บ้านร้างแห่งหนึ่งเด็กหนู่มร่างสูงนั่งหวาดผวาคนเดียวอยู่บนเตียงสองแขนกอดตัวเองไว้แน่นเหลียวซ้ายแลขวาเสียงฟ้าร้องเปรี้ยงๆ สลับกับเสียงลมฝนที่สาดใส่หลังคา เด็กหนุ่มนักอยู่ในความมืดมิดบรรยากาศหนาวเย็นยะเยือกคลืบคลานเข้ามาเรื่อยๆเสียงอึ่งอ่างคางคกสัตว์ตัวเล็กๆ ร้องระงมแข่งกับเสียงฝนฟ้าร้อง เด็กหนุ่มถอยหลังกรูดไปติดโครงเหล็กหัวเตียงเก่าๆเพียงหวังว่าจะไม่มีสิ่งเร้นลับออกมาจากทิศใดทิศหนึ่ง..เขานั่งอยู่ตรงนี้นานแล้วตั้งแต่ฝนเริ่มตกพรำๆตอนนี้มีแต่ความมืดมิดเพราะที่ตรงนี้เป็นเพียงบ้านร้างแถวชานเมืองในขอนแก่นที่เด็กหนุ่มผู้เดียวดายมาอาศัยหลบฝน..อีกทั้งมันอยู่ใกล้สถานที่ที่ใครๆก็ไม่อยากย่างกรายเข้ามาบ้านหลังนี้ใกล้อพาร์ทเม็นท์ร้าง!
"แกร๊ก!!"
เฮือก!!!
เด็กหนุ่มสะดุ้งทันทีที่ได้ยินเสียงอะไรบางอย่างก่อนจะผวาอีกครั้งเมื่อได้ยินเสีย
ง".....ฮึก...ฮึกๆ.....ฮึๆ....ฮ่าๆ.."เสียงสะอื้นไห้โหยหวนดังขึ้นปลายเตียง ตามด้วยเสียงหัวเราะอย่างน่าเกลียดน่ากลัวมันเสียงนั้นดังดังขึ้นเรื่อยๆ...เรื่อยๆ..ใกล้เข้ามาแล้ว..แล้วก็เงยบหายไป...แต่!..เหม็น.กลิ่นเหม็นอะไรบางอย่าง..มันเหม็นจนอยากจะอาเจียน...กลินเหมือน..เหมือน..ศพ!!!คิดได้ดังนั้นจึงหาอะไรมาห่มคลุมโปง..มือหนาคล้ำคลำไปเรื่อยๆ ฝ่าความมืด..แล้วก็ได้ผ้าบางๆผืนหนึ่งหมายจะรีบจับมาคลุมหัว....หากแต่มันหนัก!...หนัก..เหมือนมีอะไรทับอยู่ เขาจึงเอื้อมมือไปสัมผัสมัน..พอมือหนาแตะลงหมับ!
"อ๊ากกกกกกกกก/กรี๊ดดดดดดดดดดดด!!!!"
Guest
