เงารักคาสโนว่า EP.7
-
แบมแบม
มีอะไรเหรอที
-
นที
ต้องรีบกลับไปเซ็นเอกสารด่วนนะ
-
แบมแบม
ถ้าอย่างนั้นก็รีบไปเถอะ
-
แบมแบม
เดี๋ยวแบมกลับบ้านเองได้
-
นที
จะดีเหรอ
-
นที
เดี๋ยวทีไปส่งแบมก่อนก็ได้
-
แบมแบม
บอกให้รีบไปก็ไปเถอะน่า
-
แบมแบม
ไม่ต้องมาเป็นห่วงแบมหรอก
-
แบมแบม
แบมโตแล้วนะกลับบ้านถูกอยู่แล้ว
-
นที
ถ้าอย่างนั้นกลับดีๆนะ เดี๋ยวทีโทรหา
-
นทีบอกก่อนจะเดินออกไปทันที แต่ไม่วายหันกลับมามองกันติชาอีกครั้งด้วยความเป็นห่วง สายตาของนทีที่มองกันติชาอยู่ในสายตาของมาร์คเช่นเดียวกัน
-
โรส
มาร์คคะ
-
โรส
ลองทานนี่สิคะ อร่อยมากๆเลย
-
รสรินบอกพร้อมกับตักอาหารไปวางบนจานของชายหนุ่ม กันติชาหันไปมองทั้งสองคนด้วยความเซ็ง
-
ถ้าหากว่าป้อนชายหนุ่มได้ผู้หญิงคนนี้คงทำไปแล้ว
-
แบมแบม
แบมขอตัวกลับก่อนนะคะ
-
กันติชาหันไปบอกกับชายหนุ่มแล้วลุกขึ้นยืนทันที เธอไม่อยากอยู่เป็นก้างขวางคอของทั้งสองคนหรอก ดูจากสายตาแล้วผู้หญิงคนนี้ก็คงอยากจะไล่เธอไปแทบแย่แล้ว
-
โรส
เชิญค่ะ
-
มาร์ค
เดี๋ยวผมไปส่ง
-
ชายหนุ่มรีบบอกแล้วลุกขึ้นยืนทันที
-
โรส
มาร์คคะ
-
แบมแบม
ไม่ต้องหรอกค่ะ แบมกลับเองได้
-
แบมแบม
เชิญคุณกินข้าวกับคุณโรสต่อเถอะคะ
-
นี่เขาจะมายุ่งวุ่นวายกับเธอทำไม่ น่าจะเอาเวลาไปสนใจผู้หญิงของเข้าจะดีกว่า
-
มาร์ค
บอกว่าจะไปส่ง ก็ไปส่งสิ
-
โรส
มาร์คคะ คุณแบมเธอก็บอกว่ากลับเองได้นี่คะ
-
โรส
ทำไมจะต้องไปส่งด้วย
-
โรส
จริงไหมคะคุณแบม
-
แบมแบม
จริงค่ะ
-
มาร์ค
ไปกับผมเดี๋ยวนี้ ผมจะไปส่ง
-
มาร์คเอื้อมมือไปคว้าแขนของหญิงสาว ก่อนที่จะพาเดินออกไปโดยไม่สนใจรสรินที่ตะลึงมองการกระทำของมาร์คอยู่
-
โรส
กรี๊ด...!
-
โรส
กลับมาเดี๋ยวนี้นะมาร์ค
-
ชายหนุ่มพาหญิงสาวเดินเข้าไปในลิฟต์โดยไม่สนใจคนร่างบางที่พยายามจะแกะมือของชายหนุ่มออกไปให้พ้นจากการเกาะกุม
-
แบมแบม
นี่ปล่อยนะ
-
แบมแบม
แบมบอกว่ากลับเองได้ไง
-
มาร์ค
ก็บอกว่าจะไปส่ง
-
มาร์ค
พูดไม่รู้เรื่องหรือไง
-
ชายหนุ่มยอมปล่อยมือออกจากหญิงสาว ก่อนจะพูดขึ้นเสียงเข้ม
-
แบมแบม
คุณมากกว่าที่พูดไม่รู้เรื่อง
-
แบมแบม
แบมว่าคุณกลับไปหาผู้หญิงของคุณดีกว่า
-
มาร์ค
รสรินไม่ใช่ผู้หญิงของผม
-
ชายหนุ่มรีบปฏิเสธทันที่ จริงอยู่ที่เมื่อก่อนรสรินอาจเคยขึ้นชื่อว่าเป็นผู้หญิงของเขา แต่ว่าตอนนี้เธอไม่มีส่วนเกี่ยวข้องอะไรกับเขาอีกต่อไปแล้ว
-
เพราะเขาค้นพบว่าเธอช่างเป็นผู้หญิงที่น่ารำคาญพูดไม่รู้เรื่องแถมยังตามติดเขาเป็นเงาตามตัวเสียอีก
-
แบมแบม
จะใช่หรือไม่ใช่ แบมก็ไม่ได้อยากรับรู้เรื่องของคุณหรอกค่ะ
-
กันติชารีบพูด ก็เห็นๆอยู่ว่าออดอ้อนออเซาะกันซะขนาดนั้นยังจะมีหน้ามาปฏิเสธอีก จ้างให้ใครเชื่อก็ยังไม่มีคนเชื่อเลย
-
มาร์ค
ไม่อยากรู้จริงเหรอ
-
ชายหนุ่มถามพร้อมกับเดินเข้าไปใกล้หญิงสาวแล้วยื่นใบหน้าเข้าไปหาจนกันติชาต้องถอยหนีด้วยความกลัว
-
แบมแบม
จริงน่ะสิ
-
แบมแบม
แล้วคุณจะยื่นหน้าเข้ามาใกล้ ทำไมคะ
-
แบมแบม
ถอยออกไปเลยนะ
-
หญิงสาวบอกชายหนุ่มเสียงสั่น เมื่อใบหน้าของเขาอยู่ใกล้เธอจนแทบได้ยินลมหายใจของชายหนุ่ม
-
มาร์ค
ไม่ถอย
-
ชายหนุ่มบอกพร้อมกับยื่นใบหน้าเข้าไปใกล้เรื่อยๆจนหญิงสาวต้องเบี่ยงหน้าหนี พร้อมกับใช้มือบางดันหน้าอกของชายหนุ่มให้ออกห่าง
-
ฟอด!
