กอด
-
โรงพยาบาลตัวเมือง
-
ผู้กองแทน
หิวน้ำ..
-
ผมลืมตาขค้นมาในห้องสีครีมนวลๆและโปร่งมากผิดกับที่ค่ายอย่างลิบลับ ภาพจำสุดท้ายคือผมถูกยิงก่อนที่ทุกอย่างจะดับมืดไป
-
หมอลิน
น้ำค่ะ
-
ผู้กองแทน
ลิน..
-
หมอลิน
ไม่ต้องลุกนะคะ เดี๋ยวลินปรับเตียงให้
-
ลินยื่นแก้วน้ำให้ผมแล้วเดอนกดรีโมทปรับเตียงให้ตั้งขึ้นรับหลังเล็กน้อยก่อนที่จะเดินกลับมาอยู่ข้างๆ
-
หมอลิน
ไม่ต้องขยับเยอะนะคะ เดี๋ยวแผลจะฉีก..
-
ผู้กองแทน
พี่หลับไปกี่วัน
-
หมอลิน
ฮึก..
-
จู่ๆลินก็แสดงอาการเหมือนคนจะร้องไห้ก็ไม่ป่าน ก่อนที่จะเอามือปาดน้ำตาที่แก้มแล้วโผลเข้ากอดผมด้วยน้ำเสียงที่สั่นเครือ
-
หมอลิน
พี่อย่าทิ้งลินไปไหนอีกนะ..ลินเป็นห่วงพี่แทบจะขาดใจอยู่แล้ว 😭
-
ผู้กองแทน
อย่าร้องนะคะคนดี พี่อยู่นี่แล้วไง
-
ผมค่อยๆเอามือลูบหลังเธอเพื่อปลอบขวัญกับสิ่งที่เกิดขึ้นก่อนที่เธอจะผละตัวเธอออกตากอ้อมกอดของผมแล้วนั่งลงที่เก้าอี้ตัวน้อยข้างเตียง
-
หมอลิน
สามวันเต็มๆที่พี่หลับไป..
-
ผู้กองแทน
นี่พี่นอนนานขนาดนั้นเลยหรอ
-
หมอลิน
ค่ะ..
-
ผู้กองแทน
แล้วลินมาเฝ้าพี่ทุกวันเลยหรอ
-
หมอลิน
เอ่อ..ค่ะ
-
คำตอบของเธอทำให้ผมหัวใจพองโตไม่ใช่น้อยที่รู้ว่าเธอรักและเป็นห่วงผมขนาดไหน แต่ก็อดที่จะเป็นห่วงเธอไม่ได้เหมือนกันเพราะตาของเธอดูบวมเอามากๆ
-
ผู้กองแทน
ทำไมตาบวมขนาดนี้ล่ะลิน
-
หมอลิน
ลินแค่กลัว..
-
หมอลิน
ลินกลัวพี่ตาย..
-
ถึงแม้เธอจะเป็นหมอทหารที่ถูกฝึกมาหนักแค่ไหน แต่ลึกๆเธอก็ยังคงเป็นผู้หญิงและเธอยังคงเป็นเด็กที่กลัวการสูญเสียเหมือนคนทั่วไป จนทพให้ผมไม่แปลกใจเลยว่าทำไมตาเธอถึงบวมได้ขนาดนั้น
-
ผู้กองแทน
หยุดร้องได้แล้วที่รัก มาให้พี่กอดหน่อยเร็ว 🙂
-
หมอลิน
พี่แทน 😭
-
ผู้กองแทน
ไม่เอานะคะ ไม่ร้องนะ
-
รสา
พี่แทน !
