[KookV] Perfect OMEGA :: ผมไม่อยากเป็นโอเมก้า (Omegaverse)

**มีสปอยล์มาฝาก**

TRIGGER WARNING! | Suicide, Violence, Blood, Abuse, Death, Consent, Sexually harassment, Drug abuse

Perfect OMEGA :: ผมไม่อยากเป็นโอเมก้า (Omegaverse)

สีตาของ WereWolf

Alpha คือจ่าฝูง ดวงตาจะเป็นสีแดง

Beta คือชนชั้นกลาง ดวงตาจะเป็นสีเหลือง

Omega คือชนชั้นล่างสุด ดวงตาจะเป็นสีฟ้า

สีตาของเหล่าแวร์วูฟจะมีสีแตกต่างกันไปในแต่ละชนชั้น บางคนก็สีเข้ม สีอ่อนขึ้นอยู่กับพันธุ์กรรม ในยามปกติดวงตาของเหล่าแวร์วูฟจะเป็นฟ้า สีเทาหรือ สีน้ำตาลปกติทั่วไป และจะเปลี่ยนสีเมื่อกลายร่างเป็นหมาป่าเต็มตัว แต่แวร์วูฟก็สามารถเปลี่ยนสีตาเพื่อข่มขู่ศัตรูได้ในกรณีที่ยังเป็นมนุษย์อยู่

เรื่องย่อ

จู่ๆ แรร์โอเมก้าในลอนดอนก็ถูกฆ่าตายด้วยวีธีแบบเดียวกันคือการฆ่าปาดคอและทิ้งสัญลักษณ์ดาวเสาร์สีเลือด ทางการยังไม่สามารถจับคนร้ายได้ เนื่องจากคนร้ายมีฉลาดและมีความรู้เชี่ยวชาญเรื่องการปกปิกตัวตนและอำพรางคดีได้อย่างง่ายดาย อะไรคือสาเหตุให้คนร้ายลงมือทำอย่างนั้นและจะหยุดยั้งเขาได้อย่างไร....

วินเทอร์หนึ่งในผู้ที่ผ่านการคัดเลือกPerfect Alpha จะต้องเข้ารับการฝึกภาคทฤษฎีและภาคปฏิบัติ ทุกปีจะมีผู้สมัครจากหลายคณะในมหาวิทยาลัยที่เข้าทำการทดสอบ คุณสมบัติของผู้สมัครที่สำคัญคือต้องเรียนชั้นปีหนึ่งและเป็นอัลฟ่า จะต้องถูกทดสอบความสามารถต่างๆ เช่น พละกำลัง ความอดทน ไหวพริบ สติสัมปะชัญญะ และอาจจะต้องเสียเลือดเสียเนื้อกันบ้าง แล้ววินเทอร์เป็นแค่แรร์โอเมก้าจะปกปิดตัวตนและจะเอาตัวรอดจากการปฏิบัติภารกิจไปได้อย่างไร งานนี้จะรุ่งหรือจะร่วงกันแน่!

Introducing WereWolf

**คนที่ไว้ใจร้ายที่สุด!**



Introducing :: Jekyll Carvendish

‘α’Alpha :: เจคิล คาเวนดิช

วันเกิด :: 1 กันยายน ค.ศ. 2000 (อายุ 19 ปี)

