![Dark five [Alan] : Secretly love my brother | พิชิตหัวใจพี่ชายตัวเอง](https://cdn-th.tunwalai.net/files/story/607147/637728350396860404-story.jpg)
Another level of relationship.🖤
-
หลังจากที่กลับมาบ้าน ฉันก็อาบน้ำแต่งตัวเรียบร้อยเตรียมพร้อมสำหรับคืนนี้
-
อลัน.
ไม่สั้นไปหรอ?
-
ขนมปัง.
คะ?
-
อลัน.
กระโปรงอ่ะ
-
อลัน.
จะเห็นกางเกงในแล้ว
-
ขนมปัง.
บ้า ปังใส่ซับในอยู่
-
อลัน.
มันสั้นอยู่ดี
-
อลัน.
แล้วเสื้ออ่ะ
-
อลัน.
จะใส่เกาะอกไปทำไม แถมยังรัดอีก
-
ขนมปัง.
วันนี้พี่ลันขี้บ่นจัง
-
ขนมปัง.
ปกติไม่เห็นมาวุ่นวายกับการแต่งตัวปังหนิ
-
อลัน.
อืม
-
อลัน.
งั้นพี่ไม่ยุ่งก็ได้
-
อลัน.
จะไปก็ขึ้นรถ
-
ร่างสูงพูดด้วยน้ำเสียงติดหงุดหงิดก่อนจะเดินนำหน้าฉันไป
-
ระหว่างทางเราไม่ได้คุยอะไรกันจนมาถึงผับเรียบร้อย
-
อลัน.
ถ้าจะกลับก็มาบอก
-
อลัน.
พี่จะได้ไปส่ง
-
เขาพูดแค่นั้นก่อนจะเดินนำหน้าฉันไป
-
ฉันเดินเข้าไปในผับก็เห็นเพื่อนๆกำลังโยกตัวไปมาเบาๆตามจังหวะเพลง
-
ทอฝัน.
เป็นไร
-
ทอฝัน.
หน้าเครียดจัง
-
ขนมปัง.
พี่ลันอ่ะดิ
-
ขนมปัง.
เดี๋ยวดีเดี๋ยวร้าย
-
ขนมปัง.
กูตามอารมณ์ไม่ทันแล้ว
-
พีท.
พี่เขาอาจจะแค่มาหยอดเล่นๆ
-
ทอฝัน.
อย่าพูดให้เพื่อนคิดมาก
-
พีท.
โอเค
-
พีท.
ในเมื่อมาถึงแล้วแก้วนี้มึงต้องรับผิดชอบ
-
พีทพูดก่อนจะรินเหล้าเพรียวๆให้ฉันหนึ่งช็อต
-
ขนมปัง.
พอๆแล้ว
-
ขนมปัง.
ไม่ผสมให้กูอ่ะ
-
พีท.
ไม่ๆ
-
พีท.
ลงโทษที่มึงมาสาย
-
ขนมปัง.
ถ้ากูเมาขึ้นมาทำไงเนี่ย
-
พีท.
ไม่ยากหรอก
-
พีท.
ผับพี่ลันอยู่แล้ว
-
ทอฝัน.
เออ ถ้าเมาเดี๋ยวไปส่ง
-
ทอฝัน.
วันนี้พี่เตมาด้วย
-
ขนมปัง.
จริงหรอ?
-
ทอฝัน.
เยส
-
ทอฝัน.
พอรู้ว่ามึงจะมาด้วย
-
ทอฝัน.
ก็คะยั้นคะยอขอตามกูมา
-
พีท.
กูว่าพี่ไอ้ฝันชอบไอ้ปังแน่ๆ
-
พีท.
หลายครั้งแล้วที่กูสังเกตดู
-
พีท.
ตั้งแต่มหาลัยละ
-
ทอฝัน.
มึงพึ่งรู้หรอ?
-
ทอฝัน.
พี่เตอ่ะชอบไอ้ปังตั้งแต่ม.4แล้ว
-
พีท.
ถามจริง!!?
-
พีท.
รักยืนยาวมาก
-
พีท.
จาก16 ถึง 27
-
พีท.
รักไม่เปลี่ยนแปลงเลย
-
พีท.
