...

ชูยะคุง

นี่มันอะไรกัน?

ไม่ตลกเลยนะ...อยู่ๆ มีเธอเพิ่มขึ้นมาอีกคนเนี่ย (#มองลูกน้องตัวเองที่เพิ่มมาอีกคนราวร่างก็อปปี้)

แล้วนี่เธอ...โผล่มาได้ไง? (#ถามชูยะในอดีต)

ไม่ทราบครับ

ว่าแต่...ที่นี่อนาคต?

ตามนั้นแหละ

และชูยะคุง...ลองไปหาดาไซคุงดูแล้วกันนะ เผื่อว่าที่ตัวนายในอดีตโผล่มา อาจมาจากพลังพิเศษ

ก็นะ

...อะไร? (#ระวังตัว)

อ๋อ ไม่มีอะไรหรอก เกิดประจำแหละ

คงงั้น

เอาเป็นว่ารีบไปก่อนลูกหลงมาลอยใส่หัวเถอะ

...

นี่นาย

โดดทางหน้าต่างเพื่อ?

ก็พอสมควร แต่ก็ไม่มากนัก

?

อา ก็ได้

...นี่ เรามาทำอะไรที่นี่?

หมอนั้นไม่ได้เป็นมาเฟียแล้ว?

นายอีกแล้วเหรอฟะ? คราวนี้ดาไซไปทำอะไรมาอีกล่ะ? (#เงยหน้าจากกองเอกสารขึ้นดูผู้มาใหม่)

แล้วนั้นน้องนาย?

เปล่าเฟ้ย! นี่ค่าเสียหายกับใบแจ้งหนี้ของดาไซ...

ไหนๆ นายก็มาแล้ว หากจับดาไซได้ช่วยตื้บสักทีสองทีเถอะ นับวันยิ่งก่อเรื่องหนักเกินไปล่ะ

...นี่...ไอ้บ้าฆ่าตัวตายไม่อยู่แบบนี้แล้วเอาไงต่อดี?

ไม่กลับไปทำงานหรือไง?

อ๋อ

อะไรอีกล่ะ? แล้วดาไซมันทำไมทำท่าแปลกๆ? (#มองคนที่อัตสึชิลากเข้ามาด้วน)

...

งั้นก็ถีบมันตกบันไดเลย เดี๋ยวก็สางแบบคราวก่อนเอง

ก็ได้ที่นี่แหละ

หว่า! (#ร่วง)

อูย...ยังอยู่ดีจ้า... (#เสียงแว่วตอบกลับมา)

ชูยะโหดร้ายอ่ะ...วัยทองหรือไง? (#ลูบหัวตัวเองอย่างเจ็บๆ พลางเดินขึ้นบันไดกลับมาหา)

หว่าๆ โหดร้ายอ่ะ (#เอี่ยวตัวหลบ)

อ่ะเอ๊ะ นั้น...ชูยะแยกเซลล์ได้เหรอ? (#มองชูยะในอดีต)

เพี้ยนขึ้นเปล่าเนี่ย?

เปล่าสักหน่อย อย่าใส่ร้ายกันสิชูยะ

ว่าแต่ไหงนายมีสองคนเนี่ย?

ไม่รู้ รู้ตัวก็โผล่มานี่แล้ว

เดี๋ยวๆ ...พูดเรื่องอะไรกันเนี่ย?

เอาง่ายๆ นะคุนิคิดะคุง...

นี่น่ะ...ชูยะในอดีต น่าจะสมัยเป้นคู่หูฉันได้ไม่นานอ่ะนะ

เดาแม่นไปแล้วเฟ้ย!

นั้นไม่ใช่ประเด็น...ประเด็นคือไหงเป็นแบบนี้ต่างหาก!?

ตกลงนี่คือนายในอดีตเหรอวะ!?

อา ก็ตามนั้น

ไม่แน่มากกว่า

ยัยนั้นนี่เป็นไปได้สูงเลย

?

พูดเรื่องอะไรกันเนี่ย?

ไม่ล่ะ

แหมๆ ก็ฉันยังไม่ได้ถ่ายรูปไว้นิ...ภาพแบบนี้หายากจะตาย

อย่ามากวนตรีนเลยเฟ้ย! ส่งฉันกลับเดี๋ยวนี้นะ!!!

ไม่สนหรอก!!!!

ไอ้บ้าเอ้ย!!!

