ปล่อยมือ
-
ทุกคนพากันยืนอึ้ง กับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น
-
แอมแปร์
จากนี้ไปหนูก็คงไว้ใจพี่ไม่ได้อีกแล้ว เพราะฉะนั้น เราปล่อยมือกันตรงนี้เถอะนะพี่
-
ยังเกอร์
หนู.. พี่ขอโอกาสอีกสักครั้ง ขอแค่ครั้งเดียว
-
แอมแปร์
หนูเคยบอกพี่แล้วว่าหนูให้โอกาสกับพี่ได้ทุกเรื่อง ยกเว้นเรื่องนี้..
-
แอมแปร์
เราเลิกกันนะพี่
-
ยังเกอร์
😭😭
-
ตอนนี้พี่ยังเกอร์ได้แต่ร้องไห้ โชคดีที่ตอนนี้มันเช้ามากจนมีแค่พวกเราที่รับรู้เหตุการณ์
-
ฉันเดินออกมาพร้อมกับน้ำตาที่ไหลอาบแก้มเช่นกัน มันเป็นความรู้สึกทั้งเสียใจและโล่งใจไปพร้อมกัน
-
แอมแปร์
ฉันทำถูกแล้วใช่ไหม ตอนนี้ฉันได้อิสระคืนมาอีกครั้ง
-
เจ้าจอย
มึงทำถูกแล้วเพื่อน ตัดไฟตั้งแต่ต้นลม
-
หนูนา
ถ้ามึงใจอ่อน กูเชื่อว่ามันต้องมีปัญหาแบบนี้อีก
-
เรนนี่
ต่อไปก็เข้มแข็งแล้วกลับมาสดใสอีกครั้งให้ได้นะ
-
เรนนี่
มีคนให้กำลังใจมึงอยู่ห่างๆกลายคนเลย
-
จากนั้นฉันก็ได้ยินฝีเท้าของใครบางคนเดินเข้ามาด้านหลัง... จนฉันหันไปมอง
-
เจ้าจอย
เดี๋ยวพวกเราไปซื้อน้ำเย็นๆมาให้มึงนะ กินแล้วจะได้รู้สึกชื่นใจขึ้น
-
เพื่อนๆพากันเดินออกไปหมดเหลือแค่ฉันกับเขา
-
นิกกี้
แสบใช่เล่นนะเราอ่ะ
-
แอมแปร์
พี่คิดว่างั้นหรอ แต่น้องต้องฝืนแทบตายแหนะ
-
นิกกี้
พี่รู้ว่าน้องรู้สึกแย่ขนาดไหน เป็นห่วงก็เลยตามมา
-
แอมแปร์
ขอบคุณนะพี่สำหรับทุกๆอย่าง
-
ฉันปาดน้ำตาออก แล้วส่งยิ้มให้เค้าแทน ☺️☺️
-
นิกกี้
☺️☺️
-
เค้ายิ้มให้ฉันเป็นครั้งแรก มันทำให้ฉันอุ่นใจแบบบอกไม่ถูก
-
เพื่อนๆฉันเดินกลับมากันแล้ว
-
แอมแปร์
น้องไปก่อนนะพี่ ☺️
-
นิกกี้
ฝากทุกคนช่วยดูแลเค้าแทนพี่ด้วยนะครับ
-
เค้ายังคงทิ้งท้ายประโยคนี้ให้เพื่อนๆของฉันเหมือนกับเมื่อวานนี้ไม่มีผิด
คลิกบริเวณนี้เพื่ออ่าน
หรือสัญลักษณ์ด้านขวาเพื่ออ่านต่อเนื่อง






กรุณาเข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
ความคิดเห็นปักหมุด
ความคิดเห็นทั้งหมด ()