-
แบมแบม
คุณทำบ้าอะไรของคุณเนี่ย
-
เมื่อชายหนุ่มหอมแก้มเข้าฟอดใหญ่ มือบางยกขึ้นถูไถที่แก้มไปมาแรงๆราวกับว่าจะลบรอยที่ชายหนุ่มสัมผัสเอาไว้ออกไป
-
มาร์ค
ก็หอมแก้มไง
-
มาร์ค
หรือว่าอยากให้หอมอีกข้าง
-
มาร์ค
ก็ได้นะ
-
แบมแบม
หยุดเลยนะ
-
มาร์ค
หึๆ
-
ชายหนุ่มเห็นท่าทางของหญิงสาวแล้วก็หัวเราะออกมาด้วยความชอบใจ
-
แบมแบม
ยังจะมาหัวเราะอีก
-
หญิงสาวว่าเสียงห้วนพร้อมกับมองค้อนชายหนุ่มด้วยความหมั่นไส้
-
พอลิฟต์เปิดออกก็รีบเดินหนีชายหนุ่มออกไปด้วยความรวดเร็ว
-
มาร์ค
จะไปใหน รถจอดอยู่ทางนี้
-
ชายหนุ่มรีบเดินไปจับแขนของหญิงสาวให้เดินตามมาอีกทางหนึ่ง
-
แบมแบม
แล้วทำไม่พึงมาบอกล่ะ
-
-
🛣️🚗
-
มาร์ค
นายนทีนั้นเป็นเพื่อนจริงเหรอ
-
แบมแบม
ค่ะ
-
มาร์ค
แต่ผมคิดว่านายนั้นคงจะไม่อยากเป็นแค่เพื่อน
-
แบมแบม
นี่คุณกำลังพูดเรื่องอะไรของคุณ
-
มาร์ค
ก็กำลังพูดเรื่องจริงอยู่ไง
-
มาร์ค
เห็นอยู่ชัดๆว่านายนั่นมันอยากจะเลื่อนขั้นเป็นมากกว่าเพื่อน
-
แบมแบม
ถึงทีจะคิดแบบนั้นจริงๆมันก็ไม่ใช่เรื่องของคุณ
-
หญิงสาวเอ่ยบอกพร้อมกับจ้องมองใบหน้า ของชายหนุ่มอย่างท้าทาย
-
มาร์ค
ทำไมจะไม่ใช่
-
ชายหนุ่มเอ่ยบอกเสียงดังลั่นรถด้วยความโมโห คิดเหรอเขาจะยอมให้เมียตัวเองไปมีคนอื่น
-
แบมแบม
หมายความว่าไง
-
มาร์ค
ไม่มีอะไรหรอก
-
-
บ้านพรพิพัฒน์
-
playwright📝
-
แบมแบม
ขอบคุณนะคะที่มาส่ง
-
หญิงสาวเอ่ยจบก็รีบเปิดประตูลงจากรถ แล้วเดินเข้าบ้านไปทันที ชายหนุ่มมองจนหญิงสาวเข้าบ้านเรียบร้อยแล้ว จึงค่อยขับรถออกไป
-
🕒🕓🕔🕕🕖
-
หนึ่งอาทิตย์ผ่านไป
-
หญิงสาวได้รับจดหมายตอบกลับของจากกองประกวดว่าผ่านเข้ารอบเจ็ดคนสุดท้ายกันติชารู้สึกดีใจเป็นอย่างมาก
-
เพราะไม่คิดว่าตนเองจะผ่านมาได้ถึงขนาดนี้และต่อให้ท้ายที่สุดเธอจะไม่ได้รางวัลชนะเลิศก็จะไม่เสียใจเลยเพราะถือว่าเธอทำดีที่สุดแล้ว
-
คุณหญิงธาริกา
ลูกของแม่เก่งที่สุดเลย
-
คุณหญิงธาริกา
ไม่ผิดหวังจริงๆที่ส่งไปเรียนการออกแบบถึงอเมกา
-
ปราชญ์
ถ้าหากว่าได้รางวัลชนะเลิศนะ พ่อจะตบรางวัลให้อย่างงาม
-
แบมแบม
ถ้าอย่างนั้น คุณพ่อเตรียมซื้อของรางวัลเอาไว้ได้เลยค่ะ
-
ปราชญ์
รอให้ชนะก่อนเถอะ แล้วค่อยมาคุย
-
ปราชญ์บอกพร้อมกับใช้มือจับศีรษะของกันติชาโยกไปมาด้วยความเอ็นดูปนหมั่นใส้
-
-
พิธีกร
