เริ่มที่ร้ายสุดท้ายที่รัก

#เริ่มต้นที่ร้ายสุดท้ายที่รัก

EPISODE 1

มหาวิทยาลัยนานาชาติ

" เอ้าวิศวกรรมศาสตร์รวมครับ ลงทะเบียนรับป้ายชื่อแล้วมาต่อแถวเลยครับ "

เสียงดังจากรุ่นพี่เรียกรวมคณะ

นักศึกษากลุ่มใหญ่วิ่งสวนกันไปมาจนดูวุ่นวายไปหมด ครึ่งชั่วโมงผ่านไปกับการจัดระเบียบนักศึกษาเข้าใหม่ กว่าจะนิ่งเป็นระเบียบได้รุ่นพี่หลายคนก็ตะโกนกันจนคอแทบแตก

" เอ้า..ฟังนะครับ วันนี้เรามาลงทะเบียนและทำความรู้จักกันก่อนจะมีกิจกรรมรับน้องมอบเกียร์ ในที่นี้ขอชื่นชมหลายคนที่เป็นระเบียบเชื่อฟัง แต่! มันมีบางพวกที่ชอบท้าทาย แหกกฎ ชอบทำตัวเด่นกว่าคนอื่น เรียกร้องความสนใจ ผมในฐานะรุ่นพี่ต้องสั่งสอน กฏต้องเป็นกฏ น้องที่นั่งหลังสุดสามคน ออกมา! "

นักศึกษาสามคนแถวหลังสุดลุกเดินออกมาพร้อมกันด้วยสีหน้าไม่สบอารมณ์นัก

หนึ่งในสามคน มีคนสุดท้ายที่ดูเด่นจนสาวๆในคณะหันมองกันจนคอแทบเคล็ด ด้วยส่วนสูงประมาณร้อยแปดสิบเกือบร้อยเก้าสิบได้ ใหนจะโครงหน้าที่ดุคมบวกกับรอยสักรอบตัวที่ตัดกับผิวนี่ส่งให้ดูแบดบอยสุดๆ หล่อแบบเลวๆไงที่ผู้หญิงไทยชอบ เหอะ!

" ไอ้น้องสามคนนี้มันมาอย่างกับยากูซ่ากันจังว่ะ ยิ่งไอ้คนสุดท้ายที่เดินมานี่หน้าดุจังว่ะ "

รุ่นพี่อีกคนพูดขึ้น

" ที่นี่เมืองไทยไม่มียากุซ่ามีแต่อันธพาล "

พี่คนเดิมที่เรียกรวมพูดขึ้นเสียงดัง ดูรุ่นพี่คนนี้ก็ดุไม่เบาแฮะ แถมหล่อคมซะด้วย

อีกสองคนที่ถูกเรียกออกมาก็หล่อไม่เบาเลยล่ะครับ คนเดินมาคนแรกป้ายชื่อเขียนว่า เจแปน มองแล้วดูหล่อละมุนสไตล์ญี่ปุ่นสมชื่อ

คนที่สองป้ายเขียนว่า ปุน คนนี้หล่อแบบไทยๆดูคลูๆหล่อแบบนิ่งๆ สามคนนี้ส่วนสูงคงไล่ๆกันแหละครับ อ่อ! ไอ้คนแรกผมคงวิจารณ์มันมากจนลืมบอกไป เห็นป้ายมันเขียนว่า ไฟ นะครับ

" เอ้า น้องทุกคนดูไว้เป็นตัวอย่าง ทำผิดต้องโดนลงโทษ วันนี้เราจะเบาๆกันก่อนถือว่าเป็นวันแรก น้องสามคนนี้หลังเลิกรวม เก็บขยะมาคนละร้อยชิ้น โอเคนะครับ กลับไปนั่งที่ "

" แนะนำตัวนะครับ พี่เป็นเฮ็ดว๊ากและอดีตเดือนคณะชื่อ หิน ไอ้นี่รองพี่ว๊าก ชื่อเก้า ไอ้นี่พี่ว๊ากชื่อต้น ผู้ชายคนสุดท้ายชื่อ รัน ผู้หญิงคนนี้ชื่อดา คนสุดท้ายนี่ อลิน คนนี้เป็นทั้งว๊ากทั้งดาวคณะปีก่อน มีอะไรถามและบอกพวกมันได้ น้องๆทุกคนทำความรู้จักกันเงียบไปก่อน เดียวจะมีรุ่นพี่เดินเอาฉลากพี่รหัสไปให้จับ ไอ้เก้ามึงมาพูดต่อกูจะไปคุมข้างหลัง "

