“ถ้าพี่ไม่ได้คิดอะไรก็เลิกทำแบบนี้สักที ผมเคยบอกพี่ไปแล้วนะ ว่าผมนะโง่ผมไม่รู้หรอกว่าทำไมพี่ทำแบบนี้ ถ้าแค่เห็นผมเป็นน้องชายก็ช่วยทำแบบเดิม เย็นชาใส่ผม เมินผมแบบเดิมเถอะ”
มือแกร่งเอื้อมคว้าเอวร่างเล็กเข้ามากอดไว้ เต็งหนึ่งขัดขืนดิ้นอยู่ในอ้อมกอด
“อย่าดิ้น!”จิณเอ่ยออกมาเสียงเข้มเมื่อร่างเล็กเอาแต่ดิ้น นั้นแหละคนตัวเล็กจึงยอมหยุดนิ่ง
“พี่จิณ”ผมหยุดดิ้น เอ่ยเรียกชื่อพี่จิณเบาๆ เมื่อก่อนผมเคยคิดว่าผมนะ ไม่ชอบผู้ชาย ถึงจะไม่เคยมีแฟนเป็นผู้หญิงก็เถอะ แต่พี่จิณนะ พออยู่ใกล้ๆแล้วใจผมมันก็เต้นแรงจนแทบจะทะลุออกมานอกอกไม่สามารถควบคุมได้เลย ก็อยากคิดแค่ว่าความใกล้ชิดที่เกิดขึ้นเป็นเพียงความใกล้ชิดแบบพี่ชายน้องชาย แต่จะให้ทำยังไง เมื่อใจผมมันสั่นไหวกับพี่จิณขนาดนี้
เกิดความเงียบระหว่างเราสองคน แต่พี่จิณก็ยังคงกอดผมไว้
“พะ...พี่”ผมกำลังจะเรียกพี่จิณอีกครั้ง แต่พี่เขาก็พูดแทรกขึ้นมาก่อน
“ถ้าพี่รุกมากกว่านี้ จะรับไหวเหรอ” ผมนิ่งไปเมื่อได้ยินคำพูดของพี่เขา เราคิดตรงกันใช่ไหม คำพูดของพี่เขาหมายความแบบนั้นจริงๆใช่ไหม
‘พี่ชอบผมจริงๆใช่ไหม’
ผมแค่คิดในใจกับประโยคนี้ ถ้าพูดออกไปตรงๆแล้วพี่จิณบอกว่าไม่ ผมหน้าแตกเลยนะ ผมจะเลือกตอบแบบอ้อมๆแล้วกันนะ
“ก็ถ้าพี่ไม่ลอง พี่จะรู้ได้ไงว่าน้องไม่ไหว”
มาเปิดเรื่องใหม่ #กับดักรักพี่ชายเย็นชา
เรื่องราวของ จิณ และ เต็งหนึ่ง ไรต์ไม่ได้แต่งต่อจากเหตุการณ์ ในเรื่อง ถึงพี่จะร้ายผมก็รักนะครับ เรื่องนี้จะเล่าเหตุการณ์ ช่วงปิดเทอมแล้ว จะมีอธิบายคร่าวๆ จากเดิมในส่วนเนื้อหาเรื่องนี้ ยังไงฝากติดตามกันด้วยนะคะ
ดร่าม่าไม่ได้หนักมาก มีนิดๆหน่อย ให้หน่วงเล่นๆ แต่ไม่ซีเรียส
ติดตามอ่านกันด้วยนะคะ เนื้อหาจะเริ่มลงวันที่ 14 กุมภาพันธ์ นี้นะคะ ในส่วนติดเหรียญนั้นอาจมีติดเหรียญนะคะ
ติดตาม และ Comment กันด้วยนะคะ
Guest
