อ่ะ

รสชาติแปลกใช่ไหม?

มันเหมือนน้ำปะปาเลยค่ะ

ที่กินปัจจุบันไม่ใช่น้ำปะปาไง?

ปกติกินน้ำคริสเตอรอลอ่ะ

มันคริสตัลไหมล่ะ?

กินกันได้ไงไม่บาดคอเหรอ?

เราเข้าเรื่องกันเถอะ...

....

พี่รู้แค่ว่า...พี่หน้าที่บอกส่วนไหนแต่สิ่งที่พี่บอกจะเป็นปริศนาให้เธอไขและปะติปะต่อมันเอง

ทำไมไม่บอกให้หมดคะ?

ถ้าพี่บอกหมดมันจะเหมือนการย่นเวลา

ย่นเวลา?

พี่ไม่สามารถบอกข้อมูลหมดได้ ถ้าบอกหมดเวลาที่คำสาปของญิการ์จะมาเร็ว..

พวกเธออาจจะตายกันหมด...แค่พวกพี่ก็พอแล้ว

สมควร...

พี่เข้าใจ...

แต่การบอกของเรามันจะเป็นบอกให้ไปปะติปะต่อกันเอง

แล้วถ้าเรารู้ถึงคนสุดท้าย...คำสาปก็จะ...

ไม่หรอก..ถ้าพี่ไม่ตาย...และคนสุดท้ายไม่ตาย

รู้กันแล้วใช่ไหม..ถ้าพี่ตายจะมีรูปมาด้วย

แต่ยังแตะต้องไม่ได้...

ค่ะ

พี่พร้อมที่จะตายนะ..แต่พวกเราล่ะ..

พร้อมที่จะรับมันไหม...กับรูปของสะสาร

ทำไมพี่ต้องตาย?

ไม่มีใครหนีโชคชะตาหรอก..

แต่ก็มีคนส่วนน้อยที่ต่อชะตาได้...

ทำพิธีนอนโลง...

...

แล้วกระดาษล่ะ...ขึ้นชื่อพี่เขาใช่ไหม?

....

มีกระดาษหล่นมาด้วย..

หมดโควต้า ฮ่าๆ

งั้นแสดงว่า...ต่อไปนี้คือการ...

Random การตาย

เรารีบไปต่อชะตากันดีกว่า...

ยิ่งไม่รู้การตายของพี่เขาจะเป็นไง..ยิ่งเสียเวลาไม่ได้..

พี่พอจะรู้จัก

งั้นพี่นำทาง...

ไปรถใคร?

รถฉันค่ะ

อืม..

แต่...

เวลาขับรถ

ไม่ว่าจะเกิดอะไร..

ห้ามจอด

ห้ามลงไป

หัามทัก

ไปขึ้นรถกัน...

ทิว๊า!

....

เอิ่ม...

งั้นเดี๋ยวพี่พาไปห้องน้ำ

ทิวา...

พี่ไม่แน่ใจว่าจะตายตอนไหน...

พี่จะบอก...เกี่ยวกับสิ่งที่พี่ต้องบอกให้ฟัง...

...

ความจริงแล้ว..

ญิการ์ไม่ได้คอขาดตาย..เธอตกน้ำ...จากชั้นด่านฟ้า

แต่ไม่รู้ว่าตายหรือเปล่า..

เราหาร่างเธอไม่เจอ

น้ำไม่ลึก...แต่พอลงมาดูที่สระก็ไม่เจอเธอ

แต่ทิวาไม่ได้ตกบันได..

เพราะว่า...เนียร์....

ไม่แน่ใจ...

เพราะมีอีกคนหนึ่ง..

ดุจ...

และความจริงอีกอย่าง...

ดุจ

ไม่ใช่น้องสาวแท้ๆของญิการ์...