“เฮีย มาทำอะไรแถวนี่อ่ะ”
“มาหามึง กูมีเรื่องจะถาม”
“สำคัญขนาดเฮียต้องขับรถมาเลยเหรอ โทรถามก็ได้มั้ง” ตุลย์ไม่ได้พูดอะไรแต่ถามในสิ่งที่ตัวเองต้องการรู้ทันที
“มึงได้ให้เบอร์โทรกูกับใครหรือเปล่า”
“ผมจะให้เบอร์เฮียกับใครอะ”
“ไมล์!”เสียงเรียกชื่อดังเข้มขึ้นทำให้ไมล์สะดุ้ง บ่งบอกได้ดีว่าเฮียอยู่ในโหมดอารมณ์ไหน
“เฮีย”ไมล์เรียกคนพี่เสียงอ่อย คือไม่รู้เรื่องอะไรเลยจู่ๆเฮียก็มาถามเขาว่าได้ให้เบอร์กับใครไหม
“บอกกูมาว่ามึงได้ให้เบอร์กูกับใครหรือเปล่า อย่าคิดจะโกหก”
“ผมไม่ได้ให้เบอร์เฮียกับใครจริงๆ ทำไมเฮียต้องคิดว่าผมโกหก” นี้ในสายตาเฮียผมกลายเป็นเด็กขี้โกหกไปแล้วใช่ไหม
“ถ้าไม่ได้โกหก ทำไมคนที่โทรหากูบอกว่ามึงเป็นคนให้เบอร์กูกับเขา”ผมมองเฮียด้วยสายตาตัดพ้อ ทันทีที่เฮียพูดแบบนั้น
“ก็ถ้าเฮียคิดว่าผมโกหกและเชื่อคนอื่นมากกว่า ผมก็ไม่มีอะไรจะพูด ผมขอโทษครับ ต่อไปผมจะไม่ยุ่งกับเฮียอีก” ตลอด1ปี กว่าๆที่ผมอยู่กับเฮียมา มันคงไม่ได้ทำให้เฮียเชื่อใจผม ก็ถ้าเป็นแบบนี้ก็ต่างคนต่างอยู่ดีกว่า
Guest
