บทที่22 คุณอากับหลาน
-
จินซอง
ฮาอึนตั้งแต่วันพรุ่งนี้
-
จินซอง
เธอมาทำงานที่แผนกการเงินของลีเซินกรุ๊ปตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไปนะ
-
...... ..... .... ... .. . .
-
ณ บริษัทลีเซินกรุ๊ป
-
ฮาอึน
(ตั้งแต่วันนั้นลีแทซองก็ไม่มาหาอีกเลย....)
-
ฮาอึน
(รู้สึกเหมือนถูกย้ายไปอยู่ตำหนักเย็นยังไงก็ไม่รู้แฮะ)
-
ฮาอึน
(ถ้าฉันฉลาดนักละก็ ทำไมถึงมองคนอย่างนายไม่ออกกันนะ!)
-
เธอเดินบ่นอยู่ในใจคนเดียวที่ล็อบบี้
-
เธอกำลังจะเดินไปที่ห้องอาหารก็มีชายมายืนขวางหน้าเอาไว้ก่อน
-
ฮาอึน
คุณ.....?
-
พนักงานออฟฟิศชาย
เธอชื่ออะไรเหรอ?
-
ฮาอึน
ฮาฮึนค่ะ
-
พนักงานออฟฟิศชาย
อ้อ ชื่อน่ารักดีนี่น่ารักเหมือนเธอเลย
-
ฮาอึน
หา?
-
พนักงานออฟฟิศชาย
ฮาอึนเธอไม่ต้องกลัว ฉันไม่ใช่คนเลวร้ายอะไรลูกสาวฉันก็อายุพอๆกับเธอนั่นแหละ
-
พนักงานออฟฟิศชาย
ฉันคือประธานซุนแฮ มาติดต่อการค้าที่นี่ บังเอิญเห็นเธอน่าเอ็นดูฉันเลยเดินมาทัก
-
พนักงานออฟฟิศชาย
ถ้าเป็นไปได้ เห็นแก่ฉันช่วยไปทานข้าวเป็นเพื่อนฉันสักมื้อดีมั้ย?
-
ฮาอึน
เอ๋? แบบนั้นจะดีจริงๆเหรอคะ
-
...... ..... .... ... .. . .
-
ณ ภัตตาคารแห่งหนึ่ง
-
ฮาอึน
(ถึงจะปฏิเสธยังไงก็ตื้อไม่เลิกจริงไปสินะ)
-
ฮาอึนจำใจมากับเขาเพราะเขาตื้อไม่เลิก
-
พนักงานออฟฟิศชาย
ฮาอึนเธอยังโสดอยู่รึเปล่า?
-
ฮาอึน
มะ.....มีแฟนแล้วค่ะ
-
พนักงานออฟฟิศชาย
เหรอ? แฟนเธอทำงานอะไรล่ะ?
-
ฮาอึน
(งานอะไร?จะไปรู้ได้ยังไงฉันไม่ได้มีแฟนสักหน่อย!)
-
ฮาอึน
เป็นพนักงานบริษัทเหมือนฉันล่ะค่ะ
-
พนักงานออฟฟิศชาย
ถ้างั้นก็ลำบากแน่เลยน่ะสิ สังคมทุกวันนี้อยู่ยากจะตาย
-
พนักงานออฟฟิศชาย
เขาจะเลี้ยงเธอไหวเหรอ?
-
พนักงานออฟฟิศชาย
ฉันคิดว่าผู้หญิงแบบเธอควรจะคบกับคนที่สามารถดูแลเธอได้ถึงจะถูก
-
พนักงานออฟฟิศชาย
ฮาอึนฉันชอบเธอจริงๆนะ เธอเข้าใจใช่มั้ย?
-
เขาพูดจบก็ยกไวน์ในแก้วขึ้นมาดื่ม
-
สีหน้าของฮาอึนไม่ค่อยดูนัก แต่เธอยังฝืนใจนั่งกินข้าวกับเขาต่อเพื่อให้เรื่องมันจบไป
-
ฮาอึน
(ไม่เข้าใจแล้วก็ไม่คิดจะเข้าใจด้วยค่ะ)
-
ฮาอึน
(คุณเป็นประธานของบริษัทพัคกรุ๊ป คุณมีภรรยาแล้วไม่ใช่เหรอ?)
-
ฮาอึน
(ทำไมถึงพูดแบบนี้ออกมาได้)
-
ฮาอึน
(ทำไมผู้ชายบนโลกนี้ถึงไม่รู้จักรักเดียวใจเดียว?)
