/

ผมถอนหายใจออกมาแรงๆหนึ่งที นี่ผมต้องติดอยู่ที่ในตู้ที่บ้านร้างแบบนี้หรอ

ตายยังไงก็ไม่รู้ แถมตื่นขึ้นมาก็อยู่ในตู้ที่ห้องของตัวเองพอออกมาได้ก็มาติดอยู่ในตู้ที่บ้านร้างอีก

ข้าวก็ยังไม่ได้กิน หิวจะแย่แล้ว

ครืด! ครืด!

นี่ก็ยังไม่หยุดอีก รู้บ้างไหมว่ากลัวโว๊ยยยย

/

มหาลัย📍

ทันทีที่ไอ้ต้ามันมองเห็นผม2คนมันก็รีบวิ่งมาทันที

/

ทันทีที่พวกเราตกลงกันเสร็จก็ขับรถออกจาก มหาลัยทันทีช้ากว่านี้ไม่ได้แล้วครับ

ตอนนี้พวกผมอยู่บนถนนใหญ่ครับ ในหัวผมตอนนี้มีเรื่องให้คิดมากมายเลยครับทั้งเรื่องเพื่อนและเรื่อง....เขา

.

ผมใช้เวลาในการขับรถนานพอสมควรเพราะรถติด

สักพักพวกเราก็มาถึงที่บ้านร้างในเวลาบ่ายสามโมงครึ่ง ผมขับรถเข้ามาจอดแอบๆไว้ข้างทางเดี๋ยวมีคนมาเจอแล้วจะเป็นเรื่อง

.

พวกเราปีนข้ามกำแพงบ้านร้างเข้ามาเหมือนเดิมครับ เพราะมันไม่มีทางอื่นที่จะเข้ามาได้นอกจากปีนข้ามกำแพง

ทันทีที่ปีนข้ามกำแพงเข้ามาได้ผมก็บอกกับ ไอ้ต้าทันที

ผมกับไอ้ต้าพยักหน้าให้ไอ้แฟรงค์ทันทีที่มันพูดจบ

.

ปั้ง ปั้ง ปั้ง ปั้งปั้งๆๆ

ทันทีที่ผมได้ยินเสียงรถจอดอยู่ไม่ไกลจากบ้านหลังนี้ผมก็พยายามดันประตูเพื่อให้มันเกิดเสียงทันที

เผื่อจะมีใครได้ยิน สักพักผมก็ได้ยินเสียงคนมากกว่า1คนคุยกันที่หน้าบ้าน

ปั้งปั้งปั้งปั้งปั้งปั้งปั้งๆๆ

ผมพยายามมำให้มันมีเสียงมากที่สุดเท่าที่ผมจะทำได้แต่เหมือนก็ไม่ได้ผลเลยครับ

ผมถอนหายใจออกมาแรงไม่1ที ยอมรับชะตากรรมตัวเองแล้วครับ และแล้วเสียงพูดของคนข้างนอกก็เงียบไป

/

ตอนนี้พวกผมอยู่หน้าป่าเขตหวงห้ามแล้วครับ พิธีในวันนี้ผมได้ไปนิมนต์ให้หลวงพ่อองค์นึงท่านช่วยด้วยครับ เพราะผมมาคิดๆดูแล้วลำพังแค่พวกผมมันคงจะไม่มีผลอะไรแน่ๆ

สิ้นเสียงไอ้ต้าพวกผมก็เดินเข้ามาในป่าทันที

พวกผม3คนคุยกันแค่นั้นก่อนจะแยกย้ายกันไปตามหาพวกนั้นเหมือนเดิม

/

ผมตะโกนเรียกชื่อพวกมันแบบนี้ซ้ำๆแต่ก็ไม่มีเสียงพวกมันตอบกลับมาเลยครับ

ผมเดินไปด้วยตะโกนเรียกแบบนี้ซ้ำๆไปด้วย

.

