Birth day tachin.🎁
-
Talk : อลัน
-
หลังจากที่ไปส่งขนมปังผมก็กลับเข้ามาที่ผับแล้วขึ้นไปยังเพ้นเฮ้าส์
-
ธาม
ว่าไง
-
ธาม
ถึงเรียกพวกกูมากันครบแบบนี้
-
อลัน.
วันนี้ไอ้คาเรนมีส่งของที่หมู่บ้านปานขาว
-
ศรัน.
ขนมปังบอกหรอ?
-
อลัน.
อืม
-
อลัน.
มันมาเยี่ยมขนมปังที่รพ.
-
เค.
เอาไงอ่ะ
-
เค.
มันซุ่มเงียบมากจนสายของเราไม่รู้การเคลื่อนมันเลย
-
เค.
นี่ถ้าไม่ได้ขนมปังเราไม่มีทางรู้แน่ว่ามันจะส่งของตอนไหน
-
ออกัส.
ตามไปไหม?
-
ออกัส.
ยังไงตำรวจก็ไม่ได้ช่วยเรามาก
-
ศรัน.
นั่นดิ
-
ศรัน.
กูเห็นด้วย
-
ศรัน.
ถ้านี่เป็นของล็อตสุดท้ายเราจะจัดการยากขึ้น
-
ศรัน.
ถ้ามันกลับLA
-
ศรัน.
เราต้องรีบลงมือ
-
ธาม
ใช้แผนเดิม?
-
ศรัน.
ไม่
-
ศรัน.
บุกเลย
-
ศรัน.
แต่ขอทำเงียบๆ
-
ศรัน.
ถ้ามันรู้ตัวเราจบแน่
-
ธาม
ไอ้ลัน พวกมันเริ่มตอนไหนรู้ไหม?
-
อลัน.
อีกสักพักมั้ง
-
ออกัส.
มึงเป็นไรไอ้ลัน
-
ออกัส.
มีเรื่องอะไรป่าว?
-
ออกัส.
กูเห็นมึงทำหน้าเหมือนมีอะไรในใจ
-
เค.
เรื่องที่ขนมปังเข้ารพ.หรอ?
-
ศรัน.
น้องเป็นไรล่ะ?
-
ศรัน.
ไม่สบายหรอ?
-
ศรัน.
หรือว่าท้อง?
-
อลัน.
ป่าว
-
ออกัส.
พูดไรมึงเนี่ยศรัน
-
ศรัน.
กูแค่คิด
-
ศรัน.
เห็นทำหน้าเหมือนไปทำผู้หญิงท้อง
-
เค.
เห็นไอ้เตบอกว่าแพ้อาหารทะเลหนักหรอ?
-
อลัน.
อืม
-
อลัน.
กูแค่สงสัยว่าแพ้ได้ไง
-
อลัน.
ในเมื่อปังไม่ได้กิน
-
ธาม
เรื่องเป็นมาไง?
-
ผมมองหน้าเพื่อนๆทุกคนก่อนจะเล่าเรื่องทุกอย่างให้พวกมันฟัง
-
ธาม
เป็นไปไม่ได้หรอกที่จะแพ้ไม่มีเหตุผล
-
ธาม
มันต้องมีอาหารทะเลในนั้นแหละ
-
อลัน.
แต่กูดูแล้วนะ
-
อลัน.
ในข้าวต้มมีแค่ผักชีกับหมูสับ
-
เค.
แอบเอาใส่แล้วเอาออกไหม?
-
อลัน.
หมายความว่าไงวะ?
-
เค.
กูคิดว่าฝ้ายตั้งใจ
-
เค.
ไม่รู้สินะ
-
เค.
ว่าถ้าพูดไปมึงอาจจะไม่พอใจ
-
อลัน.
อะไรวะ
-
เค.
กูคิดว่าฝ้ายไม่ชอบขนมปัง
-
อลัน.
!!
-
เค.
ก็เลยเอาอาหารทะเลใส่ผสมลงไป
-
เค.
แล้วจัดฉากว่าข้างในมีแค่หมูกับผัก
-
อลัน.