ไอ้ปังมึงรู้ป้ะเนี่ย?
-
ฉันเงียบไม่ได้ตอบอะไร
-
ฉันรู้ ไม่ใช่ว่าไม่รู้ว่าพี่เตรู้สึกยังไงกับฉัน
-
เพียงแต่ฉันไม่ได้คิดกับพี่เตมากกว่าพี่ชายน้องสาว
-
ทุกคนก็รู้ว่าฉันรักพี่ลัน
-
รักแรกและรักเดียวตั้งแต่เด็ก
-
ขนมปัง.
อือ
-
ทอฝัน.
ปังรู้ตลอดแหละ
-
ทอฝัน.
แค่ไม่อยากทำให้ความสัมพันธ์มันดูอึดอัด
-
ทอฝัน.
เลยเลือกที่จะมองข้ามมัน
-
ทอฝัน.
แล้วทำตัวเป็นน้องที่ดี
-
พีท.
โห่
-
พีท.
กูเชียร์พี่ไอ้ฝันได้ไหมเนี่ย
-
ทอฝัน.
ไม่ๆกูเชียร์พี่ลัน
-
พีท.
ทำไมอ่ะ
-
พีท.
มึงก็รู้ว่าพี่ลันไม่ได้ชอบปัง
-
พีท.
แถมยังใจร้ายกับปังอีก
-
พีท.
มึงยังจะเชียร์อีกหรอ?
-
ทอฝัน.
ใช่
-
ทอฝัน.
คนอื่นไม่รู้จักพี่ลันอาจจะมองว่าร้ายนะ
-
ทอฝัน.
แต่กูกับปังรู้จักพี่ลันมาตั้งแต่เด็กๆแล้ว
-
ทอฝัน.
รู้ว่าพี่แกเป็นคนยังไง
-
ทอฝัน.
ไม่งั้นไอ้ปังมันจะรักมานานขนาดนี้หรอ?
-
ทอฝัน.
ก่อนจะไปเรียนต่อที่อังกฤษ
-
ทอฝัน.
พี่ลันโครตแสนดีมากๆ
-
ทอฝัน.
แต่หลังจากนั้นเกิดอะไรขึ้นก็ไม่รู้
-
ทอฝัน.
อยู่ดีๆพี่เขาก็เปลี่ยนไป
-
ทอฝัน.
เปลี่ยนเป็นคนละคน
-
ทอฝัน.
เปลี่ยนไปมาก เหมือนพวกกูไม่เคยรู้จักเลย
-
พีท.
แล้วอะไรทำให้พี่เขาเปลี่ยนไปวะ
-
ทอฝัน.
กูก็ไม่รู้
-
ทอฝัน.
แต่กูเชื่อแบบนั้น
-
พีท.
เชื่อไร?
-
ขนมปัง.
นั่นดิ
-
ขนมปัง.
เชื่อไร?
-
ทอฝัน.
เก็บไว้ในใจก่อน
-
ทอฝัน.
5555555
-
ทอฝัน.
นี่ๆๆ ชนแก้วเร็ว
-
อะไรของยัยฝันเนี่ย
-
ระหว่างที่เราดื่มกันไปสักพักพี่เตชินก็เข้ามา
-
เตชิน.
อ้าวขนมปัง
-
เตชิน.
มาตั้งแต่เมื่อไหร่?
-
ขนมปัง.
สักพักแล้วค่ะพี่เต
-
เตชิน.
ไปดูหนังกับไอ้ลันมาสนุกไหม?
-
ขนมปัง.
สนุกค่ะ
-
ขนมปัง.
แต่มันน่ากลัวไปนิด5555
-
เตชิน.
วันหลังไปดูกับพี่สิ
-
เตชิน.
จะได้ไม่น่ากลัว
-
ขนมปัง.
จริงป่าว
-
ขนมปัง.
พี่เตเลี้ยงขนมปังนะคะ
-
เตชิน.
ได้เลยแม่ตัวดี
-
พี่เตเอื้อมมือมายีผมฉันอย่างหมั่นเขี้ยว
-
ขนมปัง.
ผมปังยุ่งแล้วนะ'^'
-
เตชิน.
