bento boxes.🍱
-
20:50 p.m.
-
ฉันกลับมาที่บ้านก็ต้องตกใจเมื่อเห็นร่างสูง
-
อลัน.
ทำไมพึ่งกลับ?
-
ขนมปัง.
พี่ลัน
-
ขนมปัง.
...
-
ขนมปัง.
ออกจากรพ.แล้วหรอคะ?
-
ขนมปัง.
พี่ออกพรุ่งนี้ไม่ใช่หรอ?
-
อลัน.
อือ
-
อลัน.
เบื่อ
-
อลัน.
เลยออกมาก่อน
-
ขนมปัง.
อ๋อค่ะ
-
อลัน.
เธอยังไม่ตอบคำถามฉันเลยนะ
-
อลัน.
ว่าทำไมพึ่งกลับ
-
ขนมปัง.
พอดีแวะทานข้าวกับพี่เตค่ะ
-
อลัน.
แวะทานข้าว?
-
อลัน.
เธอเป็นลูกประสาไร!!
-
อลัน.
ป๊าป่วยขนาดนี้
-
อลัน.
แต่กลับออกไปกินข้าวกับผู้ชาย
-
อลัน.
แทนที่จะกลับบ้านมาดูป๊า
-
อลัน.
ปล่อยให้ป๊านอนซมไม่มีคนดูแลแบบนี้หรอ!!
-
ขนมปัง.
ป๊าเป็นไรคะ
-
ฉันไม่รอให้ร่างสูงตอบคำถามฉัน ก่อนจะวิ่งขึ้นไปที่ห้องนอนป๊า
-
ขนมปัง.
ป๊า
-
ฉันรีบเข้าไปนั่งข้างเตียงป๊าทันที
-
ป๊าที่นอนอยู่บนเตียงหน้าตาซีดโทรม
-
ขนมปัง.
ป๊าเป็นไรคะ
-
ฉันน้ำตาคลออย่างรู้สึกผิด
-
ฉันน่าจะกลับมาให้เร็วกว่านี้
-
ฉันไม่น่าแวะทานข้าวเลย
-
อนันดา.
ขนมปัง
-
อนันดา.
กลับมาแล้วหรอลูก
-
อนันดา.
ทำงานเหนื่อยไหม?
-
ขนมปัง.
ป๊า....
-
ขนมปัง.
ปังขอโทษนะคะ
-
ขนมปัง.
ปังน่าจะกลับมาให้เร็วกว่านี้
-
อนันดา.
อะไรกัน
-
อนันดา.
ป๊าแค่เป็นไข้ธรรมดา
-
อนันดา.
ไม่ได้เป็นไรร้ายแรงซะหน่อย
-
ขนมปัง.
ปังรู้สึกผิดอยู่ดี
-
ขนมปัง.
ป๊ากินยายังคะ
-
ขนมปัง.
ทานข้าวยัง
-
อนันดา.
เรียบร้อยหมดแล้วแหละ
-
อลัน.
ขืนรอเธอป๊าได้ตายก่อนพอดี
-
อลัน.
เป็นลูกแทนที่จะรีบกลับมาดูแล
-
อลัน.
ไม่ได้เรื่อง
-
อนันดา.
ตาลัน!
-
อนันดา.
อย่าทำเรื่องเล็กให้เป็นเรื่องใหญ่ได้ไหม
-
อลัน.
ผมพูดจริงไหมล่ะ
-
อนันดา.
พอๆๆ
-
อนันดา.
ขนมปังไปอาบน้ำอาบท่าไปลูก
-
ขนมปัง.
งั้นวันนี้ปังขอนอนกับป๊านะ
-
ขนมปัง.
ปังจะได้ดูแลป๊าสะดวก
-
อนันดา.
อะไรกันเด็กคนนี้
-
อนันดา.
แค่นี้เอง
-
อนันดา.
ป๊าแค่ไข้ธรรมดาเองนะ
-
ขนมปัง.
ไม่ค่ะ
-
ขนมปัง.
ตอนนี้ป๊าเป็นคนป่วย
-
ขนมปัง.
