โรงพยาบาลตัวเมือง

ผมลืมตาขค้นมาในห้องสีครีมนวลๆและโปร่งมากผิดกับที่ค่ายอย่างลิบลับ ภาพจำสุดท้ายคือผมถูกยิงก่อนที่ทุกอย่างจะดับมืดไป

ลินยื่นแก้วน้ำให้ผมแล้วเดอนกดรีโมทปรับเตียงให้ตั้งขึ้นรับหลังเล็กน้อยก่อนที่จะเดินกลับมาอยู่ข้างๆ

จู่ๆลินก็แสดงอาการเหมือนคนจะร้องไห้ก็ไม่ป่าน ก่อนที่จะเอามือปาดน้ำตาที่แก้มแล้วโผลเข้ากอดผมด้วยน้ำเสียงที่สั่นเครือ

ผมค่อยๆเอามือลูบหลังเธอเพื่อปลอบขวัญกับสิ่งที่เกิดขึ้นก่อนที่เธอจะผละตัวเธอออกตากอ้อมกอดของผมแล้วนั่งลงที่เก้าอี้ตัวน้อยข้างเตียง

คำตอบของเธอทำให้ผมหัวใจพองโตไม่ใช่น้อยที่รู้ว่าเธอรักและเป็นห่วงผมขนาดไหน แต่ก็อดที่จะเป็นห่วงเธอไม่ได้เหมือนกันเพราะตาของเธอดูบวมเอามากๆ

ถึงแม้เธอจะเป็นหมอทหารที่ถูกฝึกมาหนักแค่ไหน แต่ลึกๆเธอก็ยังคงเป็นผู้หญิงและเธอยังคงเป็นเด็กที่กลัวการสูญเสียเหมือนคนทั่วไป จนทพให้ผมไม่แปลกใจเลยว่าทำไมตาเธอถึงบวมได้ขนาดนั้น

สิ้นเสียงเรียกที่ดังมาจากหน้าประตู ลินก็ผละออกจากฒแล้วมองไปทางต้นเสียง ก็ปรากฏร่างของรสา ลุงเฉลิมและผู้ชายอีกคนที่ไม่รู้ว่าใครยืนอยู่ข้างๆ

จู่ๆผู้ชายที่มากับคุณลุงเฉลิมก็พูดแนะนำตัวขึ้นมา ก่อนจะรู้ว่าเป็นหมอ คงจะเป็นหมอที่นี่สินะ

คงไม่น่าจะใช่แล้วละมั้ง

ผมหันไปถามลินที่ยืนอยู่ข้างๆเตียงแต่ก็ไม่ได้คำตอบ มีแต่อาการเก้ๆกังๆที่ทำให้ผมรู้สึกสังหรณ์ใจอะไรแปลกๆขึ้นมาสะดื้อๆ

วินาทีนั้นผมช็อกจนทำอะไรไม่ถูก ร่างกายรู้สึกชาไม่ต่างกับตอนที่ถูกยิงเลยก็ว่าได้

ผมกุมมือลินไว้แน่นเมื่อรู้ว่าผู้ชายคนนั้นคืออดีตคนรักของลินที่ทิ้งเธอไปจนทำให้เธอต้องเสียใจมาตลอด2ปี

รสาเรียกไอ้หมอนั้นก่อนจะสาวเท้าเดินออกจากห้องด้วยท่าทางไม่พอใจ แต่ก็ไม่มีใครทักท้วงให้เธออยู่ต่อเพราะกลัวเธอจะเสียใจมากกว่านี้

พอลินพูดจบไอ้หมอนั้นก็ส่งยิ้มเพื่อจะสื่อว่าเป็นการบอกลาครั้งสุดท้ยก่อนที่จะเดินออกไปจากห้อง ซึ่งผมเองจะบอกว่าไม่รู้สึกหึงก็คงไม่ได้ เพราะไอ้หมอนั้นดูดีและหล่อไม่ใช่น้อย 🙄

ปัง 🚪

Linlanee Talk

เหมือนตัวฉันรู้ชะตากรรมตัวของฉันดีว่าพี่แทนต้องการจะถามอะไร เพราะสายตาที่มองมามันบงบอกได้ชัดอยู่ไม่ใช่น้อย

ฉันตัดสินใจเล่าทุกอย่างเกี่ยวกับพี่เบนและช่วงเวลาที่พี่เบนมาค่ายว่าเกิดอะไรขึ้นบ้าง หลังจากที่พี่แทนดูเขาจะมีอาการหงุดหงิดไม่ใช่น้อยที่รู้ว่าก่อนหน้านี้พี่เบนตามมาขอฉันคืนดี

