ตอนนี้เป็นเวลา 18.00 ฉันกำลังเดินด้วยท่าทีที่อ่อนล้าไปลานจอดรถที่ไกลอย่างกับอยู่คนละทวีป

ฉันพิมพ์ชื่อ Joybook ให้พี่ยังเกอร์ไป

จากนั้นเราก็แยกย้ายกันกลับหอ ฉันถึงหอรีบเปิดประตูเข้าห้องเปิดแอร์ให้ไวที่สุด

เสียงเตือนข้อความเข้าจาก Joybook ก็ดังขึ้น

ฉันกับพี่เทคเริ่มคุยกันมากขึ้น จนไม่มีท่าทีว่าจะสิ้นสุด แต่แล้วข้อความของแชทที่คุ้นตาก็ดังขึ้นพร้อมกับข้อความที่ว่า..

ฉันตอบกับไปแบบสั้นๆ ทั้งที่ใจจริงฉันอยากจะตะโกนออกมาดังๆว่ามันเป็นเพราะเค้า เค้าทำให้ฉันเสียความรู้สึก

เขาอ่านข้อความและไม่ตอบอะไรกลับมา ตอนนี้ฉันรู้สึกเซ็งมากๆ อยากนอนหลับแล้วตื่นขึ้นมาพบว่ามันเป็นเรื่องที่ฉันแค่ฝันไป

ข้อความที่พี่ยังเกอร์พิมพ์มามันทำให้ฉันยิ้มออกและแน่นอน ฉันตอบกลับไปว่า