บ้านอัศวกุล

วันนี้เป็นวันที่สองที่ฉันอยู่อยู่บ้านตั้งแต่กลับค่าย คุณพ่อเอาแต่บังคับฉันให้ฉันเลิกยุ่งกับพี่แทน

คสามรักทำให้ฉันตาบอดจริงๆ ฉันยอมทุกอย่างเพื่อพี่แทนคนที่ฉันปรารถนาจะเป็นเจ้าของตั้งแต่ฉันยังเด็ก

เพรียะ !!

พี่หมอเดินมาหยุดอยู่ที่หน้าประตูด้วยสีหน้าตกใจที่เห็นคุณพ่อตบหน้าฉันแต่ก็ไม่กล้าเขามาห้าม

ฉันไม่อยากจะเชื่อตัวเองเลยสักนิดว่าจะมาโดนกระทำแบบนี้เพราะการรักใครสักคน

คุณพ่อเดินออกไปไม่สบอารมณ์ก่อนที่พี่หมอเบนจะเดินเข้ามา พอไล่ไปไล่มา พี่หมอเบนกลับเป็นลูกของพี่ชายคนสนิทของพ่อฉัน จนขอพ่อฉันไปเป็นหมออาสาที่กองร้อยเชียงรายและเราก็ได้เจอกัน

ฉันเดินไปสวมกอดพี่หมอด้วยความเสียใจที่ถูกพ่อตบหน้าอย่างแรง ตั้งแต่เล็กจนโตพ่อไม่เคยทำแบบนี้กับฉันเลยสักครั้ง

พี่หมอค่อยๆคลายกอดออกจากฉันก่อนจะพาฉันมานั้งที่โซฟาและยื่นผ้าเช็ดหน้าให้แล้วนั่งลงข้างๆฉัน

คำพูดของพี่หมอทำฉันจุกไม่ใช่น้อย ก็จริงของพี่หมอตรงที่ว่าพี่แทนไม่เคยบอกรักฉันเลยสักครั้ง มีแต่ความรักที่หมือนพี่น้องเท่านั้นเองที่เคยได้รับเมื่อสมัยยังเด็ก..

พี่หมอพูดด้วยสีหน้าแววตาที่รู้สึกผิดก่อนที่จะยิ้มขึ้นมาและลูบหัวฉันอย่างแผ่วเบาช้าๆอย่างอ่อนโยน

คำพูดของพี่หมอทำใฟ้ฉันได้สติไม่ใช่น้อย ที่ผ่านมาฉันเห็นแกตัวมากเกินไปจริงๆ ที่หวังจะครอบครองพี่แทนคนเดียวและทำทุกอย่างให้หมอลินเข้าใจผิด ฉันมันแย่มากจริงๆ

เสียงคุณพ่อดังขึ้นก่อนที่เราทั้งสองจะมองไปหาเจ้าของเสียงที่หน้าประตู

คุณพ่อเดินออกไปก่อนที่พี่เบนจะลุกออกตามคุณพ่อไปติดๆ นี่ฉันควรตัดใจจริงๆใช่ไหม..

ห้องทำงาน

ผมตอบกลับอาเฉลิมที่นั่งอยู่ตรงข้ามทันทีที่สิ้นคำถาม

สีหน้าที่อาเฉลิมมองมาดูจริงจังจนผมไม่สามารถปฏิเสธได้เลย แต่เรื่องที่เสี่ยงที่คุณอาบอกนั้นนี่มันเรื่องอะไรกันนะ

อาเฉลิมเปิดลิ้นชักและนำสร้อยเส้นหนึ่งเป็นสร้อยทองคำขาวพร้อมจี้ตัวKใหญ่ยื่นมาให้ก่อนผมเอื้อมมือไปรับมาถือไว้

นี่มันเรื่องอะไรกันแน่นะ..