-
สิ้นเสียงเรียกที่ดังมาจากหน้าประตู ลินก็ผละออกจากฒแล้วมองไปทางต้นเสียง ก็ปรากฏร่างของรสา ลุงเฉลิมและผู้ชายอีกคนที่ไม่รู้ว่าใครยืนอยู่ข้างๆ
-
นายพลเฉลิม
รสา อย่าเสียมารยาทสิ
-
รสา
😒
-
หมอลิน
สวัสดีค่ะท่าน
-
ผู้กองแทน
สวัสดีครับคุณลุง
-
นายพลเฉลิม
ไม่ต้องลุกๆ พักผ่อนเถอะ ลุงแค่มาเยี่ยมก่อนกลับ
-
นายพลเฉลิม
เอากระเช้าผลไม้ไม่ให้หมอลินสิรสา หมอลินจะได้ปลอกไว้ให้เจ้าแทนกิน
-
หมอเบน
😒
-
รสา
รสาทำให้ก็ได้ค่ะ
-
ผู้กองแทน
ไม่รบกวนรสาดีกว่าครับ ลินเป็นแฟนพี่ พี่ให้ลอนทำถึงจะถูก
-
รสา
พี่แทน 😠
-
หมอเบน
สวัสดีครับคุณแทน ผมหมอเบนครับ
-
จู่ๆผู้ชายที่มากับคุณลุงเฉลิมก็พูดแนะนำตัวขึ้นมา ก่อนจะรู้ว่าเป็นหมอ คงจะเป็นหมอที่นี่สินะ
-
หมอเบน
สวัสดีครับน้องลิน
-
หมอลิน
ค่ะพี่หมอ
-
คงไม่น่าจะใช่แล้วละมั้ง
-
ผู้กองแทน
รุ่นพี่ลินหรอ
-
ผมหันไปถามลินที่ยืนอยู่ข้างๆเตียงแต่ก็ไม่ได้คำตอบ มีแต่อาการเก้ๆกังๆที่ทำให้ผมรู้สึกสังหรณ์ใจอะไรแปลกๆขึ้นมาสะดื้อๆ
-
หมอลิน
เอ่อ..
-
รสา
แฟนหมอลินค่ะ 🙂
-
นายพลเฉลิม
รสา !
-
ผู้กองแทน
อะไรนะ ?
-
วินาทีนั้นผมช็อกจนทำอะไรไม่ถูก ร่างกายรู้สึกชาไม่ต่างกับตอนที่ถูกยิงเลยก็ว่าได้
-
รสา
คุณพ่อ !
-
หมอเบน
แค่แฟนเก่าน่ะครับ ผมแค่จะมาลากลับไปกรุงเทพ
-
ผู้กองแทน
...
-
ผมกุมมือลินไว้แน่นเมื่อรู้ว่าผู้ชายคนนั้นคืออดีตคนรักของลินที่ทิ้งเธอไปจนทำให้เธอต้องเสียใจมาตลอด2ปี
-
หมอลิน
พี่แทน..
-
หมอเบน
ไม่ต้องห่วงครับ ผมไม่ได้จะมาทวงเธอคืน เพราะผมไม่มีค่าและดีไม่พอที่จะดูแลลินแน่ๆครับ
-
หมอเบน
ที่ผมมาผมแค่อยากจะบอกว่า ดูแลลินให้ดี อย่าทำให้ลินเสียใจเหมือนกับที่ผมทำ คุณโชคดีมากที่ได้หัวใจลินไป
-
รสา
พี่หมอ !
-
รสาเรียกไอ้หมอนั้นก่อนจะสาวเท้าเดินออกจากห้องด้วยท่าทางไม่พอใจ แต่ก็ไม่มีใครทักท้วงให้เธออยู่ต่อเพราะกลัวเธอจะเสียใจมากกว่านี้
-
ผู้กองแทน
ไม่ต้องห่วงครับ ผมจะรักและดูแลลินจนกว่าผมจะไม่มีลมหายใจที่จะอยู่บนโลกนี้แน่นอน
-
หมอเบน
ลิน พี่ไปก่อนนะ
-
หมอลิน
ขอบคุณพี่หมอนะคะที่เข้าใจลิน โชคดีค่ะ
-
หมอเบน
🙂
-
พอลินพูดจบไอ้หมอนั้นก็ส่งยิ้มเพื่อจะสื่อว่าเป็นการบอกลาครั้งสุดท้ยก่อนที่จะเดินออกไปจากห้อง ซึ่งผมเองจะบอกว่าไม่รู้สึกหึงก็คงไม่ได้ เพราะไอ้หมอนั้นดูดีและหล่อไม่ใช่น้อย 🙄
