...

เฮ้ย

ชิโรตะ

สึกิมิสึ

ที่อุ้มนั้น?

แล้วไหง...สองคนนี้กลายเป็นเด็กล่ะเฮ้ย!? (#ชี้ที่ร่างเล็กๆ ที่ทั้งสองอุ้มอยู่)

กวนตรีนล่ะสึกิมิสึ

แล้วตกลงเกิดอะไรขึ้น?

โอเค ชัดเจน

ชัดว่าเข้าขั้นหายนะด้วย

แหงล่ะ ก็เล่นบ้าซะ

แล้วตกลงที่เอามานี่?

กวนล่ะ

เดี๋ยวสิเว้ย!!!

ให้ตายเถอะ...

เปล่า...แค่ปวดหัวกับไอ้สองตัวนั้นน่ะ

แล้ว... (#มองมาฮิรุที่ตัวสั่น)

...เฮ้อ ชิโรตะมันก็จริงๆ เลย แล้วสลีปปี้ แอชไปไหนล่ะเนี่ย?

แมวน่ะ แมวสีดำๆ ใส่ปลอกคอสีแดง

อ๋อ

อาๆ

ว่าแต่...ไอ้ชุดนี่ใครจับพวกนายแต่งเนี่ย? (#มองคนกลายเป็นเด็กทั้งสองที่ใส่ชุดรูปเพนกวิ้น)

ไอ้หน้าเป็นนั้นเอง...มันไปหาชุดจากไหนกันนะ (#วางเด็กทั้งสองลงแล้วถ่ายรูปเล่น)

ตอนนี้แก่แล้ว ฉันเล่นกับนายแบบเมื่อก่อนไม่ไหวหรอกนะ...แบกนายวิ่งขึ้นเขาคงไม่ไหวด้วย

...หากไม่รู้ว่านายนิสัยงี้ตอนเด็ก คงกำลังคิดว่ากวนแหง

อา ช่างเถอะ...

ว่าแต่...กลัวฉันหรือไง? (#มองมาฮิรุ)

เอาตามจริง...ไม่แน่ใจ แต่อาจจะ

...

... (#มองเด็กทั้งสองที่มองตนตาแป๋ว)

เฮ้อ ฉันติดบ้าจากชิโกะมาจริงๆ สินะ...ถึงรู้สึกใจอ่อนง่ายแบบนี้เนี่ย... (#เริ่มทนลูกอ้อนไม่ไหว)

อาๆ ก็ได้ๆ

แค่วันนี้นะ

ไม่งั้นเดี๋ยวมีคนแก่ๆ บางคนแซวแน่

เหมือนพวกนายสนใจคนละประเด็นนะ...

ช่างเถอะ วันนี้อยากไปไหนล่ะ? ยังไงสึรุงิดูท่าไม่อยากอยู่เฉยๆ แน่

รู้แล้วๆ

ตกลงอยากไปไหนล่ะ?

...เป็นสมัยที่ยังไม่ได้พาไปไหนมากนักสินะ

เอ้า งั้นตามมา (#เดินนำ)

...

(ในใจ : ทำไมรู้สึกเหมือนเป็นแม่เป็ดแปลกๆ?)

เฮ้อ...สุดท้ายก็ต้องอุ้มสินะ ฉันไม่อยากโดนมองแปลกๆ ให้สึกิมิสึมารู้ทีหลังแล้วล้อด้วยสิ (#อุ้มสึรุงิกับมาฮิรุขึ้นมา)

มันต้องมีพัฒนาบ้างเซ่ จะให้ไม่สูงเลยหรือไง?

ไม่มีทาง

เปล่าสักหน่อย

(ในใจ : เพราะตอนโตมันก็ไม่สูง ส่วนไอ้เด็กนี่จะสูงทันก่อนยี่สิบไหมหว่า?)

ว่า?

หมอนั้นบอกอะไรนายก่อนหน้านี่เนี่ย?