พี่หินเดินออกไปคุมข้างหลังนิ่งๆ ส่วนพี่เก้าก็พูดต่อ ดูพี่เก้าจะพูดผ่อนคลายกว่าพี่หินเยอะเลยครับ

" น้องน้องฟังนะครับ พี่รหัสจะคอยช่วยและดูแลทุกคนอยู่ห่างๆตั้งแต่วันนี้ น้องๆเองก็มีหน้าที่แค่ตามหาพี่รหัสและรับผิดชอบตัวเองนะครับ ภายในหนึ่งเดือนใครตามหาพี่รหัสไม่เจอเราจะมาคุยกันอีกทีนะครับ "

" ค่ะ พี่อลินนะ พี่จะมาพูดนิดหน่อยเรื่องดาวเดือน ปีนี้ผู้หญิงคณะเราค่อนข้างมากกว่าทุกปีเลยไม่น่าห่วงเท่าไรผู้ชายปีนี้ก็งานดีเยอะเลยเนอะ ปีนี้คณะเราต้องได้เป็นเดือนมหาลัยไม่ก็ดาวมหาลัยแน่เลยว่ามั้ย เล็งไว้นะเดี๋ยวพรุ้งนี้เราจะมาโหวตกันเนาะ "

พี่อลินเดือนคณะคนสวยพูดขึ้นท่าทางเป็นมิตรทำเอาหนุ่มในคณะหลายคนใจบางกันเชียว ถ้าไม่รวมคนในคณะที่อยู่แถวนั้นหนึ่งในกลุ่มคนที่ใจบางคงเป็นผมอ่ะ น่ารักชิบหาย..

ในระหว่างที่ผมมองตามพี่สาวคนสวยก็รู้สึกถึงสายตาของใครสักคนที่มองจ้องมาจนทำให้ผมรู้สึกตัว หันไปก็เจอสายตาคมคมจากพี่หินที่ยืนคุมท้ายแถวมองมาก่อนพี่แกจะพูดดังๆจนหลายสายตาหันมาสนใจผม

" ไอ้น่ารัก อยู่คณะใหนอ่ะเรา ทำมัยไม่ไปรวมคณะ มานั่งเหล่สาวอยู่ได้ "

ให้ตายซิผมไม่ชอบให้ใครมาเรียกแบบนี้เลยถึงมันจะจริงก็เหอะ พี่หินนี่ขี้แกล้งชะมัด

" แพทย์ครับ ผมเรียนแพทย์แต่ว่าวันนี้คณะผมไม่เรียกรวมครับ "

ผมตอบพี่หินไปยิ้มยิ้ม พี่แกก็หันไปคุมคณะต่อ

แต่มีสายตานึงที่ยังคงจ้องมาไม่หยุดก็ไอ้หล่อเลวนั้นแหละครับ แม่งน่าดุชะมัดมองทีเหมือนผมไปฆ่าพ่อมันมางั้นแหละ แค่หน้าคมคมตาดุดุนั้นมองมาใครจะกล้าสบตาล่ะ หน้ากลัวพิลึกสมกับที่รุ่นพี่บอกเป็นพวกยากูซ่า แค่สายตาก็ฆ่าคนได้แล้วมั้ง

แนะนำตัวนะครับ ผมชื่อ หมอก ชื่อจริงชื่อ เฉินจ้าน ภูวรงค์เดช

นักศึกษาเข้าใหม่คณะแพทย์ สูงร้อยเจ็ดสิบเอ็ด เป็นลูกครึ่ง พ่อคนไทยแม่คนเกา ผมน่ะเป็นคนหน้าหวานยิ่งบวกกับผิวขาวขาวที่แม่ให้มาเยอะเกินไปล่ะก็เห้อไม่อยากพูดเลย...มีแฟนมากี่คนก็กู๊ดบายหนีหมด...เจ็บสุดก็ตรงคำตอบที่บอกว่าผมเหมาะกับการเป็นเมียมากกว่าการเป็นโซผัวของคุณเธอทั้งหลายแหละครับ ไอ้ตอนมาจีบเรานี่ก็แย่งกันแทบตาย พอได้เป็นแฟนคบกันไม่นานก็เซกู๊ดบายกันเป็นทาง ก็นั้นแหละครับ..คุณเธอทั้งหลายที่เลิกกับผมไปก็กลายมาเป็นเพื่อนสาวแทน...พวกคุณเค้าจะคอยกันท่าผู้หญิงที่เข้ามาหาผมและสนับสนุนผมให้กับผู้ชาย เหนื่อยใจสุดๆ