ฝ้ายไม่มีเหตุที่จะไม่ชอบขนมปัง
-
เค.
ก็มึงเลือกที่จะเข้าข้างฝ้ายตลอดไง
-
เค.
กูพูดไปมึงก็ไม่ฟัง
-
เค.
รวมถึงเรื่องที่มึงโง่จนถึงทุกวันนี้
-
ธาม
ไอ้เค!
-
ธาม
พอได้แล้วมึง
-
ธาม
แค่นี้มันก็คิดหนักแล้ว
-
ธาม
ปล่อยให้มันพักสมองก่อน
-
ธาม
ให้เรื่องทุกอย่างมันจัดการเอง
-
เค.
ไอ้จัดการก็พอเข้าใจ
-
เค.
แต่จัดการแบบโง่ๆจะไม่ให้กูห่วงได้ไงวะ
-
เค.
กูไม่อยากให้มันมาเสียใจ
-
เค.
เหมือนพวกมึง!!
-
ออกัส.
เราจบเรื่องนี้เถอะ
-
ออกัส.
เข้าเรื่องไอ้คาเรนต่อ
-
เค.
เหอะ
-
ออกัส.
เราต้องไปตอนนี้เลย
-
ออกัส.
ไปดูลาดเลาหมู่บ้านด้วย
-
ออกัส.
เผื่อได้หลักฐานเพิ่ม
-
Talk : ขนมปัง
-
17:20 p.m.
-
ร่างสูงหายหน้าหายตาไปตั้งแต่เช้าแล้ว
-
เขายังไม่โผล่หน้ามาให้ฉันเห็นเลย
-
กำลังมีความสุขอยู่กับพี่ฝ้ายงั้นหรอ?
-
ไม่หรอก
-
คิดในแง่ดีไว้ ขนมปัง
-
ทอฝัน.
เฟรนฟรายค่ะชี
-
ขนมปัง.
อ้วน
-
ทอฝัน.
โอ้โห!ตบปากเลยนะ
-
ขนมปัง.
555555
-
ขนมปัง.
เฟรนฟรายมึงตั้งแต่เที่ยงแล้ว
-
ขนมปัง.
มันแข็งแล้ว
-
ขนมปัง.
ไม่กิน
-
ทอฝัน.
ก็มันเสียดายของอ่ะ
-
ทอฝัน.
อยากกินนุ่มๆฟูๆก็ไปทอดใหม่นะจ้ะ
-
ขนมปัง.
ไม่ดีกว่า
-
ขนมปัง.
รอกินพร้อมคุณป้า
-
ทอฝัน.
ม้าไม่อยู่555555
-
ทอฝัน.
น่าจะกลับดึกเลยวันนี้
-
ขนมปัง.
อ้าว ทำไมอ่ะ
-
ทอฝัน.
ม้าไปงานเลี้ยงส่งผู้ใหญ่หนะ
-
ขนมปัง.
งี้เราก็มีกันแค่นี้ดิ
-
ทอฝัน.
ใช่
-
ทอฝัน.
รอแต่พี่ลันเนี่ย
-
ทอฝัน.
เมื่อไหร่จะมาย้ะ
-
นั่นสิ
-
ไลน์ไปก็ไม่ตอบ โทรไปก็ไม่รับสาย
-
เสียงรถที่ขับเข้ามาทำให้เราหันไปมอง
-
ทอฝัน.
ตายยากจริงๆเลยนะพี่ลัน5555
-
ฉันมองร่างสูงที่เดินมาหาเรา ใบหน้าของพี่ลันมีรอยช้ำเล็กน้อย
-
ทอฝัน.
อืมม
-
ทอฝัน.
ฝันไปทอดเฟรนฟรายใหม่ดีกว่า
-
ทอฝัน.
ไปละ
-
ฝันพูดจบก็เดินออกไป ปล่อยให้เราสองคนยืนมองหน้ากัน
-
อลัน.
มีอะไรหรอ?
-
ฉันไม่ได้ตอบร่างสูงก่อนจะชี้นิ้วไปที่มุมปากของเขาตรงที่เป็นรอยช้ำ
-
อลัน.
อ๋อ
-
อลัน.