งั้นเดี๋ยวปังไปอาบน้ำก่อนนะคะ
-
ฉันพูดจบก็ลุกขึ้นยืน ฉันกับร่างสูงเรามองหน้ากัน ฉันจึงเลือกที่จะเดินผ่านหน้าเขาไป
-
หลังจากที่อาบน้ำเสร็จ ฉันก็ลากผ้านวมหมอนและฝูกเล็กๆก่อนจะปูมันไว้ที่ข้างเตียงป๊า
-
อนันดา.
จะนอนกับป๊าจริงๆหรอ
-
อนันดา.
ไม่กลับไปนอนเตียงนุ่มๆที่ห้องล่ะ
-
ขนมปัง.
ไม่เป็นไรค่ะ
-
ขนมปัง.
ปังจะได้ดูแลป๊าใกล้ๆ
-
อนันดา.
เฮ้อ ดื้อได้ใครเนี่ยเรา
-
เสียงประตูที่ถูกเปิดพร้อมกับร่างสูงในชุดนอนพร้อมกับหมอนหนึ่งใบก่อนจะทิ้งมันลงที่ฝูกฉัน
-
อนันดา.
อ้าว
-
อนันดา.
มีไรตาลัน
-
อนันดา.
ถือหมอนมาแบบนี้คงไม่ได้มานอนด้วยหรอกนะ
-
อลัน.
ถูกต้องป๊า
-
อลัน.
พอดีผมไม่ไว้ใจลูกรักป๊าเท่าไหร่
-
อนันดา.
แกนี่นะ
-
ขนมปัง.
ทำไมไม่ไว้ใจปังคะ?
-
ขนมปัง.
คิดว่าปังจะฆ่าป๊ารึไง
-
อลัน.
แล้วใช่ไหมล่ะ
-
ขนมปัง.
ปังไม่มีทางฆ่าป๊าเด็ดขาด
-
อลัน.
ใครจะรู้ล่ะ
-
อลัน.
เผื่อเธออยากได้สมบัติป๊าขึ้นมา
-
อลัน.
แล้ววางแผนฆ่าป๊าในตอนที่ป๊าป่วย
-
อลัน.
จะได้ไม่มีใครสงสัยไง
-
ขนมปัง.
เอ๊ะพี่ลัน!!
-
ขนมปัง.
คิดได้ไงเนี่ย
-
เขาเดินเข้ามาก่อนจะทิ้งตัวนอนลงที่ฟูกของฉัน
-
ขนมปัง.
พี่ลัน!!
-
อลัน.
อะไร?
-
ขนมปัง.
ทำไมต้องมานอนที่ฟูกปังด้วย
-
อลัน.
ฟูกก็ฟูกบ้านฉัน
-
อลัน.
ฉันจะนอนไม่ได้รีไง
-
ขนมปัง.
แต่ปังเป็นคนเอามานะ
-
ขนมปัง.
พี่ลันก็ไปเอาอันใหม่มาสิ
-
ขนมปัง.
จะมาแย่งที่นอนปังทำไม
-
ขนมปัง.
มันอันเล็กนิดเดียวเอง
-
อลัน.
ฉันขี้เกียจปัดฝุ่น
-
ขนมปัง.
พี่ลันลุกเลยนะ!!
-
อลัน.
ก็นอนด้วยกันจะเป็นไร
-
ขนมปัง.
แต่เราโตกันแล้วนะ
-
อนันดา.
ถ้าจะทะเลาะกันก็กลับห้องใครห้องมันไป
-
อนันดา.
ป๊าได้จะพักผ่อน
-
อลัน.
เห็นไหม
-
อลัน.
ป๊าดุแล้ว
-
อลัน.
จะนอนไม่นอน
-
อลัน.
ไม่นอนก็กลับห้องไป
-
อลัน.
เดี๋ยวฉันดูแลป๊าเอง
-
อลัน.
ลูกรักแบบเธอคงไม่อยากมาลำบากดูแลป๊าหรอก
-
ฉันมองหน้าร่างสูงอย่างไม่ชอบใจก่อนจะทิ้งตัวนอนลงที่ฟูก
-
ตามด้วยร่างสูงที่ทิ้งตัวนอนลงข้างๆฉัน ก่อนจะสอดตัวเข้าผ้าห่มผืนเดียวกัน
-
ขนมปัง.