น่ารักเหมือนเดิมแหละ
-
เตชิน.
กินไปกี่แก้วแล้ว
-
ขนมปัง.
2เองค่ะ
-
เตชิน.
อืม อย่ากินเยอะล่ะ
-
เตชิน.
แต่ถ้าเมาเดี๋ยวพี่ไปส่ง
-
ขนมปัง.
ถ้างั้นกินเยอะได้
-
เตชิน.
ไม่ได้
-
ขนมปัง.
อ้าว
-
ขนมปัง.
ยังไงกันคะ?55555
-
พีท.
ขอโทษนะคะ
-
พีท.
ไม่ได้อยู่กันแค่สองคนนะ
-
พีท.
เหมือนเราเป็นส่วนเกินไปแล้ว
-
ทอฝัน.
5555 ทำใจให้ชิน
-
เตชิน.
อะไรกัน
-
เตชิน.
อยากคุยก็คุยสิครับ
-
เตชิน.
พี่ไม่ห้ามนะ
-
พีท.
แหม๋ เหมือนเห็นว่าพีทอยู่แหละพี่เตชิน
-
คาเรน
คุณขนมปัง
-
ฉันหันไปมองคนที่เรียกฉัน ก่อนจะยิ้มออกมา
-
ขนมปัง.
อ้าวคุณคาเรน
-
ขนมปัง.
มาที่นี่ด้วยหรอคะ?
-
คาเรน
ครับ
-
คาเรน
พอดีผมเบื่อๆ
-
คาเรน
เลยออกมาหาอะไรดื่มนิดหน่อย
-
คาเรน
ดีจังเลยนะครับที่เจอคุณขนมปังที่นี่
-
พีท.
ใครวะมึง
-
พีท.
หล่ออ่ะ
-
พีท.
เปคเลย
-
พีท.
ใช่เลย~ โดนใจฉันเลย
-
พีทก้มลงมากระซิบให้ได้ยินกันแค่สองคน เล่นเอาฉันขำออกมากับเพลงที่มันร้อง
-
ขนมปัง.
อ้อทุกคนนี่คุณคาเรน
-
ขนมปัง.
สปอนด์เซอร์บริษัทที่ฉันทำงานอยู่
-
ขนมปัง.
คุณคาเรนคะ
-
ขนมปัง.
นี่พี่เตชินค่ะ รุ่นพี่รุ่นน้องขนมปังเอง
-
ขนมปัง.
ส่วนพี่ทอฝันเป็นน้องพี่เต เป็นเพื่อนขนมปัง
-
ขนมปัง.
แล้วก็นี่ พีท เพื่อนกันค่ะ
-
ฉันแนะนำให้ทุกคนรู้จักกันทันที
-
พี่เตที่มองคุณคาเรนอย่างไม่ค่อยชอบใจ
-
คาเรน
ผมนั่งด้วยคนได้ไหม?
-
พีท.
ได้สิคะ
-
พีท.
ได้เลย
-
พีท.
โต๊ะว่างเยอะมาก
-
ฉันได้แต่ส่ายหน้าไปมาให้กับเพื่อนตัวเอง
-
Talk : อลัน
-
ผมมองร่างเล็กจากระเบียงชั้นสอง ก็พบว่ามีหนุ่มๆมาตอมตั้งสองคน
-
เนื้อหอมไม่เคยเปลี่ยนเลยนะ หึ
-
ธาม
จะเอาแบบนี้จริงๆหรอ?
-
ธาม
ไม่คิดจะบอกความจริงกับขนมปังหรอ?
-
อลัน.
ไม่ล่ะ
-
อลัน.
บอกไปเดี๋ยวไม่เนียน แผนแตกทำไงอ่ะ
-
ธาม
ก็อย่าให้น้องทำสิ
-
ธาม
กูกลัวว่าน้องจะได้รับอันตราย
-
อลัน.
....
-
อลัน.
มาไกลกว่าจะถอยแล้วว่ะ
-
ธาม
ถอยตอนนี้ยังทัน
-
ธาม
กูรู้ว่ามึงก็ห่วงขนมปังเหมือนกัน
-
ธาม
เผลอๆห่วงกว่าพวกกูด้วยซ้ำ
-
อลัน.
