----------+++++++++++++-----------
ใครบอกกัน
ว่าตาายแล้วต้องไปนรกเพื่อรอฟังคำพิพากษา
ใครกัน
ที่บอกว่าตายแล้วจะได้เจอกับพระเจ้า
ใครกัน
ที่บอกว่าตายแล้วจะได้เกิดใหม่
ใครกัน...
ตัวผมเป็นมนุษย์ธรรมดาที่มีการเกิด แก่ เจ็บและตาย แต่ด้วยชะตากรรมหรือเวรกรรม ไม่ทราบว่าเหตุใด เหตุไฉนจึงเหมือนรังแกผม ถูกรังแก ถูกเหยียดหยามและถูกมองข้าม เขาตายจากเหตุการณ์ไม่คาดฝันมันเกิดขึ้นเร็วมากจนเขาไม่รู้ด้วยซ้ำว่ามันเกิดขึ้นกับตัวเขา จนกระทั้งเขามายืนอยู่ข้างศพของตัวเอง...
มันเป็นเรื่องที่น่าแปลกมากสำหรับเขาเพราะไม่คิดว่าจะได้มาเห็นร่างตัวเองอยู่ข้างหน้าแบบนี้มันเป็นความรู้สึกแปลกใหม่เหมือนตัวเองล่องลอยและเบาเหมือนขนนก ไม่ว่าเขาจะเดินหรือวิ่งจะทำอะไรก็ได้ตามใจนึกแต่เขากลับสัมผัสอะไรไม่ได้เลย มันรู้สึกเหงามากเหงาสุดๆ ไม่มีคำไหนจะอธิบายความเหงานี้ได้แล้วมั้ง ทีแรกเขาเองก็นึกว่าตัวเองเป็นวิญญาณรึเปล่า? แต่มันก็ไม่ใช่เพราะตลอดเวลาที่อยู่ในโรงพยาบาลเขากลับไม่สามารถมองเห็นเขาได้เลยแม้กระทั้งคนใกล้ตาย
เขามองเห็นแสงบางอย่างออกมาจากร่างของมนุษย์และเมื่อมนุษย์คนนั้นจะตายทันทีหลังจากแสงหมดไปเขาไม่รู้ว่าเขาทำอะไรได้บาง แต่เขากลับสามารถเดินข้ามผ่านเส้นเวลาบางอย่างได้ เหมือนกับว่ามันเป็นข้อยกเว้น เขาได้ท่องไปตามเส้นเวลาต่างๆ แต่ละยุคสมัย ทั้งอดีต ปัจุบันและอนาคตของมิติเขา มันน่าแปลกมากกับบางเรื่องที่เขายังคงท่องไปตามเส้นเวลาจนเขาเริ่มรู้ตัวแล้วว่ามันแปลกไป...
ไม่ใช่ว่าพอตายแล้วต้องเจอพระเจ้าหรือว่าจะเอ๋กับยมทูตหรอกหรอแล้ว...
ทำไมเขาไม่มารับผมสักทีละ?
ผมรอนานแล้วนะ...
มารับ...ผมที
ผมเหงา
----------+++++++++++++-----------