มีเรื่องนิดหน่อยหนะ
-
ฉันส่ายหน้าไปมาเล็กน้อยกับการที่เขาทำตัวอย่างกับเด็กอันธพาล
-
ฉันจูงมือร่างสูงให้นั่งลงที่โซฟาก่อนจะเดินไปหยิบกล่องยาเพื่อทำแผลให้เขา
-
อลัน.
ไอ้เตไปไหนหรอ?
-
อลัน.
งานวันเกิดอะไรทำไมมีแค่พวกเรา
-
ขนมปัง.
...
-
ฉันไม่ได้ตอบอะไร เอาแต่ก้มหน้าทำแผลให้เขา
-
อลัน.
มันไม่ได้จัดใหญ่โตเหมือนทุกปีหรอ?
-
ขนมปัง.
....
-
อลัน.
เป็นอะไรหื้ม
-
ขนมปัง.
....
-
อลัน.
เป็นใบ้หรอถึงไม่คุยกับพี่?
-
อลัน.
ขนมปัง
-
อลัน.
โกรธไรพี่หรอ?
-
ขนมปัง.
...
-
หลังจากที่ทำแผลเสร็จฉันก็เก็บกล่องยาให้เรียบร้อย
-
อลัน.
คุยกับพี่หน่อยสิ
-
อลัน.
พี่ทำไรให้โกรธหื้ม?
-
อลัน.
ไม่คุยกับพี่
-
อลัน.
พี่งอนแล้วนะ
-
ขนมปัง.
...
-
อลัน.
ถ้าไม่คุย
-
อลัน.
พี่จะจูบปังจนไอ้เตกับฝันเข้ามาเห็นเลย
-
ขนมปัง.
อย่านะคะ
-
อลัน.
ถ้าไม่อยากให้ทำก็บอกพี่มาสิว่าเป็นไร?
-
อลัน.
งอนอะไรครับคนดี
-
ร่างสูงพูดก่อนจะขยับเข้ามานั่งใกล้ฉันมากขึ้น
-
ขนมปัง.
ปังไม่ได้งอนไรหรอก
-
ขนมปัง.
แค่ไม่รู้จะพูดไร
-
อลัน.
ไม่จริงหรอก
-
อลัน.
เราโกหกพี่ไม่ได้
-
อลัน.
รู้ใช่ไหม?
-
ขนมปัง.
ปังแค่โมโหตัวเองเฉยๆค่ะ
-
อลัน.
ทำไมหื้ม?
-
ขนมปัง.
เพราะปังเอาแต่เป็นห่วงพี่ลัน
-
ขนมปัง.
คิดไปต่างๆว่าพี่ทำอะไร
-
ขนมปัง.
อยู่กับใคร
-
ขนมปัง.
ทำไมถึงหายหน้าไปทั้งวัน
-
ขนมปัง.
แต่พอพี่กลับมาพร้อมแผล
-
ขนมปัง.
ปังก็รู้ทันทีว่าพี่ต้องไปทำภารกิจเสี่ยงชีวิตอีก
-
ขนมปัง.
ปังเลยโมโหตัวเองที่คิดว่าพี่ลันไปอยู่กับผู้หญิงคนอื่นรึป่าว
-
อลัน.
555555
-
อลัน.
หึงพี่ว่างั้น
-
ขนมปัง.
มันน่าขำหรอคะ!
-
อลัน.
โอ๋ๆๆ หึ
-
อลัน.
พี่ไม่ได้ไปหาใครหรอก
-
อลัน.
เมียรออยู่ทั้งคน
-
เตชิน.
ไอ้ลันกลับมาแล้วหรอ?
-
ทอฝัน.
ใช่พี่เต
-
ทอฝัน.
อยู่ข้างล่างกับปังอ่ะ
-
เสียงพี่เตที่คุยกับฝันจากชั้นบนลอยลงมา ทำให้พี่ลันขยับไปนั่งที่เดิม
-
พี่เตเดินลงมาก่อนจะเข้ามาใกล้ๆพี่ลัน
-
เตชิน.
หน้าแหกนิดเดียวเองหรอ?
