“เอมิเลีย คุณฝันถึงใครอยู่หรือ...”
“กรี๊ด ดด..!” ฉันกระโดดเด้งจนเตียงยุบ ถึงเห็นเพียงเสี้ยวหน้าของคนถามก็ทำเอาฉันขนลุกซู่
“เข้ามาได้ยังไง ออกไปจากห้องฉันนะ..!” ฉันโยนหมอนข้าง แต่เขาคว้ารับไว้ทัน
ฉันตะเกียกตะกายไปหลบอยู่มุมห้องโดยเร็ว แทบอยากจะหมุดกำแพงหนีเขาอยู่แล้ว
“ถึงฉันไม่รู้ว่าคุณเป็นตัวอะไร แต่ฉันสาบานว่าจะหาวิธีฆ่าคุณให้ได้ คอยดู…”
เขายิ้มและย่างกายเข้ามา “แน่ใจนะว่าทำได้ สาวน้อย…”
ฉันถลึงตา มาบังอาจเรียกฉันว่าสาวน้อย มันจะมากเกินไปแล้ว
ผลัวะ...!
ฉันต่อยหน้าหล่อๆไปหนึ่งหมัด
"โอ๊ยๆ เจ็บจัง..." มือฉันแทบหัก
“นั่นหน้าหรือหินน่ะพ่อคุณ...” ฉันประชด
เขาหันหน้ากลับมา ดวงตาสีฟ้าดุดันจนฉันเสียวสันหลังวาบ
“ทำร้ายผมทำไม ผมมาที่นี่เพื่อช่วยคุณ...”
ฉันขมวดคิ้วเข้าหากัน “คุณเป็นตัวอะไรกันแน่...”
“ผมบอกคุณไปแล้ว...” ฉันถอยห่างเพียงหนึ่งก้าว ก่อนเขาจะเริ่มพูดต่อ
“ดวงวิญญาณที่หลุดจากสวรรค์ควรได้รับความคุ้มครอง...”
“ฉันไม่เชื่อ เทวทงเทวทูตจะมาช่วยคนอย่างฉันทำไม...”
เขาเอียงคอมองมาที่ฉัน แววตาเต็มไปด้วยความสงสัย
“เป็นอะไรไป ทำไมคิดว่าตัวเองไม่สมควรถูกช่วยล่ะ...”
I'm no angel, I'm just me.
But I will love you endlessly.
Wings aren't what you need, you need me.
# ขอบคุณทุกกำลังใจและทุกความคิดเห็น
# ขอบคุณทุกท่านที่แวะเข้ามาอ่าน
Guest