กองร้อยรักษาดินแดน

เสียงของจ่าเข้มดังเข้ามาถึงบ้านพักที่ผมอยู่ก่อนที่จะเดินออกไปหาจ่าเข้มที่ยืนถือซองขาวๆมีเครื่องหมายตราครุฑและตัวหนังสือที่เขีนนว่าลับและด่วนที่สุด

การที่ผบ.ส่งจดหมายมาแบบนี้คงไม่ใช่เรื่องธรรมดาๆแน่นอน

ผมเดาไม่ยากเลยว่าที่ส่งมานั้นเป็นเรื่องอะไร

จ่าเข้มทำความเคารพก่อนที่จะเดินออกไปและผมก็รีบผิดประตูแล้วเดินขึ้นไปที่ห้องทันที

ผมค่อยๆเปิดซองจดหมายก่อนที่จะอ่านว่ามันคือเรื่องอะไรซึ่งผมรู้สึกดีใจมากที่ไม่ใช่คำสั่งย้ายแต่ก็ต้องตกใจไม่ใช่ร้อยที่รู้ว่าเป็นภารกิจลับที่จะต้องเดอนทางไปทำภารกิจที่เชียงใหม่1อาทิตย์เรื่องการค้ามนุษย์

ก่อนที่จะมาสะดุดบรรทัดเกือบสุดท้ายเรื่องรายชื่อผู้เข้าค่ายต้องสงสัยก็ต้องทำให้ผมช็อกเป็นอย่างมากเพราะมีชื่อนายพลเฉลิม อัศวกุล อยู่ในนั้น

ก้อกๆ

ผมรีบเก็บจดหมายราชการนั้นทันทีก่อนที่จะรีบเดินลงมาจากชั้นสองมาเปิดประตูให้ลินที่ยืนรออยู่หน้าประตู

วันนี้ลินดูผิดแปลกกว่าเวลาทำงานเพราะเธอน่าจะอาบน้ำแล้วเพราะเธอปล่อยผมยาวสรวยส่วมชุดกางเกงวอมเสื้อแขนยาวสีดำที่พอดีตัวจนทำให้เห็นสัดส่วนชัดกว่าปกติ แต่ก็ดูสวยและมีเสน่ห์มาก

ผมพูดขึ้นพลางหยิกแก้มหยอกล้อสาวเจ้าที่ยืนอึ้งหน้าแดงอยู่หน้าประตูก่อนที่จะจับมือพาเธอเดินเข้ามาในบ้านพัก

ลินพูดไปพลางแกะปิ่นโตออกเพื่อจัดสำหรับไป ก่อนที่ผมจะกอดเธอจากด้านหลังจนเธอเองสะดุ้งตกใจขึ้นมา

ผมตัดสินใจชวนลินไปเชียงใหม่ด้วยเพราะไม่อยากให้เธอห่างตัวเหมือนรอบที่แล้วนานๆแต่อีกใจก็ยังเป็นห่วงความปลอดภัยของเธอ

ความไร้เดียงสาของเธอทำให้ผมหลงรักเธอจนไม่อยากใกล้ห่างจากเธอเลยแม้แต่วินาทีเดียว

ผมบรรจงจูบเธอช้าๆก่อนที่จะค่อยๆดันเธอไปติดโต๊ะไม้ที่เธอวางปิ่นโตเอาไว้แล้วจูบเธอซ้ำแล้วซ้ำเล่า

ผมอุ้มเธอขึ้นในท่าอุ้มเจ้าสาวก่อนที่จะเดินขึ้นบันไดมายังห้องชั้นสอง

ผมค่อยๆวางเธอไว้บนเตียงก่อนที่จะลงไปนอนกอดเธอไม่ห่างกาย เนื้อตัวเธอหอมราวกับกลิ่นดอกไม้ ตาที่ดูกลมโตบวกกับผิวสีขาวและผมที่สีดำสนิทนั้น มันทำให้ผมละสายตาจากเธอไม่ได้เลย

เธอทำให้ผมหลงรักเธอเป็นครั้งที่เท่าไหร่ก็ไม่อาจจะนับได้ ในใจก็อยากจะเป็นเจ้าของเธอให้รู้แล้วรู้รอดแต่อีกใจก็อยากให้รอแต่งก่อนเพราะไม่อยากให้ใครมองว่าเธอในง่ายกับเรื่องแบบนี้

ไม่ทันที่จะได้คำตอบเธอก็ตอบโดยการกระทำที่ผมเอ่ยขอทันที และได้รับคำตอบแบบที่ผมไม่ทันได้ตั้งตัวเลยแต่ผมก็รู้สึกดีมากๆที่เธอไม่ปฏิเสธผม

. .