พี่ลัน!!
-
ฉันเรียกเขาเสียงเบาเมื่อเขาดึงฉันเข้าไปกอด
-
อลัน.
เสียงดังเดี๋ยวป๊าตื่นมาเห็น
-
ฉันมองไปบนเตียงใหญ่ ก่อนจะหลับตาปี๋เพราะไม่อยากพูดคุยอะไรกับเขา
-
แกล้งๆหลับไปเลยดีกว่า
-
อลัน.
ใจเธอเต้นแรงมากเลย
-
กรี๊ดดด!!
-
นี่เขาได้ยินเสียงหัวใจฉันหรอ
-
พี่ลันจะรู้ไหม ความลับจะแตกไหม!!
-
ฉันสูดลมหายใจเข้าออกเพื่อควบคุมอัตราการเต้นของหัวใจไม่ให้มันเต้นแรงไปมากกว่านี้
-
อลัน.
นี่
-
อลัน.
เรื่องแชทวันนี้อ่ะ
-
อลัน.
ฉันไม่ได้พิมพ์นะ
-
ขนมปัง.
...
-
อลัน.
ไอ้เคเป็นคนพิมพ์
-
ขนมปัง.
อื้ม ปังรู้อยู่แล้วแหละว่าไม่ใช่พี่
-
อลัน.
เธอรู้หรอ
-
อลัน.
ทำไมถึงรู้
-
ขนมปัง.
....
-
ขนมปัง.
เพราะพี่ลันไม่เคยแทนตัวเองว่าพี่
-
ขนมปัง.
พี่จะแทนตัวเองว่าฉัน
-
ขนมปัง.
พี่ลันไม่เคยบอกคิดถึงปัง
-
ขนมปัง.
ไม่เคยพูดคำว่าสู้ๆ
-
ขนมปัง.
ไม่เคยพูดว่าอยากให้ปังดูแล
-
ขนมปัง.
เพียงแค่นี้ปังก็รู้แล้วค่ะ
-
อะไรกัน ทำไมพูดเองเจ็บเองแบบนี้อ่ะ
-
พูดแล้วก็หน่วงที่ใจขึ้นมาจนต้องนอนหันหลังให้เขา
-
น้ำตามันไหลลงมาอีกแล้ว
-
ฮื้อออ
-
พอเป็นเรื่องพี่ลันทีไร ทำไมอ่อนแอแบบนี้ล่ะขนมปัง
-
อลัน.
สังเกตขนาดนั้นเลยหรอ?
-
ขนมปัง.
....
-
อลัน.
นี่
-
ขนมปัง.
....
-
อลัน.
ขนมปัง
-
ขนมปัง.
....
-
อลัน.
นอนแล้วหรอ?
-
ร่างสูงชโงกหน้ามามองฉัน ฉันจึงรีบหลับตาปี๋ทันที
-
อลัน.
บทจะหลับก็ง่ายๆงี้เลยหรอ?
-
ร่างสูงกระชับกอดฉันแน่นขึ้นก่อนจะเอาคางเกยบนหัวฉัน
-
ถ้าเรารักกันมันคงดี
-
มันคงดีมากๆเลยแหละ
-
08:00 a.m.
-
ขนมปัง.
ป๊าคะ
-
ขนมปัง.
ลุกขึ้นมากินข้าวก่อนนะคะ
-
ขนมปัง.
จะได้กินยาด้วย
-
ฉันประคองป๊าให้ลุกขึ้นนั่ง
-
อลัน.
อืออออ
-
ร่างสูงที่ลุกขึ้นนั่งทำให้เห็นแค่หัวเขาโผล่ออกมาเหนือเตียง
-
อนันดา.
ตื่นแล้วหรอ
-
ผมที่ฟูกับใบหน้าพึ่งตื่นกลับทำให้ฉันยิ้มขำออกมา
-
พี่เขาน่ารักมากๆเลย
-
อลัน.
