EP10 ทำไมต้องเป็นแบบนี้
-
ตึง!
-
เสียงปิดประตูดังขึ้น พร้อมกับร่างคนสวยที่ตอนนี้โกรธโมโหทั้งเสียใจ ว่าทำไมคนที่เขารักต้องโกหกด้วย เพราะเขาไม่ชอบคนโกหก ที่จริงเขาจับได้ตั้งนานแล้วว่าคนที่จับเขามานั้นคือ ภาคิณ
-
เปรมยุตา
ไอ่คนโกหก! คนหลอกลวง ทำไมต้องหลอกกันด้วย😔
-
เปรมยุตา
พ่อครับแม่ครับ ผมอยากกลับบ้าน😢
-
แอ๊ด~เสียงเปิดประตู
-
เปรมยุตา
ใคร!
-
คิมม่อน
ว้าวๆ ใครครับเนี่ย แล้วเข้ามาอยู่ที่ห้องพี่คิณได้ยังไงกัน ผมคิมม่อนนะเป็นลูกพี่ลูกน้องกับพี่คิณครับ
-
เปรมยุตา
อ๋อ ผมเปรมยุตา ยินดีที่ได้รู้จักนะครับคุณคิมม่อน
-
คิมม่อน
แล้วนี่คุณเปรมเข้ามาอยู่ในห้องนี้ได้ยังไงครับ แล้วทำไมดูเศร้าๆจัง
-
เปรมยุตา
เอ่อ ผะ...ผม ผม
-
คิมม่อน
อะเอาล่ะๆ ยังไม่พร้อมเล่าไม่เป็นไร อยากออกไปเดินเล่นไหมครับ เดี๋ยวผมพาไป☺️
-
เปรมยุตา
ดีครับ ขอบคุณนะครับพี่คิมม่อน☺️
-
หลังจากนั้น คิมม่อนก็พาเปรมมาที่สวนของปราสาท เป็นสวนที่สวยงามมีน้ำตก มีดอกไม้ต้นไม้ที่อุดมสมบูร์ เห็นแล้วรูัสึกผ่อนคลายเพลินตา
-
คิมม่อน
-
เปรมยุตา
😯 ว้าววว สวย สวยมากๆเลยครับพี่คิม ผมไม่เคยเห็นสวนที่ไหนใหญ่และสวยงามเท่านี้มาก่อนเลย ขอบคุณนะครับพี่คิมม่อน😊
-
คิมม่อน
ยิ้มได้แล้วสินะ🙂 ถ้าวันไหนเบื่อๆอะออกมาเดินเล่นที่สวนได้ทุกเมื่อเลยนะ พี่ยินดี☺️
-
เปรมยุตา
ขอบคุณนะครับ 🙂
-
ทั้งสองเดินเล่นคุยกันไปสักพักก็ต้องหยุดชะงักเพราะมีลมชัดเอาฝุ่นเข้าดวงตาของเปรมทันที คิมม่อนจึงรีบดูให้ทันที แต่การกระทำของทั้งสองอยู่ในสายตาของผู้มาเยือนใหม่ทั้งหมด
-
คิมม่อน
😏
-
ภาคิณ
ไอคิม! มึงมาที่นี่ได้ยังไง แล้วเมื่อกี้นี่มันคืออะไร! ออกมาเดินเล่นทำไมไม่ยอมใครบอกเลยล่ะเปรม😡
-
เปรมยุตา
ผมจะไปไหนมาไหน มันก็เรื่องของผมมันไม่เกี่ยวกับคุณ ทำไมผมต้องบอกคุณด้วยล่ะ😐
-
ภาคิณ
เปรม!