เช้า

ห้องพยาบาล

วันนี้เป็นเวรฉันกับเพลงแต่เผอิญยัยเพลงดันติดลาดตระเวรซะได้เลยต้องรอยัยลินมาเปลี่ยนแต่ก็ยังไม่เห็นมาซะที ไม่รู้ว่ารู้เรื่องหรือเปล่า

ทำไมไม่มีใครสร้างให้ผู้หมวดที่นี่มีคู่บ้างเลยนะ 😂

บ้านก็ไม่อยู่ไปนอนไหนมาได้วะ 🤔

พอยัยลินเดินเข้ามาก็เห็นเป็นผู้กองเดินตามมา ฉันคงไม่ต้องเดาต่อเลยว่ายัยลินไปนอนไหนมา 😌

พี่ธันหันมากล่าวลาฉันแล้วเดินออกไปพร้อมผู้กองแทนและหมวดแมน ก่อนที่ฉันจะหันไปหาลินที่กำลังรวบผมอยู่ที่โต๊ะทำงาน

ลินรีบแก้ตัวทันทีที่ฉันยิ้มมุมปาก ซึ่งฉันก็ไม่ได้คิดอเไรมากเรื่องพวกนี้อยู่แล้ว เพราะคิดว่าวันนึงลินก็คงได้แต่งงานตามๆฉันมาแน่ๆ

ฉันพูดขึ้นทันทีที่เห็นลินทำท่าทางอึกอักกับเรื่องพวกนี้ เพราะลินดูจะหัวโบราณเรื่องการอยู่ก่อนแต่งเอามากๆ

ป่าชายแดน

วันนี้เป็นวันนรกแตกก็ว่าได้ที่อยู่ๆต้องมาลาดตะเวนกระทันหันทั้งๆที่ฉันกำลังเป็นวันนั้นของเดือน

ใจจริงก็อยากจะพักเพราะเริ่มรู้สึกว่าการปวดท้องจะทวีความปวดมากขึ้นกว่าเดิม แต่ก็อยากเดินให้ถึงปลายทางไวๆแล้วค่อยพักทีเดียว

หมวดโอมพูดขึ้นก่อนจะหยิบผ้าใบมาปูรองให้ฉันนั่งพักใต้ต้นไม้

แย่ชะมัด มาปวดท้องมากอะไรตอนนี้นะ

ฉันตอบรับตำก่อนที่จะเอนตัวลงนอนที่ผ้าใบที่หมวดโอมปูรองไว้ให้ ก่อนที่จะหลับไปพร้อมกับความปวดท้อง

Q Talk

ผมหันพยักหน้าให้ไอ้นุที่กำลังเดินมาหา ก่อนที่จะหันมามองหมอเพลงที่นอนหลับอยู่ด้สยความเป็นห่วง

เธอค่อยๆลืมตาขึ้นมามองผมและพยายามจะลุกขึ้นจนผมต้องช่วยประคองเธอไว้เพราะดูเธอไม่มีแรงเอาซะเลย

มิหน้าล่ะ ถึงนอนขดตัวเอามือกุมท้องแบบนี้

สิ้นเสียงคำว่าไหวเธอก็พยายามยะลุกขึ้น แต่เหมือนมันจะสสนทางเอาชอบกลเพราเธอแทบจะทรงตัวไม่อยู่เลยด้วยซ้ำ จนไอ้นุต้องพูดเตือนให้ระวัง

เธอค่อยๆหยิบกระเป๋าเสร็จผมก็อุ้มเธอและเดินมาที่ลำธารก่อนที่จะค่อยๆวางเธอลงที่โขดหินใกล้ๆกับลำธาร

. . .

จบตอน