สัญชาติ :: อังกฤษ

เชื้อชาติ :: รัสเซีย

คติประจำใจ :: การมีชีวิตอยู่โดยไร้ความทะเยอทะยานก็เหมือนตาย

ความสามารถ :: พละกำลัง , สะกดจิต , ดัดแปลงเครื่องมืออิเล็กทรอนิกส์

เสน่ห์ :: เก่งรอบด้าน

สิ่งที่ชอบ :: กล้องถ่ายรูปและอุปกรณ์อิเล็กทรอนิกส์ทุกประเภท

สิ่งที่ไม่ชอบ :: ความพ่ายแพ้

เจคิลเป็นเพียวอัลฟ่า เกิดในตระกูลคาเวนดิชเป็นตระกูลอัลฟ่าเก่าแก่ที่มีต้นกำเนิดมาจากรัสเซีย มีอำนาจและยิ่งใหญ่เป็นที่รู้จักและถูกขนานนามว่า ‘มาเฟียจิวเวอรี่’ เป็นธุรกิจผลิตและนำเข้าจิวเวอรี่ที่ใหญ่ที่สุดในอังกฤษ และเบื้องหลังยังทำธุรกิจสีเทาๆอีกด้วย ที่สำคัญตระกูลคาเวนดิชเป็นอัลฟ่าทั้งตระกูล ถ้าพูดง่ายๆคือ เพียวอัลฟ่าหรืออัลฟ่าเลือดแท้ค่อนข้างหายากและเหลือน้อยเต็มทีพบได้แค่ 5% เท่านั้น

เพียวอัลฟ่าคือ สามารถรับกลิ่นได้ดีเยี่ยมที่สุด สติปัญญาดี เก่ง พละกำลังเหลือเฟือ เกิดมาเพื่ออยู่เหนือกว่าชนชั้นอื่นในทุกๆด้าน และสามารถสะกดจิตในเวลาอันสั้นได้(ในกรณีที่ได้รับการฝึกฝน) เพียวอัลฟ่าสามารถรับรู้ถึงโอเมก้าฮีทได้จากกลิ่นฟีโรโมนแม้ว่าโอเมก้าตัวนั้นจะฉีดยาต้านฮีทก็ตาม (ซึ่งอัลฟ่าธรรมดาจะไม่ได้กลิ่นพีโรโมนจากโอเมก้าที่ฉีดยาต้านฮีท)

เจคิลยังมีลุคที่ต่างจากเพียวอัลฟ่าทั่วไป คือมีความขี้เล่น ตลกขบขัน แต่ก็มีความใจเย็นและมีเหตุผล เป็นคนมีพรสวรรค์รอบด้าน ทั้งด้านการเรียน การเล่นกีฬา การต่อสู้และพละกำลัง หรืออะไรที่ใช้ร่างกายบอกเลยเขาถนัดสุดๆ แถมยังเป็นพวกชอบการแข่งขัน ชอบความท้าทาย แต่ไม่ชอบความพ่ายแพ้ และรักการถ่ายภาพ เขาใฝ่ฝันอยากจะเป็นช่างภาพอิสระมากกว่ารับผิดชอบต่ำแหน่งใหญ่โตในบริษัท



Introducing :: Winter Lewis

‘Ω’ (Omega) :: วินเทอร์ เลอร์วิส

วันเกิด :: 30 ธันวาคม ค.ศ. 2000 (อายุ 19 ปี)

สัญชาติ :: อังกฤษ

เชื้อชาติ :: อังกฤษ

คติประจำใจ :: ผมไม่ได้ขี้โกงแค่เรียนรู้วิธีเอาตัวรอดบนโลกที่โหดร้ายใบนี้ต่างหาก

ความสามารถ :: ทักษะความจำเป็นเลิศและการประมวนผล

เสน่ห์ :: ใสซื่อแต่ก็ร้ายบริสุทธิ์

สิ่งที่ชอบ :: พี่ซัมเมอร์ , แฮมเบอร์เกอร์

สิ่งที่ไม่ชอบ :: โอเมก้า

วินเทอร์เป็นโอเมก้าที่เกิดในตระกูลเลอร์วิสเป็นตระกูลที่ขึ้นชื่อเรื่องการรักษาและปรุงยาให้กับwerewolf ตระกูลเลอร์วิสเป็นเจ้าของโรงพยาบาลที่ใหญ่และเก่งที่สุดในอังกฤษ ไมลส์ เลอร์วิส ดำรงตำแหน่งผู้อำนวยการโรงพยาบาลคนปัจจุบัน เขาเป็นเพียวอัลฟ่าได้พบรักกับโซลเมทของตัวเองที่เป็นเพศเดียวกันชื่อ จูเลียน ฮิลล์เป็นโอเมก้า