-
เตชิน.
กูนึกว่ารอบนี้หน้าจะเละซะอีก
-
อลัน.
ทำไม
-
อลัน.
อิจฉาหน้าหล่อๆของกูรึไง
-
เตชิน.
อิจฉาทำไม
-
เตชิน.
ในเมื่อกูก็หล่อ
-
เตชิน.
5555555
-
เตชิน.
แล้ววันนี้เป็นไงภารกิจ
-
เตชิน.
สำเร็จไหม?
-
อลัน.
ไม่ว่ะ
-
อลัน.
มันหนีไปได้
-
เตชิน.
อีกแล้วหรอ
-
เตชิน.
จับยากจับเย็นจริงๆ
-
เตชิน.
แล้วเอาไงต่อ
-
อลัน.
ยังไม่ได้คิดอะไร
-
อลัน.
แต่ครั้งนี้ทำให้มันเสียหายเยอะอยู่
-
เตชิน.
ทำไมวะ
-
อลัน.
รถที่ขนสินค้าโดนวางระเบิด
-
อลัน.
แต่ก็ไม่ทั้งหมดหรอก
-
เตชิน.
พวกมึงวางหรอ?
-
อลัน.
ป่าว
-
อลัน.
ไม่รู้ว่าใครทำ
-
ขนมปัง.
งั้นขนมปังไปหาฝันข้างบนนะคะ
-
ฉันยิ้มให้ทั้งสองก่อนจะปลีกตัวออกมา
-
Talk : อลัน
-
อลัน.
กูว่าพวกมันต้องหักหลังกันเองแน่ๆ
-
อลัน.
ไม่งั้นรถจะโดนวางระเบิดได้ไง
-
เตชิน.
ก็เป็นไปได้ว่าอาจจะมีหนอนบ่อนไส้
-
เตชิน.
แต่ยังไงมันก็คงรู้ตัวแหละว่าใครทำ
-
อลัน.
อืม
-
อลัน.
เห็นบอกว่าของล็อตสุดท้าย
-
อลัน.
คงหัวเสียไม่น้อย
-
อลัน.
เพราะเป็นของล็อตใหญ่สุด
-
เตชิน.
มีไรให้กูช่วยก็บอกแล้วกัน
-
อลัน.
อือ
-
เตชิน.
ไอ้ลัน..
-
ผมหันไปมองไอ้เตเพราะน้ำเสียงที่มันเรียกผมอ่อนลง
-
อลัน.
ว่า?
-
เตชิน.
กูจะขอขนมปังเป็นแฟน
-
อลัน.
....
-
เตชิน.
มึงว่าขนมปังจะตกลงไหม?
-
อลัน.
ไม่รู้สิ
-
อลัน.
คงไม่มั้ง
-
เตชิน.
ทำไมวะ
-
เตชิน.
ในเมื่อขนมปังไม่ได้ชอบใคร
-
เตชิน.
แถมแฟนยังไม่มี
-
เตชิน.
กูก็มีสิทธ์ขึ้นมานิดนึงแล้วไม่ใช่หรอ
-
ผมเงียบไม่ได้ตอบอะไร
-
เพราะที่มันพูดมาก็จริงหมดทุกอย่าง
-
อลัน.
มึงชอบขนมปังจริงๆหรอ?
-
เตชิน.
อืม
-
เตชิน.
กูชอบมานานแล้ว
-
Talk ; ขนมปัง
-
งานวันเกิดจัดขึ้นอย่างเรียบง่ายโดยมีแค่เราสี่คน
-
อลัน.
ของขวัญเห็นแล้วใช่ไหม?
-
อลัน.
บนห้องมึงอ่ะ
-
เตชิน.
เออไอ้เหี้ย
-
เตชิน.
เล่นซื้อตุ๊กตายางตัวเท่าคนมาไว้บนเตียงกู
-
เตชิน.
เปิดไปตอนแรกตกใจหมด
-
เตชิน.
นึกว่าใครมานั่งรอ
-
อลัน.
หึ
-
อลัน.
ก็เห็นของขาดไม่ใช่หรอช่วงนี้
-
ทอฝัน.