...วันหลังฉันเอาคืนสองคนนั้นแน่ คอยดูเถอะ (#คาดโทษชาวบ้านในใจขณะที่เดินพาเด็กทั้งสองไปที่สวนสัตว์)

กินกวางสวนสัตว์ไม่ได้นะ...ถ้าจะกินต้องไปล่าด้านนอกเอง...

คิดไปเองน่า

และสึรุงิอย่าเพิ่งคิดไปขี่กวางเชียว

ขี้เกียจไปตามเก็บ

สึรุงิเคยขนาดให้กาหิ้วไปส่งโรงเรียนด้วยซ้ำ

ก็บังเอิญเห็น (ส่องมา) น่ะสิถามได้

แต่หากไม่อึดแบบสึรุงิอย่าลองเชียวล่ะ

เดี๋ยวนะ...พี่? (#ชี้ที่สึรุงิ)

อ๋อ ถึงว่าสิ...คิดอยู่ว่าเปี๊ยกขนาดนี้ดูออกได้ไงว่าแก่กว่า

คิดว่าฉันสน?

หื้อ? (#มองตามมือของสึรุงิที่ชี้ไปทางโซนสัตว์ขั้วโลก)

อา ได้...แต่ห้ามไปกลิ้งลงในอะไรเล่นเชียว

ขี้เกียจเอาไปซัก

ก็นายกลิ้งทียังกับหมาคลุกฝุ่น

อ่ะ ก็หมานี่นะ

หมาสิ

(ในใจ : แต่เป็นหมาป่า)

งอนไปก็ไม่ง้อนะ

เรื่องสิ...และไปล่ะ (#แกล้งอุ้มมาฮิรุหนี)

ไม่ต้องสนหรอก ทำบ่อย

หากไม่ทันเดี๋ยวก็ปีนเสาส่องดูเองแหละ

เอาเป็นว่าสึรุงิไม่หายง่ายๆ แน่แล้วกัน

ทำหน้านี่คือไม่เชื่อเด็ดๆ เชียวนะ (#ดีดหน้าผาก)

เล่นมาสำเนาเดียวกับไอ้บื้ออานายเลยนี่หว่า ดูไม่ออกก็บ้าล่ะ...อ่ะ ไม่สิ ไอ้นั้นหน้าบื้อกว่านี้นี่หว่า

นี่ไง มาแล้ว

ก็แบบนี้แหละ (#พาเดินเที่ยวไป)

...

ทำไมนายมาอยู่นี่? (#มองคนที่ป่ะกันระหว่างเดินเที่ยว)

เด็กนั้นกับสึรุงิ...

พอรู้ว่าเป็นสึรุงินี่ถ่ายรูปอย่างไวเลยนะ

อยากอยู่ แต่ติดแค่เดี๋ยวสึกิมิสึจะมารับตอนหลังนี่สิ

แล้วหมอนั้น?

ไอ้ปู่เห่อหลานเอ้ย

อา นี่ปู่สึรุงิ...แต่ไม่ต้องห่วง ไม่ใช่คนบ้านคามิยะหรอก

อย่ารู้ความหมายเลย

พูดๆ แล้ว...นายส่งชิโกะไปได้ไง?

ชัดเจน

จนเพลียจิตด้วย

ก็จริง

ขานรับเร็วมาก...

ทวดมากกว่า

บังเอิญ (#อุ้มมาฮิรุอยู่)

บังเอิญน่ะ (#ให้สึรุงิขี่คออยู่)

ไม่ใช่ก็ใกล้เคียง

และนี่ (#อุ้มมาฮิรุให้โทรุ)

นิ่งดี...อย่างน้อยก็ไม่ต้องวิ่งไล่จับ (#เหล่มองสึรุงิกับเกียร์)

