Ep.10

แค่รักกัน

.

.

.

"บอกแล้วไง ว่าให้พี่ช่วย"

เสียงคุ้นหู และกลิ่นน้ำหอมที่คุ้นเคย ดังเข้าโสตประโสตของวราลี

แขนเหยียดยาว เอื้อมคว้าชุดสวยที่แขวนเอาไว้

และไม่ทันที่เธอ จะตั้งตัว

สัมผัสที่คุ้นเคย ..... ของใครบางคน

กำลังเหนี่ยวรังกระชับให้ร่างเปลือยอยู่ในอ้อมกอด

ปลายจมูกของวายุพักต์ กดลงเบาๆเข้าไปที่ซอกคอเนียนขาวของวราลีแทบจะทันที

เสียงกระซิบแผ่วบอก

ก่อนที่วายุพักต์จะทิ้งชุดสวย ให้กองลงกับพื้น แล้วใช้มือ ฝ่ามือลูบ ร่องรอย ที่แขนด้านขวา ของวราลีอย่างเบามือที่สุด

คำพูดขอโทษ ถูกกล่าวซ้ำๆ ก่อนที่จะเกี่ยวรัดร่างของวราลีไว้ให้แน่นขึ้นกว่าเดิม

ราวกับว่า......ของกลัวคนในอ้อมกอด.... จะหายไป

ปากบางลากเลื้อย จากซอกคอ ลงมาจนถึงท่อนแขนเรียว ก่อนที่จะกดจูบลงไปเบาๆ อีกครั้ง

เสียงเรียบ พูดขึ้น เมื่อเริ่มรู้สึกว่า คนที่เหนี่ยวรั้งเอาไว้ในอ้อมกอด เริ่มมีปฎิกิริยา ปฏิเสธ

วราลี ที่ตอนนี้ ใจเต้นระส่ำ พยายามที่จะดิ้นรน ให้หลุดพ้นจากพัธนการของวายุพักต์

แต่ดูเหมือนกับว่า ยิ่งดิ้น ยิ่งหลุดจากอ้อมกอดไปไม่พ้น

เสียงหัวเราะ ในลำคอ ของชายหนุ่มดังขึ้น

ก่อนที่จะค่อยๆ หมุนร่างสวย ให้หันกลับมาเผชิญหน้า

วราลีหลุบตาต่ำ หน้าร้อนผ่าว

สภาพแทบจะเปลือยเปล่า ในห้องที่สว่างโล่ง

ทำให้เธอสั่นระริก

มือหนา เชยคาง คนตรงหน้า ให้เงยขึ้นมาสบตา

"พี่ไม่ถามนะคะ ว่าคุณยุ ทำ ทำไม"

"พี่เข้าใจ ว่ามันเป็นเรื่องส่วนตัว"

"นี้ค่ะ "

"การ์ดห้อง"

"3027"

"พี่ให้เด็ก เอาชุดฟินาเล่ ไปไว้ในห้องสวีท ตามที่คุณยุสั่ง เรียบร้อยแล้ว "

"แล้วหวังว่า คุณยุ จะพิจารณา โปรเจค ที่พี่จะไปเปิดตัวที่โซนยุโรป เร็วๆ นี้นะคะ "

เสียงดุแหว๋วดังขึ้น

แต่ดูเหมือนกับว่า วายุพักต์ จะไม่สนใจอะไรทั้งนั้น

แขนแกร่ง กระชับ ร่างสวยให้แน่นแนบ กับอกหนา

ก่อนที่ใช้มือ อีกข้าง เชยคางของวราลีขึ้นมา

แววตาของคนคู่ .... ประสานกัน

ปากบางค่อยๆ โน้มลง......

ช้าช้า ช้าช้า

จนประกบ ปากอิ่ม หวาน

ลิ้นหนาพยายามดุ้นแทรกเข้าไปในโพรงปาก

วายุพักต์ กำลังจะช่วงชิง ลมหายใจของ วราลี มาเป็นของตัวเอง

รสจูบที่อ่อนหวาน และ แสนคุ้นเคย

ทำให้วราลี .....