นี่
-
ทอฝัน.
พี่ๆ
-
ทอฝัน.
เมื่อไหร่จะเลิก ฝันง่วงแล้วนะ
-
ทอฝัน.
นี่จะวันใหม่แล้ว
-
ทอฝัน.
จะจัดจนถึงพรุ่งนี้เลยรึไง
-
เตชิน.
ไอ้น้องคนนี้ขี้บ่นจังเลยวะ
-
ทอฝัน.
ไม่รู้แหละ
-
ทอฝัน.
ฝันจะขึ้นไปนอนแล้ว
-
ทอฝัน.
ไปมึง
-
ทอฝันหันมาชวนฉัน
-
ขนมปัง.
ฝันดีมึง
-
ทอฝัน.
ไม่นอนกับกูหรอ?
-
ขนมปัง.
บ้านกูก็มี5555
-
ขนมปัง.
ห่างกันแค่นี้เอง
-
ทอฝัน.
เอางั้นก็ได้
-
ทอฝัน.
งั้นกูขึ้นไปนอนและ
-
ฝันโบกมือลาพวกเราก่อนจะเข้าไปในบ้าน
-
ตอนนี้สวนย่อมหน้าบ้านเหลือแค่เรา3คน
-
อลัน.
งั้นเดี๋ยวไปเอาของในบ้านนะ
-
อลัน.
เราจะได้กลับกัน
-
ขนมปัง.
ค่ะ
-
พี่ลันมองหน้าฉันเหมือนชั่งใจอะไรบางอย่างก่อนจะเดินเข้าไปในบ้าน
-
เตชิน.
ขนมปัง
-
ขนมปัง.
คะพี่เต
-
เตชิน.
วันนี้สนุกไหม?
-
ขนมปัง.
สนุกสิคะ
-
เตชิน.
ขอบคุณสำหรับของขวัญนะครับ
-
เตชิน.
พี่ชอบมากๆเลย
-
ขนมปัง.
ดีใจจัง
-
ขนมปัง.
ขนมปังก็คิดหนักมากว่าพี่เตจะชอบไหม
-
ขนมปัง.
รู้งี้ขนมปังโล่งใจขึ้นมาเลยค่ะ
-
เตชิน.
55555
-
เตชิน.
ขนมปัง
-
ขนมปัง.
ว่าไงคะ
-
เตชิน.
พี่ชอบขนมปัง
-
ขนมปัง.
หะหะ ปังก็ชอบพี่เตค่ะ
-
ขนมปัง.
เราเป็นพี่น้องกันนี่เน๊อะ
-
เตชิน.
ไม่ใช่
-
เตชิน.
ไม่ได้หมายถึงชอบแบบนั้น
-
เตชิน.
พี่หมายถึงชอบแบบชายหญิงอ่ะ
-
เตชิน.
ชอบแบบคนสองคน
-
ขนมปัง.
....
-
เตชิน.
เป็นแฟนกับพี่นะ
-
ขนมปัง.
ขอโทษนะคะ
-
ขนมปัง.
ขนมปังมีคนที่ชอบแล้ว
-
ขนมปัง.
ขอโทษนะคะพี่เต
-
ขนมปัง.
ขนมปังขอโทษจริงๆ
-
พี่เตมองหน้าฉันโดยที่ไม่พูดอะไร
-
พี่เตจะเกลียดฉันไหมนะ
-
ฉันจะทำให้พี่เตเกลียดฉันไหม
-
เตชิน.
เขาเป็นใคร?
-
เตชิน.
ผู้ชายคนนั้น
-
เตชิน.
คนที่ขนมปังชอบคือใคร?
-
ขนมปัง.
พี่เต...
-
เตชิน.
ไอ้ลันใช่ไหม?
-
ขนมปัง.
...
-
เตชิน.
ใช่ไหมขนมปัง?
-
ขนมปัง.
ค่ะ
-
ร่างสูงมองมาที่ฉัน สายตาของพี่เตกำลังสั่นไหวจนฉันรู้สึกผิด
-
ขนมปัง.
ขอโทษนะคะ
-
เตชิน.
....
-
เตชิน.