กี่โมงแล้ว?
-
ขนมปัง.
8โมงเช้าค่ะ
-
อลัน.
ไม่ปลุกฉัน
-
ขนมปัง.
ก็เห็นหลับสบาย
-
อนันดา.
แกลุกไปอาบน้ำแล้วไปทำงานได้แล้ว
-
อลัน.
หาว-0-
-
ขนมปัง.
😄
-
ขนมปัง.
ป๊าเดี๋ยวปังป้อนนะ
-
อนันดา.
ป๊ากินเองได้
-
อนันดา.
อย่าทำเหมือนป๊าเป็นง่อยสิ
-
ขนมปัง.
ง่ะ
-
ขนมปัง.
ก็ปังอยากดูแลป๊าหนิ
-
ฉันย่นจมูกให้ป๊าก่อนจะนั่งลงที่เตียงข้างๆป๊า
-
อลัน.
ได้ไรกินอ่ะป๊า
-
ร่างสูงเดินมาก่อนจะชโงกหน้าดู
-
อลัน.
ข้าวต้มอีกแล้วหรอ?
-
อลัน.
ไม่มีอย่างอื่นหรอ?
-
อลัน.
ออกจากรพ.ก็ต้องกินข้ามต้มอีกหรอ?
-
อนันดา.
บ่นไรตาลัน
-
อนันดา.
อยากกินอย่างอื่นก็ออกไปหาไรกินสิ
-
อนันดา.
ปกติไม่เคยกินข้าวที่บ้านหนิ
-
อลัน.
สายขนาดนี้ผมคงมีเวลาไปหาไรกินอ่ะป๊า
-
ขนมปัง.
พี่ลันอยากกินไรคะ
-
ขนมปัง.
เดี๋ยวปังไปทำให้
-
ขนมปัง.
อาบน้ำเสร็จจะได้กินแล้วออกไปทำงานเลยไงคะ
-
ร่างสูงมองหน้าฉันอย่างพิจารณา
-
ขนมปัง.
ว่าไงคะ
-
ขนมปัง.
อยากกินอะไรไหม?
-
อลัน.
ขนมปัง
-
ฉันอาจจะคิดไปเองก็ได้ว่าเขาตอบคำถามสองแง่สองง่าม
-
ขนมปัง.
คะ?
-
อนันดา.
....
-
อลัน.
หมายถึงขนมปังกับแซนวิส
-
ขนมปัง.
อ๋อ
-
ขนมปัง.
ได้ค่ะ
-
ขนมปัง.
เดี๋ยวปังทำให้นะคะ
-
อลัน.
อือ
-
ร่างสูงพูดแค่นั้นก่อนจะเดินออกไปจากห้องป๊า
-
อนันดา.
ที่เหลือป๊าจัดการเอง
-
อนันดา.
ขนมปังไปทำให้พี่เขาเถอะ
-
อนันดา.
เดี๋ยวจะไม่ทัน
-
ขนมปัง.
งั้นป๊าอย่าลืมกินยาที่ปังเตรียมไว้ให้นะ
-
ขนมปัง.
ปังทำข้าวให้พี่ลันเสร็จ
-
ขนมปัง.
ปังจะขึ้นมาตรวจ
-
อนันดา.
555555
-
อนันดา.
เด็กคนนี้หนิ
-
อนันดา.
ป๊ารู้แล้วๆ
-
ฉันยิ้มให้ป๊าก่อนจะเดินลงมาที่ห้องครัว
-
...?
อ้าวหนูขนมปัง
-
...?
อยากได้ไรเพิ่มหรอคะ?
-
ขนมปัง.
ไม่มีค่ะป้า
-
ขนมปัง.
พอดีขนมปังจะมาทำแซนวิสให้พี่ลันค่ะ
-
...?
ให้ป้าทำดีกว่าไหมคะ?
-
ขนมปัง.
ไม่เป็นไรค่ะป้า
-
...?
งั้นป้าไม่กวนนะ
-
...?
ตั้งใจทำให้คุณลันล่ะ
-
...?
ป้ายกครัวให้
-
ขนมปัง.
