/

มิดตะพาบ

06:05

Silaa left group

Plam.Natthasit left group

Jirasak.T left group

time in left group

Copper left group

ผมได้แต่ส่ายหัวให้กับเพื่อนตัวเอง และสายตาก็เห็นผู้หญิงคนนึงนอนอยู่ที่โซฟาตัวยาว

อิ้งค์...

/

ตัวผมสะดุ้งโหยงทันทีที่ได้ยินเสียงเรียก ก่อนจะเจอกับรุ่นน้องตัวเองที่ยืนมองหน้าผมพร้อมกับกระพริบตาถี่ๆอย่างสงสัย

ผมพูดแทรกขึ้นก่อนที่ไอ้เด็กตรงหน้ามันจะทำให้บ้านผมแตก คิดได้ไงว่าผมนอกใจฝุ่น ให้ตายเถอะครับ

ผมพูดจบก็ใช้ชาร์ทคนไข้ที่อยู่ในมือตีไปที่แขนมันเบาๆหนึ่งทีแล้วเดินออกมาจากตรงนั้นก่อนจะได้ยินเสียงของรุ่นน้องพูดตามหลังมาว่า...

/

ดวงจันทร์ลับขอบฟ้า ดวงดาวที่ส่องแสงในเวลาค่ำคืนอันแสนสงบ ค่อยๆกลมกลืนไปกับท้องฟ้าอันสดใสเมื่อพระอาทิตย์ปรากฏขึ้น แสงแดดในตอนเช้าสาดส่องผ่านผ้าม่านเข้ามายังห้องสีเหลี่ยมขนาดใหญ่

ดวงตาทั้งคู่ค่อยๆลืมขึ้นมาอย่างช้าๆก่อนจะปรับโฟกัสให้ชัดเจน

แขนทั้งสองข้างขยับเพื่อคลายความเหนื่อยล้า มือทั้ง2ข้างค้ำไปกับเตียงนอนเพื่อที่จะลุกขึ้นแต่กลับรู้สึกเหมือนทั้งตัวถูกพันธนาการไว้ด้วยอะไรบางอย่าง

สายตามองไปที่ต้นเหตุก็เจอกับแขนเล็กๆที่กอดผมไว้แน่น และเจ้าของแขนนั้นที่มีใบหน้าสวยกำลังนอนหลับตาพริ้มอยู่ข้างๆ

ผมค่อยๆเอื้อมมือไปที่ใบหน้าสวยและใช้นิ้วเกลี่ยผมที่ตกลงมาปิดบังใบหน้าเธอออกอย่างเบามือแต่ก็ก็ไม่วายที่จะทำให้เธอตื่น

ดวงตาคู่สวยมองมาที่ผมก่อนจะส่ายหน้าเบาๆพร้อมกับรอยยิ้ม

เขาพยักหน้าตอบผมก่อนจะพลิกตัวหันไปมองตัวแสบที่นอนยิ้มหวานอยู่ข้างๆดูท่าคงจะฝันดีน่าดู ผมทึ้งหัวตัวเองเบาๆแล้วดันตัวเองลุกขึ้นนั่ง หันไปมองแม่กับลูกที่นอนอยู่ข้างๆกัน สักพักตัวแสบก็ขยับตัวแล้วลืมตาขึ้นมายิ้มให้คนเป็นแม่

ตัวแสบหันมามองผมกับฝนแล้วพูดออกมาด้วยน้ำเสียงออดอ้อน

ฝนนอนท้าวแขนตัวเองแล้วหันมาพูดกับผมที่นั่งมองเขาทั้งสองคนอยู่ข้างๆ

รอยยิ้มบนใบหน้าผมถูกส่งให้คนตรงหน้าทั้ง2คน สองขาก้าวลงจากเตียงแล้วเดินอ้อมไปอีกฝั่ง

สิ้นเสียงเจื้อยแจ้วนั้นมือเล็กๆก็ชี้ไปที่แก้มข้างซ้ายและข้างขวาก่อนจะชี้ไปที่หน้าผาก จมูก ปากเล็กๆของตัวเองและวนอยู่แบบนี้เรื่อยๆ ผมกับฝนมองหน้ากันและคลี่ยิ้มออกมาให้กับความอ้อนของอะตอม แล้วโน้มตัวลงไปจุ๊บตามจุดที่เจ้าตัวบอก

มือเล็กๆยกขึ้นมาป้องปาก พร้อมกับตาสวยที่ค่อยๆปิดลง แสบจริงๆ

ตายังคงปิดแต่สิ้นเสียงของคนเป็นแม่แขนเล็กๆทั้งสองข้างนั้นก็ยกขึ้นมาแล้วกางออกเพื่อรอให้คนเป็นแม่อุ้ม

ผมมองดูสองแม่ลูกที่กำลังเดินตรงไปยังห้องน้ำสักพักมุมปากผมก็ยกยิ้มขึ้นให้กับความน่ารักของทั้งสอง นานแล้วครับที่ผมไม่ได้เห็นรอยยิ้มของฝนแบบนี้ นานแค่ไหนน่ะหรอครับ ก็......

