​DARK CHOCALATE 4 

  

 

เลออนสะลึมสะลือตื่นขึ้นมาในช่วงพลบค่ำพอดี… 

ทันทีที่รู้สึกตัว นายแบบหนุ่มก็เด้งตัวขึ้นมานั่งตัวตรงทันที เพราะห้องนอนและทุก ๆ อย่างรอบตัวมันแปลก…แปลกไปหมด ใบหน้ากลมมนหันรีหันขวาง ในใจก็รู้อยู่แล้วว่าต้องเป็นห้องของใครสักคนในบ้านหลังนี้ ถ้าเดาไม่ผิดก็คงเป็นห้องของผู้ชายร้ายกาจคนนั้น 

“… กระเป๋า?” เลออนพบว่าของส่วนตัวของเขาหายไปหมด ยิ่งทำให้ตื่นตระหนกมากกว่าเดิมเสียอีก แต่ยังไม่ทันจะได้ลุกไปไหน ประตูห้องก็ถูกเปิดเข้ามาก่อน ร่างสูงเดินเข้ามาพร้อมขวดน้ำดื่ม เขามองตรงมาที่เลออนซึ่งนั่งอยู่บนเตียง ต่างคนต่างเงียบเพราะไม่รู้ว่าจะพูดอะไร… 

“เป็นไง… เตียงกูหลับสบายไหมล่ะ?” 

“…” 

“เวลากูคุยด้วยอย่าหันหน้าหนีกู!” 

“…” ซีโน่คิดว่าลี เลออนมีความสามารถพิเศษ ความสามารถนั้นก็คือการยั่วโมโหเขาได้ดีสุด ๆ ยิ่งเขาบอกว่าอย่า เลออนก็จะยิ่งทำมันมากยิ่งขึ้น การเงียบสำหรับทุกคนคงดีที่สุด แต่สำหรับซีโน่การเงียบมันการยั่วโมโหเขาสุด ๆ ต่างหาก! 

“มึงจะเอาแบบนี้ใช่ไหม!” 

  

ผลั่ก ตุ้บ!  

  

“คุณ!” ดวงตากลมโตม่านตาขยาย นัยน์ตาเบิกกว้างขึ้น เมื่ออยู่ ๆ อีกคนก็เดินเข้ามาดุ่ม ๆ ผลักเขาลงไปนอนตามเดิม ซีโน่คร่อมทับตัวเขาไว้พร้อมทั้งปิดกั้นทางหนีทั้งสองทางของเขาเอาไว้ด้วยลำแขนหนา ๆ คนเอาแต่ใจจ้องมองไปที่ใบหน้าของอีกฝ่าย ซีโน่ชอบมองมาด้วยสายตาแปลก ๆ และแน่นอนว่าเลออนไม่รู้หรอกว่าอีกฝ่ายนั้นคิดอะไรอยู่กันแน่! 

แต่แบบนี้มัน…! 

ลูกชายคนโตของบ้านคลาร์กยกยิ้มมุมปากทันที เมื่อเห็นว่านายแบบหนุ่มหลับตาปี๋แถมยังทำท่าทางเหมือนกลัวเขาหนักกลัวเขาหนา ใคร ๆ ก็รู้ว่าลี เลออนเป็นเด็กน่ารัก น่าเอ็นดู น่าทะนุถนอม คงไม่เคยชินกับเรื่องพวกนี้และที่สำคัญไปกว่านั้นคือข้อนี้ เขาเองก็รู้ดีอยู่แก่ใจ… 

ลี เลออนบริสุทธิ์ยิ่งกว่าผ้าสีขาวแตกต่างจากเขาที่มีเส้นทางสีเทาไม่อย่างนั้นก็สีดำ ซีโน่คิดว่าเขาไม่ควรเข้าไปยุ่งกับผู้ชายคนนี้ในตอนแรก โดยเฉพาะเลออนที่เป็นจุดสนใจของประชาชนทุกคน แต่ถ้าซีโน่ไม่ทำแบบนี้ก็ไม่มีทางที่จะสลัดมิกซ์ออกไปจากชีวิตได้ มากไปกว่านั้น... เขาจะไม่ได้ดูแลโมเดลลิ่งของที่บ้านด้วย และถ้าเป็นเช่นนั้น เขาคงไม่กล้าจะคิดไปเทียบกับพี่น้องบ้านธีโอดอร์หรอก 

“นะ นี่!” 

