That night of us.🥀
-
23:40 p.m.
-
ฉันตื่นขึ้นมาเพราะรู้สึกอึดอัดที่ไม่สามารถขยับตัวได้
-
ร่างสูงกำลังนอนกอดฉันแน่นไม่มีทีท่าว่าจะปล่อยเลย
-
ฉันพยายามแกะมือปลาหมึกของเขาออกแต่ก็ไม่เป็นผล
-
อลัน.
อยู่เฉยๆได้ไหม
-
อลัน.
ฉันจะนอน
-
ขนมปัง.
พี่ลันก็ปล่อยปังสิคะ
-
ขนมปัง.
ปังอึดอัด
-
อลัน.
อึดอัดอะไร
-
อลัน.
ทีกับไอ้เตไม่เห็นเธอบอกว่าอึดอัด
-
ขนมปัง.
พี่ลันอยากจะพูดไรก็พูดเถอะค่ะ
-
ขนมปัง.
ปล่อยปังได้แล้ว
-
ขนมปัง.
เดี๋ยวคนอื่นมาเห็น
-
อลัน.
ไม่มีใครเข้ามาหรอก
-
อลัน.
หมดเวลาเยี่ยมแล้ว
-
ขนมปัง.
ยังไงก็เถอะ
-
ขนมปัง.
ปังจะกลับบ้านไปอาบน้ำ
-
ขนมปัง.
พรุ่งนี้ปังต้องทำงานแต่เช้า
-
อลัน.
พรุ่งนี้ค่อยกลับ
-
อลัน.
อยู่นอนที่นี่แหละ
-
อลัน.
ฉันไม่อยากนอนคนเดียว
-
ขนมปัง.
เฮ้อ
-
ฉันไม่อยากมานั่งทะเลาะอะไรกับเขาอีกแล้ว
-
ถึงแม้ว่าอยากจะให้เขานอนกอดแบบนี้ตลอดคืนก็เถอะ
-
อีกไม่กี่ชั่วโมงก็เช้าแล้ว
-
ทนหน่อยนะปัง
-
ฉันไม่ได้พูดอะไรก่อนจะหลับตานอนเหมือนเดิม
-
Talk : อลัน
-
ผมตื่นมาในตอนเช้าสายของวันก็ไม่พบกับร่างบางแล้ว
-
เมื่อคืนหลับสบายกว่าทุกคืนเลยแหละ
-
อาจจะเพราะมึกลิ่นหอมของขนมปังที่ช่วยผ่อนคลายด้วยแหละมั้ง
-
เค.
ไม่ได้มาขัดอะไรแบบเมื่อคืนใช่ป้ะ
-
อลัน.
อือ
-
เค.
มึงกับน้องขนมปังยังไง?
-
เค.
ทำไมน้องขนมปังถึงได้ไปนอนบนเตียงกับมึง
-
เค.
แล้วสภาพพวกมึงก็ไม่ได้ใส่เสื้อผ้าด้วย
-
อลัน.
มึงเห็นขนาดนั้นแล้วมึงคิดว่าไงล่ะ
-
เค.
ไอ้ลัน!
-
เค.
ไหนมึงบอกไม่ชอบน้องไงวะ
-
อลัน.
กูก็แค่เล่นๆป้ะ
-
อลัน.
อารมณ์มันพาไปด้วยแหละตอนนั้น
-
เค.
มึงแม่ง
-
เค.
ดีนะที่เป็นกูเข้ามา
-
เค.
ถ้าเป็นคนอื่นแม่งเป็นเรื่องใหญ่แน่
-
อลัน.
ใครสนวะ
-
เค.
มึงไม่สนแต่ขนมปังสน
-
เค.
ทำไรนึกถึงความรู้สึกน้องด้วย
-
เค.
แล้วเมื่อคืนเป็นไง
-
อลัน.
เป็นไงเหี้*ไรล่ะ
-
อลัน.
ยัยนั่นสลบก่อน
-
เค.
อย่าบอกว่ามึงทำจนน้องสลบ
-
เค.
ของขาดรึไงวะ
-
เค.
ถึงได้ทำเหมือนคนอดอยาก
-
อลัน.
เรื่องของกู
-
อลัน.
แล้วมึงมีไรมาหากูแต่เช้า
-
เค.
เบื่อ
-
เค.
เลยมาอยู่เป็นเพื่อน
-
ไอ้เคพูดพร้อมเดินไปหยิบแอปเปิ้ลมากิน
-
เค.
