สวัสดีค่ะนักอ่านเงาทุกๆท่าน วันนี้มิรญกลับมาในรอบสองปีที่ห่างหายไปจากวงการนักเขียน ได้มีเรื่องราวมากมายที่เปลี่ยนแปลงชีวิตมิริญจนเกินความคาดหมาย และความรักในอาชีพที่มันยังครึงอยู่ในใจทำให้มิริญตัดสินใจกลับมาอีกครั้ง
เรื่องราวของนิยายเรื่องนี้ไม่เน้นความตึงเครียด เน้นความอรรถรถในด้านอารมณ์ โปรดอย่าทิ้งมิริญไว้กลางทางติดตามผลงานมิรญด้วยนะคะ comming soon.
ภานุ ภานุพงศ์ กิติวรเวส หนุ่มนักกฎหมายผู้พิพากษาชื่อดังวัย 40 ปี เขามีฐานะร่ำรวยเข้าขั้นอภิมหาเศรษฐี ครอบครัวที่เต็มไปด้วยเงินทองมากมายที่เขาได้รับมรดกตกทอดไว้จากรุ่นสู่รุ่นอีกทั้งยังมีบริษัทอสังหารมทรัพย์ที่บิดายังรอการยกให้ ความร่ำรวยของเขาไม่เคยรองใครพอๆกับความหล่อเหลาและเจ้าชู้ของเขาที่โด่งดังในกลุ่มสาวไฮโซ แต่แล้ววันหนึ่งความรักก็ทำให้เขาหยุดทุกอย่างลงและแต่งงานกับหญิงสาวที่เป็นนักเขียนชื่อดังครอบครัวของเขาที่กำลังฉาบสสวยด้วยความสุขต้องมาสั่นคลอนลงเมื่อมีใครอีกคนที่พยายามเข้าแทรกกลาง เสือผู้หิวโหยอย่างเขานะหรือจะห้ามใจได้ เขาจะทำอย่างไรเมื่อสิ่งที่พลาดพลั้งลงไปมันยังยั้งไม่ได้ ไฟราคะที่ยากจะมอดดับลงของเขากับใครอีกคนยิ่งเข้าใกล้ยิ่งร้อนแรง เรื่องนี้จะจบลงอย่างไร จะเป็นเขาเองที่หยุดมันเองหรือต้องมีการสูญเสียของใครสักคน...
โปรย...
“คืนนี้พี่นุนอนกับเอยนะคะ” เสียงหวานเอ่ยพร้อมจูงมือภานุเดินเข้ามาในห้อง ร่างยั่วยวนในคราบชุดนอนสุดเซ็กซี่ขยับเข้าชิดร่างสูงโปล่งของภานุด้วยความตั้งใจ
“เอยก็รู้ว่าพี่ทำแบบนี้ไม่ได้ เดี๋ยวเอื้อยเขาเข้ามาเห็น” ภานุว่าเสียงกระเส่า ทำไมเขาจะไม่รู้ว่าน้องเมียยั่วยวนเขาต้องการอะไรแม้ในใจยากจะห้ามมันแต่เจ้ามังกรตัวร้ายมันตอบสนองเธอชัดเจน ภานุพงศ์พยายามสะกัดกั้นอารมณ์ไว้อย่างหนัก ความเจ็บปวดจากตัวตนกำลังเล่นงานเข้าหนักขึ้นทุกที ลมหายใจเริ่มติดขัดเข้ามาทุกทีๆ
“นะ...นะคะ..พี่นุเอยยังเสียใจและอยากอยู่กับพี่นุ...พี่นุอยู่เป็นเพื่อนเอยหน่อยนะคะ” เสียงหวานยังอ้อนวรทั้งยังเริ่มลูบไล้ท่อนแขน
เนตนภาที่กำลังเดินกลับเข้าบ้านเพราะลืมสิ่งของบางอย่างไว้ เธอเดินเข้ามาอย่างอารมณ์ดีเสียงฝีเท้าจากร้องเท้าส้นสูงของเธอเริ่มดังเข้าใกล้ห้องน้ำทิพย์เรื่อยๆแตทว่าทั้งสองกลับไม่ได้ยินเสียงจากภายนอก ห้องน้ำทิพย์นั้นอยู่เยื้องก่อนถึงห้องนอนเธอไม่กี่ก้าว ฉะนั้นก่อนจะถึงห้องนอนเนตรนภาแน่นนอนว่าเธอจะต้องผ่านห้องนอนน้องสาวตัวเอง ร่างบางยกแขนตัวเองขึ้นมามองเวลาจากนาฬิกาข้อมือ พอเห็นว่าเวลามันจวนจะใกล้ถึงเวลาที่เธอนัดกับเพื่อนไว้จึงเร่งฝีเท้าให้เร็วขึ้น บานประตูที่แง้มไว้ลิบหรี่แค่ไฟสลัวจากในห้อง แต่ก็พอให้เห็นถึงแสงรำไรที่เล็ดลอดออกมไม่ต่างจากเสียงพุดคุย เธอชะงักหยุดทันทีเมื่อได้ยินเสียงสามี ก่อนจะรวบรวมความกล้าเดินเข้าไป
ติดตามผลงานได้ที่แฟนเพจ>>>มิรินทร์ธิรา
Guest