“ถือว่ามึงมันซวยแล้วกัน เลออน…ที่โคจรมาเจอคนอย่างกู” 

“อะ อะไร! พูดอะไรเลนไม่รู้… เรื่อง...” 

“อยู่นิ่ง ๆ มึงก็น่ารักแบบที่เขาพูดเหมือนกันนะเนี่ย…” ซีโน่พูดจากวนประสาทไม่พอยังใช้ปลายนิ้วไล้แก้มนิ่ม ๆ เล่น สายตาตี๋ ๆ ดูแพรวพราวขึ้นมาทันใด เลออนรู้สึกผวายังไงก็ไม่รู้ ฝ่ามือเล็ก ๆ รีบยกขึ้นมาผลักเขาออกทันที แต่มันคงช้าไปมาก เพราะตอนนี้ซีโน่คร่อมร่างบางไว้ทั้งตัว! 

“นะ นี่! ซี…อึก!” เลออนเริ่มพูดตะกุกตะกัก ร่างเริ่มสั่นไปหมดเพราะซีโน่เริ่มทำอะไรแปลก ๆ กับร่างกายเขา 

ซีโน่ก้มหน้าลงไปใกล้ ๆ ลำคอขาวอมชมพูก่อนจะค่อย ๆ จูบซับริมฝีปากลงไปประทับอย่างแผ่วเบาต่างจากความคิดชั่วร้ายที่ก่อเกิดขึ้นในสมองเขาอยู่ซ้ำ ๆ และคอยพูดย้ำกับเขาว่าทำมันลงไปแรง ๆ ซะ! 

“กูคงบ้าแน่ ๆ” 

“ยะ อย่านะซีโน่ อึก หยุดก่อน ...ไม่…อื้ออ” 

  

แต่ในทางกลับกัน… 

  

ร่างกายกับสมองของซีโน่ มันทำงานต่างกัน ไม่รู้ว่าเขาเป็นบ้าอะไร... 

ปลายนิ้วเรียวเลื่อนขึ้นไปเกลี่ยปอยเส้นผมออกจากหน้าผากของเลออน ริมฝีปากเป็นกระจับพรมจูบคลอเคลียอยู่แถวนั้น รู้ตัวอีกทีริมฝีปากของซีโน่ก็ประกบลงไปบนปากเล็กสีพีชของอีกฝ่าย มันคงดีกว่านี้ถ้าอีกฝ่ายว่าง่ายเหมือนคนอื่น ๆ ที่ผ่านมามา และมันคงจะราบรื่นกว่านี้ถ้าเลออนเป็นของเขา... 

  

ซีโน่ยกยิ้มนิดหน่อย เมื่อคิดอะไรแบบนั้นขึ้นมาได้... เขาขบเม้มกลีบปากของเลออนจนคิดว่ามันต้องปริแตก รสคาวของเลือดเริ่มเยอะขึ้น... แต่ซีโน่ไม่ยอมหยุดแค่นั้น เขาสอดลิ้นเข้าไปชิมความหวานจากโพรงปากร้อน ๆ ของเลออน อีกฝ่ายตาพร่าและเบลอไปหมด ถึงตอนเช้าจะจูบกันไปแล้วหนหนึ่ง แต่ตอนนี้มันให้ความรู้สึกมากกว่าตอนเช้าเสียอีก ฝ่ามือที่เคยผลักเขาออกตอนนี้กลับขยุ้มเสื้อจิกเขาเอาไว้แน่น 

เขาขยับมาซุกไซ้ซอกคออีกครั้งสูดดมกลิ่นหอมบางอย่างจากคนคนนี้เข้าปอด...กลิ่นที่เขาต้องคอยหักห้ามใจตัวเองไว้ตลอดเวลาที่เจอกัน หรือแม้แต่บางครั้งที่ต้องเดินสวนกัน และไม่มีเลยสักครั้งที่ลี เลออนจะหันมาสนใจคนอย่างเขา 

“ซี… ซะ ซี อึก หยุด!” 