ข้าวต้มมึงหรอ?
-
เค.
น่ากินหวะ
-
เค.
กูกินได้ป้ะ
-
ผมหันไปมองทันทีเพราะตอนตื่นผมยังไม่ทันได้สังเกต
-
ไอ้เคไม่รอให้ผมอนุญาติก่อนจะตักเข้าปากหน้าตาเฉย
-
เค.
ไอ้เหี้*
-
เค.
ร้านไหนวะ
-
เค.
อะไรโครตๆ
-
อลัน.
ไอ้เค!
-
ผมรีบเดินไปก่อนจะแย่งข้าวต้มมาถือไว้
-
เค.
อะไรของมึง
-
เค.
งกรึไง
-
เค.
แค่นี้เอง
-
เค.
เดี๋ยวกูไปซื้อให้ใหม่
-
อลัน.
ยัยขนมปังทำให้กู
-
อลัน.
มึงอยากแดกไปซื้อกินเอง
-
เค.
อ๋อ ขนมปังทำให้
-
เค.
เข้าใจละ
-
เค.
แหม๋ ก็ว่าทำไมหวงจัง
-
ผมถือชามข้ามต้มมากินที่เตียงก่อนจะตักเข้าปากอย่างอร่อย
-
อร่อยแบบที่ไอ้เคพูดจริงๆ
-
เค.
ไอ้ลัน
-
เค.
กูยืมโทรศัพท์หน่อย
-
อลัน.
เอาไปทำไม
-
เค.
ตีหัวหมามั้ง
-
เค.
เอามาเถอะน่า
-
ผมไม่ได้พูดอะไรก่อนจะยื่นมือถือให้มัน ส่วนพาสเวิร์ดไม่ต้องพูดถึง มันรู้ทุกอย่าง
-
Talk : ขนมปัง
-
เลขาแพม.
ไหนดูสิ
-
เลขาแพม.
สวยรึยัง
-
ขนมปัง.
ปังกลัวจะทำไม่ได้จังเลยค่ะ
-
ขนมปัง.
ปังไม่เคยถ่ายแบบ
-
เลขาแพม.
เอาน่าถือว่าเป็นประสบการณ์
-
เลขาแพม.
แค่โพสต์ตามที่คิดไว้ก็พอ
-
เลขาแพม.
เดี๋ยวช่างเขาจะหามุมให้เอง
-
เชอรีน.
ยัยนี่หรอคือคนที่จะถ่ายแบบอีกคน
-
เชอรีน.
หาได้แค่นี้หรอ?
-
เชอรีน.
กล้าเอายัยนี่มาถ่ายคู่กับฉันหรอ!!
-
เชอรีน.
รู้ไหมว่าฉันระดับไหน
-
เชอรีน.
ทำไมให้เด็กกิ๊กก๊อกนี่มาถ่าย
-
เชอรีน.
ใครเป็นคนให้ยัยนี่มา!!
-
เชอรีน.
ถ้ายัยนี่ถ่ายฉันก็ไม่ถ่าย!!
-
เชอรีน.
ฉันไม่ยอมแน่ๆ
-
เสียงแว้ดๆของเธอทำให้ทุกคนในสตูหันไปมอง
-
เฮ้อ มาถึงก็เล่นเอาปวดหัวเลย
-
เดบัส.
ฉันเอง
-
เดบัส.
เธอมีปัญหาอะไรหรือป่าว?
-
เชอรีน.
นายงั้นหรอ?
-
เชอรีน.
คิดยังไงถึงให้ยัยนี่มาถ่ายคู่กับฉัน
-
เดบัส.
แล้วทำไมขนมปังจะถ่ายคู่กับเธอไม่ได้ล่ะ
-
เชอรีน.
ก็เพราะฉันกับยัยนี่มันคนละระดับกันไง
-
เชอรีน.
ฉันเป็นถึงแนวหน้าเบอร์ต้นของประเทศนะ
-
เชอรีน.
ไม่ใช่นางแบบหางแถว
-
เดบัส.
ถ้าเธอไม่พอใจ
-
เดบัส.
เธอไม่ต้องถ่ายก็ได้นะ
-
เดบัส.
ไม่มีใครว่าหรอก
-
เชอรีน.
กรี๊ดดด
-
เชอรีน.
นายเลือกยัยนั่นหรอ!!
-
เชอรีน.
ยัยนั่นเนี่ยนะ!!!
-
เดบัส.
อืม ทำไมล่ะ
-
เดบัส.
