Ep.12

แค่รักกัน

.

.

.

"ว่ายังไง วายุพักต์ รู้รึเปล่า ว่า วราลี จะมาเดินแบบงานนี้ด้วย"

แววตาเล็กๆ ที่คงมองตรงไปยัง แคทวอล์ค แต่ปากขยับเอ่ยถามลูกชายคนเดียว ที่นั่งอยู่ข้างกาย ซ้ำอีกรอบ

ยิ้มเล็กๆ ที่มุมปาก กระตุก ก่อนจะละสายตา จากนางแบบบนแคทวอล์ค หันมามองลูกชาย

ไม่มีคำตอบจากวายุพักต์

ใบหน้าเย็นชา .... เรียบเฉย แววตา ที่มองไปบนแคทวอล์ค

ทำให้คนเป็นแม่ คลี่ยิ้ม ได้อย่างสบายใจ

วายุพักต์ หันควับ มองแม่ตัวเองตาเขม็ง

รอยยิ้ม เย็นยะเยือก ยิ้มจนเห็นฟันสีขาว เรียงสวย

วาริณี ส่ง อะไร บางอย่าง ให้วายุพักต์ ดู

วายุพักต์ เหงื่อแตกพลั่ก ทั้งๆ ที่อุณหภูมิในงาน เพียงแค่ 24 องศา

คลิป ที่ กำลัง ผ่านสายตา ของวายุพักต์

คือคลิป ของสำนักข่าวบันเทิงยักษ์ใหญ่ของประเทศ

ที่กำลัง....

รอยยิ้มเย็นคลี่ออก สายตาละจากหน้าลูกชาย แล้วแหงนขึ้นไปมอง บนแคทวอล์ค อีกครั้ง

.

"ร้าน.... นี้เหรอ ...."

ธงรบ ขมวดคิ้ว ก่อนที่จะ ลากเก้าอี้ ให้ วราลี ที่ตอนนี้ เปลี่ยนเสื้อผ้าเรียบร้อยแล้ว

หญิงสาวร่างบาง อยู่ในเสื้อยืดสีขาวตัวโคร่ง กับกางเกงขาสั้นสีบลู สวมรองเท้าผ้าใบธรรมสีขาว หน้าสวยปราศจากเครื่องสำอางค์

"อาลูกหว้า วันนี้ลื้อจะกินอารัย เจี๊ยะๆ "

"เดี๋ยววันนี้ แปะ แถมลูกชิ้นให้เยอะๆนะ ลื้อจะได้กินอิ่มๆ "

เสียงของชายชราเจ้าของร้านบะหมี่ ริมถนน วิทยุ ดังขึ้น

วราลียิ้มน้อยๆ ให้เจ้าของร้าน ก่อนที่จะหัน ไปหา ธงรบ

"แฟนลื้อรึ อาลูกหว้า "

ชายหนุ่มร่างสูง ฉีกยิ้มให้ชายชราตรงหน้า

"ดีๆๆ อาลูกหว้า อีเป็นเด็กดี ถ้าอั๊วะอ่อนกว่านี้สัก 40 ปี ก็คงตามจีบอีเหมือนกัน "

"ลื้อไม่รู้อารัยอาตี๋ สมัยหนุ่มๆ อั๊วะนี้ หล่อสุดในเยาวราช "

เสียงหัวเราะ... เบาๆ ในช่วงสองทุ่มกว่าๆ ของคนทั้งสาม ดังขึ้น บนริมฟุตบาท ของถนนวิทยุ

ธงรบ ที่กำลังคีบเส้นบะหมี่เข้าปาก พูดขึ้นเบาๆ

"อาลูกหว้า เดี๋ยววันนี้ แปะ ตักน้ำซุป กับ ซี่โครง ไปฝากแม่ลื้อ กะ อาสาย ด้วยนะ "

"เอาไปเยอะๆ เอาไปใส่ข้าว ไว้ทำข้าวต้มกิน"

รอยยิ้มของชายชรา ผุดขึ้น พร้อมกับ ยกถุงพลาสติกใบใหญ่ ให้วราลี ดู

เด็กสาววางตะเกียบ แล้วรีบยกมือขึ้นไหว้ ทันที ก่อนหันกลับ มาตอบคำถาม ของ ธงรบ

วราลีก้มหน้า เขี่ยบางอย่าง เอาไว้ข้างๆ ชามก๋วยเตี๋ยว

ก่อนค่อยๆ แหงนหน้าขึ้น แล้วเบือนหน้าไปทาง ชายชราขายยะหมี่

หน้าสวยๆ หันกลับมามอง คนตรงหน้า

ตากลมๆ ที่เจือไปด้วยความเศร้า ยิ้มน้อยๆ

น้ำตาเป็นเม็ดๆร่วงลงทันที

วราลี พยายามฝืนยิ้ม แต่ทำไมได้ ปากอิ่มสั่นกระกตุก

เด็กสาว ใช้มือปาดน้ำตา แล้วฝืนยิ้ม ให้ธงรบ อีกครั้ง ก่อนเขี่ยบางอย่าง ออก ไว้ข้างชาม อีกครั้ง

วราลี สะบัดหน้าไปมา

.