ไมลส์และจูเลียนแต่งงานกันได้สองปีก็ได้ให้กำเนิดลูกชายที่เกิดในฤดูร้อนจึงตั้งชื่อว่าซัมเมอร์ เป็นอัลฟ่า สี่ปีต่อมาก็ได้ให้กำเนิดบุตรชายอีกหนึ่งคนที่เกิดในฤดูหนาวชื่อว่าวินเทอร์ เป็นแรร์โอเมก้า

หลังจากให้กำเนิดวินเทอร์ ทุกคนในตระกูลต่างลุ้นกับเพศรองของเขาว่าจะเป็นอะไร ก้ำกึ่งระหว่างเบต้าและโอเมก้า เพราะอัลฟ่าจะรู้เพศรองของตัวเองได้ตั้งแต่เกิด วินเทอร์มีฮีทครั้งแรกเมื่ออายุสิบห้าปี เป็นคำตอบได้ว่าเขาเป็นโอเมก้า ไมลส์และจูเลียนไม่อยากให้ใครรู้ว่าลูกชายคนเล็กของเขาเป็นแรร์โอเมก้า จึงได้เก็บเรื่องนี้ไว้เป็นความลับ และพยายามใช้ยาที่ดีที่สุดในการปกปิดเพศสภาพ เพราะโอเมก้าที่เกิดในครอบครัวที่พ่อและแม่เป็นผู้ชายจะทำให้ฟีโรโมนดึงดูดพวกอัลฟ่าได้ดีกว่าโอเมก้าที่เกิดในครอบครัวผู้ชายกับผู้หญิง เรียกว่า 'แรร์โอเมก้า'และพบได้น้อยเพียง 5 %เท่านั้น

วินเทอร์เป็นโอเมก้าที่ได้รับการฝึกฝนและพัฒนาบุคลิกให้คล้ายอัลฟ่ามากที่สุด เขาเหมือนนายแบบที่หลุดออกมาจากปกแมกกาซีน และมีใบหน้าตาที่ดูดีอย่างไร้ที่ติ จะบอกว่าดูดีมันยังน้อยไป เพราะใบหน้าของวินเทอร์นั้นราวกับถูกปั้นออกมาด้วยช่างสลักฝีมือระดับโลก บวกกับกริยาท่าทางและคำพูดคำจาที่เหมือนกับได้รับการอบรมมาเป็นอย่างดี รวมถึงมีออร่าประหลาดที่ใครจะต้องรู้สึกเอ็นดู ทำให้เขาเป็นผู้ชายที่เพอร์เฟคจนเกินกว่าจะเป็นความจริง

นอกจากภาพลักษณ์ที่ดูดีแล้วเขายังเป็นคนที่ประหลาดอีกด้วย เป็นพวกอัจฉริยะ เหมือนจะมีความคิดที่ซับซ้อนแต่จริงๆแล้วไม่มีอะไรเลย บางครั้งก็ทำอะไรลงไปเหมือนคนไม่ได้คิดอะไร บางครั้งก็เหมือนจะเข้าถึงง่ายแต่บางครั้งก็เข้าถึงยาก เขาจะเปิดเผยความรู้สึกกับบางคนและก็บางเวลา และเป็นพวกคาดเดาอารมณ์ไม่ได้เลย นี่แหละคือความสี่มิติของวินเทอร์



Introducing :: Jeremy Trancy

‘α’Alpha :: เจเรมี่ ทรานซี่

วันเกิด :: 13 ตุลาคม ค.ศ. 2000 (อายุ 19 ปี)

สัญชาติ :: อังกฤษ

เชื้อชาติ :: อังกฤษ

คติประจำใจ :: ถ้ารักอะไรสักอย่างมากๆ ก็ต้องเรียนรู้ที่จะปล่อยมันไป

ความสามารถ :: วิ่งด้วยอัตราเร่งที่สูงกว่ารถซะอีก นอกจากนั้นแล้วยังสามารถวิ่งถอยหลังได้เร็วพอๆกับการวิ่งปกติด้วย