ผมเดินตามหาพวกนั้นเรื่อยๆจนตอนนี้เวลาล่วงเลยผ่านไปจนถึง3ทุ่มแล้วครับแต่ก็ยังไม่เจอ

ผมใช้ไฟฉายที่เตรียมมาเปิดและส่องนำทางเพื่อให้มองเห็น ทุกคนคงรู้ว่าในป่าเวลากลางคืนเงียบขนาดไหน

ป่านี้คูณ2ไปได้เลยครับ เงียบจนได้ยินเสียงเต้นของหัวใจผม

ถ้าถามผมว่ากลัวไหมก็กลัวครับเพราะผมไม่เคยเจอเหตุการณ์แบบนี้

แต่ทำไงได้ครับเพื่อนหายไปทั้งคน ผมก็ต้องทิ้งความกลัวไปก่อน

หลัง6โมงเย็นผมเปลี่ยนจากการตะโกนเรียกเป็นส่องไฟฉายตามหาแทนครับ

เพราะในนี้มันจะต้องมีสัตว์ใหญ่หรือสัตว์มีพิษแน่ๆครับ

/

ตอนนี้เป็นเวลา5ทุ่ม45แล้วครับ ผมคิดว่าคงถึงเวลาแล้ว

ผมตั้งนะโม3จบก่อนจะเอ่ยทั้งขื่อจริงและนามสกุลเพื่อนทีละคนตามที่พระท่านได้บอกผมก่อนจะพูดว่า

พูดจบผมก็ค่อยๆเดินช้าๆไปยังจุดนัดพบนั่นคือกลางป่าครับ

พร้อมกับเอ่ยขอให้เจ้าป่าเจ้าเขาท่านช่วยเปิดทางให้แค่เพื่อนผมเท่านั้นที่เดินตามผมได้

ทุกคนคงงงว่าผมไปเรียนรู้เรื่องแบบนี้มาจากไหน ผมไม่ได้เรียนมาจากที่ไหนทั้งนั้นครับ

ผมแค่พูดตามที่พระท่านบอกผมแค่นั้น ไม่รู้ว่าจะได้ผลหรือไม่ได้ผลแต่ขอลองทำก่อน

การบูชายัญที่ผมกับไอ้แฟรงค์อ่านมามันเป็นพิธีที่ไม่ได้ซับซ้อนหรือน่ากลัวอะไรมากครับ

แต่มันแค่เป็นวิธีที่อันตรายเท่านั้น

/

และแล้วพวกผมทั้ง3คนก็มาอยู่กลางป่าแล้วครับ ผมล้วงโทรศัพท์ออกมาจากกระเป๋ากางเกงบ่งบอกว่าตอนนี้เป็นเวลา23:57แล้วครับ

ผมค่อยๆล้วงคัตเตอร์ออกมาจากกระเป๋าเป้ที่ผมเตรียมมาเพื่อการนี้โดยเฉพาะ

พร้อมกับน้ำมนต์ที่พระท่านได้ให้ผมและถ้วยใบเล็ก1ใบ

ผมค่อยๆนั่งลงที่พื้นและเทน้ำมนต์ที่เตรียมมาใส่ถ้วยใบเล็กพร้อมกับดอกไม้ประจำวันเกิดของพวกผมทั้ง7คนและเงยหน้าขึ้นไปมองรอบๆป่า

ไอ้แฟรงค์มันเงยหน้าขึ้นมามองผมก่อนจะพูดขึ้นว่า

ผมสองคนค่อยๆขยับเว้นที่ไว้เพื่อให้เพื่อนตัวเองนั่งได้ ไม่สามารถรู้ได้เลยว่ามันจะสำเร็จหรือไม่สำเร็จ