ป่าวหรอก
-
อลัน.
...
-
อลัน.
มึงไม่มีงานทำหรอ?
-
ธาม
ไม่มี
-
อลัน.
มึงไม่คิดจะไปเยี่ยมเจ้าซันบ้างหรอ?
-
ธาม
ก็คิดไว้อยู่
-
ธาม
กำลังหาเวลาว่างด้วย
-
อลัน.
เหนื่อยหน่อยนะ
-
ผมพูดกับไอ้ธามแต่สายตายังคงจ้องไปที่ร่างเล็ก ที่กำลังยิ้มร่าเริงกับเพื่อนๆ
-
อลัน.
กูจะเข้าไปทำงานในเพ้นเฮาส์
-
อลัน.
มีไรด่วนให้ลูกน้องไปตามเลยนะ
-
ธาม
อืม
-
ธาม
วันนี้คนเยอะ
-
ธาม
กูจะดูตรงนี้เอง
-
อลัน.
คอยจับตาดูไอ้คาเรนด้วยล่ะ
-
ธาม
รู้แล้วน่า
-
ผมเดินเข้ามาในเพ้นเฮาส์ที่ถูกสร้างไว้ในผับ
-
ผมเอางานที่ค้างจากบริษัทมาทำเพราะตอนนี้ผมว่างเกินไป
-
เสียงแจ้งเตือนมือถือทำให้ผมหันไปมอง
-
Line : ฝ้าย
-
ฝ้าย.
ลัน
-
ฝ้าย.
ทำไรอยู่คะ
-
อ่านแล้ว
-
ผมชั่งใจอยู่สักพักว่าจะตอบกลับไปดีไหม
-
อลัน.
ทำงานครับ
-
อลัน.
ฝ้ายมีไรหรือป่าว
-
ฝ้าย.
ไม่มีค่ะ
-
ฝ้าย.
ฝ้ายแค่เหงา
-
ฝ้าย.
ฝ้ายไม่ได้กวนลันใช่ไหมอ่ะ
-
อลัน.
ไม่ครับ
-
ฝ้าย.
ดูแปลกๆเนอะ
-
ฝ้าย.
เพราะฝ้ายแท้ๆเลย
-
ฝ้าย.
การคุยของเรามันถึงได้อึดอัด
-
อลัน.
อย่าคิดมากเลย
-
ฝ้าย.
ถึงลันจะพูดแบบนั้นแต่ฝ้ายก็คิดมากอยู่ดี
-
ฝ้าย.
ตั้งแต่ที่เรารู้จักกัน
-
ฝ้าย.
ลันไม่เคยทำผิดต่อฝ้ายเลย
-
ฝ้าย.
มีแต่ฝ้ายที่ทำผิดต่อลัน
-
ฝ้าย.
ช่วงเรียนที่อังกฤษลันก็ยังเป็นเพื่อนที่ดี
-
ฝ้าย.
จนเราคบกันก็ยังเป็นแฟนที่ดี
-
ฝ้าย.
ตอนนี้ฝ้ายไม่กล้าแม้จะสู้หน้าลัน
-
อลัน.
ลันไม่ได้อะไรหรอกฝ้าย
-
อลัน.
ทำตัวเหมือนเดิมเถอะ
-
ฝ้าย.
ทำได้ง่ายๆฝ้ายคงไม่มานั่งกลุ้มแบบนี้หรอก
-
อลัน.
งั้นก็นอนสิ
-
อลัน.
จะได้ไม่กลุ้ม
-
ฝ้าย.
ฝ้ายยังไม่ง่วงเลย
-
ฝ้าย.
งานบริษัทเป็นไงบ้าง
-
ฝ้าย.
ฝ้ายเดินไปที่ร้านเครื่องสำอางเจอแต่น้องขนมปังแหนะ
-
ฝ้าย.
-
ฝ้าย.
-
ฝ้าย.
สวยเนอะ
-
ฝ้าย.
เหมือนน้องเริ่มจะมีชื่อเสียงแล้ว
-
ฝ้าย.
ลิปของคุณเตชินก็ขายดีมากๆ
-
อลัน.
นั่นสิ
-
ฝ้าย.
อืมมม
-
ฝ้าย.