ถึงผมจะหน้าหวาน แพ้ครีม แพ้แดด แพ้อาหาร ค่อนข้างขี้บ่น แต่ผมก็แมนนะครับ ผมอยากมีเมียอยากดูแลใครสักคนเหมือนกัน

" หมอก หมอก! แกมานั่งเหม่ออะไรตรงนี้หาตั้งนานที่แท้มาส่องผัววิศวะนี่เอง ไป ไปกินข้าวกัน "

เนมหนึ่งในแฟนเก่าที่ตอนนี้กลายเป็นเพื่อนสาวไปแล้วเดินมาเรียกผมไปกินข้าว ผมกับมันนะสนิทกันที่สุดแล้วแต่ก็มีสนิทมากๆอีกสองคนก็ไอ้รันกับไอ้ขุนเขานี่แหละครับเพื่อนชายเพียงสองคนของผม ไอ้รันนะหล่อละมุนอบอุ่นสุดๆ ส่วนไอ้ขุนนี่หล่อคลูๆแบดๆ พวกมันน่ะสูงอย่างกับเปรตพอยืนข้างพวกมันผมนี่ดูเตี้ยไปเลยแหละ

" ผัวพ่อง! กูมาส่องเมีย พวกนั้นอ่ะ "

" รออยู่โรงอาหารคณะ โทรมาก็ไม่รับหยิ่งจังนะมึง "

" บ่นเป็นแม่เลยนะมึง "

ผมลุกขึ้นก่อนจะเดินไปแต่เนมมันเสือกชะงักไม่เดินต่อ มองตามสายตาอันหยาดเยิ้มของมันก็พบว่ามันมองพี่หินและก็วกสายตามาที่ไอ้ไฟแล้วก็มองวนไปที่ไอ้ปุนไอ้แปนแล้วก็พี่เก้าพี่ต้นพี่รันสายตามันนี่หน้าทิ้มให้บอดจริงๆ

" เอ้า! มองเข้าไป จะแดกข้าวมั้ยมึง หรืออ่านกินผู้ชายจนอิ่มแล้ว "

" แม้หมอกก็...หึงรึไง " มันว่าพร้อมกับยื่นมือมาจะลูปหน้าผม

" อย่านะมึง...ผื่นจะขึ้นกู " ผมชี้หน้ามันดักเอาไว้ก่อน ก็ผมเคยแพ้ครีมที่มันทาเอาซะผื่นแดงขึ้นเต็มตัวหนักเข้าก็แพ้มากจนผิวลอกเลยแหละครับ

" กูเลิกใช้ครีมนั่นแล้วเหอะ จับได้ "

" แน่นะมึง ไม่ใช่ผิวกูลอกขึ้นมาอีก ไปๆกินข้าวเพื่อนรอ "

" แม้กูมองแค่นี้มาเร่งกู มึงดูไว้แปดเก้าคนนั้นน่ะ ผัวในอนาคตกูค่ะ ทำความรู้จักไว้ "

" แม้! มึงไม่แดกทั้งคณะเลยล่ะ "

" แม้กูก็เลือกมั้ยล่ะ "

" แปดเก้าคนนั้นมึงเลือกแล้วหรอเนม "

" เออ กูเลือกแล้ว ไปเหอะเพื่อนโทรมาด่าแล้วเนี้ย "

ผมเดินออกมาจากคณะวิศวะไม่ลืมจะยิ้มให้กับพี่หิน ไม่ได้ชอบนะแต่ผมกับพี่เค้ารู้จักกัน ไว้ค่อยเล่าล่ะกันนะครับ

โซยิกา🍀

ฝากเป็นกำลังให้ด้วยนะ🙏