงยีนขาสั้นที่ขาดข้างหน้าจนเห็นกางเกงในตัวจิวสีแดงนั้นอีกประลัย ศรกลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบากกำสิ่งที่อยู่ตรงหน้า

ชมพูเห็นท่าไม่สู้ดีจะขยับหนี แต่คนข้างๆ รั้งไหล่เธอไว้ให้อยู่ที่เดิม สอนอมยิ้มกรุมกริมกริ่มก่อนจะยอมตอบคำถามของลูกเลี้ยงสาว

"แม่ไปช่วยงานบวชลูกชายเพื่อนที่ต่างจังหวัด พรุ้งนี้ตอนบ่ายๆ นะจะกลับจ๊ะ"

"งั้นชมขอกลับก่อนนะลุงศร ไว้วันอื่นค่อยมาใหม่

ชมพูขยับตัวจะลุกหนีอีกครั้ง มือใหญ่ที่หยาบกร้านของศรกดไหล่หล่อนไว้อีกครั้ง ใจของเธอเริ่มสั่นนึกหวานกลัวขึ้นมา

"อย่าเพิ่งกลับเลย อยู่เป็นเพื่อนลุงก่อนนะ ลุงเหงามากรู้มั้ย"

คำพูดที่ฟังดูไม่น่าไว้ใจยังไม่พอ มือหน้าที่แสนจะหยาบกร้านนั้นยังล้วงผ่านคอเสื้อกามของชมพูเข้าไปถึงยอดปทุมทันอันอวบอูบของเธออีก

"อ๊าา แบบนี้ซิที่ลุงชอบ อยากสัมผัสมานานมากแล้ว"

ศรขย้ำบดขยี้เม็ดบัวงามอย่างคะนองมือ ชมพูนั่งสั่นสะท้านจนหนีบหน้าขา ก่อนจะพยามดึงมือของพ่อเลี้ยงออกจากคอเสื้อ

"ลุงอย่าทำอะไรแบบนี้กับชมอีกนะ ชมไม่ชอบ"

"ถ้าไม่ชอบเดี๋ยวลุงจะทำให้ชอบเองนะ"

พูดจบศรดึงร่างของชมพูลงบนโซฟาตัวเดิม ปากที่แข็งกระด่างของเข้ากดทับปากสวยได้รูปของชมพูอย่างหื่นกระหาย