“อือ” 

“อือ แล้วทำไมไม่หยุดล่ะ! อะ อื้ออ...! ซี!” เลออนตะคอกใส่เขาสุดเสียง ในจังหวะที่ซีโน่ผละริมฝีปากออกห่างแค่เพียงเสี้ยววินาทีเท่าทนั้นเขาก็ทาบทับลงไปใหม่ แต่กลายเป็นที่บริเวณไหล่ขาวแทน ซีโน่รู้ว่าเลออนมักจะต้องถ่ายแบบแบรนด์เสื้อผ้าที่โชว์เนื้อหนังตลอด ความจริงเขาไม่จำเป็นต้องใส่ใจก็ได้ แต่ก็นั่นแหละ... ความคิดกับร่างกายเขามันทำงานต่างกันจริง ๆ ตอนนี้ 

“แค่นิด ๆ หน่อย ๆ มันจะอะไรนักหนาวะ เลน” 

“อะ ออกไป… ลุกออกไปนะ” 

“น่ารำคาญ!” ซีโน่ตะคอกกลับคืนมาบ้าง ก่อนจะผลีกอีกฝ่ายลงไปกระแทกกับเตียง โชคดีที่มันนุ่มเลออนถึงไม่รู้สึกว่ามันเจ็บอะไรมาก ได้แต่มองตามแผ่นหลังกว้างที่เดินกระแทกปลายเท้าออกจากห้องไปแล้ว... 

เสียงประตูปิดลงดังสนั่น ยังไม่เท่ากับอัตราการเต้นของหัวใจเลออนในตอนนี้เลยด้วยซ้ำ 

ทุกอย่างมันเกิดขึ้นรวดเร็ว ในแบบที่เลออนไม่ทันได้ตั้งตัวและคิดไม่ออกว่าทำไมจู่ ๆ ซีโน่ถึงทำแบบนั้นกับตัวเอง เลออนหอบหายใจเข้าออกจนตัวโยน สายตาวิตกกังวลและสมองมันก็เอาแต่นึกภาพเมื่อสักครู่ตลอดเวลา มันอาจจะเป็นเพราะว่าตกใจหรือไม่ก็ตอนนี้หัวใจของเขาเต้นกระหน่ำอย่างรุนแรง 

เมื่อคิดได้แบบนั้น เลออนก็รีบกวาดสายตาหาของใช้ส่วนตัวของตัวเองทันที แค่อยากโทรหาเธียร์ว่าตอนนี้เป็นอย่างไรบ้างและอยู่ที่ไหน แต่ว่าตอนที่ตื่นมาก็ไม่เห็นมันแล้ว ถ้าจะให้เดาตอนนี้ก็คงเดาไม่ยาก 

พวกกระเป๋าตังค์หรือโทรศัพท์มือถือของเขา... ก็คงจะอยู่กับผู้จัดการส่วนตัวคนใหม่สินะ...? 