กำลังจะจมดิ่ง

ดิ่ง....

ลงไปในรส สวาท

ไปกับความอ่อนหวาน และ อ่อนโยน ที่วายุพักต์กำลังจะมอบให้เธอ

ร่างของวราลี ถูกผลักออกเบาๆ ก่อนที่ใครบางคน จะช้อนตัวของเธอขึ้นมา

วางลงบนที่นอนคิงไซต์ ขนาดใหญ่ ในห้องสวีท

เสื้อเชิ้ตเนื้อดี ค่อยๆ ถูกแกะกระดุมออก

ทีละเม็ด ทีละเม็ด

แล้วปาทิ้ง ลงไปกองกับพื้น

ยีนส์แบรนด์หรู กำลังถูกรูดลง พร้อมกับ พัธนาการ ด้านสุดท้ายของวายุพักต์

ก่อนที่ชายหนุ่ม จะค่อยๆ คลานขึ้นเตียง อย่างช้าๆ

แววตาโหยหา ของคนทั้งคู่ ประสานกัน

ก่อนที่จะถาโถม..... เข้าหากันทันที

สติสัมปชัญญะ ของ วราลี หมดสิ้น

ลืมแล้วทุกสิ่ง ทุกอย่าง

เพียงแค่

ความอ่อนโยน ที่เขามอบให้กับเธอ

เพียงแค่นี้....

ร่างกาย....ก็ตอบสนอง สัมผัสร้อนผ่าว ของ วายุพักต์ ได้อย่างดี

ขอแค่....

แค่ได้มีความสุขบ้าง .... เท่านั้น ก็ยังดี

.

"จะไปไหน ยุหายไปแค่นี้ ก็ต้องไปตามรึไง"

เสียงแหว๋ว จากปากแดง พูดขึ้น

เมื่อเห็นใครบางคน ขยับตัว

ราชินิกุล สาวเม้มปากแน่น

ก่อนมองตรงไป ที่กลุ่มนางแบบ

เพชรประดับ ...... ยังไม่เห็นวราลี ลงมา

และนี้

เกือบจะครึ่งชั่วโมง

ที่วายุพักต์ หายไป

แววตาเย็นราวกับน้ำแข็งจ้อง คนตรงหน้า

เพชรประดับ ไม่ได้โต้ตอบอะไร

แต่เดิน ออกไปจากห้องซ้อมทันที

เสียงเรียบ กรอกลงไปตามสายโทรศัพท์ แววตาที่ไร้ความเมตา ฉาบขึ้น พร้อมกับ รอยกระตุกที่มุมปาก

ภาพบางภาพ ถูกส่งหา นักข่าวบันเทิงชื่อดังทันที

ภาพ

ของผู้หญิงคนหนึ่ง ที่ กำลังนัวเนีย ผู้ชาย ที่คล้ายกับคู่หมั้นของเธอ อยู่ในรถ ภายในคอนโดหรู ย่านกลางเมือง

พอกันที เหลือบไร และ แมลงวัน

ถ้าคิดจะตี

คือตีแล้วต้องตาย

ตายแบบอเนจอนาถ

ไม่ได้ผุด ไม่ได้เกิด

อีกเลย

"คุณหญิง จะให้เล่นข่าวนี้ พร้อมกับคลิปเสียง ที่คุณเดือนดารา ยอมรับ ว่านอนกับคุณวายุพักต์ วันไหน ดีฮะ"

รอยยิ้ม หวานคลี่ออก

เย็นยะเยือก ..... ราวกับน้ำแข็ง

.

"หว้า........"

เสียงกระซิบผ่าว ที่ริมกกหู เรียกชื่อของคนใต้ร่าง อยู่ตลอดเวลา

วราลี จิกมือแน่น

รับกับผัสร้อนผ่าวบางอย่าง ที่กำลังค่อยๆคืบคลาน เข้ามาภายในตัว

มันเต็มไปด้วยความเร้าร้อน อ่อนหวาน และนุ่มนวล

ปากบางของวายุพักต์ คลอเคลียอยู่ริมกกหู ก่อนลากเลื้อยลงต่ำ สู่ปทุมถัน

และเขา.... กำลังจะสอดแทรกบางอย่างที่ร้อนผ่าวราวเปลวไฟ เข้าไปในส่วนที่อ่อนนุ่ม ....