แปลกหรอ?
-
เชอรีน.
ฉันจะฟ้องอลัน!!
-
เชอรีน.
ฉันจะบอกให้เขาไล่นายออก
-
เตชิน.
เกิดอะไรขึ้น?
-
เชอรีน.
นายมาก็ดี
-
เชอรีน.
ฉันจะบอกอลันไล่พวกนายสองคนออก
-
เดบัส.
อ่าาาา
-
เดบัส.
ถ้าไล่ได้อะนะ
-
เดบัส.
ฉันเป็นหุ้นส่วนของอลัน
-
เตชิน.
ส่วนฉันเป็นเจ้าของแบรนด์เครื่องสำอาง
-
เชอรีน.
....
-
เชอรีน.
โกหกใช่ไหม!
-
เชอรีน.
คิดว่าฉันจะเชื่อหรอ
-
เตชิน.
ฉันก็ไม่ได้อยากให้เธอเชื่อหรอก
-
เดบัส.
เธอก็ลองไปถามอลันเธอดูสิ
-
เชอรีน.
กรี๊ดดดด!!!
-
เตชิน.
ทำไมผู้หญิงแบบเธอถึงได้ทำตัวน่ารำคาญแบบนี้นะ
-
เตชิน.
พนันได้เลย
-
เตชิน.
โปรเจคนี้จบเธอโดนไอ้ลันเขี่ยทิ้งแน่
-
เตชิน.
ที่มันเอาใจเธออย่าได้หลงตัวเองไป
-
เตชิน.
มันทำเพราะผลประโยชน์ทั้งนั้น
-
เชอรีน.
ไม่จริง!!
-
เตชิน.
ฉันเป็นเพื่อนสนิทมัน
-
เตชิน.
ฉันรู้จักมันดี
-
เชอรีน.
ถ้างั้นฉันไม่ถ่าย
-
เชอรีน.
ฉันขอยกเลิก!!
-
เตชิน.
ตามใจเธอสิ
-
เตชิน.
ไม่มีใครง้อเธอหรอกนะ
-
เตชิน.
แต่เธอต้องเสียค่าปรับตามสัญญาที่เธอเซ็น
-
เตชิน.
2ล้านกว่าบาท
-
เตชิน.
รีบๆยกเลิกล่ะ
-
เตชิน.
ฉันจะได้หานางแบบที่ไม่น่ารำคาญเท่าเธอ
-
ขนมปัง.
พี่เต
-
ขนมปัง.
พอได้แล้วค่ะ
-
เตชิน.
แต่เธอด่าขนมปังนะ
-
ขนมปัง.
ไม่เป็นไรค่ะ
-
ขนมปัง.
มันก็จริงที่เธอพูด
-
ขนมปัง.
ปังไม่มีประสบการณ์อะไรเลย
-
ขนมปัง.
ปังอาจจะทำงานได้ไม่ดีเท่าเขาด้วย
-
เตชิน.
ก็ได้ เพราะขนมปังหรอกพี่ถึงยอม
-
เชอรีน.
หึ!!
-
เชอรีน.
อ่อยจนผู้ชายยอม ร่านดี
-
เชอรีน.
ชิ!
-
เธอมองมาที่ฉันด้วยสายตาเหยียดหยามก่อนจะเดินไปนั่งอีกโต๊ะที่อยู่ข้างๆฉัน
-
เตชิน.
นี่
-
เตชิน.
วันนี้สวยจัง
-
พี่เตมองหน้าฉันผ่านกระจก
-
ขนมปัง.
ขนมปังยังแต่งไม่เสร็จเลยค่ะ
-
เลขาแพม.
ก็จริงแบบที่คุณเตชินพูดนะ
-
เลขาแพม.
ขนาดแต่งยังไม่เสร็จยังสวยเลย
-
เตชิน.
แล้วเครื่องสำอางของผม ใช้แต่งขนมปังอยู่ใช่ไหม?
-
เลขาแพม.
ใช่ค่ะ
-
ขนมปัง.
เนื้อดีมากๆเลยค่ะพี่เต
-
ขนมปัง.
ขนมปังเริ่มชอบแล้วสิ
-
เตชิน.
มาเป็นแฟนพี่สิ
-
เตชิน.
เดี๋ยวให้ใช้แบบฟรีๆ
-
ขนมปัง.
มุขแกล้งขนมปังอีกแล้ว-*-
-
เตชิน.
555555
-
เชอรีน.