(#มองภาพดาไซโดนชูยะสองคนไล่ตื้บอย่างไม่คิดช่วยอะไรทั้งสิ้น)

นี่เจ้าหนู

ก่อนหน้านี้หมอนี่บอกว่าอาคุตางาวะซิสค่อนแตกแหน่ะ นายช่วยโทรไปห้ามหน่อย

แหมๆ ชูยะเนี่ยไม่ว่าเมื่อก่อนหรือตอนนี้ก็โหดร้ายจังนะ (#อยู่ในสภาพสะบัดสะบอมพอสมควร)

ทำตัวเองช่วยไม่ได้

โหดร้ายยยยย เย็นชาาาาา เตี๊ยยยยยย

ไม่เตี๊ยเว้ยไอ้ง่าว!!!

แต่เตี๊ยจริงๆ นะ จิบิยังไงก็จิบิอย่างนั้นเลยนะ

ฆ่าแม่งดีมั้ง

แต่ฉันว่า

อย่างเพิ่งคิดฆ่ากันตอนนี้เซ่

เดี๋ยวฉันอดให้ดาไซทำงานจนกระอักเลือด

เดี๋ยวๆ! ไหงงั้นล่ะ!?

เอาคืนที่นายอู้งานให้ฟะ

แถมโยนงานให้เด็กอีก

นิดเดียวเอง!

ยอมรับชัดเจนมาก

อย่าว่างั้นสิ~~~

กวนตรีนมาก

ทั้งที่เคยคิดว่าไม่มีทางกวนตรีนกว่าที่เคยเป็นอยู่แล้วซะอีก

แหมๆ ชูยะเองก็ปากร้ายเสมอต้นเสมอปลายดีนะ

ว่าแต่คราวนี้เอาไง? ฉันแตะแล้วไม่หายแบบนี้เนี่ย?

ถ้าบอกให้ตามไปถามชิโกะฉันไม่ทำนะจะบอกให้

งั้นเหรอ~~~

งั้นเดี๋ยวฉันช่วยน่าาาาา

ไม่ต้องเลยเฟ้ย! แล้วกลับมาทำงานซะ!!!

ไม่สนคำค้านจ้า!! (#รีบลากชูยะทั้งสองหนีออกจากสำนักงาน)

ไอ้บ้า!!! กลับมาเลยนะเว้ย!!!

ปล่อยนะเว้ย! ดาไซ!!!

ไม่สนหรอกกกกกกก (#ทำหูทวนลมแล้วลากชูยะหนีต่อไป)

ไม่หรอก มีแต่จะด่าฉันนี่แหละ

ไม่ลามมาถึงฉันพอ

หว่าๆ โหดร้ายจังนะ

เพราะงี้เลยเตี๊ยกันทั้งคู่ไง

เดี๋ยวก็สูงเว้ย!

แต่ส่วนสูงที่น่าสงสารของนายหยุดอยู่ที่มานานแล้วนะชูยะ

และคงไม่มีทางเพิ่มแล้วล่ะ

💢

ฆ่าไอ้นี่ได้ไหมเนี่ย?

หว่าๆ อย่าว่างั้นสิพ่อคนเตี๊ย~~~~

ไม่เตี๊ยเฟ้ย!!!

ยอมรับความจริงเถอะน่า

ไอ้เวรเอ๋ย!

หว่าๆ ใจเย็นๆ อย่าเพิ่งทำท่าเหมือนจะเชือดฉันกันดิ

ไม่แกล้งแล้วก็ได้

ว่าแต่แล้วนี่พวกนายจะทำไงกันต่อล่ะชูยะ? ไหนจะเรื่องงานอีก

ไม่ต้องกัดกันเป็นของแถมก็ได้

อย่างแกโดนว่าเยอะๆ เลยยิ่งดี

สามัคคีกันเหลือเกินนะ (#หัวเราะเบาๆ)

ยังกับแม่ลูกเลย

ห๊า?

แต่เหมือนจริงๆ นะฉันเล่นเป็นพ่อ ชูยะเป็นแม่ ตัวชูยะในอดีตเป็นลูกไง...ครบพอดีเลย

สมงสมองหายไปกับน้ำหมดแล้สวหรือไงไอ้ง่าว!? เล่นมุขบ้าอะไรฟะ!? (#ถีบดาไซ)

แอ๊ก! (#โดนถีบกระเด็น)

โอ๊ย...รุนแรงอ่ะ เดี๋ยวคืนนี้จัด SM ใส่ซะนิ

ห๊า? (#เอ๋อกิน)

แหมๆ ไม่เห็นเป็นไรเลย ก็นี่ก็คือชูยะนิ

เดี๋ยวก่อนนะเดี๋ยว

พูดเรื่องอะไรกันเนี่ย?

อยากรู้เดี๋ยวฉันสอนให้ไหม~~~?