ตี๊ด ตี๊ด ตี๊ด

ตี๊ด ตี๊ด ตี๊ด

สติสัมปชัญญะ ที่จมหายไป กำลังจะกลับคืนมา

วราลีตาร้อนผ่าว

ในที่สุด ..... หัวใจ ก็ยัง ไม่เคย ลืมวายุพักต์ได้เลย

ผู้ชายตรงหน้า..... มีคนที่คู่ควร อยู่แล้ว

คนที่คู่ควร กับวายุพักต์

วราลี เห็นแล้ว...... วันนี้เธอเห็นแล้วจริงๆ

สูงส่ง และ สง่างาม อย่างไม่มีที่ติ

ต่างกับเธอ ราวฟ้ากับเหว

ผู้หญิง. ที่ไร้แม้แต่กระทั่งศักดิ์ศรี

ผู้หญิง....

ที่ขาย .... ได้แม้แต่กระทั่ง ตัวเอง

ไม่มีอะไร....ที่เธอ จะคู่ควร กับ วายุพักต์ ได้เลย

ไม่มี

เรี่ยวแรงทั้งหมด ผลักไส คนบนร่าง ออกทันที

ปากอิ่มสั่นระริก ฝืนไปหมดทุกอย่าง แม้แต่กระทั่ง หัวใจของตัวเอง

เสียงสั่นเครือ พูดอย่างตะกุกตะกะ ก่อนที่จะยันตัวลุกขึ้นจากเตียง

คว้าเสื้อคลุม

แล้วปรี่ตรงไป รับสายโทรศัพท์ทันที

เพล้ง !

ไม่ทัน ..... ที่วราลี จะพูดต่อ

โทรมือถือ ถูกกระชาก แล้วขว้างทิ้ง

แววตาที่เคยอ่อนโยน เมื่อครู่นี้ กลับแข็งกร้าว

เมื่อคนตรงหน้า เอ่ยชื่อผู้ชายอีกคน

ฝ่ามือใหญ่ กระชากแขนเล็ก แล้วบีบเอาไว้จนแน่น

เพี้ยะ !

ลิ้นหนา ค่อยๆ แลบออกมา เพื่อตวัดเลือด ที่กำลังไหลซิบ

ฝ่ามือหนา คลายออกจากแขนเรียว ก่อนที่จะยกมือขึ้นปาดเลือด ที่ไหลอยู่มุมปาก

หันหลัง แล้วหยิบ ยีนส์แบรนด์หรู ขึ้นมาสวม

เสียงตะโกนดังก้อง พร้อมกับ ขอบตาที่ร้อนผ่าว

วายุพักต์ เงยหน้า จ้องมองเพดาน พยามไม่ให้น้ำอุ่นใส ไหลลงมา

น้ำตาไหลลงเป็นเม็ด ก่อนที่จะปาด มันทิ้ง

แล้วปรี่ ตรงดิ่ง เข้ามาหา ร่างบางๆ ที่ตอนนี้ เธอแทบจะยืนไม่ไหวอีกแล้ว

น้ำตาไหลนอกหน้า พร้อมกับร่างที่สั่นระริก ด้วยแรงเขย่าของวายุพักต์

เสียงสั่นที่ปนไปด้วย เสียงสะอื้น เงยหน้าขึ้นถาม ผู้หญิงที่รักจนสุดหัวใจ

น้ำตาของวายุพักต์ล้นเอ่อ ไม่จำเป็นที่เขา จะกลั้นมันเอาไว้อีกแล้ว .... ส่วนเธอนั้น กำลังจะขาดใจตาย

"หนูก็รู้ ว่าวายุพักต์ รักหนูมาก มากขนาดที่ยอมแลกทุกอย่างในชีวิต เพื่อหนู "

"ถ้าหนูรัก วายุพักต์ จริง"