ไหนเครื่องสำอางฉัน
-
เชอรีนพูดพร้อมหันไปมองพี่เต
-
เตชิน.
ฉันจะไปรู้กับเธอหรอ?
-
เตชิน.
ทำไมไม่ถามช่างล่ะ
-
เชอรีน.
ก็นายเป็นเจ้าของแบรนด์ไม่ได้ส่งมาให้ฉันใช้ถ่ายพรีเซ้นหรอ
-
เตชิน.
ไม่อ่ะ
-
เตชิน.
ฉันให้แค่ขนมปัง
-
เชอรีน.
ได้ไงอ่ะ!!
-
เชอรีน.
ฉันเป็นถึงนางแบบแถวหน้านะ
-
เตชิน.
ก็แล้วไงอ่ะ
-
เตชิน.
แบรนด์ฉันใครถ่ายก็เหมือนกันแหละ
-
เตชิน.
อีกอย่างฉันไม่ได้เลือกเธอให้มาถ่ายแบรนด์ฉัน
-
เตชิน.
ฉันเลือกขนมปัง
-
เตชิน.
ส่วนไอ้ลันมันเลือกเธอมาถ่ายให้กับเสื้อมันแค่นั้น
-
เตชิน.
อย่าสำคัญตัวผิด
-
เชอรีน.
แล้วนายจะเสียใจ
-
เชอรีน.
แบรนด์ของนายจะขายไม่ได้!!
-
เชอรีน.
เพราะยัยผู้หญิงคนนี้!!
-
เตชิน.
น่ารำคาญชิปหาย
-
เตชิน.
พี่ไปนั่งรอตรงนู้นนะ
-
ขนมปัง.
ค่ะ
-
หลังจากพี่เตเดินไป คุณเชอรีนก็เริ่มพูดขึ้น
-
เชอรีน.
ไม่อายหน่อยหรอ
-
เชอรีน.
ถ้าแบรนด์ของนายนั่นขายไม่ได้
-
เชอรีน.
ไม่รู้สึกอะไรหรอ
-
เชอรีน.
หรือเพราะอยากมีชื่อเสียง
-
เชอรีน.
เลยไม่สนว่าคนอื่นจะเป็นยังไง
-
เลขาแพม.
คุณเชอรีนคะ
-
เชอรีน.
อะไร?
-
เลขาแพม.
คุณอิจฉานางแบบกิ๊กก๊อกหรอคะ?
-
เชอรีน.
ใครอิจฉา!?
-
เชอรีน.
ฉันเนี่ยนะ
-
เชอรีน.
ยัยนี่สิต้องอิจฉาฉัน
-
เลขาแพม.
นั่นหนะสิคะ
-
เลขาแพม.
ฉันนึกว่านางแบบแถวหน้าแบบคุณอิจฉาขนมปังซะอีก
-
เลขาแพม.
ถ้าอิจฉาจริงๆเนี่ยเสียชื่อกับคำคุยเลยนะคะ
-
เชอรีน.
ชิ
-
...?
เสร็จหรือยังครับ
-
...?
ช่างพร้อมแล้วนะครับ
-
เลขาแพม.
ขนมปังเสร็จแล้วไปถ่ายก่อนดีกว่า
-
เลขาแพม.
จะได้รีบเสร็จรีบกลับ
-
เลขาแพม.
หมาแถวนี้จะได้ไม่เห่า
-
เชอรีน.
เธอว่าใคร!?
-
เลขาแพม.
ป่าวหนิคะ
-
เลขาแพม.
ยังไม่ได้เอ่ยชื่อใครเลย
-
เลขาแพม.
คุณเชอรีนอย่าร้อนตัวสิคะ
-
ขนมปัง.
พี่แพมไม่เอาค่ะ
-
ขนมปัง.
เราไปกันเถอะ
-
แต่ก่อนที่ฉันจะได้ลุกไป เสียงแจ้งเตือนมือถือก็ดังขึ้นซะก่อน
-
Line : อลัน
-
อลัน.
-
อลัน.
ขอบคุณมากๆนะครับ
-
อลัน.
อร่อยมากๆเลย
-
อลัน.
พี่ชอบมากๆ
-
อลัน.
ช่วยทำให้พี่กินทุกวันได้ไหม?
-
ขนมปัง.
ตื่นแล้วหรอคะ?
-
อลัน.
ครับ
-
อลัน.
วันนี้ทำงานเป็นไงบ้างครับ
-
ขนมปัง.
ก็ดีค่ะ
-
อลัน.