/

โรงพยาบาล📍

แก๊กกกก🚪

เสียงผมขาดหายไปทันทีที่สายตาไปสะดุดกับร่างสูงของผู้หญิงที่เปิดประตูออกมาจากห้องของนายแพทย์ธนากร

เธอหันมาพูดกับผมพร้อมกับรอยยิ้มแล้วเธอก็เดินผ่านไป

ผมชี้ไปที่ห้องทำงานของลูกชายเจ้าของโรงพยาบาลสลับกับผู้หญิงคนที่เดินผ่านผมไป นี่คืออะไรยังไงหรอครับเรื่องนี้ต้องถามไอ้ฝุ่นซะแล้ว ผมล้วงโทรศัพท์ที่อยู่ในกระเป๋าเสื้อออกมาแล้วกดเข้าไปยังแอพลิเคชั่นสีเขียว

/

ส้มหยุด

06:45

ผมจะตอบมันยังไงดีครับเพราะเรื่องนี้มันไม่ใช่เรื่องของผม ถ้าถามว่าผมรู้เรื่องไหม? ผมรู้ครับ รู้ทั้งหมดเพราะพี่หมอบอกผมทุกเรื่องแต่เรื่องนี้มันไม่ใช่เรื่องของผม งั้นผมก็ไม่ควรเข้าไปยุ่ง

_

/

1อาทิตย์ผ่านไป

น้ำเสียงที่พ่นออกมาบ่งบอกถึงความเหนื่อยล้าก่อนจะนั่งลงที่เก้าอี้ในห้องทำงาน บิดตัวไปมาแล้วเอนตัวไปด้านหลังจากนั้นหลับตาลงช้าๆ ปล่อยให้สมองโล่งไร้สิ่งกังวล

LINE🔔

ผมดันตัวขึ้นแล้วลืมตาขึ้นอย่างช้าๆ มือขวาล้วงไปที่กระเป๋าเสื้อแล้วหยิบโทรศัพท์ออกมา ที่ขึ้นโชว์อยู่ที่หน้าจอโทรศัพท์ในตอนนี้เป็นข้อความจากไลน์กลุ่มครับ

มิดตะพาบ

19:05

Jirasak.T join the group

Copper join the group

Silaa join the group

time in join the group

Plam.Natthasit join the group

_

12:20

read 9

_

悠太

_

lnk.kamolwan__

_

สวนสาธารณะ📍

บรรยากาศรอบๆเงียบสงบ นกเริ่มบินกลับรังแสงแดดอ่อนๆสายลมเบาๆในเวลา5โมงเย็นตกกระทบลงมาที่ใบไม้ เป็นอะไรที่ดีมากเลยครับ

ตอนนี้เราอยู่ที่สวนสาธารณะใกล้ๆคอนโดครับ วันนี้ผมกับฝนไปรับตัวแสบที่โรงเรียนเพราะเมื่อเช้างอแงอยากให้ผมกับฝนไปรับก็เลยตามใจเขาหน่อย ส่วนงานที่ร้านผมฝากน้องดูแลแทนเรียบร้อยแล้วครับ

ผมลุกขึ้นจากม้านั่งที่เรานั่งกันอยู่ในตอนนี้แล้วอุ้มตัวแสบขึ้น เมื่อผมอุ้มตัวแสบผมก็ได้รับรอยยิ้มอันสดใสทันที

/

ยูคะมันพ่นลมหายใจออกมาดังๆหนึ่งครั้งแล้วเงยหน้าขึ้นมองท้องฟ้าสักพักแล้วก้มลงมามองทางข้างหน้าเหมือนเดิม

มันไม่ตอบอะไรแต่แค่พยักหน้าให้ผมแค่นั้น ผมเดินออกมาแล้วปล่อยให้มันอยู่คนเดียว ผมอยากให้มันอยู่คนเดียวสักพักเพื่อคิดทบทวนอะไรหลายๆอย่างที่ผ่านมาตอนนี้มันคงไม่ไหวจริงๆเพราะน้ำตาที่คลออยู่ที่นัยน์ตารอเวลาที่จะไหลออกมาได้ทุกเมื่อ

/

ผมเดินคุยกับตัวแสบขณะที่ยังไม่ถึงร้าน

เสียงขาดหายไปทันทีที่เจอกับบุคคลตรงหน้า สองขาไม่สามารถก้าวเดินต่อไปได้ ตาเบิกกว้างขึ้น สมองที่ว่างเปล่ากลับมีเรื่องอดีตวิ่งเข้ามาให้คิดร้อยแปดพันเรื่อง

/

-TBC-