-
จินซอง
นี่ ฮาอึน!
-
จินซองเดินตรงเข้ามาที่โต๊ะของทั้งคู่
-
ฮาอึน
จินซอง?
-
จินซอง
อ้าวประทานซุนแฮ ไหงมาอยู่กับแฟนผมได้ล่ะครับ?
-
พนักงานออฟฟิศชาย
ฮาอึนเป็นแฟนเธอเรอะ!?
-
พนักงานออฟฟิศชาย
งั้นฉันไม่รบกวนพวกเธอล่ะ ไปก่อนนะ
-
สีหน้าเขาดูตกใจที่รู้ว่าฮาอึนคือแฟนของจินซอง เขารีบเช็กบิลแล้วลุกออกไปจากร้านทันที
-
ฮาอึน
เห้อออออ
-
ฮาอึน
จินซองทำไมนายมาอยู่ที่นี่ล่ะ?
-
จินซอง
แทซองสั่งให้ฉันตามเธอมาน่ะ
-
ฮาอึน
หา?
-
จินซอง
จริงสิถ้าแทซองถามเธอก็บอกไปว่าซุนแฮไอแก่นั่นแตะเนื้อต้องตัวเธอฉันเลยเข้ามาช่วยนะ
-
ฮาอึน
ทำไมล่ะ?
-
จินซอง
แทซองบอกว่าต้องเห็นเธออยู่ในอันตรายก่อนถึงค่อยเข้าไปช่วย
-
ฮาอึน
(เขากะจะให้ฉันเจอเรื่องที่โหดร้ายแล้วเรียนรู้ด้วยตัวเองสินะ! ใจร้ายจริงๆ!)
-
จินซอง
แต่ว่า....เห็นเธอถูกไอแก่นั่นแซะ ฉันรู้สึกไม่ค่อยพอใจเหมือนกัน
-
ทั้งคู่เดินคุยกันลงมาจากภัตตาคารเรื่อยๆ
-
ฮาอึน
จินซอง....
-
ฮาอึน
นายคิดว่าฉัน....คู่ควรจะเป็นคนรักของใครรึเปล่า?
-
จินซอง
โลกก็เป็นแบบนี่แหละผู้ชายพอเห็นผู้หญิงรูปร่างหน้าตาพอไปวัดไปวา
-
จินซอง
ก็คิดไม่ซื่อด้วยทั้งนั้นแหละ
-
จินซอง
ขึ้นรถเถอะ
-
ทั้งคู่เดินคุยกันมาเรื่อยๆจนถึงรถของลีแทซอง
-
จอนซองปิดประตูรถให้เธอขึ้นไปนั่งข้างใน
-
ฮาอึน
(ลีแทซอง!!!)
-
เขานั่งกอดอกอยู่บนรถด้วยสีหน้าไม่พอใจ
-
เธอขึ้นไปนั่งได้สักพัก ยังคงมีแต่ความเงียบระหว่างเธอกับเขา
-
แทซอง
ที่รัก จู่ๆก็ตามซุนแฮออกมา เธอคิดว่าผู้ชายทั่วไปเขาจะคิดยังไง?
-
เขาใช้มือใหญ่ๆของเขาบีบเข้ามาที่ปากของเธอ
-
แทซอง
ยื่นอ้อยเข้าปากช้าง ใครที่ไหนจะไม่กินก็ไม่ต่างจากเธอที่อ่อยฉันเมื่อ2ปีก่อนนั่นแหละ!
-
ฮาอึน
ฉันไม่ได้เป็นคนแบบนั้น!
-
แทซอง
เธอไม่คู่ควรกับการทำงานหรอก สิ่งเดียวที่คู่ควรกับเธอคือเป็นผู้หญิงของฉันเท่านั้น!
-
แทซอง
เพราะงั้นตั้งใจปรนนิบัติฉันซะ!
-
...... ..... .... ... .. . .
-
ณ หน้าบริษัทลีเซินกรุ๊ป
-
ฮาอึน
ฉันอยู่ตรงข้ามถนนนี่เองค่ะ
-
เธอพูดจบก็วางสายโทรศัพท์ลง
-
สักพักมีรถหรูคันหนึ่งขี่มาจอดตรงหน้าเธอที่ยืนรออยู่ข้างถนน
-
ฮาอึน
ไม่มีพนักงานคนอื่นเห็นใช่มั้ยคะ?
-
แทซอง
ที่รัก เจอฉันในรอบหลายวันแล้วพูดประโยคนี้ประโยคแรกเหรอ?