-
นายพลเฉลิม
เข้าใจกันก็ดีแล้ว ส่วนลุงจะกลับไปที่กรมคงจะไม่ได้มาที่นี่อีกพักใหญ่ๆ ยัยรสาเองก็คงไม่มาที่นี่แล้วเหมือนกัน
-
นายพลเฉลิม
รสาต้องยอมรับความจริงอะไรอีกหลายอย่าง ลุงต้องขอโทษแทนและหมอลินนะที่รสาบางครั้งอาจจะทำตัวไม่ดี รสายังเด็ก คงยังไม่เข้าใจเรื่องคสามรักอะไรแบบนี้
-
หมอลิน
หนูไม่เคยโกรธรสาเลยค่ะ ท่านไม่ต้องห่วงนะคะ
-
ผู้กองแทน
ผมเข้าใจเธอดีครับ ผมยังรักและเอ็นดูเธอเหมือนน้องสาวของผมเหมือนสมัยเด็กๆเสมอ คุณลุงไม่ต้องห่วงครับ
-
นายพลเฉลิม
ขอบใจแทนมากนะที่เอ็นดูน้อง ยังไงลุงกลับก่อนนะ ไว้ถ้ามีงานมงคลอย่าลืมส่งการ์ดเชิญมาล่ะ
-
ผู้กองแทน
ผมจะไปเรียนเชิญด้วยตัวเองเลยครับ 🙂
-
นายพลเฉลิม
ได้เลยหลายรัก ลุงไปละ
-
ผู้กองแทน
สวัสดีครับ
-
หมอลิน
สวัสดีค่ะ
-
ปัง 🚪
-
ผู้กองแทน
ลิน
-
หมอลิน
คะ..
-
Linlanee Talk
-
ผู้กองแทน
ลิน
-
หมอลิน
คะ..
-
เหมือนตัวฉันรู้ชะตากรรมตัวของฉันดีว่าพี่แทนต้องการจะถามอะไร เพราะสายตาที่มองมามันบงบอกได้ชัดอยู่ไม่ใช่น้อย
-
ผู้กองแทน
ทำไมไอ้หมอนั้นถึงมาอยู่ที่นี่ไดเ ตั้งแต่เมื่อไหร่?
-
หมอลิน
ตั้งแต่พี่ไปทำภารกิจที่ป่า
-
ผู้กองแทน
เล่าให้พี่ฟังทั้งหมด เดี๋ยวนี้ 😑
-
หมอลิน
อยากฟังจริงๆหรอคะ
-
ผู้กองแทน
เล่า
-
ฉันตัดสินใจเล่าทุกอย่างเกี่ยวกับพี่เบนและช่วงเวลาที่พี่เบนมาค่ายว่าเกิดอะไรขึ้นบ้าง หลังจากที่พี่แทนดูเขาจะมีอาการหงุดหงิดไม่ใช่น้อยที่รู้ว่าก่อนหน้านี้พี่เบนตามมาขอฉันคืนดี
-
ผู้กองแทน
ไม่อยากกลับไปหาไอ้หมอนั้นจริงๆเร้อ..😏
-
หมอลิน
แล้วไม่อยากกลับไปง้อรสาเหมือนสมัยก่อนหรอคะ ?
-
นี่คือเหตุผลหลักๆที่ไม่ค่อยแยากจะเล่าเรื่องแฟนเก่าให้แฟนใหม่ฟัง เรื่องประชดประชันมันจะเกิดขึ้นทันที แม้แต่ตัวฉันที่ได้ยินแบบนั้นก็อดที่จะพูดไม่ได้
-
ผู้กองแทน
ลิน
-
หมอลิน
คะ 😒
-
ผู้กองแทน
พี่ขอโทษ
-
หมอลิน
ลินเลือกพี่ขนาดนี้ พี่ดูไม่ออกหรอ 😒
-
ผู้กองแทน
พี่ขอโทษน้าาาา
-
พี่แทนพูดขึ้นพร้อมกับค่อยๆดึงตัวฉันให้นั่งลงบนเตียงคนไข้และกอดฉันไว้จากด้านหลังก่อนจะเอาคมจมูกถูไปมาที่แก้ม
-
หมอลิน
รู้งี้ฉีดยานอนหลับให้อีกเข้มดีกว่า
-
ผู้กองแทน
อ้าว ทำไมใจร้ายกับพี่ขนาดนั้นล่ะ
-
หมอลิน
ดูพี่ทำตัวสิ
-
ผู้กองแทน
ไม่น่ารักเลยใช่มั้ย
-
หมอลิน
ใช่ อุ๊บ !!