งั้นฝ้ายไม่กวนลันแล้ว
-
อลัน.
ครับ
-
ฝ้าย.
ลัน
-
อลัน.
ว่าไง?
-
ฝ้าย.
เรามาเจอกันหน่อยไหม
-
ฝ้าย.
วันไหนก็ได้
-
ฝ้าย.
แต่ถ้าลันไม่ว่างก็ไม่เป็นไรนะ
-
อลัน.
พรุ่งนี้ฝ้ายว่างไหม?
-
ฝ้าย.
ว่างสิ
-
อลัน.
งั้นพรุ่งนี้เราเจอกันนะ
-
ฝ้าย.
อื้ม
-
ฝ้าย.
ขอบคุณนะ
-
ผมมองข้อความสุดท้ายของฝ้ายก่อนจะถอนหายใจออกมา
-
Line : ขนมปัง
-
ขนมปัง.
ทำไรอยู่อ่ะ
-
อลัน.
อะไร?
-
อลัน.
อยู่ใกล้แค่นี้ก็แชทมา
-
ขนมปัง.
ก็ปังหาพี่ลันไม่เจอหนิ
-
อลัน.
ขึ้นมาหาสิ
-
อลัน.
จะได้เจอ
-
ขนมปัง.
ม่ายย
-
ขนมปัง.
ปังแค่ทักมาบอกว่าจะกลับแล้วนะคะ
-
อลัน.
กลับไง
-
อลัน.
เดี๋ยวพี่ไปส่ง
-
ขนมปัง.
โนๆๆๆ
-
ขนมปัง.
พี่เตไปส่ง
-
ขนมปัง.
พี่เตก็มาด้วย
-
อ่านแล้ว
-
ขนมปัง.
เงียบ
-
ขนมปัง.
อยู่ป่าว
-
อลัน.
เดี๋ยวพี่ไปส่ง
-
ขนมปัง.
ปังกลับกับพี่เตได้
-
ขนมปัง.
ไม่อยากรบกวนพี่ลัน
-
อลัน.
ขนมปัง
-
ขนมปัง.
พี่เตไว้ใจได้
-
ขนมปัง.
แน่ๆ
-
อลัน.
เมาหรอ?
-
ขนมปัง.
นิดหน่อย
-
ขนมปัง.
แต่ยังมีสติ
-
ขนมปัง.
คุยรู้เรื่อง
-
อลัน.
ยิ่งเมาพี่ยิ่งต้องไปส่ง
-
ขนมปัง.
ไม่เป็นไรจริงๆพี่ลัน
-
ขนมปัง.
พี่ลันทำงานไปเถอะค่ะ
-
ขนมปัง.
ปังไม่อยากรบกวนตอนพี่ทำงาน
-
อลัน.
แล้วไอ้เตไม่รบกวนหรอ
-
อลัน.
หรืออยากให้มันไปส่ง
-
อลัน.
งั้นพี่ไม่ห้ามละ
-
ขนมปัง.
อ้าว
-
ขนมปัง.
กลับกับพี่เตไม่ได้หรอ?
-
อลัน.
อยากกลับก็กลับ
-
อลัน.
พี่ทำงานต่อแล้ว
-
ไม่รู้ทำไมต้องหงุดหงิดทุกทีที่ปังเอ่ยชื่อไอ้เต
-
ผมเริ่มหันมาสนใจงานตรงหน้าต่อ
-
เสียงเคาะประตูทำให้ผมเงยหน้าขึ้นไปมอง
-
ประตูที่ถูกเปิดออกเผยให้เห็นร่างเล็กที่ทำให้ผมหงุดหงิด
-
ขนมปัง.
โกรธหรอ?
-
เธอถามผมก่อนจะลากเก้าอี้ล้อเลื่อนฝั่งตรงข้าม เปลี่ยนมานั่งข้างๆผมแต่เว้นระยะห่างไว้
-
อลัน.
ไหนบอกจะกลับ
-
ขนมปัง.
อื้อ
-
ขนมปัง.
ก็กำลังจะกลับ
-
ขนมปัง.
แต่ขึ้นมาลาก่อน
-
อลัน.
จะกลับก็กลับสิ
-
อลัน.
