คิมยูนาอุทานขึ้นมาทันทีที่เห็นเจ้านายของตนมีสภาพเหมือนไปฟัดกับตัวอะไรมาสักอย่าง

คิมยูนาพูดก่อนเดินไปเอากล่องปฐมพยาบาลมาให้เขา

ลีแจวอนทิ้งตัวลงกับโซฟาก่อนจะมองไปข้างหน้าด้วยสายตาที่เลื่อนลอย

คิมยูนามองหน้าเจ้านายอย่างเป็นห่วงก่อนจะเดินออกไปอีกครั้ง ปล่อยให้พัคจองยูทำแผลให้ลีแจวอนอย่างเงียบๆโดยไม่ถามอะไรออกมาสักคำ

~~~~~~~~~~

คังมีราที่เดินเข้ามาในบ้านพร้อมกับลอยน้ำตาที่อาบแก้ม ซอลีชินเดินเข้ามาหาเธอพลางพยุงเธอให้นั่งลงที่โซฟาใกล้ๆ

คังมีราไม่พูดอะไรได้แต่ปล่อยน้ำตาให้ไหลออกมาแทนคำตอบ

ซอลีชินพูดพลางกอดหญิงสาวที่กำลังซบหน้ากับอกของเขา ความจริงเขาไม่ได้อยากฉวยโอกาสหรอก แต่เพียงแค่...โอกาสมันวิ่งมาหาเขาเอง แล้วจะให้เขาปล่อยมันไปได้ยังไง

คังมีราเงยหน้าขึ้นมองเขาผ่านม่านน้ำตา มันจะเป็นแบบนี้จริงๆหรอ ลีแจวอนกับซอลีชินจะต้องฆ่ากัน เพราะเธองั้นหรอ

ชายหนุ่มพูดพลางเอื้อมมือไปกุมมือของคังมีราไว้แน่นเพื่อเป็นคำยืนยันคำพูดของเขา

ซอลีชินพูดพลางส่งยิ้มหวานให้หญิงสาวตรงหน้าก่อนจะมองไปเห็นสร้อยที่คอหญิงสาว

....สักวัน...ผมจะทำให้คุณทิ้งไอ้สร้อยเส้นนี้แล้วมาสวมสร้อยของผมแทน....

~~~~~~~~~~

หลายวันต่อมา

ที่ซุปเปอร์มาร์เกต

คังมีราเดินเลือกซื้อวัตถุดิบสำหรับปรุงอาหารมื้อเย็นของวันนี้ และในขณะที่เธอได้จ่ายเงินที่เค้าน์เตอร์เสร็จ ก็มีเสียงหนึ่งดังขึ้นจากด้านหลัง

....😟ทำไมถึงกลายเป็นแบบนี้ไปได้เนี่ย😟....

สิ้นเสียงของคิมยูนา สองสาวก็เดินออกจากซุปเปอร์มาร์เกตตรงไปยังรถที่จอดรออยู่

~~~~~~~~~~

คฤหาสน์ตระกูลลี

คังมีรามองไปรอบๆ ตั้งแต่ที่เธอหนีออกมา เธอไม่เคยได้กลับมาเหยียบที่นี่อีกเลย จนกระทั่ง...วันนี้

หญิงสาวไม่ตอบได้แต่พยักหน้าให้คิมยูนา ก่อนจะเดินเปิดประตูห้องเข้าไปอย่างช้าๆ

แอ๊ด....

คังมีรามองไปรอบๆห้อง กลิ่นของเหล้าอวบอวนไปจนเต็มห้อง คังมีรามองดูชายร่างสูงนั่งอยู่ที่โซฟาในมือถือแก้วที่ใส่เหล้าอยู่ ก่อนที่เขาจะดื่มเข้าไปรวดเดียวหมด

ลีแจวอนพูดพลางสะบัดแขนของหญิงสาวออกอย่างแรง

ลีแจวอนหรี่ตามองปฏิกิริยาของเธอก่อนจะยกขวดเหล้าดื่มอีกครั้ง อย่างไม่สนใจ

คังมีราไม่พูดเปล่า เธอใช้มือหยิบขวดเหล้าออกจากปากเขาทันที ชายหนุ่มหันกลับไปมองเธอด้วยแววตาที่แข็งก้าวจนเธอเองเริ่มรู้สึกกลัวขึ้นมา

พูดจบ ลีแจวอนก็จับไหล่เธอให้เข้ามาหาเขาใกล้ๆ ชายหนุ่มมองใบหน้าเธอก่อนจะโน้มใบหน้าลงไปจูบเธออย่างแรง

ลีแจวอนเรียกชื่อเธอเมื่อถอนริมฝีปากออก เขามองไปยังใบหน้าของเธอที่เปื้อนไปด้วยน้ำตาชายหนุ่มค่อยๆเอื้อมมือไปเช็ดน้ำตาให้อย่างนุ่มนวล

ทั้งคู่สบตากัน ลีแจวอนค่อยๆยื่นหน้าเข้าไปใกล้ๆผู้หญิงที่เขารักสุดหัวใจ ก่อนจะแตะริมฝีปากลงบนเรียวบางบางอีกครั้งอย่างนุ่มนวล

ลีแจวอนค่อยๆอุ้มเธอขึ้นแล้วตรงไปที่เตียงนอนของเขา ชายหนุ่มค่อยๆใช้มือปัดผมที่ปิดบังใบหน้าของเธอออกอย่างช้าๆ

คังมีราไม่คิดว่าจะได้ยินคำพูดนี้จากปากชายหนุ่ม เขามองสบตากับเธอก่อนจะก้มลงจูบเธออีกครั้งด้วยความรักและตอนนี้มันคงเป็นจูบที่เนิ่นนาน

คังมีรามองร่างชายหนุ่มตรงหน้า ที่กำลังถอดเสื้อของเขาออกพร้อมกับปล่อยให้ทุกอย่างเป็นไปตามที่หัวใจเธอและเขาต้องการ

เธอกำลังจะเป็นของเขา ทั้งตัวและหัวใจ คังมีราเป็นต้องของเขาคนเดียวเท่านั้น ....

คังมีราไม่อาจขัดขืนต่ออำนาจของความรักและความเสน่หาที่ชายหนุ่มมอบให้ นอกจากปล่อยให้เขาเป็นผู้ชักนำเธอให้รู้จักตัวตนของเขามากขึ้น ใช่แล้ว...ทุกอย่างที่เกิดขึ้นในตอนนี้ มันเป็นเพราะเธอรักเขา...รักแค่เขาคนเดียวเท่านั้น