"แซวอย่างกับว่าฉันเป็นเด็กแตกหนุ่มไปได้ น่ารำคาญ"
"เอาเถอะ ก็นายสร้างภาพลักษณ์แบบนั้นเองไม่ใช่หรอจีฮุน"
มือเล็กถอดแว่นตากรอบบางออกและเก็บเข้ากล่องแว่นอย่างรวดเร็ว สองมือเสยผมสีน้ำตาลอ่อนขึ้นจนเห็นหน้าผากเนียนพลางถอดเสื้อกาวน์และแขวนไว้ที่ตะขอประตู
"อ๊ะ...เดี๋ยวใจเย็นๆสิ"
ร่างบางถูกผลักให้แนบชิดกับประตูห้องน้ำและสัมผัสได้ถึงการเค้นที่สะโพกกลมไปมา คนตัวเล็กหันมามองผู้กระทำอย่างไม่ค่อยสบอารมณ์และดูเหมือนจะหงุดหงิดกว่าเดิมที่เขาคนนั้นกำลังยิ้มแบบกวนประสาทสุดๆอยู่
"ใส่เสื้อกาวน์ด้วย"
"ทำไมจะต้องใส่ล่ะ เดี๋ยวก็เลอะ"
"ก็อยากจะให้คุณหมออมของฉันนี่ อย่ามีข้อต่อรองเยอะเลย รีบทำฉันจะได้กลับไปทำงาน"
คุณหมอจิ๊ปากอย่างไม่สบอารมณ์ก่อนจะนำเสื้อกาวน์มาใส่อีกครั้ง อีกฝ่ายปิดฝาชักโครกลงและไปนั่งรอแฟนหนุ่มของตนมาช่วยทำให้เขาสบายตัวขึ้น
สองเข่าย่อลงให้ใบหน้าตรงกับกลางลำตัวของคนที่นั่งรออยู่ ริมฝีปากสีสดงับเข้ากับซิปเหล็กและขยับเลื่อนลงให้มีช่องว่างพอที่จะนำสิ่งนั้นออกมาได้
"เอาล่ะ ตอนนี้กลายเป็นเด็กน้อยขี้ยั่วไปแล้ว"
"ก็เป็นมาตั้งนานแล้วนายไม่รู้ตัวหรอ?"
สลัดคราบการเป็นคุณหมออันเป็นที่รักของโรงพยาบาล ตอนนี้มีแต่จีฮุนที่เป็นแมวน้อยยั่วสวาทของซูนยอง
มือเล็กค่อยๆดึงด่านปราการสุดท้ายของคนด้านบนออก คิ้วทั้งสองย่นลงเมื่อสิ่งที่เห็นตรงหน้าไม่ค่อยได้ดั่งใจเท่าไหร่
"ทำไมไม่แข็งล่ะ"
"ทำให้แข็งสิ"
"เห็นหน้าเมียตัวเองก็น่าจะแข็งได้แล้วรึเปล่า"
ทันทีที่ลิ้นเรียวแตะสัมผัสส่วนหัวก็ทำให้คนที่ถูกกระทำสูดปากออกมาอย่างเหลืออด มือเล็กค่อยๆประคองสิ่งนั้นให้ถนัดต่อการเอาใส่ปาก
ริมฝีปากกลืนสิ่งนั้นเข้าไปโดยไม่ลืมที่จะส่งสายตายั่วสวาทให้ หัวทุยขยับเข้าออกช้าๆ มือทั้งสองคอยชักนำอย่างแผ่วเบาเพื่อให้เวลาแห่งความสุขค่อยๆผ่านไป ลิ้นเรียวลากผ่านตามความยาวจากโคนสู่ปลายจนคนด้านบนต้องร้องสูดปากเป็นระยะ
"จีฮุน...ดูดแรงๆ อื้มม"
มือหน้าสอดเข้าไปในเรือนผมสีน้ำตาลอ่อนและขยับขึ้นลงตามจังหวะ เอวก็สอบเข้าปากเล็กอย่างโหยหา สองตาเรียวรีมองกันอย่างไม่มีใครยอมใคร
"อื้มม...อ่าา..."
"อ่อก..อื้มม..."
แรงดูดและเอวสอบสวนเข้าหากันอย่างไม่มีใครยอมใคร มือหนาที่จิกผมก็ส่งแรงมามากขึ้นเพราะใกล้จะแตะสวรรค์ เลียเรียวเมื่อปลายหัวปริ่มน้ำก็ตวัดลิ้นอยู่ในปาก
"จีฮุน...จะ..อื้มม..อ่าา.."
"อ๊ะ...อื้มม.."
ลำคอขยับสิ่งแปลกปลอมลงลำคอจนหมด ริมฝีปากสีสดผละออกมาเลียทำความสะอาดสิ่งที่หลงเหลืออยู่ที่ส่วนกลางของซูนยอง มือหนาลูบผมสีน้ำตาลอ่อนอย่างชื่นชม
"คุณหมอนี่น่ารักจังเลยนะ"
"ก็เพราะเป็นแฟนของซูนยองไงล่ะ"
"น่ารักจริงๆ"
มือหนาคว้าคอจีฮุนมาป้อนความหวานผ่านริมฝีปากเพื่อเป็นการบ่งบอกอีกครั้งว่าตนเองรักอีกฝ่ายมากขนาดไหน
"ฉันรักนายจีฮุน"
"ฉันก็รักนายซูนยอง"
Guest