เสน่ห์ :: ซื่อตรงกับความรู้สึกของตัวเอง คิดยังไงก็แสดงออกมาอย่างนั้น

สิ่งที่ชอบ :: วินเทอร์ เลอร์วิส

สิ่งที่ไม่ชอบ :: เจคิล คาเวนดิช





Introducing :: August Dean

‘α’Alpha :: ออกัส ดีน

วันเกิด :: 9 มีนาคม ค.ศ. 1998 (อายุ 22 ปี)

สัญชาติ :: นอร์เวย์

เชื้อชาติ :: นอร์เวย์

คติประจำใจ :: ผมกลัวการร่วงหล่น แต่ไม่กลัวการลงจอดบนพื้นดิน

ความสามารถ :: หูไว จมูกไว (ประสาทสัมผัสดีเยี่ยม)

เสน่ห์ :: ปากแข็ง,ชอบปลีกตัวอยู่คนเดียวแต่ก็ไม่ปล่อยให้คนอื่นคาดสายตา

สิ่งที่ชอบ :: บาสเกตบอล , ดนตรี

สิ่งที่ไม่ชอบ :: ความอ่อนแอ , การนอนหลับ



Introducing :: Johan Plummer

‘α’Alpha :: โจฮาน พลัมเมอร์

วันเกิด :: 13 ตุลาคม ค.ศ. 2000 (อายุ 19 ปี)

สัญชาติ :: อเมริกัน

เชื้อชาติ :: อเมริกัน

คติประจำใจ :: ถ้าคุณไม่ทำงานหนัก มันก็จะไม่มีผลลัพธ์ที่ดี

ความสามารถ :: สามารถเจาะเข้าระบบข้อมูลต่างๆได้หรือที่เรียกว่าแฮคเกอร์ มีอาวุธประจำกาย คือ แว่นตา (แฮกอาย)

เสน่ห์ :: เป็นคนสดใส ร่าเริง ถนัดในเรื่องสร้างบรรยากาศสนุกสนาน

สิ่งที่ชอบ :: รอยยิ้มของเพื่อนๆคือความสุขของเขา

สิ่งที่ไม่ชอบ :: กลัวความสูง



Introducing :: Jintonic Carvendish

‘α’Alpha :: จินโทนิค คาเวนดิช

วันเกิด :: 4 ธันวาคม ค.ศ. 1999 (อายุ 20 ปี)

สัญชาติ :: อังกฤษ

เชื้อชาติ :: รัสเซีย

คติประจำใจ :: จงมีชีวิตอยู่โดยไร้ความกังวล

ความสามารถ :: ความสามารถในการต่อสู้ระยะประชิด และใช้สิ่งของที่อยู่ใกล้ตัวเป็นอาวุธได้

เสน่ห์ :: เป็นคนที่มีจิตใจดี มองโลกในแง่บวก ไม่ค่อยโกรธใครง่ายๆ

สิ่งที่ชอบ :: ต่ำแหน่งPerfect Alpha

สิ่งที่ไม่ชอบ :: มีน้องชายที่เก่งเกินไปอย่างเจคิล



Introducing :: Nigel Bradford

‘α’Alpha :: ไนเจล แบรดฟอร์ด

วันเกิด :: 12 กันยายน ค.ศ. 1991 (อายุ 28 ปี)

สัญชาติ :: อเมริกัน

เชื้อชาติ :: อเมริกัน

คติประจำใจ :: ชีวิตไม่ใช่การอยู่ให้นาน แต่อยู่ให้มันผ่านไป

ความสามารถ :: ความรู้รอบด้าน (ทุกด้าน!)

เสน่ห์ :: เป็นคนอบอุ่น ใจดี และมุ่งมั่นกับงานมากๆ

สิ่งที่ชอบ :: หนังสือทุกชนิดที่ทำให้เพิ่มความรู้

สิ่งที่ไม่ชอบ :: ความผิดพลาด

มีแรงกระตุ้นมากมายที่ผลักดันให้เราเปลี่ยนตัวเอง....

