/

ตอนนี้ผมยืนรอไอ้ต้ากับไอ้แฟรงค์ที่ข้างหน้าทางเข้าป่า สักพักมัน2คนก็เดินออกมาครับ

ผมถามพวกมันทันทีที่มันเดินออกมาจากป่า

ทั้ง2คนมันเงียบก่อนจะมองหน้ากันและหันมามองผมอีกครั้ง

แปลกครับผมไม่ได้ยินเสียงพี่ซันมาสักพักแล้ว ไม่รู้ว่ายังอยู่ตรงนี้อยู่ไหม

ผมสะบัดหัวทิ้งเบาๆก่อนจะรีบเดินตามพวกมันสองคนไป

/

ตอนนี้ผมอยู่ในบ้านร้างครับ ผมไม่รู้ว่าทำไมผมถึงอยากเข้ามา มันเหมือนมีอะไรดลจิตดลใจเรียกผมเข้ามาที่บ้านหลังนี้

บ้านหลังนี้ดูคุ้นมากเลยครับ ผมเดินสำรวจที่ชั้นล่างก็ไม่พบอะไร ก่อนจะเดินขึ้นไปที่ชั้นบน

ชั้นบนมีแค่ห้องนอน3ห้องและห้องน้ำอีก1ห้องที่อยู่ข้างๆห้องนอนขนาดกลางทางฝั่งซ้ายมือครับ

ผมเดินเข้าไปยังห้องนอนใหญ่ทันที สิ่งแรกที่ผมเจอตอนเดินเข้ามาคือลมที่ปะทะเข้ากับหน้าผมพร้อมกับกลิ่นเหม็นสาบและกลิ่นอับของห้อง

กลิ่นแรงใช้ได้เลยครับ ผมค่อยๆเดินสำรวจเหมือนผมมีความรู้สึกคุ้นเคยกับที่นี่อย่างไงอย่างงั้นเลยครับ

แต่ยิ่งผมอยู่ในนี้นานมากเท่าไหร่กลิ่นเหม็นสาบยิ่งแรงมากขึ้นเท่านั้น ผมจึงรีบออกมาจากห้องทันที

ผมมองไปยังห้องขนาดกลางฝั่งขวามือและห้องขนาดเล็กฝั่งซ้ายมือ ผมตัดสินใจเดินเข้าไปที่ห้องกลางฝั่งขวามือก่อน

ทันทีที่ผมเดินเข้ามาสิ่งแรกที่เจอคือเหมือนกับห้องแรกเลยครับแต่ห้องนี้มีกลิ่นเหม็นสาบและเหม็นอับแรงมากกว่า แถมผมรู้สึกเวียนหัวด้วย

ผมตั้งสติและเดินสำรวจรอบๆห้อง

ครืด!ครืด!

เสียงดังมาจากตู้เสื้อผ้าครับ

ครืด!ครืด!

เสียงมันเหมือนกับคนฝนเล็บกับตู้ ผมค่อยๆเดินเข้าไปช้าๆ ทันทีที่ผมเดินไปถึงหน้าตู้ประตูตู้ก็เปิดออกทันที

และเหมือนกับมืออะไรดึงผมเข้ามาในตู้

ปั้ง ปั้งๆ ปั้ง

ปั้ง ปั้ง!

ผมพยายามดันประตูตู้เพื่อให้มันเปิด แต่ยิ่งดันเท่าไหร่ก็เหมือนกันมันยิ่งปิดสนิทมากขึ้นเท่านั้น

ปั้ง ปั้ง ปั้ง!

ผมมองไปรอบๆตู้ก่อนจะเจอกับเสื้อตัวนึงและผู้หญิงคนนึงที่นั่งก้มหน้าพร้อมกับใช้เล็บฝนกับตู้เสื้อผ้า

กลิ่นเธอเหม็นสาบมาก็เลยครับ เธอไม่ได้หันมามองผมครับเธอยังนั่งฝนเล็บกับตู้ต่อไป

ผมไม่รู้ว่าเธอทำแบบนี้มานานแค่ไหนแล้ว รู้แค่ว่าน่าจะนานพอสมควรเพราะเล็บของเธอตอนนี้มันเน่าเละ