ตั้งใจทำงานนะ
-
อลัน.
พี่เป็นกำลังใจให้
-
อลัน.
คิดถึงนะครับ
-
อลัน.
-
ขนมปัง.
พี่ลันเป็นอะไรป่าวคะ
-
ขนมปัง.
ทำไมแปลกๆ
-
อลัน.
ไม่หนิ
-
อลัน.
พี่ปกติ
-
อลัน.
ปกติมากๆ
-
อลัน.
งั้นพี่นอนก่อนนะ
-
อลัน.
กินยาไปเมื่อกี้สงสัยกำลังจะออกฤทธ์
-
ขนมปัง.
ค่ะ
-
อลัน.
อยากให้ขนมปังมาอยู่ดูแลพี่จัง
-
Talk : อลัน
-
ผมมองไอ้เคที่กำลังเล่นมือถือผมอย่างตั้งอกตั้งใจ
-
อลัน.
ไอ้เค
-
อลัน.
มือถือกูเมื่อไหร่จะคืน
-
เค.
เออน่า
-
เค.
แปปเดียว
-
อลัน.
มึงทำไรวะ
-
เค.
กูป่าวทำไร
-
อลัน.
หรอ?
-
อลัน.
กูขอมือถือคืนหน่อย
-
เค.
แปปดิ
-
อลัน.
เค
-
อลัน.
มึงทำไรกับมือถือกูเอาดีๆ
-
อลัน.
ปกติมึงไม่เคยยืมหนิ
-
ผมเดินไปก่อนจะแย่งมือถือตัวเองมา
-
ภาพที่ผมเห็นก็แทบจะทำให้เข่าผมทรุดลง
-
แชทที่ไอ้เคพิมพ์ไปมีแต่คำเลี่ยนๆหวานๆจนผมเองก็แทบจะขนลุก
-
อลัน.
มึงทำไรของมึงเนี่ย!
-
เค.
อะไร
-
เค.
กูป่าว
-
อลัน.
ป่าวได้ไง
-
อลัน.
แล้วนี่คือไร
-
เค.
😁
-
เค.
ก็ขอบคุณน้องขนมปังไง
-
เค.
เธออุตส่าทำอาหารเช้าให้มึงกิน
-
เค.
มันก็ต้องขอบคุณกลับไปบ้าง
-
อลัน.
เชี่ยแม่ง
-
อลัน.
ขนมปังต้องคิดว่ากูพิมพ์จริงๆแน่
-
เค.
ก็ดีสิ
-
เค.
นี่ๆๆ
-
เค.
ขนมปังตอบว่าไง
-
อลัน.
ไม่ได้ตอบ
-
เค.
อะไรวะ
-
เค.
อุตส่าชงให้
-
อลัน.
มึงนี่เสือกไม่เข้าเรื่อง
-
เค.
ทำไมอ่ะ
-
เค.
ไม่ชอบหรอ?
-
อลัน.
เออ
-
อลัน.
มึงเลือกยุ่งเรื่องกูกับขนมปังเลยนะไอ้เค
-
เค.
เออๆ
-
เค.
😑
-
ผมจ้องไปที่โทรศัพท์ก่อนจะกุมขมับด้วยความคิดหนัก
-
Line : เตชิน
-
เตชิน.
-
เตชิน.
ขอชมจากใจเลยนะครับ
-
เตชิน.
อย่างกับมืออาชีพ
-
เตชิน.
มีแต่เซตสวยๆ
-
เตชิน.
เดี๋ยวจะขอช่างส่งให้มึงเลือกด้วย
-
อลัน.
กำลังถ่ายหรอ?
-
เตชิน.
อือ
-
เตชิน.
เนี่ย
-
เตชิน.
ยัยนางแบบมึงแม่งเล่นเอาวุ่นวายทั้งกอง
-
เตชิน.
ไม่เอานู่นไม่เอานี่
-
เตชิน.
กูโครตปวดหัว
-
อลัน.
กูไม่อยู่เหมือนมีเรื่องเกิดขึ้นเยอะสินะ
-
เตชิน.
เออไอ้ควาย
-
เตชิน.
แล้วนี่มึงออกจากรพ.วันไหน
-
อลัน.
พรุ่งนี้
-
เตชิน.
มึงรู้ยังว่ามะรืนนี้มีเทศกาลนารูโตะ
-
จริงด้วย เป็นเรื่องที่ขนมปังชอบดู แถมงานก็ไม่เคยพลาด
-
อลัน.