"พร้อมนะ" ซัมเมอร์ถามหลังจากที่ฉีดสารแอนตี้สเมลบลัดเข้าที่คอของวินเทอร์ มันคือสารที่ช่วยให้คนที่ทำพันธะสัญญาเลือดไม่ได้กลิ่นเลือดของอีกฝ่ายเมื่อบาดเจ็บ หมายความว่าซัมเมอร์จะได้ไม่สติแตกเมื่อวินเทอร์เสียเลือดนั่นเอง

"พร้อมมาก" วินเทอร์พยักหน้าแต่ไม่อาจยับยั้งอาการประหม่าได้ เขาไม่มั่นใจว่าจะสู้เบต้าสองตัวนั่นได้ไหม กระนั้นความมุ่งมั่นที่อยากจะเป็นอัลฟ่าที่แข็งแกร่งมันมีมากกว่า วินเทอร์ยืดตัวตัวตรงวางท่ามาดแมน หายใจเข้าเฮือกใหญ่ เขามั่นใจว่าซัมเมอร์กำลังประเมินเขาด้วยสายตาแต่วินเทอร์ก็พยายามข่มความกลัวไว้จะไม่ให้รู้ว่าเขาไม่พร้อมเด็ดขาด

อะไรก็ตามที่จะทำให้ตัวเองคล้ายอัลฟ่าได้ เขายอมทุกอย่าง...

ทันใดนั่น ซัมเมอร์ยกมือเป็นสัญญาณให้เริ่มการต่อสู้ วินเทอร์กระโจนเข้าใส่เบต้าสีน้ำตาลสองตัวด้วยแรงมหาศาลทั้งหมด ร่างกายบอบบางขยายใหญ่ขึ้นพร้อมด้วยมัดกล้ามเนื้อ หูสีขาวขนปุยโผล่ออกมาจากกระหม่อมกับหางสีขาวดุจหิมะโผล่ทะลุกางเกงออกมาจนขาดวิ่น ขนสีขาวปุกปุยปกคลุมทั่วตัว กรงเล็บสีเงินโผล่ออกมาจากนิ้วทั้งห้า นัยน์ตาสีน้ำตาลแปรเปลี่ยนเป็นสีฟ้าน้ำทะเล ฟันสีขาวเรียงรายขยายซี่ใหญ่คมกล้าดุจเหล็กแกร่ง ขู่คำรามดังก้อง

หมาป่าสีขาว นัยน์ตาสีฟ้าน้ำทะเล...ช่างดูสง่างาม...

สัญชาตญาณแห่งความไว้ใจ...

บรรยากาศในแกลลอรี่ไม่วุ่นวายอย่างที่คิด แต่ก็มีคนให้ความสนใจอยู่ไม่น้อยทีเดียว วินเทอร์เดินเข้าไปในห้องจัดการแสดงภาพถ่ายอย่างช้าๆ ภาพถ่ายถูกจัดวางบนผนังสีขาวทุกอย่างถูกจัดวางอย่างลงตัว ขนาดของห้องประกอบกับเสียงเพลงเบาๆเปิดคลอสร้างบรรยากาศเป็นอย่างดี และปฏิเสธไม่ได้ว่าเพลงว่าที่เปิดในงานทุกเพลงมันเป็นแนวเพลงที่เขาชอบฟังเช่นเดียวกัน

บังเอิญจริงๆ...

ขายาวก้าวเดินดูไปเรื่อยๆ ภาพแล้วภาพเล่าโดยไม่คำนึงถึงเวลาว่าท้องฟ้าได้มืดลงไปแล้ว ซึมซับความเพลิดเพลินที่นานๆจะได้มางานแบบนี้ วินเทอร์เป็นคนชอบงานศิลปะอยู่แล้วปฏิเสธไม่ได้เลยว่าเขาหลงรักทั้งบรรยากาศในงานและความงามของภาพอยู่ไม่น้อย

ภาพทุกภาพที่เดินผ่านมีทั้งภาพวิวทิวทัศน์หรือภาพของผู้คนในอิริยาบทต่างๆ ทั้งในอังกฤษและต่างประเทศ ภาพทุกภาพเปรียบเสมือนเรื่องราวและประสบการณ์ของช่างภาพ พลางคิดว่าการใช้ชีวิตของคนคนนี้ช่างน่าอิจฉาจริงๆ