จะมาลาทำไม
-
ขนมปัง.
ก็คุยกันในแชทไม่รู้เรื่องอ่ะ
-
ขนมปัง.
อยู่ดีๆพี่ลันก็เหมือนโกรธปัง
-
อลัน.
...
-
ขนมปัง.
โกรธหรอ?
-
ผมหันไปมองร่างเล็กก่อนจะดึงเก้าอี้เลื่อนลากมาใกล้ๆตัวเองจนเก้าอี้เราสองคนชนกัน
-
อลัน.
อือ โกรธ
-
ขนมปัง.
โกรธไมอ่ะ
-
อลัน.
โกรธที่ให้ผู้ชายคนอื่นไปส่งที่บ้านไง
-
ขนมปัง.
อ้าว
-
ขนมปัง.
ก็ปังไม่อยากกวนพี่ลันอ่ะ
-
ขนมปัง.
กลัวพี่ลันว่าปังน่ารำคาญ
-
อลัน.
คิดเองเออเองอีกแล้ว
-
ขนมปัง.
ปังป่าวซักหน่อย
-
ขนมปัง.
...
-
อลัน.
...
-
ขนมปัง.
หนิ..พี่ลัน
-
อลัน.
หืม?
-
ขนมปัง.
พี่ลันว่าปังสวยไหม?
-
ขนมปัง.
น่ารักรึป่าว
-
ขนมปัง.
ในสายตาพี่ลันปังเป็นไงหรอ?
-
อลัน.
เมามากแล้วมั้งถึงถามพี่แบบนี้
-
ผมปัดปอยผมร่างเล็กแล้วทัดที่หูก่อนจะอมยิ้มออกมา
-
ขนมปัง.
ยอมรับว่าเมา
-
ขนมปัง.
แต่มีสติไง
-
ขนมปัง.
เมาแบบกรึ่มๆเคลิ้มๆอ่ะ
-
คำพูดของเธอยิ่งทำให้ผมยิ้มไปอีก
-
ชักจะน่ารักไปแล้วนะขนมปัง
-
ผมโน้มตัวลงเพื่อจะจูบคนตัวเล็ก แต่เธอกับชะงักแล้วเอนตัวไปด้านหลังพร้อมหลี่ตามองผม
-
ขนมปัง.
จะจูบปังหรอ?
-
อลัน.
ป่าว
-
ขนมปัง.
แหนะ
-
ขนมปัง.
จูบๆๆๆ
-
คนตัวเล็กหลับตาลงก่อนจะยื่นหน้ามาให้ผมจูบ
-
ถ้ารู้ว่าเมาแล้วจะเป็นแบบนี้ ผมจะมอมเหล้าทุกวันเลย
-
อลัน.
ไม่จูบ
-
อลัน.
ใครบอกจะจูบ
-
ขนมปัง.
แต่เมื่อกี้ทำเหมือนจะจูบอ่ะ
-
อลัน.
คิดเอง
-
ขนมปัง.
หนิ..พี่ลัน
-
อลัน.
หืม?
-
ขนมปัง.
ก้มหน้ามานี่
-
อลัน.
ทำไม?
-
ขนมปัง.
มีไรจะให้
-
อลัน.
อะไร?
-
ขนมปัง.
ก้มมาก่อนสิ
-
ผมก้มตามที่ร่างเล็กบอกอย่างว่าง่าย
-
ขนมปัง.
ให้จูบพี่ลันไง
-
ทันทีที่คนตัวเล็กพูดจบ เธอก็ประกบปากจูบผมอย่างนุ่มนวล
-
มืออีกข้างของผมประคองหน้าร่างเล็กไว้ก่อนจะจูบตอบเธออย่างเร่าร้อน
-
ผมสอดลิ้นเข้าโพรงปากร่างเล็กก่อนจะตวัดทั่วโพรงปาก สลับกับดูดดึงลิ้นเล็กที่พยายามไล่ต้อนผม
-
ขนมปัง.
อื้มม~
-
เสียงครางที่เล็ดลอดออกมายิ่งปลุกอารมณ์ผมได้อย่างดี
-
พรึ้บ!!
-
ธาม
เอ้ย!!