“เฮ้อ!” เลออนถอนหายใจออกมา ... แค่กำลังคิดว่าต่อให้หนีไปตอนนี้ แต่ภายในวันหน้า คนอย่างซีโน่ต้องระรานชีวิตที่เคยสงบสุขของเขาแน่ ยิ่งเลออนปฏิเสธหรือต่อต้าน คนอย่างเขาต้องทำให้ทุกอย่างมันแย่ ไม่งั้นก็พังเละเทะไปเลยแน่นอน 

ดังนั้น เลออนคิดว่าทุกอย่างมันคงจะง่ายขึ้น การใช้ชีวิตของเขาอาจจะเปลี่ยนหรือแปลกไปบ้างเพราะไม่มีเธียร์คอยดูแลเช่นเคย แต่มันก็ดีกว่าการที่ซีโน่บีบให้เขาออกจากวงการ เหมือนที่เขาทำกับมิกซ์ ให้เลออนเห็นเต็ม ๆ ตาวันนี้ 

  

เลออนตัดสินใจลุกออกมาจากเตียง เปิดประตูห้องนอนของซีโน่ออกมาก็พบว่าตอนนี้ตัวเองอยู่ชั้นที่สองของคฤหาสน์หลังใหญ่โต เพราะมันใหญ่มากหรือเปล่าถึงดูเงียบสงัด จะเห็นก็แต่เหล่าพ่อบ้านและสาวใช้ที่เดินขึ้นลงไปมาเพราะต้องทำความสะอาดตามจุดต่าง ๆ ตลอด... 

“ขอโทษนะฮะ... คือว่า ซีเขา... อยู่ที่ไหนเหรอฮะ เอ่อ ตอนนี้?” เลออนต้องถามพ่อบ้านท่านหนึ่งเพราะถ้าต้องหาตัวซีโน่ในบ้านหลังนี้ด้วยตัวเอง เขาต้องใช้เวลาราว ๆ หนึ่งชั่วโมงหรืออาจจะมากกว่านั้นก็ได้ 

“เมื่อสักครู่เห็นคุณชายเดินไปที่สวนหน้าบ้านนะครับ คุณหนู” 

“มะ ไม่ต้องเรียกเลนแบบนั้นหรอกครับ เรียกเลนว่าเลนปกติก็ได้ครับ... ถ้าอย่างนั้นเดี๋ยวเลนขอตัวไปหาซีก่อนนะครับ” พ่อบ้านยูโค้งศีรษะให้ก่อนจะผายมือให้เลออนเดินไปที่บันไดตรงด้านหน้า เลออนทำตัวไม่ถูกยังไงก็ไม่รู้ 

อย่างแรกเลยคือ ฐานะของซีโน่กับเลออนมันต่างกันสุด ๆ และอย่างที่สองทำไมพ่อบ้านลีต้องเรียกเขาว่าคุณหนูด้วย วิธีเรียกแบบนั้นมันใช้สำหรับคุณหนูที่เป็นผู้หญิงไม่ใช่หรือไงเล่า...! 

เลออนเดินมาที่หน้าบ้านหลังใหญ่ถึงได้รู้ว่าเวลาตอนนี้มันดึกมากแล้ว ท้องฟ้าเริ่มกลายเป็นสีดำครึ้ม ๆ ว่าฝนกำลังจะตกในไม่ช้าด้วย มองออกไปด้านหน้าเห็นศาลากลางสระน้ำแล้วก็เห็นว่าซีโน่นั่งอยู่ตรงนั้น 

“ขอบคุณนะครับคุณพ่อบ้าน จากตรงนี้เลนเดินไปเองได้ครับ” 

“ครับ คุณหนู” พ่อบ้านยูโค้งตัวให้แขกของคุณชายอีกครั้งก่อนจะยิ้มบาง ๆ ส่งใหญ่ ลี เลออนรีบเดินออกมาจากตรงนั้น เขาแค่อยากคุยกับซีโน่เพื่อขอของของ ตัวเองคืน แล้วจากนี้ก็ต้องหาวิธีกลับห้องพักเองด้วย ถึงแม้ว่านั่นควรจะเป็นหน้าที่ของผู้จัดการส่วนตัวคนใหญ่ 

แต่ว่าใครจะไปกล้าขอให้ซีโน่ไปส่งที่คอนโดกันล่ะ...! 