-
คิมม่อน
ใจเย็นๆก่อนครับพี่คิณ ก็ผมจะมาหาพี่นี่แหล่ะ แต่ดันมาเจอเปรมยุตาก่อนเห็นทำหน้าเศร้าๆเลยพาเดินเล่นให้ผ่อนคลายสักหน่อย😏
-
ภาคิณ
แล้วเมื่อกี้มัน...ช่างมันเถอะ มึงมีอะไรก็ว่ามา
-
คิมม่อน
ผมว่าเราไปคุยกันใปราสาทดีกว่าครับ จะได้ปลอดภัย
-
ภาคิณ
อือ
-
คิมม่อน
ส่วนคุณจะอยู่ฟังด้วยก็ได้นะครับคุณเปรมยุตาคนสวย🙂
-
ภาคิณ
ไอ่คิม!😡
-
เปรมยุตา
ก็ได้ครับ เราไปกันเถอะครับพี่คิม🙂
-
พอมาถึงปราสาทคิมม่อนก็ได้บอกธุระสำคัญในคืนวันงานแต่งงานของภาคิณและกานต์มณี
-
คิมม่อน
ทั้งหมดก็เป็นไปตามนี่แหล่ะพี่คิณ เดี๋ยวที่เหลือผมจะจัดการเอง พี่ไม่ต้องห่วง
-
ภาคิณ
อือ ขอบใจ
-
คิมม่อน
งั้นผมขอตัวกลับก่อนนะครับพี่ สวัสดีครับ สวัสดีคุณเปรมไว้เรามาเจอกันอีกนะครับ🙂
-
เปรมยุตา
เดี๋ยวผมเดินไปส่งนะครับ แล้วก็ไว้ถ้ามีโอกาสหน้าเรามาเจอกันได้นะครับ🙂
-
ภาคิณ
😡😡😡
-
ก่อนที่คิมม่อนจะกลับไป คิมม่อนได้กระซิบบอกเรื่องสำคัญบางอย่าง แต่อีกคนที่เห็นมันดูเหมือนว่าคิมม่อนกำลังหอมแก้มเปรม
-
ภาคิณ
มานี่!!//เดินไปกระชากน้องและลากขึ้นห้อง หลังจากที่เปรมส่งคิมม่อนเสร็จแล้ว
-
เปรมยุตา
โอ้ยย ปล่อยนะ นี่คุณจะทำบ้าอะไรเนี่ย!! ปล่อย
-
ภาคิณ
หึ ปล่อยงั้นหรอ ได้!!😡
-
ด้วยความหึง ภาคิณจึงเหวี่ยงเปรมยุตาลงที่เตียง แล้วรวบมือทั้งสองข้างขึ้นคล่อมอีกฝ่ายทันที
-
ภาคิณ
-
เปรมยุตา
ปล่อยนะ! นายจะทำอะไรอะ
-
ภาคิณ
ทำไม!หวงตัวนักหรอ จะหวงเอาไว้ให้ใครกันฮะ! หรือหวงไว้ให้คิมม่อนห้ะ😡//เริ่มบีบข้อมือเปรมยุตาจนแดง
-
เปรมยุตา
ใช่! ทำไมล่ะ ก็นี่มันร่างกายของฉันตัวของฉัน ฉันจะให้ใครก็ได้ นายไม่มีสิทธิ์มายุ่ง!
-
ภาคิณ
หึ ไม่มีสิทธิ์งั้นหรอ ได้! เดี๋ยวกูจะมีสิทธิ์หลังจากนี้นี่แหล่ะ
-
เปรมยุตา
อุก อื้อ...อื้อ อ่อย..อ๊ะ (ปล่อยนะ)
-
ภาคิณ
อืม
-
ภาคิณประกบจูบเปรมยุตาทันที เป็นจูบแรกที่ไม่มีความอ่อนโยนเลยแม้แต่น้อย มีแต่ความดุดัน ดุเดือด เปรมยุตาไม่ยอมเปิดปาก ภาคิณจึงกัดตรงปากล่างทันที
-
เปรมยุตา
อ๊ะ!
