Ep.6

ติลละวาที่รัก

.

.

.

"อีกสักสองสามวัน รอยสีน่าจะจางลง ....."

ฑีคา พูดออกไปเบาๆ ในขณะที่เด็กน้อย มองดูตัวเองในกระจก

หน้าใสๆ ที่ลบร่องรอยของดินสอพอง และ ถ่านออกไปจนหมด

เหลือทิ้งเอาไว้เพียง รอยแดง ของสีทาบ้าน

ที่ล้าง ที่เช็ด ยังไง ก็ยังคงเหลือร่องรอยอยู่ดี

ปากเริ่มแบะ ขึ้นมาทันทีอีกครั้ง เมื่อคนตัวโตพูดจบ

ขำก็ขำ แต่สงสารสะมากกว่า

ฑีคา ขานรับเบา ๆ พร้อมกับ ค่อยๆ สางผมที่ยุ่งเหยิง ให้ติลละวาอย่างช้าๆ

ตาที่แดงกล่ำ มองคนตัวโต ที่ยืนสางผมให้ ผ่านกระจกบานโตในห้องนอน

ติลละวา พยักหน้ารับ แต่คงยังเอามือเล็กๆ ลูบที่วงปาก รอยแดงของสีทาบ้าน ยังคงทิ้งร่องรอยเอาไว้อย่างชัดเจน

เสียงหาวเล็กๆ ดังออกมาจากปาก

ฑีคาเหลือบมอง นาฬิกา แขวน

ตีสอง สิบนาที

เด็กผู้หญิง ลุกขึ้นจากสตูไม้โอค แล้วค่อยๆ ปีนขึ้นเตียงนอน

ติลละวา ตาปรือเต็มทน

ฑีคาขมวดคิ้วแน่น

มองดูเด็กผู้หญิงตัวเล็กๆ ที่ตอนนี้ ดึงผ้านวมสีขาวขึ้นมาคลุมตัว

หนังตา หนักเต็มทน

เสียงแผ่วๆ ออกมาจากริมฝีปาก ตากำลังจะปิด

ใจของฑีคา อ่อนยวบ ทันที

เสียงอ้อนๆเพราะๆ กับตาปรือๆ

อดไม่ได้ ที่จะทำให้คนตัวโต อมยิ้มออกมา

ตากลมโตที่กำลังจะปิดสนิท ส่งเสียงตอบรับสุดท้าย ก่อนที่ จะหลับลงทันที

เสียงแผ่ว พูดออกมา ก่อนที่จะเดินอ้อม ไปกระชับผ้านวมผืนใหญ่ ให้คลุมไปถึงคอระหงส์ ของคนตัวเล็ก แล้วค่อยเอื้อมมือไปปิดไฟที่หัวเตียง

ฝ่ามือของเด็กหนุ่ม ลูบเบาๆ ที่กระหม่อมของติลละวา

ก่อนที่ไฟหัวเตียง จะดับสนิทลง.......

.

06.55 น.

"อิอิ 5555 "

" 555555 "

คนตัวโต ครางในลำคอขึ้นมาหนัก ๆ

ฝ่ามือ ปัดป่าย ไปที่ใบหน้า

ฑีคา กำลังรู้สึก รำคาญอะไร บางอย่าง ที่กำลัง........

พรืด พรืด

เสียงปากกาเมจิ สีดำ ถูกวาดลงบนหน้า ของคนตัวโต ที่กำลังลืมตา งัวเงีย ขึ้นมาอย่างช้าๆ

เสียงเล็กๆ เอ็ดขึ้น เมื่อเห็นว่าคนตัวโต เริ่มขยับตัวไปมา

พรืดดดดดดดดดดดดดด

รอยปากเมจิสีดำ ลากยาวจากริมฝีปาก ไป จรดใบหูทันที ที่ฑีคา ขยับตัวจะลุกขึ้น !

เด็กน้อยฉีกยิ้มออกมาจนสุดริมฝีปาก แลบลิ้นปลิ้นตาใส่คนตรงหน้า

ส่วนเด็กหนุ่มนั้น

.

"ติลละวา ! "

เสียงตะโกนเรียกชื่อ คนตัวเล็กดังลั่นห้องน้ำ ทันที

"อิอิ 55555 "

เสียงหวานๆ หัวเราะร่วน อยู่บนเตียงนอน อย่างมีความสุขที่สุด

.

"เล่นอะไรกันคะ เนี่ย ยังกะเด็กๆ "

เสียงป้าอิ่ม เอ็ดขึ้นเบาๆ หลังจาก ตักข้าวต้มใส่ถ้วยให้ติลละวา และ ฑีคาเสร็จ

คนหนึ่ง มีรอยแดงรอบปาก เป็นวงกว้าง

ส่วนอีกคน

แก้มข้างหนึ่ง มีรอยดำ เป็นขีดเล็กอยู่สามเส้น ส่วนอีกข้างนั้น

ขีดสีดำยาวเส้นเดียว จากมุมปากบาง ลากยาวจรดไปจนถึงข้างหู

เสียงแจ้วๆ หันไปบอกหญิงวัยกลางคนร่างอวบ ก่อนที่จะหัวเราะร่วนอย่างชอบใจ ในขณะที่อีกคนที่นั่งกินข้าวต้มอยู่ฝั่งตรงข้าม นั่งหน้าบูด บอกบุญไม่รับ