ป้าแจงข๋า....
-
...?
คิคิ
-
ฉันยิ้มให้กับป้าแม่บ้านก่อนจะหันมาทำแซนวิสอย่างตั้งใจ
-
ฉันใช้เวลาไม่นานทุกอย่างก็เสร็จเรียบร้อย
-
อาหารเช้าแซนวิสของพี่ลัน
-
พร้อมกับข้าวกล่องที่ฉันทำพิเศษให้
-
ขนมปัง.
-
อลัน.
เสร็จยัง?
-
ขนมปัง.
อื้อ
-
ฉันยกแซนวิสไปเสิร์ฟให้ร่างสูงก่อนจะนั่งลงที่เก้าอี้ฝั่งตรงข้าม
-
ฉันกำลังจ้องพี่เขาตาเป็นมัน เพราะอยากรู้ว่ารสชาติจะอร่อยไหม
-
อลัน.
มีไร?
-
ขนมปัง.
ป่าวค่ะ
-
อลัน.
ป่าวแล้วจ้องทำไม
-
อลัน.
มีไรทำก็ไปทำสิ
-
ขนมปัง.
พี่ลันชิมก่อนสิ
-
ขนมปัง.
ว่ามันอร่อยไหม?
-
เขามองหน้าฉันก่อนจะหยิบแซนวิสมากิน
-
ขนมปัง.
เป็นไงคะ
-
ขนมปัง.
อร่อยไหม?
-
อลัน.
ก็งั้นๆ
-
ขนมปัง.
😞
-
ขนมปัง.
หรอคะ
-
อลัน.
แต่ก็ไม่ได้แย่
-
ขนมปัง.
งั้นเดี๋ยวปังไปทำให้ใหม่
-
อลัน.
ไม่ต้องๆ
-
อลัน.
เสียเวลาฉันไปทำงาน
-
ขนมปัง.
ค่ะ😟
-
อลัน.
นี่
-
อลัน.
ถามไรหน่อยสิ
-
อลัน.
ถ้ามีคนมาชวนเธอไปงานนารูโตะ
-
อลัน.
เธอจะไปไหม?
-
ขนมปัง.
ใครจะชวนขนมปังหรอคะ?
-
อลัน.
ก็แค่ถามเผื่อ
-
อลัน.
เรื่องสมมุติ
-
อลัน.
เธอจะไปไหม?
-
อลัน.
ถ้าแบบไอ้เตมาชวนงี้
-
ขนมปัง.
ก็ต้องดูก่อนค่ะ
-
ขนมปัง.
ว่าวันนั้นว่างไหม
-
ขนมปัง.
ถ้าว่างก็ไป
-
ขนมปัง.
ไม่ว่างก็ไม่ไปค่ะ
-
อลัน.
หรอ?
-
อลัน.
แล้วเธออยากไปไหม
-
ขนมปัง.
อยากสิคะ
-
ขนมปัง.
ปังไปทุกปีเลย
-
ขนมปัง.
ปีนี้มีคอลเลคชั่นภาคโบรูโตะด้วย
-
อลัน.
แล้วในเรื่องเธอชอบใคร?
-
ขนมปัง.
ฮินาตะค่ะ
-
อลัน.
เธอจะแต่งเป็นฮินาตะหรอ?
-
ขนมปัง.
คะ?
-
อลัน.
ก็คนที่เข้างานได้ต้องแต่งเป็นคอสเพลย์ไม่ใช่หรอ?
-
ขนมปัง.
อ๋อ ใช่ค่ะ
-
อลัน.
แล้วเธอชอบใครเป็นพิเศษ
-
อลัน.
ผู้ชาย
-
ขนมปัง.
อืมม เนจิค่ะ
-
อลัน.
ทำไมล่ะ
-
อลัน.
ไม่ชอบนารูโตะหรอ?
-
อลัน.
เป็นพระเอกของเรื่องหนิ
-
ขนมปัง.
ชอบสิคะ
-
ขนมปัง.
ชอบมากๆไม่แพ้เนจิเลย
-
ขนมปัง.