"เชี่ยแล้ว ! คุณดาว "

ชมพูพาน ที่เพิ่งเดินลงมาจากแคทวอล์ค ปรี่เข้ามาหลังเวที ในส่วนของการแสดงโชว์ชุดฟินาเล่ ทันที

เสียงนิ่ง ราวกับไม่ใช่เดือนดารา

ปากโทนนูด ที่เข้ากับสีชุด สั่นระริก

ในมือเล็กๆ กำบางอย่างเอาไว้จนแน่น

รอบข้าง ....ที่มีทั้งผู้ช่วยดีไซเนอร์

ช่างหน้า ช่างผม รวมไปถึง เพื่อนนางแบบบางส่วน

ส่งเสียงดังอืออึง คล้ายแมงหวี่ นับพัน

ทุกสายตา

จับจ้องมาที่นางแบบสาวไฮโซ

เสียงกระซิบ บอกเดือนดารา แผ่วๆ ก่อนหันไปมองคนทั้งหมดในห้อง ..... ที่ตอนนี้ กำลังจ้อง มาที่เดือนดารา ด้วยแววตาเดียวกัน

"โธ่ เป็นถึงไฮโซ ไม่มีปัญญาหาผัว เมียน้อย หน้าไม่อาย"

เสียงใครบางคน ดังออกมาจากกลุ่มก้อน

"พี่ถามจริงๆนะคะ คุณหญิง ....."

"ทนได้ยังไง อีพวกหน้าด้าน ! "

ชมพูพาน กระชากแขน เดือนดาราออกมาทันที

ส่วนใครอีกคน ที่กำลังเตรียมตัวเดินแบบ ค่อยๆยืนขึ้น

ยิ้มหวานๆ ส่งให้ นางแบบไฮโซ ตรงหน้า

น้ำตาของราชนิกุล คนสวยร่วงพราว พร้อมกับค่อยๆ ยกมือจะขึ้นพนม

"อีเมียน้อย อีหน้าด้าน รวยสะเปล่า ทำไม่ชอบแย่งผัวคนอื่นคะ"

"คุณหญิงไม่ต้องไหว้มันค่ะ สมาคมเมียหลวง"

"จะปกป้อง คุณหญิงเอง"

เสียงใครบางคนดังลั่น พร้อมกับคลิป ใหม่ล่าสุด

ที่กำลัง ..... จะโพสลงโซเชียล

ภาพร้องไห้สะอึกสะอื้นของเพชรประดับ และภาพที่เดือนดารา กำลังจะง้างมือขึ้น .....

กำลังจะเป็นข่าวดังในอีก....

ไม่กี่วินาทีข้างหน้า

" #เซฟเมียหลวง "

พร้อมคลิป ล่าสุด

รอยยิ้มหวานละมุน ที่มุมปากคลี่ออก ส่งให้ ผู้หญิงอีกคน ทันที

ก็บอกแล้วไง.... ว่ารู้จักคนอย่าง ม.ร.ว.เพชรประดับ น้อยไป !

.

"กำลังกลับ"

ข้อความสั้นๆ พร้อมกับรูปภาพของใครบางคน ถูกส่งเข้ามาในมือถือ วายุพักต์ ก่อน ที่ชายหนุ่ม.... จะพิมข้อความตอบกลับไป

"เฝ้าหน้าบ้านเอาไว้ ใครเข้าออก รายงานทันที "

"ครับนาย"

สายตาเหลือบเห็นคำตอบรับ ก่อนที่จะยัดมือถือ กลับเข้าไปในกระเป๋าเสื้อสูท

วาริณี ยิ้มขึ้นบางๆ ก่อนตอบลูกชายกลับไป

แสงเฟลชนับร้อย จากกองทัพนักข่าว สาดไปหาวายุพักต์ ทันที ที่เขากำลังเดินขึ้นไปบนเวทีแคทวอล์ค

รอยยิ้มกว้างอย่างมีความสุขที่สุดของเพชรประดับ คลี่ออกทันที

.

"พี่กลับก่อนนะ ..... วันสองวันนี้คงไม่ได้มาหา"

วราลีขมวดคิ้ว จ้องคนตรงหน้า

คนตัวเล็กอมยิ้ม

วราลีพยักรับ เบาๆ

วราลี ยิ้มหวาน แล้วโบกมือให้คนตรงหน้า

รถสปอตคันหรูค่อยๆเคลื่อนตัวออกไปอย่างช้าๆ วราลีมอง ธงรบจนลับตา .... แล้วเลื่อนประตูรั้ว ปิดลง ก่อนเดินเข้าบ้านทันที

.

ตี๊ดดด ตี๊ดดดดด

เสียงกริ่งหน้าบ้านดังขึ้น.....

ก่อนที่คนตัวเล็ก..... จะรีบไปเปิด ประตูรั้ว อีกครั้ง

"หว้า......."

.

"เจ็บที่ใจเธอนั้น เมื่อเราต้องแยกทาง มันก็คงไม่ต่างจากใจฉัน แต่ว่าความปวดร้าว อาจจะไม่เท่ากัน"

#แค่รักกัน

🖤