ไม่รู้ไม่ชี้

มุดกรงสัตว์เล่น

ทำแกล้งโยทาโร่บ่อยแล้วลืมตัว

สำเนาถูกต้องมาก เวลาไปมุดอะไรเนี่ย

อา ฉันกำลังสงสัยเลยว่าติดบ้าจากชิโกะมาหรือเปล่า

ยัยนั้นมีคนเดียวในโลกเถอะ อย่ามีเพิ่มเลย

จริง ไม่เถียง

อย่าสนใจเลย

ใช่ อย่าสนเลย

สึรุงิ...หลุดแล้วๆ

ไม่ใช่ล่ะ และสึกิมิสึนายไม่ต้องขำเลย

เดี๋ยวปั๊ดเอาเรื่องที่นายเอาชื่อน้องนายไปซื้อสารพัดของรูปแฮมเตอร์เพิ่มไปฟ้องซะนิ

โดนบ้างก็ดี

ทำไมเหมือนเห็นภาพตอนฉันซื้อของเยอะเกินแล้วโยทาโร่บ่น?

...ฉันว่าเรารีบกลับดีกว่า ส่วนใหญ่เด็กๆ มักเห็นสิ่งที่ไม่ควรเห็นง่ายๆ ด้วย

เห็นตรงไหน? จะไปดู...

อื้ม จะได้รู้เรื่องกันไปเลยว่าอะไรเป็นอะไร

ตกลงตรงไหน?

งั้นฉันไป...

นายก็มาด้วยกันเลย (#จับคอเสื้อโทมะไว้)

ไหงงั้นล่ะเฮ้ย

ฉันจะได้มีข้ออ้างกับโยทาโร่เล่นสึรุงิต่อ

ซะงั้น

เงียบไปเลยสึกิมิสึ

เออๆ ไปก็ได้วะ

แต่ไปสิงทางนายนะเว้ย อยู่ใน C3 เดี๋ยววุ่น

อา

...ตกลงนี่ยัยชิโกะให้กลายสภาพถาวรหรือเปล่าเนี่ย? (#มองคนกลายเป็นเด็กทั้งสอง)

นานเกิน

ไม่มั้ง

อาๆ

นายก็ดูใจอ่อนง่ายขึ้นเยอะเนอะ

เออ ยอมรับ

สงสัยติดบ้ามา

หรือไม่คงเห็นฉันเป็นที่ปีน

อาจจะ

สูงเกินจนน่าหมั่นไส้ซะ

เตี๊ยเองช่วยไม่ได้

ว่างี้แน่จริงไปพูดกับชิโกะดิ

เรื่องสิ

พูดใส่ยัยนั้นซวยแหงๆ

เรื่องอะไรจะทำ?

แล้วนี่ไอ้ลูกลิงสองตัวนี่จะแข่งปีนขึ้นหัวกันจริงดิ?

คงงั้นแหละ (#ถ่ายรูปเล่น)

เฮ้ย อย่าถ่าย...อ่ะ? (#อยู่ๆ เกิดควันรอบตัวคนกลายเป็นเด็กทั้งสอง)

แอ๊ก! (#โดนบางอย่างทับ)

อ่ะ? ควันแบบนี้แสดงว่าคืนสภาพแล้วแหง...น่าเสียดายจัง

อื้ม (#มองควันที่เริ่มจางลง)

ไง

ลุกไปสักทีสิไอ้พวกเด็กบ้า! (#โดนทับแบน)

ไม่รู้ อาจจะได้มั้ง

ไม่ต้องเลย! ลงไปซะ!

เอาง่ายๆ สั้นๆ

ยัยชิโกะแกล้ง

ชัดไหม?

ไม่มีทางพ้นด้วย

ถ้าพ้นก็เทพเกินล่ะ

และหมดธุระแล้ว ขอตัวล่ะ (#เผ่น)

ไม่น่าทันแล้วนะครับสึรุงิซัง

รับรอง ลืมเรื่องจะจับหมอนั้นมาเป็นโวยวายกันแทน

ยังไง?

ลองดูเองแล้วกัน