วินเทอร์หยุดอยู่ที่ภาพภาพหนึ่งตั้งอยู่กลางห้อง เป็นภาพหอนาฬิกาบิ๊กเบนสัญลักษณ์กรุงลอนดอนติดกับสะพานแม่น้ำเทมส์ในยามค่ำคืน ที่มีพระจันทร์สาดลงมาเป็นละอองกระทบผิวน้ำเปร่งประกายสีทอง

วินเทอร์ไม่สามารถละสายตาจากมันได้...

"คุณชอบภาพนี้เหรอครับ?"

วินเทอร์สะดุ้งเล็กน้อยก่อนจะหันไปมองตามเสียงเรียกของใครบางคนที่คุ้นเคยและอบอุ่นเสมอมา สิ่งแรกที่ทำให้ประหลาดใจคือผมสีน้ำตาลเข้มถูกเสยเรียบและร่างสมส่วนมันเหมาะกับชุดสูทสีดำอย่างน่าทึ่ง ใบหน้าคมคายคลี่ยิ้มบางๆที่ไม่ได้เห็นมาเป็นเวลานาน เจคิลมายืนอยู่ข้างๆตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้ ทันทีที่ได้สบตา นัยน์ตาสีแดงโกเมนก็เปร่งประกายชั่วพริบตาก่อนจะเปลี่ยนกลับไปเป็นสีน้ำเงินอย่างเดิม

เจคิล คาเวนดิช...เขาเปลี่ยนไปมากจริงๆ

วินเทอร์ตัวแข็งทื่อ ได้แต่เฝ้ามองและรับรู้การมาของเขา วินาทีนั้น วินเทอร์ก็ไม่ได้ยินเสียงอะไรอีกเลยนอกจากเสียงหัวใจของตัวเองที่เต้นรัว

สัญชาตญาณของความหึงหวง...

"ต่อไปนี้ผมจะประกาศว่าใครจะได้พักคู่กับใครนะครับ"

ครูโอลิเวอร์หยิบไอแพดสีดำออกมากดโปรแกรมอะไรบางอย่าง นิ้วปัดเลื่อนไปมาอยู่สักพักก่อนจะหยุดนิ่งแล้วยเงยหน้าสบตากับทุกคน

"คู่แรกได้แก่...คุณเจคิล คาเวนดิช"ครูโอลิเวอร์เหลือบตามองเจคิลด้วยรอยยิ้มก่อนจะเอ่ยต่อ "ได้อยู่กับคุณโจนา..."

ทันทีที่ได้ยินชื่อของตัวเอง นัยน์ตาสีแดงโกเมนขยายใหญ่ขึ้นจ้องลึกเข้าไปในดวงตาครูหนุ่ม เพียงเท่านั่นครูโอลิเวอร์ก็ถูกสะกดให้อยู่กับที่ ประกายในดวงของเขาก็เลือนหายไปจนกลายเป็นสีดำสนิท ราวกับคนไร้ชีวิต นั่นคือสัญญาณแห่งการถูกครอบงำ

'วินเทอร์ เลอร์วิส' เจคิลกระซิบ

"วินเทอร์ เลอร์วิส" ครูโอลิเวอร์ขยับปากพูดตามด้วยเสียงยืดยานแต่เสียงดังฟังชัด ทันใดนั้นมนต์สะกดหายไป ดวงตากลับมาเป็นปกติ ทุกคนที่อยู่ในห้องไม่มีใครจับสังเกตได้ เพราะทั้งหมดนั่น เจคิลใช้เวลากับมันแค่เสี่ยววินาที

เพียวอัลฟ่าคนดังหรี่ตาและยิ้มมุมปากอย่างพึงพอใจ...

สัญชาตญาณที่ไม่อาจปฏิเสธได้...