ไม่เป็นไร
-
เตชิน.
พี่เข้าใจ
-
เตชิน.
มันเป็นเรื่องที่บังคับกันไม่ได้
-
ขนมปัง.
พี่เตไม่โกรธปังใช่ไหม?
-
ขนมปัง.
พี่เตยังจะเป็นพี่ชายที่แสนดีของขนมปังใช่ไหมคะ?
-
ขนมปัง.
พี่เตยังเป็นพี่ชายคนเดิมใช่ไหม?
-
เตชิน.
ปังอยากได้คำตอบจริงๆหรือคำโกหกล่ะ
-
ขนมปัง.
พี่เต...
-
ขนมปัง.
ทำไมล่ะคะ
-
ขนมปัง.
ที่ผ่านมาเรายังทำได้เลย
-
เตชิน.
ขนมปังไม่รู้หรอกว่าพี่พยายามแค่ไหน
-
เตชิน.
เพราะพี่กลัวว่าถ้าบอกขนมปังไป
-
เตชิน.
เราสองคนจะไม่มีทางเป็นเหมือนเดิม
-
เตชิน.
เพราะพี่คงทำไม่ได้
-
เตชิน.
พี่เป็นพี่ชายที่แสนดีคนเดิมให้ขนมปังไม่ได้หรอก
-
เตชิน.
มันไม่ง่ายที่จะทำแบบนั้น
-
เตชิน.
ขนมปังจะโกรธจะเกลียดพี่ก็ได้นะ
-
เตชิน.
เพราะสิ่งที่พี่กำลังจะทำ
-
เตชิน.
ขนมปังอาจจะไม่ให้อภัยพี่
-
ขนมปัง.
พี่เตหมายความว่าไงคะ?
-
ขนมปัง.
ที่พี่เตพูดเหมือนกะ..อื้อ
-
ริมฝีปากของฉันถูกพี่เตช่วงชิมไปอย่างไม่ทันตั้งตัว
-
ฉันเม้มริมฝีปากแน่นก่อนจะผลักคนตัวสูงออกสุดแรง
-
ขนมปัง.
พี่เตทำบ้าไรอ่ะ
-
เตชิน.
พี่ขอโทษ
-
ขนมปัง.
ขนมปังจะกลับแล้ว
-
ฉันพูดโดยที่ไม่มองคนตัวสูงก่อนจะเดินออกมายืนรอพี่ลันที่รถ
-
น้ำตาที่ไหลลงมาจนต้องใช้มือปิดปากตัวเองกลั้นเสียงสะอื้นไว้
-
ทำไมพี่เตถึงเป็นแบบนี้
-
พี่ชายที่แสนดีของขนมปังคนนั้นไปไหน
-
แล้วต่อจากนี้ใครจะเป็นพี่ชายที่แสนดีให้ปังล่ะ
-
ปังอยากได้แค่พี่เตเท่านั้น พี่ชายที่ปังต้องการคือพี่เต
-
อลัน.
ปัง
-
อลัน.
ร้องหะ..
-
พรึ้บ!!!
-
ฉันโผลเข้ากอดร่างสูงทันที
-
ขนมปัง.
ฮึก..ฮื้ออ
-
ขนมปัง.
พี่ลัน
-
อลัน.
ร้องไห้ทำไมหื้ม?
-
อลัน.
เป็นอะไรครับ?
-
อลัน.
ไหนบอกพี่ซิ
-
ขนมปัง.
ปังอยากกลับบ้าน
-
ขนมปัง.
พาปังกลับบ้านที
-
Talk : อลัน
-
ผมมองใบหน้าร่างเล็กที่ตอนนี้มีคราบน้ำตาอาบแก้มทั้งสองข้าง
-
ริมฝีปากที่บวมเจ๋อของขนมปังมีลิปเปอะออกมาจนผมต้องใช้มือเช็ดมันออก
-
ผมยืนดูเหตุการณ์ทุกอย่างที่เกิดขึ้น และรู้ว่าไอ้เตทำอะไรขนมปัง
-
ริมฝีปากขนมปังที่เป็นของผมกลับถูกเพื่อนสนิทอย่างไอ้เตแย่งไป
-
ผมเช็ดน้ำตาออกให้ขนมปังก่อนจะก้มลงจูบที่ริมฝีปากร่างเล็ก
-
ขนมปัง.