-
เมื่อเปรมยุตาเปิดปากภาคิณรีบเอาลิ้นไปฉกชิมความหวานภายในโพรงปากทันที
-
เปรมยุตา
อื้อ อ๊ะส์ อย่านะ
-
ภาคิณ
อืม...จ๊วบ..อื้อ
-
ภาคิณเริ่มคุมตัวเองไม่อยู่เริ่มไซส์ลงมาที่คอแล้วดูดจนเกิดรอยเต็มคอของเปรมยุตา โดยไม่สนใจเสียงร้องห้ามเลยแม้แต่น้อย
-
เปรมยุตา
คุณอย่าทำนะ อ๊ะส์ เจ็บๆ ฮึก ฮึก ฮือ อย่าทำนะ😭
-
ภาคิณ
เปรม! พี่ขอโทษ😔
-
สภาพคนตรงหน้าไม่ต่างจากคนโดนรุมโทรมเลย เสื้อผ้าหลุดรุ่ย ไม่รู้ว่าเผลอไปปลดกระดุมออกตอนไหน รู้อีกทีคนตรงหน้าก็ร้องไห้แล้ว
-
เปรมยุตา
ฮึก ฮึก พอใจหรือยังล่ะ! ปล่อยฉันไปได้หรือยังฉันจะกลับบ้าน พาฉันกลับบ้านเดี๋ยวนี้!
-
ภาคิณ
เปรม ฟังพี่ก่อน
-
เปรมยุตา
ไม่ฉันจะกลับบ้าน! ฮึกฮึกฮือ!
-
ภาคิณไม่รู้จะทำยังไงจึงได้แค่ทำตามคำขอของอีกฝ่ายเท่านั้น คือพาเปรมยุตากลับบ้าน
-
โลกมนุษย์ ณ บ้านกรกรรณชัย
-
เปรมยุตา
-
ภาคิณ
เปรมพี่มาส่งเราแล้วนะ พูดอะไรกับพี่หน่อยสิ
-
เปรมยุตา
😶//ขึ้นไปนอนบนเตียงแล้วเงียบ ไม่ตอบกลับอีกฝ่าย
-
ภาคิณ
เปรมพูดอะไรกับพี่สักคำเถอะนะ😔
-
เปรมยุตา
คุณกลับไปเถอะ ขอบคุณที่มาส่ง ผมหวังว่าเราคงจะไม่ได้เจอกันอีก
-
ภาคิณ
ไม่ เปรมไม่เอาแบบนี้😢
-
เปรมยุตา
ผมบอกว่าให้กลับไปไง!!!
-
ภาคิณ
ก็ได้ แต่จำไว้นะไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นให้เรียกชื่อพี่นะ พี่จะมาหาเราทันทีและสร้อยนั้นอย่าถอดมันออกเลยนะ ใส่มันไว้ตลอดได้ไหม
-
เปรมยุตา
😶😢😔//เงียบ
-
ภาคิณ
พี่ไปก่อนนะ แล้วพี่จะมาหาเราใหม่😔
-
เปรมยุตา
ฮึก ฮึก พี่จะทำแบบนี้กับผมไม่ได้ พี่จะแต่งงานมีครอบครัวอยู่แล้ว ฮึก แบบนี้มันดีที่สุดแล้ว ฮึกฮืออออ😢แต่ผมรักพี่นะครับพี่คิณ ผมจะใส่สร้อยไว้ตลอดครับผมสัญญา😭//หยิบสร้อยมาใส่
-
ภาคิณ
ทำไมต้องเป็นแบบนี้ด้วย รอพี่ก่อนนะอ้วน อีกไม่นานหรอกพี่จะจัดการลงโทษคนชั่วให้สำเร็จ อดทนรอพี่หน่อยนะครับ😔 พี่รักอ้วนนะ😢
-
แล้วภาคิณก็กลับไปยังเมืองทไวไลท์ทันที
-
ไรท์
แฮ๋~ ไรท์มาแล้ววว
-
ไรท์
ตอนหน้าจะเป็นยังไงต่อไปน้า🤔
-
ไรท์
โปรดติดตามตอนต่อไปนะคะ😊
-
ไรท์
บาย👋
คลิกบริเวณนี้เพื่ออ่าน
หรือสัญลักษณ์ด้านขวาเพื่ออ่านต่อเนื่อง






กรุณาเข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
ความคิดเห็นปักหมุด
ความคิดเห็นทั้งหมด ()