ไปได้ดี
-
11.30 ฉันเดินมาที่โรงอาหารพร้อมเพื่อนๆ
-
เจ้าจอยวันนี้กินไรดีวะ
-
เรนนี่กูอยากกินเตี๋ยว
-
หนูนากูอยากกินข้าวราดแกง
-
แอมแปร์ส่วนกู...ข้าวขาหมู
-
เจ้าจอยนั่งไหนกันดีอ่ะช่วงนี้คนเยอะด้วย แทบไม่มีที่นัง
-
แอมแปร์กูมีที่นึง มีคนจองให้ และพวกมึงต้องไปนั่งกะกู
-
ฉันพาเพื่อนๆไปนั่งโต๊ะที่มีผู้ชายรูปร่างหน้าตาดี กำลังโบกมือเรียกฉันอยู่
-
ยังเกอร์ยัยตัวเล็ก พี่อยู่นี่ครับ
-
เพื่อนๆทุกคนหันมองมาที่ฉัน รวมทั้งคนในโรงอาหารด้วย
-
แอมแปร์พอดีเพื่อนๆมาด้วย ให้เพื่อนๆหนูนั่งด้วยได้ไหมคะ
-
ยังเกอร์ได้สิตามสบายเลยครับ หนูอยากกินอะไร
-
แอมแปร์หนูอยากกินข้าวขาหมูค่ะ
-
ยังเกอร์งั้นเดี๋ยวพี่ไปซื้อให้นะครับ หนูนั่งรอตรงนี้แหละ
-
หลังจากที่พี่ยังเกอร์เดินไปซื้อข้าวให้ฉัน เพื่อนๆของฉันก็เริ่มสอบสวนทันที
-
เจ้าจอยเอะๆๆๆเอ้~~
-
หนูนายังไงน้าาา
-
เรนนี่แอบคุยกันอยู่ใช่ป้ะ??
-
แอมแปร์ก็ พี่เค้าก็ดูแลกูแบบพี่เทค น้องเทคไง พวกมึงอ่ะคิดมาก
-
เจ้าจอยขอให้จริงเถ๊อะะะะ
-
แอมแปร์ไปซื้อข้าวได้ละพวกมึงอ่ะ ชิ้วๆ
-
ผ่านไป 15 นาที คนร่างสูงอารมณ์ดีกำลังเดินมาทางชั้นพร้อมข้าวขาหมู 2 จาน ฉันมองเค้าและเผลอยิ้มออกมา
-
ยังเกอร์มาแล้วครับ รอนานหิวแย่เลย
-
แอมแปร์ไม่เป็นไรค่า หนูรอได้
-
ฉันกับพี่ยังเกอร์กำลังคุยกันสนุกก็มีคนนึงที่คุ้นตาเดินเข้ามาที่โต๊ะของเรา
-
นิกกี้นั่งด้วยคน!
-
ยังเกอร์ได้สิ เชิญ!!
-
ฉันกำลังรู้สึกว่าบรรยากาศในการกินข้าววันนี้มันแปลกๆ แต่ฉันก็พยายามทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
คลิกบริเวณนี้เพื่ออ่าน
หรือสัญลักษณ์ด้านขวาเพื่ออ่านต่อเนื่อง


กรุณาเข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
ความคิดเห็นปักหมุด
ความคิดเห็นทั้งหมด ()