-
เราสองคนเด้งตัวออกจากกันก่อนที่ร่างเล็กจะก้มหน้าลงต่ำด้วยความเขิน
-
ธาม
อะ..ฮั้ดเช้ย!!
-
ธาม
กูจามนะ
-
ธาม
ไม่เห็นอะไรเลย
-
ธาม
ไปละ
-
เวรเอ้ย
-
ไอ้ธามที่เปิดประตูพรวดพราดเข้ามาถึงกับทำตัวไม่ถูก
-
ขนมปัง.
ปังกลับได้ยังคะ
-
อลัน.
ถึงจะเป็นไอ้เต พี่ไม่อยากให้กลับกับมัน
-
ขนมปัง.
ทำไมล่ะคะ
-
ขนมปัง.
ทอฝันก็กลับด้วย
-
ขนมปัง.
พีทก็กลับด้วย
-
ขนมปัง.
ไม่ได้มีแค่ปังกับพี่เตสองคนสักหน่อย
-
อลัน.
จริงหรอ?
-
ขนมปัง.
อื้ม
-
อลัน.
งั้นเดี๋ยวพี่ลงไปส่ง
-
ขนมปัง.
ไม่เป็นไร
-
ขนมปัง.
พี่ลันอย่าทำเหมือนปังเป็นเด็กสิ
-
อลัน.
ก็เรายังเด็ก
-
ขนมปัง.
27 แล้วนะ
-
ขนมปัง.
ไม่เด็กแล้ว
-
ขนมปัง.
ปังไปนะคะ
-
อลัน.
เดี๋ยวสิ
-
ขนมปัง.
คะ?
-
อลัน.
ปังมีของให้พี่แล้ว
-
อลัน.
พี่ยังไม่มีของให้ปังเลย
-
อลัน.
พี่ต้องให้นะ
-
อลัน.
จะได้เจ๊ากัน
-
อลัน.
พี่ไม่ยอมให้ปังให้ฝ่ายเดียวหรอก
-
ขนมปัง.
แต่ทุกคนรอนานแล้วนะคะ
-
อลัน.
ช่างมันสิ
-
อลัน.
ถ้ารอไม่ไหวเดี๋ยวพี่ไปส่ง
-
ขนมปัง.
ดื้ออีกแล้ว
-
อลัน.
55555
-
อลัน.
เราแหละดื้อ
-
ผมขำออกมาเมื่อคนตัวเล็กบ่นให้ผม
-
ขนมปัง.
จะจูบไม่ใช่หรอ?
-
ขนมปัง.
ให้นิดเดียวนะ
-
คนตัวเล็กใช้แขนโอบรอบคอผมก่อนจะยื่นหน้าเข้ามาใกล้พร้อมหลับตา
-
เราสองคนจูบกันอีกครั้ง ก่อนที่ร่างเล็กจะผละจูบออก
-
ขนมปัง.
พอแล้ว
-
ขนมปัง.
ปังไปแล้วนะคะ
-
อลัน.
ครับ
-
ขนมปัง.
พูดบ่อยๆสิ
-
อลัน.
หื้ม?
-
ขนมปัง.
ครับอ่ะ
-
ขนมปัง.
พูดกับปังบ่อยๆสิ
-
ขนมปัง.
ปังชอบ
-
เพราะฤทธ์เหล้าแท้ๆถึงทำให้ปังกล้าพูดและกล้าทำแบบนี้
-
อลัน.
ถ้ายังไม่ไป
-
อลัน.
พี่จะไม่ปล่อยให้ไปแล้วนะ
-
ขนมปัง.
รับทราบค้า
-
คนตัวเล็กพูดจบก็เดินออกไปปล่อยให้ผมยืนยิ้มคนเดียว
-
🖤🖤🖤🖤🖤🖤🖤🖤🖤🖤🖤🖤🖤🖤🖤🖤🖤
-
ขนมปัง.
-
อลัน.
-
p.wct22
คลิกบริเวณนี้เพื่ออ่าน
หรือสัญลักษณ์ด้านขวาเพื่ออ่านต่อเนื่อง






กรุณาเข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
ความคิดเห็นปักหมุด
ความคิดเห็นทั้งหมด ()