แหมๆ อย่าทำตัวเป็นคุณแม่นักเลยชูยะ

... (#มองตัวเองในอนาคตทะเลาะกับดาไซ)

ตกลงมันเรื่องอะไรงะเนี่ย?

ส่วนฉันมาป่วนชูยะล่ะ! (#หลบตรีน)

...

มีงานอะไร? เดี๋ยวฉันรับแทนให้

ฉันนากาฮาระ ชูยะเนี่ยแหละ แต่เป็นในอดีต

...นายเข้าใจง่ายจังนะ

ห๊า?

ช่ายยยยย

ตามนั้นแหละอาคุตางาวะคุง

ว่าแต่ได้ยินว่าซิสค่อนแตกอีกแล้วเหรอ?

...ไอ้เสียงโครมครามเมื่อเช้ามาจากหมอนี่เหรอ?

มีอะไรเหรอ?

มีอะไรเหรอชูยะ~~~ โดนให้แต่งหญิงเข้าไปในไหนหรือไง?

อ้าว? เดาเล่นถูกเฉย

ซวยชิบ

ว่าแต่นายได้ปลอมไปเข้าที่ไหนล่ะนั้น?

ห๊า?

และนายก็ซวยต้องปลอมตัวเข้าไปในที่แบบนั้น?

..

ชูยะ

ไปด้วย

รู้ แต่จะไปด้วย

กันมีแมลงมาตอม

มีแหง

มั่นใจเลย

...

นี่ฉันกับดาไซในตอนนี้มีความสัมพันธ์เชิงไหนกันเนี่ย? ชักฟังแปลกๆ นะ...

อา ก็ได้...

แหมๆ ก็มันลวมลามชูยะก่อนนิ

แถมไม่ใช่หนึ่ง แต่เป็นสองด้วย

ไม่ต้องพูดก็ได้เฟ้ย!!!

ก็มันจริงนี่นา

หากฉันช้าอีกหน่อยพวกนายโดนลากเข้ามุมมืดทั้งคู่แน่

ไอ้นั้นเล่นมีพลังพิเศษคือการควบคุมร่างกายคนอื่นเนี่ย

แกน่ะเงียบไปเลยดาไซ!!!

โหดร้ายกันจริง

แต่เอาเถอะ

แล้วนี่จะกลับกันเลยไหม?

หรือไปรายงานผลกับบอสก่อน?

งั้นรีบๆ ...

หื้อ? (#ได้ยินเสียงแปลกๆ แว่วมา)

นั้นสิ (#มิงหาต้นเสียงก่อนที่จะไปสะดุดสายตาเข้ากับบางอย่าง)

นั้นมันบ้าอะไรฟะ!? (#มองหลุมดำๆ ไร้ก้นบึ้งมี่อยู่ๆ โผล่มา)

...ชูยะ...หลุมนี่มันคุ้นๆ ไหม?

ของรายนั้นเปล่า?

? พูดถึงใครกันอีกล่ะเนี่ย?

ห๊า?

แค่พูดถึงคนบ้าๆ คนหนึ่งน่ะ ไม่มีอะไรหนอก

ทำไม? (#ทำท่าไม่ไว้ใจ)

หรือกลัวไม่ใช่ พวกฉันเดินไปด้วยเป็นเพื่อนก็ได้...แต่คงไม่โดนดูดเข้าไปด้วยนะ

(ในใจ : เพราะยัยชิโกะเสกหลุมดำนี่มาคงหมดมุขหรือขี้เกียจแล้วแหง ยังไงคงไม่โดนล่ะ)

...เอ้า! ก็ได้วะ!!! (#ทำการเดินไปหาหลุมดำพร้อมตัวเองในอนาคตและดาไซ)

หว่า!!! (#โดนดูดเจ้าหลุมดำไป)

คงงั้นแหละ

ว่าแต่ชูยะ...

คืนนี้ไปบาร์ดีไหม?

ยังไงตอนนี้ก็ว่างแล้วนิ

งั้นเจอที่บาร์เดิม ทุ่มหนึ่งนะ

แว๊ดดดดด!!! (#เสียงลอยแว่วมา)

โอ๊ย...นี่จงใจแกล้งใช่ไหมเนี่ย? (#ลูบหังตัวเองอย่างเจ็บๆ)

... (#หันมองดาไซ)

เฮ้อ อย่างน้อยก็กลับมาได้ล่ะวะ... (#ถอนหายใจอย่างโล่งอกที่ตนกลับช่วงเวลาเดิมมาได้)

อย่ารู้เลย (#ลุกขึ้นปัดฝุ่นตามตัว)

และก็ดาไซ...

...แกน่ะเป็นแบบตอนนี้ก็ดีล่ะ อย่างเพี้ยนขึ้นกว่านี้เลย