กฏหมายรักนายตัวร้าย

#กฏหมายรักนายตัวร้าย
บทนำ
คุณเคยเชื่อเรื่องพรมลิขิตไหมครับ ส่วนผมไม่เคยเชื่อเลย จนเหตุการวันนั้นมันเกิดขึ้น......*รพีร์*

ทำไมผมถึงรู้สึกใจสั่น ทำตัวไม่ถูกเหมือนไม่เป็นตัวของตัวเองเลยเวลาเจอเขา.....*สดายุ*

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

#

วันแรกพบ

สดายุ Pat

สวัดดีครับผมสดายุครับผมเป็นนักศึกษาคณะนิติศาสตร์ของมหาลัยชื่อดังแห่งหนึ่งที่ขึ้นชื่อว่าโหดสุดเพราะจะจบได้คุณต้องมีความรับผิดชอบสูงสุดๆ วันนี้เป็นวันเปิดเทอมวันแรก ผมตื่นเต้นมากที่จะได้เจอเพื่อนไหม่ และบรรยากาศใหม่ๆแต่มันก็มีเหตุการที่ทำให้ผมแทบเรียนไม่รู้เรื่องในคาบเช้า นั้นคือ

~ตุบ~ขณะที่ผมกำลังเดินตัดลานกว้างที่ใช้เป็นที่จอดรถของมหาลัยเพื่อรีบไปที่คณะ ก็มีใครบางคนวิ่งมาชนผมจนเราล้มด้วยกันทั้งคู่ แมร่งทำไมซวยงี้วะกู

"ขอโทษทีนะ

นาย

เป็นไรปล่าว" ผมหันไปมองตามต้นเสียง พอเห็นหน้าคนที่เข้ามาขอโทษผมเต็มๆตาแทบไม่อยากเชื่อครับ ผมถึงกับตะลึง คืออยากบอกว่าสาบานได้นะว่าเป็นผู้ชาย เขาคนนั้นผิวขาว ตาโต หน้าตาจะว่าน่า

รัก

ก็ไม่ใช่ จะว่าหล่อก็ไม่เชิง แต่โดยรวมแล้วเขาเป็นคนหน้าตาดีครับ ไอ้จากที่จะหันไปด่าผมทำได้แค่ตอบว่า "ไม่เป็นไร ว่าแต่

นาย

เถอะเป็นไรไหม" ผมถามหลังจากที่เราลุกขึ้นยืนและผมก็หยิบกระเป๋าเป้ของเขาส่งให้"อะ เป้

นาย

"

"อืม ขอบใจนะ" แล้วเขาก็ส่งยิ้มให้ผมอย่างเป็นมิตรและเดินสวนไป แต่ผมนี่สิท่าจะบ้าไปแล้ว หลังจากเห็นรอยยิ้มนั้น มันก็ทำให้ผมใจเต้นไม่เป็นจังหวะขึ้นมาเฉยๆ นี่ผมเป็นไรวะเนี่ย ทำไมถึงใจสั่นละ....เฮ้ย คงไม่ใช้มั้ง บ้าไปแล้ว จะเป็นไปได้ไงในเมื่อไอ้หมอนั้นมันเป็นผู้ชายนะ (ถึงมันจะน่าตาน่า

รัก

เหมือนผู้หญิงก็เถอะ) ผมถึงกับต้องสบัดหัวเพื่อไร้ความคิดบ่าบอออกจากหัวแล้วรีบเดินไปยังตึกคณะเพื่อไปเข้าเรียนเมื่อดูนาฬิกาว่ามันใกล้ได้เวลาคราสเรียนจะเริ่มเต็มที

🐶

🐶

🐶

🐶

รพีร์ Pat

หวัดดีครับผมรพีร์ เป็นนักศึกษาคณะนิติศาสตร์ แต่อย่าคิดนะครับว่าผมจะเรียนเก่ง ที่จริงอะไม่เลย เพราะผมโง่คณิต ง่าววิท เกรียดอังกฤษ แต่ดันเก่งสังคม กับประวัตศาสตร์ ตอนแรกผมกะเรียนคณะมนุษย์เองประวัติศาสตร์แต่ที่บ้านไม่ให้บอกว่ามันหางานยากผมเลยต้องเลือกนิติเนี่ยแหละ และวันนี้เป็นวันเปิดเทอมวันแรก แต่ผมดันนึกขึ้นได้ว่าลืมประมวลไว้ที่รถทั้งๆที่เดินมาจนถึงคณะแล้ว และที่จอดรถผมก็ดันอยู่ไกลจากคณะเชี่ยๆ ผมเลยต้องรีบวิ่งใส่เกียหมาไปเอาเพราะอีกสิบนาที่ก็จะถึงคาบเรียนแล้วไอ้จะไม่ไปเอาก็ไม่ได้เพระเดี๋ยวจะเรียนไม่รู้เรื่องเอา และด้วยความรีบผมเลยวิ่งชนใครสักคนเข้า เราสองคนล้มไปพร้อมกันเลยครับ หลังจากที่ผมเริ่มทรง

ตัว

ยืนได้ผมรีบขอโทษเขาแล้วถามว่าเป็นไรไหม เพราะถ้าเขาเจ็บอะไรตรงไหนผมจะไดพาไปศูนย์พยาบาลในมหาลัย เพราะไงผมก็เป็นฝ่ายผิดที่วิ่งไม่ดูตาม้าตาเรือเอง และขณะที่ถามผมก็ได้มองหน้าเขาชัดๆ เขาเป็นคนหล่อมากครับ ผิวออกสีนำผึ่งนิดๆ คิ้วเข้ม ตาโต คือถ้าผมเป็นผู้หญิงนะผมคงอ่อยเขาแล้วแหละแต่นี่ไม่ใช่ไงผมเป็นผู้ชายครับ(ถึงแม้คนจะเข้าใจผิดบ่อยก็เถอะ)เมื่อเขาบอกผมว่าไม่เป็นไรผมก็หายห่วง แล้วเราก็แยกกันตรงนั้น นี่ถ้าผมกับเขาเรียนคณะเดียวกัน ได้เป็นเพื่อนกันก็คงดี

_______________________________________________________________________________________________________________

เรื่องแรกในชีวิต

จบไปแล้วกับตอนแรก หวังว่าทุกคนคงจะสนุกกับมันและติดตามต่อจนจบเนอะ แล้วมารอลุ้นกันว่าจะเป็นไงต่อไป

From: KP

🐶

ผิดพลาดประการใดขออภัยจร้า