เมื่อแนะนำตัวกันครบทุกคนแล้วพิธีกรก็พูดขึ้น ทั้งเจ็ดคนจึงพากันเดินลงไปนั่งที่เก้าอี้ซึ่งได้ถูกจัดเอาไว้ให้สำหรับผู้เข้าประกวด

เมื่อพิธีกรพูดจบแสงไฟก็มืดลงก่อนจะสว่างขึ้นอีกครานางแบบคนแรกเดินออกมาพร้อมกับสร้อยเพชรที่อยู่บนลำคอระหงพิธีกรก็ประกาศชื่อนางแบบพร้อมกับคนออกแบบสร้อยเส้นนั้น

เมื่อนางแบบคนที่หกออกมาคนในงานต่างพากันเอ่ยชมไม่หยุดปากจนทำให้คนที่ออกแบบสร้อยเส้นนี้ยิ้มออกมาด้วยความปลื้มใจ

นางแบบเดินโชว์สร้อยให้คนดูจนทั่วก็เดินกลับไปยืนข้างๆนางแบบอีกห้าคน

นางแบบคนที่เจ็ดเดินออกมาเรียกเสียงฮือฮาของคนดูเป็นอย่างมากเพราะสร้อยเส้นนี้ออกแบบได้แปลกไม่เหมือนกับใคร ทุกคนต่างจับจ้องไปที่สร้อยบนคอของนางแบบอย่างไม่วางตา

คนที่มาในงานต่างพากันพูดถึงสร้อยเส้นสุดท้ายกันอย่างไม่หยุดปาก

เสียงปรบมือโห่เชียร์ดังก้องไปทั่วห้อง หัวใจของผู้เข้าประกวดแต่ละคนต่างก็เต้นแรงด้วยอาการลุ้นระทึก

👏👏👏

พิธีกรเอ่ยจบมาร์คก็ลุกขึ้นเดินไปบนเวทีมอบของรางวัลให้กับกันติชา

👏👏👏

กันติชาลงจากเวทีก็เจอพวกเพื่อนๆรวมทั้งมารดา ยืนรออยู่ก่อนแล้ว

นทีเอ่ยบอกพร้อมกับยื่นช่อดอกไม้ให้กับกันติชา ด้วยความดีใจ

มินตราเอ่ยด้วยความดีใจพร้อมกับเข้าไปกอดกันติชา เอาไว้แน่น ไม่นานก็ผละออกมา

นทีกับมินตราต่างพากันยินดีกับเจนจิรา ที่สามารถเข้ารอบมาได้ถึงขนาดนี้

มินตราเห็นมาร์คกำลังเดินถือช่อดอกไม้ตรงเข้ามา ก็เลยพูดขึ้นอย่างล้อๆ

มาร์คเดินมาถึงก็บอกกันติชาพร้อมกับยื่นช่อดอกไม้ไปให้

มินตรารู้สึกแปลกใจที่ดอกไม้ช่อนี้ไม่ใช่ของเจนจิรา แต่กลับกลายเป็นของผู้ชนะอย่างกันติชา แต่คนที่แปลกใจกว่าก็คือเจนจิรานั้นเอง

กันติชาบอกพร้อมกับยื่นมือไปรับช่อดอกไม้จากชายหนุ่ม ใบหน้าเจื่อนๆไปเล็กน้อย

เพราะเพิ่งรู้จากมินตราว่ามาร์คคือชายในฝันของเพื่อน

มาร์คหันมาบอกกับเจนจิรา รู้สึกภูมิใจที่ลูกน้องสามารถสร้างชื่อเสียงให้ได้ ถึงแม้ว่าจะไม่ชนะเลิศก็ตาม

เจนจิราบอกด้วยพร้อมยิ้มเจื่อนๆออกไป รู้สึกผิดหวังที่ไม่ได้รับช่อดอกไม้จากชายหนุ่ม มันสมควรจะเป็นของเธอสิ ไม่สมควรจะเป็นของกันติชา

เจนจิราคิดอิจฉากันติชาในใจ ถ้าหากว่าไม่มีกันติชาสักคน ทุกอย่างก็จะตกเป็นของเธอ ถึงแม้จะรู้ว่าคิดอย่างนี้มันผิด แต่เธอก็ไม่สามารถเก็บอารมณ์ความรู้สึกนี้ได้เลย