ขอเชิญผู้เข้าประกวดออกแบบเครื่องประดับทั้งเจ็ดคน ที่ผ่านการเข้ารอบขึ้นมาบนเวทีด้วยครับ
-
เสียงพิธีกรเอ่ยขึ้น แขกผู้มาในงาน ก็ต่างพากันตบมือจนเสียงดังลั่น
-
กันติชาจึงเดินขึ้นไปบนเวทีแล้วเจอเข้ากับเจนจิราโดยที่ไม่คาดคิดว่าเพื่อนของเธอจะมาประกวดเหมือนกัน
-
แบมแบม
เจนก็เข้าประกวดเหมือนกันเหรอ
-
เจน
อื่ม ไม่คิดเลยว่าแบมก็เข้าประกวดด้วยเหมือนกัน
-
เจนจิราเห็นกันติชาเดินขึ้นมาบนเวทีก็รู้ทันทีว่าเธอไม่มีทางชนะแน่ เพราะตั้งแต่เป็นเพื่อนกันมากันติชาจะเอาชนะเธอได้ทุกครั้ง เวลาที่มีการแข่งขันอะไรไม่เคยมีสักครั้งเดียวที่เธอจะชนะกันติชาเมื่อคิดได้เช่นนั้นก็ทำเอาใจแป้วไปเหมือนกัน
-
แบมแบม
ตอนแรกก็ไม่อยากลงชื่อเข้าประกวดหรอก
-
แบมแบม
แต่ยัยมิ้นคะยั้นคะยอนะสิ
-
กันติชาเล่าด้วยน้ำเสียงร่าเริง ผิดกับอีกคนที่ทำหน้าไม่สู้ดีนัก
-
เจน
อืม
-
แบมแบม
เป็นอะไรหรือเปล่า ใบหน้าซีดๆ ไม่สบายเหรอ
-
กันติชาเอ่ยถามเพื่อนด้วยความเป็นห่วง กลัวว่าจะล้มพับลงไปกองกับพื้น
-
เจน
ไม่เป็นไรหรอก
-
เจน
สงสัยซีดเพราะแสงไฟส่องมากกว่า
-
พิธีกร
ขอให้ทั้งเจ็ดคนแนะตัวกันด้วยนะครับ
-
พิธีกรเอ่ยขึ้นจึงทำให้เจนจิรากับกันติชาหยุดการสนทนากันไปโดยอัตโนมัติและหันไปมองทางหน้าเวทีแทน
-
คนที่ผ่านการประกวดเอ่ยแนะนำตัวครบห้าคนก็ยื่นไมโครโฟนมาให้เจนจิราเป็นคนถัดไป
-
เจน
สวัสดีค่ะดิฉันชื่อนางสาว เจนจิรา วงศารัตน์
-
เจน
ปัจจุบันทำงานเป็นนักออกแบบที่ บริษัท ต้วนจิวเวลรี่ดีไซเนอร์ค่ะ
-
เจนจิราเอ่ยแนะตัวจบ ก็ยื่นไมโครโฟนให้กับกันติชา
-
แบมแบม
สวัสดีค่ะดิฉันกันติชา พรพิพัฒน์ปัจจุบันช่วยครอบครัวทำธุรกิจค่ะ
-
เมื่อกันติชาเอ่ยแนะนำตัวเสร็จก็ยื่นไมโครโฟนคืนกลับไปให้กับพิธีกร กันติชามองไปหน้าเวทีก็เห็นนทีกับมินตรากำลังนั่งใกล้ๆกับแม่ของเธอ
-
ส่วนคุณพ่อของเธอก็นั่งเป็นกรรมการอยู่หน้าสุดของเวทีกรรมการนั้นจะมีทั้งหมดเจ็ดคน กันติชาเห็นมาร์คนั่งเก๊กท่าโชว์หล่ออยู่ที่โต๊ะกรรมการก็รู้สึกหมั่นไส้ขึ้นมา อย่างบอกไม่ถูก
-
-
playwright📝
Follow the next episode 💕✨
คลิกบริเวณนี้เพื่ออ่าน
หรือสัญลักษณ์ด้านขวาเพื่ออ่านต่อเนื่อง






กรุณาเข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
ความคิดเห็นปักหมุด
ความคิดเห็นทั้งหมด ()