ทันทีที่ไอ้แฟรงค์พูดจบไอ้ต้าก็ตะโกนบอกเวลาว่าตอนนี้เป็นเวลาเที่ยงคืนแล้ว

ผมพยักหน้าตอบไอ้ต้าก่อนจะหันมามองที่ไอ้แฟรงค์และพยักหน้าให้มันก่อนที่มันจะพยักตอบ

ผมค่อยๆเลื่อนคัตเตอร์ขึ้นแล้วกรีดลงที่นิ้วตัวเองและรีบเอานิ้วลงไปจุ่มในถ้วยที่มีดอกไม้7ดอกที่ลอยอยู่เหนือผิวน้ำทันที

ตอนนี้เลือดผมลอยกระจายไปทั่วทั้งถ้วยเลยครับ ดอกมะลิที่เป็นดอกไม้ประจำวันเกิดผม

จากสีขาวก็กลายเป็นสีชมพูอ่อนๆทันที

ไอ้แฟรงค์มันเงยหน้าขึ้นมามองผมก่อนจะค่อยๆกรีดคัตเตอร์ลงที่นิ้วของตัวเองและรีบจุ่มลงที่ถ้วย

เรา2คนค่อยๆวนนิ้วในถ้วยใบเล็กๆพร้อมเรียกชื่อจริงและนามสกุลของเพื่อนทั้ง5คนไปเรื่อยๆ

ตอนนี้ไม่รู้ว่าลมมาจากไหนครับ เป็นลมที่แรงมากและมาพร้อมกับกลิ่นเหม็นสาบ

ยิ่งพวกผมวนนิ้วในน้ำมนต์เร็วเท่าไหร่กลิ่นเหม็นสาบยิ่งแรงมากขึ้นเท่านั้น

แรงจนผมเกือบจะไม่ไหว

ยิ่งกลิ่นเหม็นสาบแรงมากขึ้นเท่าไหร่ผมยิ่งเอ่ยชื่อเพื่อนและวนนิ้วในน้ำมนต์เร็วมากขึ้นเท่านั้น

ตอนนี้มีสัตว์ปีกบินอยู่รอบตัวพวกผมเต็มไปหมดเลยครับ ผมหลับตาเพื่อกำหนดจิตทำให้ผมไม่รู้ว่ามันคือนกค้างคาวหรืออะไร

ครืด~ครืด~

เสียงโซ่ตรวนครับ ตอนนี้มีทั้งเสียงเดินที่มีโซ่ตรวนไว้ เสียงวิ่ง

เสียงร้องไห้ เสียงหัวเราะ และเสียงกรีดร้องดังไปทั่วทั้งป่า

ทันทีที่ไอ้แฟรงค์เรียกผม ผมลืมตาขึ้นทุกอย่างรอบตัวพวกผมตอนนี้เหมือนสุสานเลยครับ มีครบทุกรูปแบบ

/

เวลาล่วงเลยไปนานเท่าไหร่ก็ไม่รู้ครับ แต่ไม่มีวี่แววที่จะเจอพวกนั้นเลยครับ

สักพักลมก็กระโชกแรงครับ กลิ่นเหม็นสาบตอนนี้คลุ้งกระจายไปทั่วป่า

ไอ้ต้ามันลุกขึ้นวิ่งจะมาจับแขนผมแต่มันดันจับพลาดครับ แต่สิ่งที่มันดันคว้าไว้ได้ดันไม่ใช่ลม

แต่เป็นแขนครับ แต่ไม่ใช่แขนผมหรือแขนไอ้แฟรงค์

มันร้องออกมาทันทีที่มือของมันคว้าได้แขนของใครก็ไม่รู้

ผมค่อยๆเพ่งมองไปที่แขนมันเป็นแขนไอ้น็อตครับผมจำเสื้อมันได้

ผมตะโกนบอกพวกมัน2คนทันที เพราะตอนนี้ลมแรงมากบวกกับสารพัดเสียงไม่ว่าจะเสียงของสิ่งมีชีวิต

และเสียงของวิญญาณ....

