ความจริง
-
วันนี้ฉันมาที่มหาลัยตั้งแต่เช้าเพราะนัดเพื่อนๆไว้ เพื่อมาจับคนเลี้ยงแกะ วันนี้พี่ยังเกอร์มีเรียนเช้า เค้าต้องมาที่มหาลัยแน่.
-
แอมแปร์
สวัสดีค่ะพี่ๆ
-
ฉันยกมือไหว้ พี่จอยนี่ พี่ไททัน พี่กาเนส พี่นิกกี้และคนสุดท้าย..
-
ยังเกอร์
อ้าวตัวเล็กมาที่นี่ได้ไงครับเนี่ย
-
ยังเกอร์
เมื่อคืนพี่กว่าจะทำโปรเจคเสร็จก็ดึกเลย แบตหมดที่ชาร์ตก็ไม่ได้เอาไป
-
แอมแปร์
ก็มาหาพี่นั่นแหละ คงเหนื่อยแย่เลยสินะคะ พวกพี่ๆนี่ก็โหดร้ายใช้งานพี่ยังเกอร์ของหนูซะหนักเลย
-
ฉันพูดพรางหันไปยิ้มให้พี่ๆ แน่นอนทุกคนเลิ่กลั่กกันใหญ่เพราะงงในสิ่งที่ฉันกับพี่ยังเกอร์พูด
-
กาเนส
โปรเจคอะไรวะ
-
ยังเกอร์
ก็ของโปรเจคของอาจารย์ธวัชชัยไงล่ะ
-
พี่จอยนี่
ไหน.. มันส่งตั้งเดือนหน้านนะ พวกเราจะทำได้ไง อีกอย่างเรายังไม่ได้ติดต่อบุคคลที่เราจะไปสัมภาษณ์ข้อมูลประกอบการทำเลย
-
พี่ไททัน
นั่นน่ะสิ กูงงไปหมดละเนี่ย
-
แต่มีคนเดียวที่รู้ว่าฉันกำลังพูดเรื่องอะไร จึงยิ้มออกมาและหัวเราะเบาๆในลำคอ..
-
นิกกี้
หึหึ
-
ยังเกอร์
คือว่า.. พี่อธิบายได้นะหนู คือว่ามันเป็นโปรเจคจริงๆ แต่พี่ทำกับคนอื่น แต่ที่บอกกับหนูว่าไปกับพวกนี้เพราะว่าพี่อยากให้หนูสบายใจ
-
แอมแปร์
งั้นหรอคะ งั้นโปรเจคแบบไหนกันน้าา ถึงต้องไปทำกับเพื่อนต่างคณะด้วย
-
ฉันยกโทรศัพท์ที่มีภาพพี่ยังเกอร์กับพี่ดีดี้กอดเอวกันขึ้นคอนโดไป
-
แอมแปร์
เรื่องนี้พี่จะอธิบายหนูยังไงดี
-
ตอนนี้ยังเกอร์หน้าถอดสี ซีดเหมือนไก่ต้ม
-
แอมแปร์
ถ้าพี่อยากจะเลิกกับหนูหรือเบื่อหนู พี่ควรจะมาบอกกันตรงๆ ไม่ใช่มาทำแบบนี้ หนูเสียความรู้สึกมาก หนูไม่เคยเปิดใจให้ใครเลย แต่หนูเปิดใจให้พี่ คนแรก ไม่คิดเลยว่าสุดท้ายพี่จะทำให้หนูกลายเป็นอีโง่ นั่งซื่อสัตย์กับพี่มาตั้งนาน
-
ฉันระเบิดความรู้สึกทุกอย่างออกไปหมด
-
ยังเกอร์
คือพี่ขอโทษ พี่แค่ลองคุยกับดีดี้ขำๆ แต่สุดท้ายยิ่งคุยมันก็ยิ่งสนุ.....
-
พูดยังไม่ทันจบ หมัดของใครบางคนก็พุ่งตรงมาที่ใบหน้าของพี่ยังเกอร์อย่างแรง จนล้มลง
-
นิกกี้
มึงทำแบบนี้ได้ไงวะ!!
-
จากนั้นหมัดก็รัวเข้าหน้าอย่างนับไม่ถ้วน จนพวกพี่ๆและฉันต้องห้ามเอาไว้
-
แอมแปร์
พี่พอเถอะนะ หนูขอร้อง
-
นิกกี้
แต่ว่า...
-
แอมแปร์
นะพี่... 😭
-
น้ำตาฉันมันไหลลงมาอีกแล้ว...
คลิกบริเวณนี้เพื่ออ่าน
หรือสัญลักษณ์ด้านขวาเพื่ออ่านต่อเนื่อง






กรุณาเข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
ความคิดเห็นปักหมุด
ความคิดเห็นทั้งหมด ()