-
ไม่ทันที่ฉันจะได้พูดต่อให้จบ พี่แทนก็ประคองฉันให้หัยเข้าหาเขาก่อนที่จะบรรจงจูบฉันโดยที่ฉันไม่อาจขัดขื่นอะไรเขาได้เลย
-
ผู้กองแทน
พี่รักลินนะ
-
หมอลิน
ปล่อยลินได้แล้ว เดี๋ยวใครมาเห็น
-
ผู้กองแทน
ไหนบอกพี่กลับมาจะยอมทุกอย่างเลยไง
-
หมอลิน
ก็รู้แล้วแต่ไม่ใช่ที่นี่ไง..
-
ผู้กองแทน
อยากกลับค่ายเร็วๆจัง 😊
-
หมอลิน
คนบ้า !!
-
ผู้กองแทน
โอ้ย !
-
จนแล้วจนรอดฉันดันเผลอไปแทงศอกใส่ท้องพี่แทนจนได้ โชคดีที่ไม่จังแผลแต่แรงกระแทกก็ทำให้เจ็บไม่ใช่น้อยเลยทีเดียว
-
หมอลิน
ลินขอโทษ 😅
-
กองร้อยรักษาดินแดน
-
หมอเพลง
โชคดีขนาดไหนที่วันนี้ไม่มีคนไข้ 😑
-
วันนี้เป็นวันที่สามที่ฉันอยู่เวรแทนยัยลินถึงแม้ว่าจะไม่ได้อยู่ทั้งวันทั้งคืนแต่ก็รู้สึกเพลียเอามากๆที่ควบเวรติดแบบนี้
-
เมย์
จะกลับบ้านพักก่อนป่าว ?
-
หมอเพลง
ก็ว่าจะกลับไปนอน
-
เมย์
อือ เย็นนี้ฉันกับยัยพราวไม่อยู่นะ ว่าจะไปในเมืองไปเลือกของชำร่วย ส่วนยัยพราวอยากไปซื้อของใช้ก็เลยว่าจะเลยไปเยี่ยมผู้กองแทน
-
หมอเพลง
อืม แกไปเถอะ เดี๋ยวฉันอยู่นี่เอง
-
เมย์
อยู่ได้นะ
-
หมอเพลง
สบายมาก
-
ฉันพูดขึ้นก่แนจะหยิบสมุดบันทึกการปฏิบัติงานมาเขียนเพื่อจะรีบไปห่อข้าวที่โรงครัวแล้วกลับไปอาบน้ำนอนพักผ่อนตามที่ใจปรารถนา
-
เมย์
เสร็จแล้วแกไปก่อนได้เลยนะ ฉันไม่น่าจะกลับบ้านพักละ จะเลยออกไปเลยนี่ยัยพราวก็กำลังจะมาที่นี่
-
หมอเพลง
จ้าาาาาา
-
บ้านพัก
-
หมอเพลง
ง่วงเป็นบ้า
-
ฉันค่อยๆวางปิ่นโตไว้มี่โต๊ะก่อนที่จะไปหยิบผ้าขนหนูมาอาบน้ำและรีบขึ้นไปนอนเพื่อที่จะได้ตื่นมากินข้าวช่วงเย็นและทำงานที่ค้างต่อให้เสร็จ
-
พราว
กลับมาแล้วหรอ
-
ฉันหันไปหาพราวที่เดินลงมาจากชั้น2ของบ้าน วันนี้พราวแต่งตัวสวยมฝมาก ถึงแม้จะใส่เป็นกางเกงยีนต์เสื้อลูกไม้สีขาวก็เถอะ
-
หมอเพลง
จะสวยไปไหนถามจริง
-
พราว
สวยบ้าบออะไรแต่งปกติ
-
หมอเพลง
รีบไปเถอะ เมย์มันรอแกแล้ว
-
พราว
เค แกก็นอนพักเยอะๆ เดี๋ยวซื้อของมาฝาก
-
หมอเพลง
Thank you ล่วงหน้าจ้า
-
5นาทีผ่านไป
-
ห้องนอน
-
หมอเพลง
ได้นอนสักที 😂
-
ฉันค่อยๆเอนตัวลงนอนก่อนที่จะปิดตาแล้วหลับไปแบบไม่รู้ตัว
-
หมอเพลง
😴
-
ผู้กองคิว
อื้ม..😴
-
ฉันต้องสะดุ้งตื่นมาเมื่อหลับไปได้ราวๆชั่วโมงกว่าๆ เพราะรู้สึกอึดอัดเหมือนมีอะไรรัดตัวอยู่
-
หมอเพลง
เห้ย !!!