-
ฮาอึน
(แล้วจะให้พูดอะไร? ให้บอกว่า ฮันนี่จ๋าคิดถึงจังเลยรึไง?)
-
ฮาอึน
คุณเอาหลังคาลงได้มั้ย แค่นี้ก็แสบตาจะแย่แล้ว
-
เธอกดไปที่ปุ่มปิดหลังคาของรถหรูคันที่เธอนั่ง
-
แทซอง
ที่รัก เธอเองก็คุ้นเคยกับรถหรูคันนี้เหรอ?
-
แทซอง
(ตอนนี้เรายิ่งสงสัยว่าเธอเคยคบกับคนประเภทไหนกันนะ?)
-
แทซอง
(ถึงได้ไม่รู้สึกขัดเขินกับสังคมชั้นสูงเลย)
-
เขาพาเธอมาที่ร้านกาแฟหรูหราแห่งหนึ่งก่อนจะวนหาที่จอดรถ
-
ฮาอึน
เราไปที่ที่มันธรรมดากว่านี้หน่อยได้มั้ย?
-
ฮาอึน
(ไปไหนกับเขาก็มีแต่คนให้ความสนใจ อีกอย่าง...)
-
ฮาอึน
(อยู่ในร้านหรูหราแบบนี้โอกาสที่จะเจอบอมแจก็ยิ่งเยอะ!)
-
แทซอง
ไม่ชอบเหรอ?
-
เขาขับรถพาเธอมาที่ตลาดนัดกลางคืนแห่งหนึ่ง
-
ฮาอึน
(วันนี้เป็นอะไรนะ จู่ๆก็เกิดอยากมาตลาดนัดกลางคืน?)
-
เขาเลี้ยวรถเข้ามาจอดในซอย เขาดับเครื่องลงก่อนจะถอดเสื้อสูทของตัวเองออก
-
ฮาอึน
คุณจะทำอะไรนะ ที่นี่มีคนเยอะแยะเลยนะ!
-
เขาเอาเสื้อออกมาจากกางเกง ถอดเนคไทออก
-
แทซอง
ยัยเด็กน้อย ฉันล่ะอยากรู้จริงๆว่าตอนนี้เธอกำลังคิดอะไรอยู่?
-
เขาแกะกระดุมแขนเสื้อออกแล้วใช้มือขยี้ไปที่ผมของตัวเองเบาๆ
-
แทซอง
ใส่เสื้อผ้าแบบนี้มาเดินตลาดกลางคืนมันดูพิลึกเกินไปมั้ยล่ะ?
-
แทซอง
ฉันไม่อยากถูกมองเป็นคนบ้านะ
-
เขาเปิดประตูรถลงมายืนรอฮาอึนที่นั่งงงอยู่ในรถ
-
ฮาอึน
(ว้าว แค่ครู่เดียวจากประธานบริษัทกลายเป็นนักเลงหนุ่มซะงั้นแน่ะ?)
-
ฮาอึน
(ขนาดท่าเดินยังเปลี่ยน?)
-
ฮาอึน
แสร้งทำเป็นนักเลงเดินข้างถนนแบบนี้ไม่เหนื่อยแย่เหรอคะ?
-
แทซอง
เหนื่อยยังไง? ก่อนหน้านี้ฉันก็เป็นแบบนี้แหละ
-
ฮาอึน
ก่อนหน้านี้คุณเป็นหนัวหน้าแก๊งมาเฟียไม่ใช่เหรอ?
-
แทซอง
ก่อนหน้านั้นอีก
-
ฮาอึน
(นั่นสินะ ใครล่ะจะเกิดมาเป็นหัวหน้าแก๊งมาเฟียเลย น่าจะต้องใช้เวลาพอสมควรเลยแหละ?)
-
ฮาอึน
(หากพูดอีกอย่างภูมิหลังของลีแทซองก็คงไม่ได้ขาวสะอาดเหมือนกับบอมแจหรอก)
-
ฮาอึน
(อยากรู้จังว่าจากคนธรรมดาสามารถยกระดับตัวเองจนมากลายเป็นหัวหน้าแก๊งแล้วกลายมาเป็นนักธุรกิจอย่างวันนี้ได้ไง!)