และมีน้ำหนองผสมกับเลือดไหลออกมาจากเล็บตลอดเวลาเลยครับ

ผมไม่กล้าพูดกับเธอเลยครับ ผมพยายามขยับตัวให้ห่างจากเธอมากที่สุดครับ

เพราะทุกครั้งที่เธอขยับตัวกลิ่นเหม็นสาบของเธอจะฟุ้งไปทั่วทั้งตู้เลยครับ

แต่ตู้ก็ไม่ใช่ว่าจะตู้ใหญ่อะไร ทุกคนคงคิดว่าแล้วทำไมไม่เดินทะลุตู้ออกมาล่ะ

ถ้าผมทะลุตู้ได้ผมคงไม่อยู่ในตู้ที่ห้องของผมมาตั้ง7ปีหรอกครับ

ผมอยากออกไปจากตรงนี้ ใครก็ได้ช่วยผมด้วยยย..

/

ผมกลับมาถึงห้องแล้วครับ ผมไม่เห็นผีเปรตตนนั้นแล้วไม่รู้ว่าหายไปตอนไหน

และตอนนี้ผมแปลกใจมากที่ผมไม่ได้ยินเสียงเขาตั้งแต่ที่ผมยืนอยู่ข้างหน้าป่าเขตหวงห้ามแล้ว

ผมลองเรียกเขาดูแต่ก็ไม่มีเสียงตอบรับกลับมา เลยครับ

ผมพึมพำกับตัวเองเบาๆและสะบัดหัวสองสามทีแล้วเดินเข้าห้องน้ำไปอาบน้ำ

เขาน่าจะอยู่แถวๆนี้แหละครับ อีกสักพักก็คงจะกลับมา ผมไม่ได้เป็นห่วงหรอกนะครับแค่มันดูสบายๆหูผิดปกตอก็แค่นั้น

/

ผมใช้เวลาอาบน้ำไม่นาน ผมเดินมาที่หน้าทีวีพร้อมกับเดินเช็ดผมไปด้วย

ผมนั่งลงที่โซฟาตัวยาวหน้าทีวีหันซ้ายหันขวา ในห้องมันดูเงียบผิดปกติครับ

เงียบครับไม่มีเสียงตอบรับอะไรทั้งสิ้น

ผมลองตะโกนเรียกดู แต่ก็ยังไม่มีเสียงตอบรับ จากเขา

ผมตะโกนเรียกเขาดังขึ้นก็เดิมแต่ก็ไม่มีวี่แววของเขาเลยครับ

ไปไหนของเขาวะ

หายไปไหนวะ!! ทุกคนก็คงรู้แล้วว่าผมมองไม่เห็นเขาแล้วอย่างนี้ผมจะตามหาเขาได้ยังไงครับ

/

ครืด!ครืด!ครืด!

กลิ่นเหม็นสาบของเธอและกลิ่นเหม็นอับของตู้มันทำให้ผมเวียนหัวมากเลยครับ

บ้านหลังนี้ไม่น่าจะร้างมาแค่ปีหรือ2ปีครับแต่น่าจะร้างมานานมากกว่านั้น เพราะจากกลิ่นอับของบ้านหลังนี้มันเหม็นอับแรงมาก

ปั้ง ปั้ง ปั้ง

ผมพยายามดันประตูตู้ออกอีกครั้งแต่มันก็ไม่ขยับสักนิดเลยครับ มันปิดแน่นมาก แน่นจนเหมือนเอาตู้หรือของอะไรหนักๆมาดันเอาไว้อีกที

ครืด!ครืด!

เสียงฝนเล็บของเธอก็ยังดังขึ้นมาเรื่อยๆครับ

ตอนนี้ผมสั่นไปหมดแล้วครับ ทุกคนก็รู้ว่าถึงแม้ผจะตายไปแล้วแต่ตลอดทั้ง7ปีผไม่เคยออกจากตู้นั้นได้เลย