นี่คือเหตุผลหลักๆที่ไม่ค่อยแยากจะเล่าเรื่องแฟนเก่าให้แฟนใหม่ฟัง เรื่องประชดประชันมันจะเกิดขึ้นทันที แม้แต่ตัวฉันที่ได้ยินแบบนั้นก็อดที่จะพูดไม่ได้

พี่แทนพูดขึ้นพร้อมกับค่อยๆดึงตัวฉันให้นั่งลงบนเตียงคนไข้และกอดฉันไว้จากด้านหลังก่อนจะเอาคมจมูกถูไปมาที่แก้ม

ไม่ทันที่ฉันจะได้พูดต่อให้จบ พี่แทนก็ประคองฉันให้หัยเข้าหาเขาก่อนที่จะบรรจงจูบฉันโดยที่ฉันไม่อาจขัดขื่นอะไรเขาได้เลย

จนแล้วจนรอดฉันดันเผลอไปแทงศอกใส่ท้องพี่แทนจนได้ โชคดีที่ไม่จังแผลแต่แรงกระแทกก็ทำให้เจ็บไม่ใช่น้อยเลยทีเดียว

กองร้อยรักษาดินแดน

วันนี้เป็นวันที่สามที่ฉันอยู่เวรแทนยัยลินถึงแม้ว่าจะไม่ได้อยู่ทั้งวันทั้งคืนแต่ก็รู้สึกเพลียเอามากๆที่ควบเวรติดแบบนี้

ฉันพูดขึ้นก่แนจะหยิบสมุดบันทึกการปฏิบัติงานมาเขียนเพื่อจะรีบไปห่อข้าวที่โรงครัวแล้วกลับไปอาบน้ำนอนพักผ่อนตามที่ใจปรารถนา

บ้านพัก

ฉันค่อยๆวางปิ่นโตไว้มี่โต๊ะก่อนที่จะไปหยิบผ้าขนหนูมาอาบน้ำและรีบขึ้นไปนอนเพื่อที่จะได้ตื่นมากินข้าวช่วงเย็นและทำงานที่ค้างต่อให้เสร็จ

ฉันหันไปหาพราวที่เดินลงมาจากชั้น2ของบ้าน วันนี้พราวแต่งตัวสวยมฝมาก ถึงแม้จะใส่เป็นกางเกงยีนต์เสื้อลูกไม้สีขาวก็เถอะ

5นาทีผ่านไป

ห้องนอน

ฉันค่อยๆเอนตัวลงนอนก่อนที่จะปิดตาแล้วหลับไปแบบไม่รู้ตัว

ฉันต้องสะดุ้งตื่นมาเมื่อหลับไปได้ราวๆชั่วโมงกว่าๆ เพราะรู้สึกอึดอัดเหมือนมีอะไรรัดตัวอยู่

ปรากฏร่างอีตาผู้กองคิวนอนกอดฉันเหมือนงูที่กำลังรัดเหยื่อเพื่อรอกินก็ไม่ปาน

ผู้กองคิวพูดขึ้นทั้งๆที่ไม่ได้ลืมตาตื่นมาดู ฉันก็ได้แต่หยึดนิ่งและทำตามที่เขาบอก

เมื่อได้ยินผู้กองคิวพูดฉันก็ค่อยๆเปิดลิ้นชักหัวเตียวแล้วหยิบแหวนยื่นให้ผู้กองคิวที่กำลังลุกขึ้นแล้วลงไปนั่งคุกเข่าอยู่ข้างเตียง

ใจฉันเต้นแรงไม่ใช้น้อยที่เห็นเขาทำแบบนี้ ถึงแม้ว่าฉันจะเคยมีแฟนแต่ก็ไม่ถึงขั้นมาคุกเข่าทำอะไรแบบนี้ให้เลยสักคน..

ทันทีที่ฉันตอบตกลง ผู้กองคิวก็สวมแหวนที่นิ้วนางข้างซ้ายของฉันทันทีก่อนที่จะลุกขึ้นและกอดฉันไว้แน่น

ผู้กองติวกระตุกมือฉันจนฉันเซและล้มลงบนเตียงก่อนที่ผู้กองจะดึงฉันให้ล้มลงนอนและกอดฉันไม่ปล่อย

. . .

จบตอน