และ นานๆที จะยกมือขึ้นมา พยายามถูรอย ปากกาเมจิกสีดำ

ลิ้นเล็กๆแลบออกมา แล้วตักข้าวต้มกินต่อ อย่างหน้าชื่นตาบาน

คิ้วขมวดชนกันทันที

เมื่อคืน ฑีคา อธิบาย เรื่องการผลัดเซลของ เซลผิวชั้นหนังกำพร้าให้เธอฟัง

จนทำให้เธอเลิกร้องไห้

ปากเริ่มแบะ

ฑีคาหน้ายุ่ง แล้วยกมือลูบที่แก้ม อีกครั้ง

ติลละวา หรี่ตา แล้วจ้องไปที่ ฑีคาเขม็ง เม้มปากจนแน่น

เสียงบ่นพึมพำ พูดออกมาเบาๆ ให้แค่ตัวเองได้ยินเท่านั้น

เสียงอ่อยๆ บอกคนตรงหน้า ที่กำลังรวบช้อน เพราะกินข้าวต้มอิ่มพอดี

โทรศัพท์มือถือ กลางเก่ากลางใหม่ ถูกเลื่อนไปให้เด็กสาวตรงหน้า

การที่ฑีคา เติบโต มากับแม่แค่ สองคน ทำให้เขาต้องใช้จ่ายอย่างประหยัด

คีตา เป็นผู้หญิงธรรมดา พื้นเพที่บ้าน ทำสวน ไม่ได้มีฐานะร่ำรวยอะไร ออกไปทางค่อนข้างจะลำบากเสียด้วยซ้ำ

ยิ่งพอสามีตาย ตอนลูกชาย ยังเล็กๆ ทำให้ เธอต้องดิ้นร้นหาเงินทุกทาง

ฑีคา เลยต้องช่วยแม่ประหยัด ตั้งแต่เด็กๆ

งานบ้านทุกอย่าง ที่จะพอให้เด็กๆ ตัวเล็กๆหยิบจับได้ เขาก็พยายามทำให้ได้ทั้งหมด

แค่ไม่อยากให้แม่เหนื่อยมากไปกว่านี้ ก็พอ

ข้าวของเครื่องใช้ต่างๆ

ไม่เคยเรียกร้อง

โทรศัพท์ มือถือ ใช้ของเก่าต่อ จากแม่ เท่านั้น

ถึงแม่จะแต่งงานกับคุณตฤณแล้วก็ตาม เขา ก็ยังไม่อยากจะรบกวนแม่อยู่ดี

ติลละวา กัดปากแน่น

ไม่รู้จะเอ่ยเรียก คีตา ในฐานะไหน นอกจาก เมียน้อย

เธอแค่หวัง..... เอาไว้

ว่าสักวัน

หม่าม้า จะกลับมา

กลับมาอยู่ด้วยกัน พร้อมหน้าพร้อมตา

สามคนพ่อแม่ลูก

แค่อยากสัมผัสอัอมกอด.... ของคนเป็นแม่ แค่สักครั้งในชีวิต

.

"หม่าม้า ไม่อยากกลับมาอยู่เมืองไทยเหรอ "

"หม่าม้าไม่คิดถึงหนูติเหรอ"

"หม่าม้า .... ไม่อยากกอด หนูติ บ้างเหรอคะ "

"ป๊า มีเงินแล้วนะหม่าม้า "

"ป๊า กับหนูติ ไม่ต้องย้ายบ้านบ่อยๆแล้ว"

"ป๊ารวยแล้วจริงๆนะหม่าม้า "

"นะ นะคะ กลับมาให้หนูติกอดหน่อย"

"หม่าม้ากลับมาอยู่กับป๊า กับหนูติได้แล้วนะ "

"หนูติ ..... อยากมีแม่ให้กอด เหมือนคนอื่นบ้าง "

.

ข้อความซ้ำๆ แบบนี้ ถูกส่งผ่านไปหา คนเป็นแม่ที่อยู่อีกซีกโลก

แต่สิ่งที่ติลละวา ได้รับ จากอีกฝากฝั่งกลับมานั้น

เป็นเพียงแค่ ข้อความสั้นๆ ได้ใจความว่า

.

"ป๊าหนูตินะเหรอ จะมีเงิน ป๊ามีเงิน ไม่พอให้หม่าม้าใช้หรอก ไว้หนูติทำงานได้ ก็เก็บเงินมาหาหม่าม้า เองนะ "

.

ข้อความสั้นๆที่ตอบกลับมาตอนนั้น..... เด็กตัวเล็กวัยสิบขวบจำได้ขึ้นใจไม่ลืม

ต้องทำงานอะไรนะ ..... ถึงจะมีเงิน ไปหาหม่าม้า ที่อเมริกาได้

ความคิดของเด็กวัยสิบขวบ จำฝังหัวเอาไว้อยู่ตลอดเวลา

.

ติลละวา ก็แค่ อยากมีแม่ ให้กอด ก็แค่นั้นเอง....

.

TBC

#ติลละวาที่รัก

❤