ผมไม่เคยเจอผีตนไหนสักตัว เมื่อผมมาเจอแบบนี้มันก็เป็นธรรมดาที่ผมต้องกลัว

ก็คนมันไม่ชินหนิครับ ผีก็กลัวผีด้วยกันเป็นนะครับ

แล้วถ้าตู้มันยังเปิดไม่ออกแบบนี้ผมคงติดอยู่ในนี้ตลอดไปแหละครับ เฮ้อ~

หลุดออกจากอีกตู้นึงก็ดันมาตัดอยู่อีกตู้ นี่มันเวรกรรมอะไรผีอย่างผมครับเนี่ย

ผมตัดสินใจเรียกเธอครับ เพราะตอนนี้กลิ่นเหม็นสาบเธอแรงมาก

ผมกะจะขอร้องให้เธอหยุดขยับตัวแต่เมื่อเธอหันมา

🚨คำเตือน:มีภาพประกอบ

ตกใจหมดเลยครับ บอกตรงๆว่าผมไม่ชินครับ

ผีขอร้องผีด้วยกันแหละครับ

เธอแค่พยักหน้าตอบผมเท่านั้นและก็หันหน้ากลับไปคืน โอเคครับหวังว่าเธอจะเข้าใจผมนะ

ครืด! ครืด! ครืด!

เข้าใจกับผีอ่ะดิครับ เฮ้อ~

ตอนนี้ผมขอแค่ออกไปจากที่นี่แค่นั้น ซันจะตามหาผมไหมนะ ผมหิวข้าว

ซันพี่หิวข้าววววววว....

มหาลัย📍

วันนี้ผมเรียนไม่รู้เรื่องเลยครับ มีแค่ผมกับไอ้แฟรงค์ที่มาเรียนครับตอนนี้พวกผม2คนนั่งอยู่ที่โรงอาหารเพิ่งเรียนเสร็จกันครับ

แต่วันนี้สำหรับผมเรียนก็เหมือนไม่ได้เรียนแหละครับ เพราะมันไม่เข้าหัวผมเลย เพราะผมดันแต่คิดเรื่องของเขา

เมื่อคืนผมวิ่งลงไปหาข้างล่างหอและรอบๆบริเวรหอลองตะโกนเรียกชื่อก็ไม่เจอ ไม่รู้ว่าเขาไปไหน

ผมกดเข้าgoogleแล้วเสิร์ชเรื่องเล่าของพระจันทร์สีเลือดและยื่นโทรศัพท์ให้ไอ้แฟรงค์อ่านทันที

สักพักมันก็อ่านเสร็จพร้อมกับมองหน้าผมอย่างหาคำตอบ

ดีที่ช่วงบ่ายพวกผมไม่มีเรียนครับ ก็เลยคุยกันไว้ว่าจะไปตามหาพวกนั้นที่เขตหวงห้ามอีกที

แต่รอไอ้ต้าก่อนเพราะมันจะไปด้วย เพราะมันบอกช่วงบ่ายไม่มีเรียนเหมือนกัน

ผมนั่งกดค้นหานั่นเข้านี่ออกนั่นมาสักพักแล้วครับ แต่ก็ไม่เจอ

ผมเขี่ยโทรศัพท์ไปมา จนผมไปสดุดกับเว็บไซต์นึงผมรีบกดเข้าไปดูทันที

ทันทีที่ผมกดเข้ามามันก็ทำให้ตาผมเบิกกว้างทันที

ไอ้แฟรงค์มันเงยหน้าขึ้นมาถามผมทันทีที่มันเห็นท่าทางของผม

ผมยื่นโทรศัพท์ให้มันอีกครั้ง ไอ้แฟรงค์มันยื่นมือมารับโทรศัพท์จากผมแล้วก้มหน้าอ่านทันที

.

ใช่แล้วครับ ศาสตร์ที่พวกผมอ่านเมื่อกี้เขาบอกว่าให้ลองใช้วิธีบูชายัญ ทำพิธีเวลา00:00เพราะมันเป็นเวลาที่คาบเกี่ยวระหว่างวันเก่าแล้ววันใหม่

แต่วิธีนี้มันอันตรายใครทำแล้วได้ผลก็ดีไปครับแต่ถ้าใครทำแล้วไม่ได้ผลก็ซวยไป

เพราะวิธีนี้บางทีมันอาจเสี่ยงถึงชีวิต

ใครจะว่าผมงมงายก็ได้นะครับ แต่มีวิธีไหนมาให้ลองผมก็ต้องลองดู เพราะตอนนี้เพื่อนสำคัญที่สุดครับ

ผมหันไปมองเพื่อนและถามมันออกไป

พวกผมเป็นคนผูกปมนี้เองพวกผมก็ต้องเป็นคนแก้เองใช่ไหมครับ จะให้ใครมาแก้ให้ได้ล่ะ

แต่ตอนนี้พี่เขาไปไหนนะ

/

/

-TBC-