ทันทีที่ผมพูดจบพวกผมก็ลุกขึ้นและรีบคว้าหาพวกที่เหลือทันที

พรึ่บ!!

ทิวมันร้องออกมาทันทีที่เจอหน้าพวกผม

ผมมองไปที่ไอ้ต้นอย่างตั้งใจ

ผมสบดด่าออกมาทันที นี่ใช่ไหมคือต้นตอที่ทำให้ผีตนนั้นตามผม

โกรธเพื่อนก็โกรธครับแต่ก็ทำอะไรไม่ได้

ผมมองไปที่ไอ้แฟรงค์ที่มันเงียบกว่าปกติ ก่อนที่ผมจะตัดสินใจถามขึ้น

มันอ้ำๆอึ้งๆอยู่สักพักครับ ก่อนที่มันจะพุ่นลมหายใจออกมาแรงๆ1ทีและพูดกับพวกผมว่า

ทุกอย่าตกอยู่ในความเงียบอีกครั้งครับ

สิ้นเสียงไอ้น็อตพวกผมก็กำลังจะเดินออกมาจากป่าแต่พวกผมดันลืมไปว่าตอนนี้วิญญาณอยู่รอบๆตัวพวกผมเต็มไปหมด

ไอ้ทิวมันร้องไห้ออกมาทันทีครับ มันคงจะกลัวมากครับเพราะไม่ใช่แค่10-20นาทีที่มันติดอยู่ที่นี่ แต่เป็นวันสองวัน

ผมชี้ไปที่ถ้วยใบเล็กใบเดิมที่พวกผมกรีดเลือดลงไปเมื่อกี้ และในถ้วยนี้มีดอกไม้ที่เป็นดอกประจำวันเกิดพวกผมทั้ง7คนด้วย

พวกผมทั้ง7คนเขยิบเข้ามาอยู่รวกันเป็นวงกลมก่อนจะใช้นิ้วแตะไปที่ปากถ้วยและเอ่ยขอขมา

ทันทีที่พวกผมขอขมาเสร็จผมก็เดินไปไปที่ต้นไม้ใหญ่ก่อนจะนั่งลงและค่อยๆกรวดน้ำขอโทษขอขมาโดยมีเพื่อนผมทั้ง6คนนั่งลงข้างๆและแตะที่แขนต่อๆกันไป

สักพักทุกอย่างก็เป็นปกติครับ ลมกระโชกแรง กลิ่นเหม็นสาบ และเสียงทุกๆเสียงค่อยๆเงียบไป

/

ตอนนี้พวกผมอยู่ที่หน้าบ้านร้างแล้วครับ ทันทีที่พวกเราเดินออกมาจากป่าก็ตรงมาที่บ้านร้างหลังนี้ทันที

/

ตอนนี้พวกเราอยู่ที่โถงในบ้านครับ ภายในบ้านเงียบสนิท สนิทจนได้ยินเสียงเต้นของหัวใจของทุกคนที่อยู่ตรงนี้

สักพักพวกเราก็มายืนอยู่ที่หน้าห้องขนาดกลางฝั่งขวามือแล้วครับ

ครืด!ครืด!

ผมหันไปบอกไอ้น็อตทันที โบราณเขาว่าไว้ว่ากลางค่ำกลางคืนถ้าได้ยินเสียงอะไรห้ามทันถ้าได้ยินคนเรียกชื่อก็ห้ามขาน

ผมส่ายหัวเบาๆก่อนจะค่อยๆแง้มประตูออกช้าๆ ทันทีที่เปิดก็มีลมตีเข้ามาที่หน้าพวกผมทั้ง8คนทันที

กลินเห็นสาบกลิ่นอับยังอยู่เหมือนเดิมครับ เพิ่มเติมแค่กลิ่นดอกมะลิอ่อนๆ

ปั้ง ปั้ง ปั้ง ปั้ง

"ช่วยด้วยหิวข้าววววว"

/

-TBC-