อื้อ~
-
เอามันออกให้หมด สัมผัสที่ไอ้เตมอบให้
-
ผมจะจูบจนไม่ให้เหลืออะไรเลย
-
เหลือไว้แค่สัมผัสผมเท่านั้น
-
ขนมปัง.
พะ..พอแล้ว
-
อลัน.
กลับบ้านกัน
-
ขนมปัง.
อื้อ
-
ร่างเล็กพยักหน้าผมจึงลูบผมเธออย่างอ่อนโยน
-
ตลอดทางร่างเล็กเอาแต่นั่งเงียบไม่พูดจาอะไรจนมาถึงบ้าน
-
อลัน.
อาบน้ำก่อนไหม?
-
ขนมปัง.
ค่ะ
-
ขนมปัง.
พี่ลันกลับห้องได้แล้ว
-
ขนมปัง.
ดึกแล้วนะคะ
-
ขนมปัง.
พรุ่งนี้ต้องทำงานหนิ
-
อลัน.
ใครบอกว่าพี่จะกลับ
-
อลัน.
พี่จะนอนที่นี่ต่างหาก
-
ขนมปัง.
พี่ลันจะมานอนแบบนี้ทุกวันไม่ได้นะ
-
ขนมปัง.
เดี๋ยวก็มีคนมาเห็นเข้า
-
อลัน.
ไม่เห็นหรอก
-
อลัน.
เขานอนกันหมดแล้ว
-
อลัน.
อาบน้ำกัน
-
อลัน.
เดี๋ยวพี่ช่วยถูหลัง
-
ขนมปัง.
ไม่เอา
-
ร่างเล็กที่กำลังถอดต่างหูก่อนจะมองมาที่ผมผ่านกระจก
-
ขนมปัง.
พี่ลัน...
-
อลัน.
หื้ม?
-
ขนมปัง.
พี่เตยังเป็นพี่ชายปังใช่ไหมคะ?
-
อลัน.
ถามทำไมแบบนั้น
-
อลัน.
ไอ้เตก็ต้องเป็นพี่ชายปังสิ
-
ขนมปัง.
นั่นสินะคะ
-
อลัน.
มีอะไรรึป่าว
-
ขนมปัง.
ป่าวหรอกค่ะ
-
ขนมปัง.
ปังแค่ไม่รู้ว่าตอนนี้พี่เตคิดอะไรอยู่
-
อลัน.
มันทำไมหรอ?
-
ขนมปัง.
อืมม ปังอาบน้ำดีกว่า
-
อลัน.
อาบพร้อมกันเลยสิ
-
อลัน.
จะได้ไม่เปลืองน้ำ
-
ขนมปัง.
ไม่เอา ว้าย!!
-
ผมช้อนตัวขึ้นอุ้มขนมปังในท่าเจ้าสาวก่อนจะอุ้มไปที่ห้องน้ำ
-
อลัน.
ชู่!!
-
อลัน.
เดี๋ยวคนอื่นก็ตื่นหรอก หึ
-
🖤🖤🖤🖤🖤🖤🖤🖤🖤🖤🖤🖤🖤🖤🖤🖤🖤
-
p.wct22
จั้มจี้ มะเขือเปาะแปะ~
-
p.wct22
-
p.wct22
ทุกโคนนน~
-
p.wct22
ถ้าไรท์ย้ายไปรีดอะไร้จะโอเคไหม
-
p.wct22
หรืออยากให้ไรท์แต่งในจอยต่อ
-
p.wct22
เพราะตอนนี้ไรท์มีสองใจ5555555
-
p.wct22
ใจนึงกับใจสอง🤔🤔
คลิกบริเวณนี้เพื่ออ่าน
หรือสัญลักษณ์ด้านขวาเพื่ออ่านต่อเนื่อง






กรุณาเข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
ความคิดเห็นปักหมุด
ความคิดเห็นทั้งหมด ()