ฉันลืมตาขึ้นมาด้วยความมึนงง จนสายตาค่อยๆชัดขึ้น ฉันอยู่ในห้องพยาบาลที่มหาลัย ได้ยินเสียงคนคุยกันอยู่ด้านนอก คงเป็นพวกพี่ๆกับอาจารย์ประจำห้องพยาบาล

เสียงฝีเท้ากำลังเดินเข้ามาหาฉัน ฉันรีบค่อยๆหลับตาลงอีกครั้ง เพราะไม่อยากให้เค้ารู้ว่าฉันตื่นขึ้นมา

เสียงบ่นพึมพำในลำคอ เป็นเสียงที่ฉันไม่เคยได้ยินมาก่อน ไม่คุ้นชินเลยสักนิด

จากนั้นฉันรู้สึกว่ามีมือหนาๆของใครบางคนแตะที่หน้าผากฉัน ฉันจึงค่อยๆลืมตาขึ้นมาอีกครั้งนึง เจ้าของมือรีบดึงมือกลับทันที..

ต่างคนต่างจ้องหน้ากันไปมา แต่ไม่มีใครพูดอะไรออกมาสักคำ จนฉันอึดอัดตัดสินใจพูดออกไปว่า..

ใช่ฉันเคยเห็นเค้า เค้าคือรุ่นพี่ที่สีหน้าเรียบเฉย ตอนฉันออกไปแนะนำตัวคราวที่แล้ว

คนตัวสูงพูดด้วยสีหน้านิ่งๆ เหมือนคนไร้ความรู้สึก

คนอะไรนิ่งเกินไปนะบางที ฉันยิ้มให้เค้าตั้งหลายครั้ง ไม่คิดจะยิ้มให้กันบ้างรึยังไงนะ 😤

จากนั้นร่างสูงก็เดินออกไปจากห้องพยาบาล ปล่อยฉันนอนงงๆอยู่คนเดียว ไม่นานนักเพื่อนๆฉันก็เดินเข้ามา

ฉันฉีกยิ้มออกมา ทำให้เพื่อนๆเบาใจกันลงมาก จากนั้นก็แยกย้ายกันกลับ และฉันก็กลับมาที่หอโดยมีเรนนี่มาส่ง แต่ในหัวของฉันยังคงคิดถึงเรื่องๆนึงอยู่ตลอดเวลา..