"รู้ใช่มั้ย ว่าแค่คำบอกเลิก ....มันคงยังไม่พอ"

"คลิปแค่นี้ ......ป้าหวังว่า"

"หนูลูกหว้า ......คงทำให้ป้าได้ "

"แลก กับการ ที่บริษัท ของป้า จะไม่ฟ้องร้อง ธนาคารของคุณพ่อของหนู เพิ่มอีกบริษัท"

"และทางเรา.... จะยอมปล่อยเบลอเรื่องนี้ ตัดให้เป็นหนี้สูญ"

"แต่ถ้าหนู ไม่เห็นกับเงิน ที่ป้าจะยอมสูญเสียไป"

"ก็ควร จะเห็นแก่วายุพักต์"

"คนเรา... ถ้ารักกันจริง"

"ก็ไม่สมควร ที่จะลากกันลงเหว ...."

"วายุพักต์ สมควร จะได้ผู้หญิง ที่ดีกว่าหนู "

"จริงมั้ย วราลี "

รอยยิ้มเย็นๆ ของหญิงวัยกลางคนในวันนั้น

มันหลอกหลอนเธอ จนถึง ทุกวันนี้

แววตาเลื่อนลอย หันหน้าเบือนไปทางอื่น มือกำแน่นจนเล็บยาว จิกเข้าไปในเนื้อ

จำเอาไว้

ว่าเขา ..... ไม่ใช่คนสำคัญ ของเธอ อีกต่อไป !

พรึ่บ !

ร่างเล็กๆ ถูกกระชาก ให้ล้มลงบนเตียง และอีกครั้ง

ที่พันธนา ของ ทั้งคู่ หลุดออก จนเปลือยเปล่า

ไร้ซึ่งความปราณี อ่อนหวาน และ อ่อนโยน

เสียงกระแทก ดังถี่ยิบ พร้อมกับ น้ำตาที่ร่วงพรู

สาสมแล้ว..... ที่เธอ... ได้ทำเอาไว้กับเขา

สาสม.... วราลี ...

"อ่าสสสสส "

เสียงสุขสมของใครบางคนดังขึ้น ... พร้อมน้ำสีขาวขุ่นไหลทะลัก

เขาก้าวขาลงไปจากเตียง แต่งตัวจนเรียบร้อย โดยไม่ชายตามองเธอเลยแม้แต่นิดเดียว

พรึ่บ !

ธนบัตรสีเทา ใหม่เอี่ยม หนึ่งฟ่อน

ถูกปาใส่ร่างเปลือย ที่นอนคุดคู่ สั่นระริก

โครม !

ร่างเล็กสะดุ้งเฮือก ทันที ที่ได้ยินเสียงปิดประตู

มือที่อุดปากเอาไว้ ปล่อยลง .... พร้อมกับเสียงร้องไห้โฮ ดังสนั่น

"ในคลิป ป้าแค่จะหาคน หน้าเหมือน มาแสดงแทนหนู"

"แต่บางฉาก ที่ให้เห็น แค่แวปๆ คงต้องให้หนูช่วย"

"คง.... ไม่มีปัญหาอะไรหรอกนะ วราลี "

โทรศัพท์ ที่หน้าจอ แตก.... ยังคงค้างเอาไว้ "

เบอร์ที่วราลี ตัดสายทิ้ง ....

เป็นของ ชมพูพาน ไม่ใช่ ธงรบ !

ตี๊ด ตี๊ด ตี๊ด

ตี๊ด ตี๊ด ตี๊ด

"คุณหนูคะ ..... "

"คุณผู้หญิง ...... จะพยายามฆ่าตัวตาย อีกแล้วค่ะ

.

"เจ็บที่ใจเธอนั้น เมื่อเราต้องแยกทาง มันก็คงไม่ต่างจากใจฉัน แต่ว่าความปวดร้าว อาจจะไม่เท่ากัน เมื่อตัวของฉันต้องเอ่ยขึ้นมาก่อน ยอมเป็นคนที่ใจร้าย "

#แค่รักกัน

🖤