“เอ่อ...” 

“อ้ำอึ้งอะไรวะ มีอะไรก็รีบ ๆ พูดมาดิ” พอเดินเข้ามาใกล้ถึงรู้ว่าซีโน่กำลังสูบบุหรี่อยู่... เขาใช้ปลายนิ้วเลื่อนอ่านข่าวบนไอแพด เลออนสังเกตเห็นว่ามันเป็นข่าวของบ้านธีโอดอร์ คนโตที่ชื่อว่า เวลาและคนน้องชื่อว่า นาที... จะว่าไปบ้านหลังนั้นก็ไม่ต่างอะไรกับตระกูลคลาร์กเลย 

“เลนแค่อยากรู้ว่าโทรศัพท์กับกระเป๋าของเลนอยู่ไหนเหรอครับ...” 

“กูจะรู้ไหม” ซีโน่เงยขึ้นมาตอบกวน ๆ ใส่ เลออนถอนหายใจที่ซีโน่เป็นคนแบบนี้ แต่เขาก็ทำอะไรมากไม่ได้ นายแบบหนุ่มทำหน้าเนือย ๆ ก่อนจะแบมือไปหาซีดน่ เพราะรู้ว่าเขายัดสองสิ่งนั้นเอาไว้ที่กระเป๋ากางเกงตัวเอง 

“เลนรู้ว่าคุณซีเอาไป... เลนแค่จะขอคืนเท่านั้น เพราะว่าเลนจะกลับไปพักผะ...อ๊ะ!” 

ฝ่ามือข้างนั้นโดนซีโน่จับแล้วกระชากเข้าไปหา กลายเป็นว่าตอนนี้เลออนล้มลงไปทับตักซีโน่แทน เลออนหัวใจเต้นกระหน่ำตามเคยเพราะไม่รู้ว่าทำไม... ทำไมซีโน่ถึงชอบเล่นอะไรแบบนี้อยู่เรื่อย! 

“อย่ามาทำตัวรู้ดีไปหมดทุกอย่าง” 

“อึก ปล่อยเลนนะ! นี่! ซีโน่ไม่ตลก!” 

“หึ ไม่ตลก? งั้นเหรอ... สิ่งหนึ่งที่มึงควรจะรู้เอาไว้คือกูจะเล่นตลกยังไงกับมึงก็ได้ เพราะตอนนี้กูเป็นเจ้าของชีวิตมึง” ฝ่ามือขาวแปะอยู่บนแผงอกแกร่ง ซีโน่ก้มหน้าลงมามองหน้าเลออนตอนที่พูดประโยคนั้นออกมา ทุกอย่างมันเลยยิ่งดูน่ากลัวขึ้นไปอีก... 

“อะ อะไรนะ! ตะ แต่ว่าเลนไม่เคยทำอะไรให้ซีเดือดร้อนไม่ใช่เหรอ จู่ ๆ ซีจะมาทำแบบนี้กับเลนไม่ได้นะ มีเหตุผลบ้างซิ! วันนี้ซีก็เอาแต่ใจทั้งวันแล้วด้วย เพราะงั้นตอนนี้ปล่อยให้เลนกลับบ้านได้แล้ว!” ดวงหน้าหวานกลั้นใจเงยหน้าขึ้นมาสู้ซีโน่ พยายามซ่อนความหวาดกลัวคนตรงหน้าเอาไว้แม้ว่ามันจะไม่ค่อยสำเร็จก็ตาม... 

  

ก็ตอนนี้น่ะ... สายตาซีโน่ เหมือนจะสั่งทุกอย่างได้ดั่งใจเขาจริง ๆ เลย! 

  

  

  

♥♥♥ ช่วยกดเลิฟเรื่องนี้และคอมเม้นท์เป็นกำลังใจให้หน่อยนะคะ ♥♥♥♥ 

อ้อนวอนสุด ๆ ๆ >< 

  

#ดาร์กช็อกโกแล็ต