คุณลุงสายเปย์ 25+

         จักรพรรดิเลี้ยงดูเทียนตะวันตั้งแต่เธอสูญเสียพ่อกับแม่ที่แท้จริง เขาเติมเต็มในสิ่งที่เธอขาดหาย ให้ความรักความเมตตาและทุกสิ่งทุกอย่างที่เสติธอต้องการไม่มีขาด แต่ความรักที่จักรพรรดิมอบให้มันลึกซึ้งยิ่งนัก เมื่อถึงเวลาเด็กหญิงตัวน้อยๆ ก็เติบโตเป็นสาวสวยในวัยเจริญพันธุ์ พร้อมที่จะเป็นเจ้าสาวของเขา

         “เธอเก็บรักษาตัวเองเอาไว้ให้ฉันใช่ไหม มันถึงเวลาแล้วเทียน เธอต้องตอบแทนบุญคุณผู้ปกครองอย่างฉันเสียที”

         “เทียนพร้อมแล้วค่ะคุณลุง”

         “งั้นจะเสียเวลาไปทำไมล่ะ จัดการกับเสื้อผ้าเกะกะรกหูรกตานั่นเสียที ฉันอยากเห็นเนื้อแท้ของเธอมากกว่า”

         “ค่ะคุณลุง เทียนเก็บรักษามันอย่างดี เพื่อคุณลุงคนเดียว”

       เสื้อครุยหลุดออกจากเรือนร่างอิ่ม ตามด้วยชุดนักศึกษาที่ซ้อนอยู่ภายใน เทียนตะวันล้มตัวไปบนเตียงนุ่มกางแขนออกจนกว้าง จักรพรรดิก็ทรุดตัวลงจมสู่อ้อมกอดนั้น!!!

จักรพรรดิ เกียรติขจร (อายุ 48 ปี)

(ลุงยักษ์)

เจ้าของไร่ภูจักรพรรดิ ผู้ที่มักจะมาพร้อมกับความหงุดหงิดงุ่นง่าน ขี้โมโห ใครจะเข้าใกล้ต้องรอจังหวะเหมาะ ตาดีได้ตาร้ายเสีย เพราะเขาดุเหมือนยักษ์ เฉพาะเบอร์รองเท้าก็ปาเข้าไป 44 ไม่ต้องบอกคงรู้เข้าหาไม่ถูกทางมีหวังหน้าแหกต้องให้หมอเย็บ 

เทียนตะวัน ทรัพย์มั่น (อายุ 20 ปี)

(เทียน)

เด็กในปกครองของลุงยักษ์ เป็นคนเดียวที่จะเข้าหาลุงยักษ์โดยไม่ต้องเจ็บตัว เธอมีใจรักเขา ใครจะว่ายังไงก็ช่าง ไม่ผิดเพราะไม่ใช่สายเลือดเดียวกัน แม้จะอายุห่างกันรอบกว่า  

คุณลุงสายเปย์ มณีน้ำเพชร www.mebmarket.com เธอถูกเลี้ยงดูฟูมฟักทนุถนอม เพื่อจะได้เป็นเจ้าสาวของเขา******************************************************** “ลุงยักษ์!!!” เทียนตะวันร้องเรียกแทบจะวิ่งเข้าใส่ เธอก้าวเร็วๆ ไปหยุดยกมือไหว้เขาอย่างทุลักทุเลเพราะกล่องของขวัญของนพดล เธอยิ้มกว้างจนเห็นฟันครบสามสิบสองซี่ก็ว่าได้ “หุบยิ้มเดี๋ยวนี้นะ” คุณลุงสั่งเสียงเข้ม แต่เทียนตะวันกลับหัวเราะร่วนแล้วยื่นมือไปดึงแว่นกันแดดออกจากใบหน้าเข้มจัด “นี่เธอทำอะไรน่ะ” เขาสะบัดหน้าหนีก็ไม่ทัน แว่นกันแดดติดมือเทียนตะวันไปเสียแล้ว “คิดถึงจังเลยค่ะ” ประโยคเดียวที่ทำจักรพรรดิพูดไม่ออก ทอดสายตามองหลานสาวที่เลี้ยงมานานด้วยแววตาที่เทียนตะวันไม่เคยเห็น มองตา มองรอยยิ้มกว้างจนเห็นฟันขาว มองแก้มนวลเนียนและปลายจมูกเป็นมันนิดๆ จักรพรรดิบอกตัวเองว่า...คิดถึงแทบขาดใจ ******************************************************** เธอไม่ขยับ ลมหายใจสม่ำเสมอ ความนิ่งงันที่น่าประหลาดใจชวนให้ปลายนิ้วลากต่ำลงมายังต้นคอระหง นิ่ง...เหมือนคนนอนหลับสนิท ปลายนิ้วซุกซนคืบคลานไปถึงเนินอกที่มันขยับไหวตามแรงลมหายใจ หากจังหวะนั้นกลับผิดเพี้ยนเพราะปลายนิ้วสัมผัสยอดอกที่มันแข็งขึ้นกว่าเดิม จักรพรรดิไม่อาจดึงมือของตนออกจากความงามนั้นได้ เขาแทบหยุดหายใจเมื่อรู้ว่าเทียนตะวันไม่ได้หลับอย่างที่คิด เธอเพียงแต่รอ รอ รอรสสัมผัสจากเขา...