เจนจิราเห็นมาร์คสนใจกันติชาก็นึกโมโหที่ทุกคนต่างให้ความสำคัญกับหญิงสาว เคยมีใครสนใจเธอสักคนบ้างไหม

มินตราเอ่ยบอกพร้อมกับจับแขนนทีให้เดินออกไปก่อนเพื่อให้เธอได้เข้าไปติดต่อกับเพื่อนผู้เป็นเจ้าของผับเผื่อสามารถอำนวยความสะดวกให้กับกลุ่มของเธอได้ดี

เจนจิราเอ่ยจบก็เดินออกไปทันที ด้วยความน้อยใจ

ไม่คิดมาก่อนเลยว่ากันติชาจะรู้จักกับมาร์ค แถมยังดูสนิทสนมกันมากเสียด้วย ไม่อย่างนั้นคงไม่หอบช่อดอกไม้มาให้เสียช่อเบ้อเริ่ม

หญิงสาวบอกพร้อมกับเดินไปหาแล้วบอกเรื่องที่จะไปเลี้ยงฉลองกับเพื่อนๆ พอเสร็จแล้วก็เดินกลับมาหาชายหนุ่ม

🛣️🚗

หญิงสาวหันไปมองชายหนุ่มพร้อมกับเอ่ยขึ้นเสียงดัง เมื่อเจอคำถามจี้ใจเธอเข้าจังๆ

ชายหนุ่มมองดูท่าทางของหญิงสาวแล้วแอบลอบยิ้มออกมา

หญิงสาวบอกชายหนุ่มด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ คำถามของเขาทำให้เธอหวนนึกถึงเรื่องราวที่เกิดขึ้นในคืนนั้น ทำไมเธอถึงได้จำไม่ลืมเสียที่นะเรื่องมันก็ผ่านมาตั้งสองเดือนกว่าแล้วทำไมสมองของเธอถึงยังจำได้แม่นยำแบบนี้

ชายหนุ่มเอ่ยเรียกหญิงสาวเมื่อขับรถเข้ามาจอดเรียบร้อยแล้ว แต่กันติชายังคงนั่งนิ่งไม่ยอมลงจากรถเสียที

ชายหนุ่มจึงเรียกหญิงสาวเสียงดังขึ้นพร้อมกับเอื้อมแขนไปสะกิดหญิงสาวเบาๆให้รู้ตัว

หญิงสาวบอกชายหนุ่มแล้วรีบเปิดประตูลงไปจากรถ

ผับ

มินตราบอกพร้อมกับยื่นแก้วเหล้าไปให้กับกันติชาทันที

มินตราคะยั้นคะยอเพื่อนพร้อมกับจับมือของกันติชามาถือแก้วเหล้าเอาไว้

มินตราหันไปบอกเจนจิราพร้อมกับส่งแก้วเหล้าไปให้ เจนจิราจึงยื่นมือออกไปรับแล้วยกขึ้นดื่มโดยไม่ต้องให้มินตราเอ่ยบังคับเหมือนกับกันติชา

มินตราบอกพร้อมกับยิ้มให้กับชายหนุ่มหน้าใหม่อย่างคนมีมนุษยสัมพันธ์ที่ดีก่อนจะซึ่งเหล้าแล้วส่งแก้วให้กับมาร์ค

มาร์คหันไปมองกีนติชาก็เห็นว่าใบหน้าของหญิงสาวเริ่มเห่อแดงกินเหล้าไปแค่นิดเดียวถึงกับเมาเลยหรอ ชายหนุ่มนั่งจ้องมองหญิงสาวด้วยสายตาเอ็นดูอย่างอดใจไว้ไม่ได้จริงๆ

กันติชาบอกพร้อมกับเอนร่างของตนเองไปทางที่นทีนั่งอยู่เมื่อรู้สึกมึนหัวจนแทบจะนั่งทรงตัวเอาไว้ไม่ไหว

จู่ๆมาร์คก็บอกพร้อมกับลุกขึ้นไปประคองร่างบางให้ออกมาห่างจากนทีด้วยความหึงหวง ดูสิดื่มแค่นี้ก็เมาแถมเมาแล้วยังทำตัวอ่อยชาวบ้านเขาไปทั่วคิดแล้วมันน่าจับมาตีก้นเสียให้เข็ด

พูดจบก็เดินออกไปทันที