-
ผู้กองคิว
นอนนิ่งๆสิคุณ 😴
-
ปรากฏร่างอีตาผู้กองคิวนอนกอดฉันเหมือนงูที่กำลังรัดเหยื่อเพื่อรอกินก็ไม่ปาน
-
หมอเพลง
นายมานอนที่นี่ได้อย่างไง ปล่อยฉัน !!
-
ผู้กองคิว
อย่าดิ้นสิคุณขาคุณจังน้องชายผม ยิ่งดิ้นมันยิ่งตื่นนะ 😴
-
ผู้กองคิวพูดขึ้นทั้งๆที่ไม่ได้ลืมตาตื่นมาดู ฉันก็ได้แต่หยึดนิ่งและทำตามที่เขาบอก
-
หมอเพลง
นี่คุณทำแบบนี้ฉันเสียหายนะ
-
ผู้กองคิว
แหวนก็ได้แล้ว ใจผมก็ได้แล้ว นี่เหลือแค่ไปขอกับพ่อแม่คุณเองนะเนี้ย
-
หมอเพลง
แต่ฉัน..
-
ผู้กองคิว
นี่คุณ ผมขอแหวนของผมหน่อยสิ
-
หมอเพลง
หะ ??
-
ผู้กองคิว
เร็วสิ
-
เมื่อได้ยินผู้กองคิวพูดฉันก็ค่อยๆเปิดลิ้นชักหัวเตียวแล้วหยิบแหวนยื่นให้ผู้กองคิวที่กำลังลุกขึ้นแล้วลงไปนั่งคุกเข่าอยู่ข้างเตียง
-
หมอเพลง
จะทำอะไรของคุณ..
-
ใจฉันเต้นแรงไม่ใช้น้อยที่เห็นเขาทำแบบนี้ ถึงแม้ว่าฉันจะเคยมีแฟนแต่ก็ไม่ถึงขั้นมาคุกเข่าทำอะไรแบบนี้ให้เลยสักคน..
-
ผู้กองคิว
แต่งงานกับผมนะ
-
หมอเพลง
ผู้กอง..
-
ผู้กองคิว
ผมมีให้คุณเลือกอยู่2ข้อ คือ 1.ตกลง 2.ตกลง
-
ผู้กองคิว
คุณต้องเลือกแล้วนะ 🙂
-
หมอเพลง
คุณแน่ใจแล้วหรอ ?
-
ผู้กองคิว
ผมชอบคุณ
-
หมอเพลง
ฉัน..
-
หมอเพลง
ตกลง
-
ผู้กองคิว
🙂
-
ทันทีที่ฉันตอบตกลง ผู้กองคิวก็สวมแหวนที่นิ้วนางข้างซ้ายของฉันทันทีก่อนที่จะลุกขึ้นและกอดฉันไว้แน่น
-
หมอเพลง
ปล่อยฉันได้แล้ว
-
ผู้กองคิว
อืม..คุณผมง่วงอะ หลับก่อนนะ
-
หมอเพลง
เห้ยคุณที่มันเตียงฉัน !
-
ผู้กองคิว
มานอนเร็วคุณ !
-
หมอเพลง
อ๊าย !
-
ผู้กองติวกระตุกมือฉันจนฉันเซและล้มลงบนเตียงก่อนที่ผู้กองจะดึงฉันให้ล้มลงนอนและกอดฉันไม่ปล่อย
-
ผู้กองคิว
อย่าดิ้น
-
หมอเพลง
คุณ !
-
ผู้กองคิว
ครับที่รัก 😊
-
หมอเพลง
😳
-
ผู้กองคิว
เขินอะดิ เงียบเลย
-
หมอเพลง
ฉันไม่คุยด้วยแล้ว
-
ผู้กองคิว
งั้นก็นอนสิครับ เดี๋ยวมีใครกลับมาเห็นไม่รู้ด้วยน้า 😊
-
หมอเพลง
คนบ้า..
-
. . .
-
จบตอน
คลิกบริเวณนี้เพื่ออ่าน
หรือสัญลักษณ์ด้านขวาเพื่ออ่านต่อเนื่อง
กรุณาเข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น