'ฉันว่าวินเทอร์เป็นตัวแทนคณะเราแน่นอน'

'แน่ล่ะ ตระกูลเลอร์วิสเชียว ตัวเก็งเลยนะ'

'แต่ก็ไม่แน่ เจมส์ ฮิลล์สันก็น่ากลัวนะ'

'แต่ฉันเชียร์วินเทอร์!'

เสียงวิพากษ์วิจารย์ดังเซ็งแซ่..

"เอาละทุกคน ตัวแทนที่จะไปประกวดเพอร์เฟคอัลฟ่าของคณะแพทย์ได้แก่..."

ผมยืนอยู่หน้าห้องกับอัลฟ่าอีกสามคน ผมเอามือไพล่หลังพลางรู้สึกว่ามีความเย็นยะเยือกมาเยือน หลุบตามองพื้นโดยอัตโนมัตินั่นไม่ใช่นิสัยของอัลฟ่า แต่ตอนนี้โอเมก้าอย่างผมควบคุมความกังวลนั่นไม่ได้จริงๆ ผมหลับตาภาวนาต่อพระเจ้า ภาวนาขอร้องให้อย่าเป็นอย่างที่คิด ขอให้ไม่ใช่ผม ไม่ใช่ผม...

"คุณเลอร์วิส!"

ทุกคนโห่ร้องออกมาอย่างยินดี แต่ตัวผมกลับแข็งทื้อ...

สัญชาตญาณของพ่อแม่...

"เราควรจะให้ลูกปฏิเสธการแข่งขันเพอร์เฟคอัลฟ่าดีไหมครับ" จูเลียนหันไปมองหน้าไมลส์อย่างไม่สบายใจ คำถามนี้ทำให้ไมลส์ถอนหายใจออกมา

"ผมก็อยากทำแบบนั้น แต่ถ้าลูกยิ่งหนีคนอื่นก็จะยิ่งสงสัย" จูเลียนพยักหน้ารับรู้เบาๆ ทบทวนสิ่งที่ได้ยินและก็ยอมรับว่ามันจริงเกือบทั้งหมด ความวิตกกังวลครอบงำใบหน้าไมลส์อย่างเด่นชัด

แต่ถึงอย่างนั้น...

"ไม่ต้องห่วงหรอกคุณ เรามียาที่ดีที่สุดสำหรับวินเทอร์ ไม่มีทางที่คนอื่นจะรู้ว่าเขาเป็นโอเมก้า"

ถึงแม้จะบอกออกไปแบบนั้นแต่ในฐานะพ่อเขาก็อดเป็นห่วงลูกชายไม่ได้จริงๆ...

สัญชาตญาณของพี่ชาย...

ทันทีที่ก้าวเข้ามาในสนามสายตาหลายคู่มองตรงมาที่พี่น้องตระกูลเลอร์วิสด้วยความสนอกสนใจ ทำให้วินเทอร์ขยับไปยืนหลบด้านซัมเมอร์ มือบางเลื่อนไปเกาะแขนพี่ชายเอาไว้แน่น ซัมเมอร์หลุบตามองมือที่เกาะแขนตัวเองไว้ก่อนจะกระตุกแขนเบาๆบังคับให้น้องมายืนข้างๆ วินเทอร์เองก็อึกอักเล็กน้อยอย่างไม่มั่นใจแต่ก็ค่อยๆก้าวออกมายืนข้างพี่ชาย

"ฉันปกป้องนายตลอดเวลาไม่ได้ นายรู้ใช่ไหม?"

"ผมรู้" คิ้วเรียวเริ่มขมวดเข้าหากันราวกับคิดหนัก "แต่ผมยังไม่เก่งขนาดนั่น"

"นายเก่ง" จู่ๆมือข้างหนึ่งก็เลื่อมมากุมมือวินเทอร์เอาไว้ ซัมเมอร์ยิ้มออกมาในองศาที่น้อยนิด ซึ่งมันมากพอสำหรับคนอย่างเขา "นายคืออัลฟ่า"

และนั่น..ก็เปรียบเสมือนกำลังใจชิ้นใหญ่ที่สุดที่วินเทอร์ต้องการในตอนนี้...