-
แทซอง
เธอรอฉันอยู่ตรงนี้นะ ฉันไปหาซื้อของกินก่อน
-
ฮาอึน
ค่ะ
-
แทซองเดินไปที่สตรีทฟู้ดร้านหนึ่ง ให้ฮาอึนนั่งรออยู่แถวๆนั้น
-
คนแปลกหน้า
นี่น้องสาวจ้ะ ผู้ชายคนที่มากับเธอเป็นพี่ชายหรือว่าเป็นคุณอาเหรอ?
-
ฮาอึน
(น้องสาว?)
-
ฮาอึน
เขา.....เขาเป็นคุณอาฉันค่ะ
-
คนแปลกหน้า
ว้าย!ยังดูหนุ่มอยู่เลย แถมหล่อด้วย!
-
ฮาอึนกำลังยืนคุยกับสาวแปลกหน้าสองคน แทซองเดินมาพอดี
-
ในมือของเขาถือชามกระดาษที่ใส่ต๊อกโบกีอยู่
-
แทซอง
เพื่อนเธอเหรอ?
-
คนแปลกหน้า
พวกเราไม่รู้จักหลานคุณอาหรอกค่ะ แต่หลานคุณอาน่ารักดีเราอยากเป็นเพื่อนด้วยค่ะ
-
แทซอง
หืม?
-
แทซอง
ฉันเองก็คิดว่าหลานของฉันน่ารักเหมือนกัน
-
แทซอง
เพราะงั้นพอตกกลางคืน เธอทำให้ฉันต้องเหนื่อยทุกวันเลย
-
แทซอง
ใช่มั้ยจ๊ะ.....ที่รัก
-
เขาจูบเธอแบบไม่ทันตั้งตัว
-
คนแปลกหน้า
!!!
-
คนแปลกหน้า
!!!
-
หญิงสาวทั้งสองคนตกใจกับภาพอาหลานตรงหน้าที่ยืนจูบกัน ก่อนจะรีบเดินหนีหายไป
-
ฮาอึน
คุณ....คุณทำอย่างงี้ได้ยังไงเนี่ย?
-
แทซอง
แล้วทำไมเธอถึงบอกพวกหล่อนว่าฉันเป็นคุณอาล่ะ?
-
ฮาอึน
ก็พวกเขา....
-
ฮาอึน
ให้คนอื่นคิดว่ามีแฟนเป็นนักเลงมันน่าเกลียดนี่นา?
-
แทซอง
ในสายตาเธอฉันเลวขนาดนั้นเลยรึไง
-
แทซอง
เธอคิดว่าฉันเป็นผู้ชายแบบที่ผู้หญิงพวกนั้นชอบเหรอไง?
-
ฮาอึน
????
-
เธอไม่ได้ฟังที่เขาพูดแม้แต่น้อยสอยตากำลังมองไปที่ร้านร้านหนึ่ง
-
ฮาอึน
สายไหมนี่นา~
-
แทซอง
อยากกินเหรอ?
-
ฮาอึน
อื้อ อยาก
-
เธอพูดดวงตาใสแจ๋วจับจ้องไปที่สายไหมสีชมพู
-
เขาเดินพาเธอไปซื้อมาอันหนึ่ง
-
แทซอง
(ทั้งๆที่ในบ้านมีเสื้อผ้าข้าวของแบรนด์เนมากมาย แต่เธอกลับไม่คิดจะชายตามอง)
-
แทซอง
(พอเห็นขนมสายไหมแค่ชิ้นเดียวกลับร้องดีใจเหมือนได้ขึ้นสวรรค์)
-
แทซอง
(สงสัยจะเป็นความใสซื่อแบบเด็กผู้หญิงละมั้ง)
-
ฮาอึน
กินมั้ยคะ?
-
แทซอง
หึ เธอกินไปเถอะ
-
ฮาอึนหยิบสายไหมขึ้นมาป้อนแทซอง
-
ฮาอึน
ฮ่าๆ หวานมากเลยใช่ม้า?
-
แทซอง
อืมมม....
-
แทซอง
หวานมาก
-
ทั้งคู่ยิ้มแย้มคุยกันไปกินสายไหมไปเดินด้วยกันไปเรื่อยๆ
-
นักเลง
นี่ จะรีบไปไหนล่ะ
-
ชายถือมีดกลุ่มนึงเดินมาดักหน้าทั้งคู่เอาไว้
-
...... ..... .... ... .. . .
-
END EP.22
คลิกบริเวณนี้เพื่ออ่าน
หรือสัญลักษณ์ด้านขวาเพื่ออ่านต่อเนื่อง






กรุณาเข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
ความคิดเห็นปักหมุด
ความคิดเห็นทั้งหมด ()