แต่ปังแค่ชอบเนจิมากกว่า
-
ขนมปัง.
พี่ลันถามทำไมคะ
-
อลัน.
ก็แค่สงสัย
-
อลัน.
ฉันไปทำงานแล้ว
-
อลัน.
วันนี้เธอไม่ต้องไปนะ
-
อลัน.
อยู่ดูแลป๊าที่บ้านแหละ
-
ขนมปัง.
ค่ะ ปังว่าจะลาพี่ลันอยู่แล้ว
-
ขนมปัง.
ปังไปทำงานทั้งๆที่ป๊าป่วยไม่ได้หรอก
-
อลัน.
อือ
-
ร่างสูงทำท่าจะลุกฉันจึงเรียกเขาไว้
-
ขนมปัง.
พี่ลันนี่ค่ะ
-
ร่างสูงมองฉันด้วยความสงสัย
-
ขนมปัง.
รับไปสิคะ
-
ฉันห่อผ้าลายน่ารักขนาดนี้ไม่รับมีเคืองนะพี่ลัน
-
อลัน.
อะไร?
-
ขนมปัง.
ข้าวกล่องค่ะ
-
ขนมปัง.
ปังกลัวพี่ลันทำงานจนลืมทานข้าวเลยทำไว้ให้
-
ขนมปัง.
ช่วยรับด้วยนะคะ
-
ร่างสูงไม่พูดอะไรก่อนจะหยิบมันไปแล้วมุ่งหน้าไปที่รถคันโปรด
-
Talk : อลัน
-
13:20 p m.
-
เสียงประตูที่เปิดออกทำให้ผมเงยหน้าจากเอกสารหันไปมอง
-
เตชิน.
กินข้าวยัง?
-
อลัน.
มึงคงไม่ได้มาเพราะถามกูว่ากินข้าวยัง
-
เตชิน.
รู้ดีจังเล้ยยย!!
-
อลัน.
มีไรว่ามา
-
อลัน.
กูจะทำงานต่อ
-
เตชิน.
กูแค่มาหาขนมปัง
-
เตชิน.
แต่ไม่เห็น
-
เตชิน.
เลขามึงคนนึงบอกว่าวันนี้ขนมปังลา
-
อลัน.
อือ
-
อลัน.
ป๊ากูไม่สบาย
-
เตชิน.
อ่อ งี้นี่เอง
-
เตชิน.
เป็นห่วงแทบแย่
-
เตชิน.
ไลน์ไปก็ไม่ยอมตอบ
-
เตชิน.
กูเลยมาหาที่บริษัทเนี่ย
-
อลัน.
ดูใส่ใจดีจังเลยนะมึง
-
อลัน.
ทอฝันมึงดูแลดีแบบนี้ไหม
-
อลัน.
เดี๋ยวน้องแท้ๆมึงก็น้อยใจหรอก
-
เตชิน.
ไร้สาระ
-
เตชิน.
ฝันโตแล้วไม่คิดเรื่องแบบนี้หรอก
-
เตพูดจบก็หันมาสนข้าวกล่องที่ขนมปังทำให้
-
เตชิน.
อะไรวะ
-
เตชิน.
ห่อผ้ารูปหัวใจสีชมพูด้วย
-
อลัน.
ของยัยนั่นแหละ
-
อลัน.
ทำให้กู
-
อลัน.
ถ้ามึงอยากกินก็เอาไป
-
อลัน.
กูไม่กิน
-
เตชิน.
แต่ขนมปังทำให้มึง
-
อลัน.
ก็กูไม่อยากกิน
-
อลัน.
เดี๋ยวก็ต้องทิ้งอยู่ดี
-
เตชิน.
งั้นกูขอนะ
-
อลัน.
อือ
-
ไอ้เตเปิดห่อผ้าออกเผยให้เห็นกล่องข้าวที่ตกแต่งอย่างน่ารัก
-
เตชิน.
เชี่ย
-
เตชิน.
น่ารักว่ะ
-
เตชิน.
ขอชิมหน่อยว่ารสชาติจะดีเหมือนหน้าตาไหม
-
ไอ้เตพูดจบก็หยิบมากินอย่างอร่อย
-
เตชิน.