แล้ว?
-
เตชิน.
ขนมปังจะไปป่าววะ
-
เตชิน.
กูว่าจะชวนขนมปังไปเดิน
-
อลัน.
มาบอกกูทำไม?
-
เตชิน.
มึงนี่ไม่เข้าใจอะไรเลย
-
เตชิน.
เดี๋ยวส่งรูปให้ดู
-
เตชิน.
-
เตชิน.
-
เตชิน.
-
เตชิน.
-
เตชิน.
-
เตชิน.
-
เตชิน.
เป็นไง
-
เตชิน.
โอเคไหม?
-
อลัน.
อือ ก็ดี
-
เตชิน.
-
เตชิน.
-
เตชิน.
-
เตชิน.
-
เตชิน.
-
เตชิน.
-
เตชิน.
-
เตชิน.
ขนมปังสวยชิปหาย
-
เตชิน.
กูเซฟลงเครื่องรัวๆเลย
-
เตชิน.
นานๆจะมีรูปแบบนี้
-
อลัน.
ก็เฉยๆ
-
อลัน.
ไม่ได้สวยอะไรขนาดนั้นป้ะ
-
เตชิน.
เออๆ ใครจะสวยเท่านางแบบเชอรีนมึงล่ะ
-
เตชิน.
กูว่านะ เสื้อผ้ามึงกับเครื่องสำอางกูโซเอ้าแน่
-
เตชิน.
ถ้าโซเอ้าจริงกูจะเลี้ยงข้าวขนมปัง
-
เตชิน.
55555555555
-
เตชิน.
นี่ไอ้ลัน
-
อลัน.
ว่า
-
เตชิน.
ค่อยคุยกันนะ
-
เตชิน.
ขนมปังถ่ายเสร็จแล้ว
-
อลัน.
อืม
-
ผมนั่งมองดูรูปขนมปังอยู่แบบนั้นซ้ำแล้วซ้ำเล่า
-
เค.
ดูไรวะ
-
เค.
ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่อย่างกับคนบ้า
-
อลัน.
เสือกมึงอ่ะ
-
เค.
กูชินละ
-
เค.
ว่าแต่เรื่องมึงกับฝ้าย
-
เค.
เป็นยังไงวะ
-
คำถามของไอ้เคทำให้ผมถึงกับหยุดนิ่ง
-
เค.
กูไม่เห็นมึงพูดถึงฝ้ายเลย
-
เค.
มึงโอเคแน่นะ
-
เค.
มึงคงไม่ได้ทำตัวเหมือนแฮปปี้
-
เค.
แต่ในใจเจ็บเจียนตายหรอกนะ
-
อลัน.
ออ
-
อลัน.
กูแค่คิดวิธีเอาฝ้ายกลับคืนมา
-
อลัน.
หลังจากออกจากรพ.
-
อลัน.
กูต้องทำทุกอย่างให้ฝ้ายกลับมาให้ได้
-
เค.
แล้วขนมปัง
-
อลัน.
มึงรู้ใช่ไหมว่ากูรู้สึกยังไง
-
เค.
อือ
-
เค.
ยังไงก็คิดดีๆล่ะ
-
เค.
ป๊ามึงรู้เข้า
-
เค.
มีหวังได้จับพวกมึงแต่งงานกันแน่
-
อลัน.
กูไม่แต่งหรอก
-
เค.
แล้วมึงจะขัดป๊ามึงได้หรอ
-
อลัน.
ก็อย่าทำให้ป๊ารู้สิวะ
-
เค.
มึงไม่คิดจะหยุด
-
อลัน.
มันก็ไม่ได้เสียหายไรหนิวะ
-
อลัน.
อีกอย่าง
-
อลัน.
มันกำลังดีเลย
-
เค.
มึงแม่ง
-
เค.
สงสารขนมปังบ้างเถอะ
-
เค.
บอบบางขนาดนั้นมึงก็ใจร้ายได้ลงคอ
-
อลัน.
ถ้าจะบ่น นู้นประตู
-
อลัน.
ออกไปเลยไป
-
🖤🖤🖤🖤🖤🖤🖤🖤🖤🖤🖤🖤🖤🖤🖤
คลิกบริเวณนี้เพื่ออ่าน
หรือสัญลักษณ์ด้านขวาเพื่ออ่านต่อเนื่อง






กรุณาเข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
ความคิดเห็นปักหมุด
ความคิดเห็นทั้งหมด ()