กูจะเปิดร้านให้ขนมปังขาย
-
เตชิน.
ขายดีแน่นอน
-
อลัน.
มึงไม่โอเว่อร์เกินไปหน่อยหรอ?
-
อลัน.
กลับไปได้แล้ว
-
อลัน.
กูจะทำงาน
-
เตชิน.
ไรวะ
-
เตชิน.
พึ่งมาก็ไล่ละ
-
เตชิน.
งั้นเจอกันมึง
-
Talk : ขนมปัง
-
เตชิน.
ข้าวกล่องอร่อยมากครับ
-
ขนมปัง.
พี่เตก็ได้กินหรอคะ?
-
เตชิน.
ได้กินสิ
-
เตชิน.
พี่กินจนหมดแหนะ
-
ขนมปัง.
แล้วพี่ลันล่ะคะ
-
ขนมปัง.
กินเยอะไหม
-
เตชิน.
มันไม่กินอ่ะ
-
เตชิน.
มันจะเอาไปทิ้ง
-
เตชิน.
พี่เลยขอก่อน
-
เตชิน.
ไม่งั้นอดกินฝีมือขนมปังแย่
-
เอาไปทิ้งงั้นหรอ
-
เราอุตส่าตั้งใจทำให้สุดฝีมือ แต่พี่เขากำลังจะเอาไปทิ้งเนี่ยนะ
-
ตลกตัวเองจัง
-
เตชิน.
ทำให้พี่กินอีกได้ไหมอ่ะ
-
เตชิน.
พี่เบื่ออาหารม้าแล้ว
-
ขนมปัง.
ขนมปังจะฟ้องป้าภา
-
เตชิน.
ถ้าเราไปฟ้องพี่จะตีเราให้เข็ด
-
ขนมปัง.
5555565
-
ขนมปัง.
แอบโหดหรอคะ
-
เตชิน.
ถ้าเด็กมันดื้อเราก็ต้องโหด
-
ขนมปัง.
55555
-
เตชิน.
นี่ขนมปัง
-
เตชิน.
ช่วยรีวิวลิปให้พี่ด้วยนะ
-
เตชิน.
ตอนนี้ลิปขายดีมากๆ
-
เตชิน.
เพราะปังเลย
-
ขนมปัง.
จริงหรอคะ?
-
เตชิน.
จริงสิ
-
เตชิน.
โซเอ้าหลายรอบแล้ว
-
เตชิน.
ผลิตจะไม่ทันแล้ว
-
ขนมปัง.
โห
-
ขนมปัง.
งั้นได้เลยค่ะ
-
ขนมปัง.
ขนมปังจะช่วยรีวิว
-
ขนมปัง.
งั้นขนมปังไปดูป๊าก่อนนะคะ
-
เตชิน.
โอเคครับ
-
หลังจากคุยกับพี่เตเสร็จฉันก็รีวิวสินค้าให้พี่เตอย่างดี
-
ขนมปัง.Kanhom.pang14:30 p.m.
ถูกใจ 3,485 คน
Kanhom.pang #lishy ลิปที่ขนมปังใช้💕View all 5 commentTunstagramKanhom.pang14:30 p.m.ถูกใจ 3,485 คน
Kanhom.pang #lishy ลิปที่ขนมปังใช้💕
Hdioxสวยมากเลยง่าาา❤️ reply
datacsลิปสั่งซื้อได้ที่ไหนบ้างคะน้องขนมปัง reply
tscsklxจีบได้ไหมครับ ชอบมากๆ reply
uhjลิปใช้ดีจริงๆค่ะ ลองมาแล้ว💓 reply
ความคิดเห็นอีก263รายการreply -
🖤🖤🖤🖤🖤🖤🖤🖤🖤🖤🖤🖤🖤🖤🖤
คลิกบริเวณนี้เพื่ออ่าน
หรือสัญลักษณ์ด้านขวาเพื่ออ่านต่อเนื่อง



กรุณาเข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
ความคิดเห็นปักหมุด
ความคิดเห็นทั้งหมด ()


