2อาทิตย์ต่อมา

จองกุกขับรถมาจอดอยู่ที่หน้าโรงแรมของตัวเองหลังจากที่เขาขับรถไปรับลิซ่าที่บ้านของเธอ หลังจากที่เมื่อสามวันก่อนยัยตัวแสบขอกลับไปนอนบ้านเพราะมาอยูบ​้านเขาหลังจากเท้าเจ็บเมื่ออาทิตย์ก่อน จองกุกโยนกุญแจให้แดนเอารถไปเก็บให้ จากนั้นก็จูงมือลิซ่าเข้ามาในโรงแรมเนื่องจากเขาบังคับให้เธอนัดลูกค้ามาคุยงานที่นี่

จองกุกจูงมือลิซ่ามาถึงหน้าโซนให้อาหาร

จองกุกเดินมุ่งตรงไปยังลิฟท์ ส่วนลิซ่าก็หมุนตัวจะเดินเข้าไปห้องอาหาร ทว่าเดินไปได้ไม่กี่ก้าวก็ได้ยินเสียงดังมาจากเบื้องหลัง

ลิซ่าหันไปมองพร้อมๆกับเจ้าของเสียงโผเข้ากอดเธอเอาไว้เต็มแขน ชั่วครู่ก็ผละออกห่างแต่ยังจับรำแขนเรียวไว้ทั้งสองข้างพลางยิ้มดีใจที่ได้เห็นเธอ

ลิซ่ายังไม่ทันได้ตั้งตัวกูถูกฮันบินดึงเข้าไปกอดอีกครั้งแล้วจองกุกที่ยืนอยู่หน้าลิฟท์ก็ดันเห็นเข้าพอดี จึงเดินตรงมาพร้อมหน้าบึ้งตึง ลิซ่ารีบผลักฮันบินออกพลางละล่ำละลักบอกรวดเร็ว

ฮันบินมองตามลิซ่าที่บอกว่าจะเดินไปห้องน้ำแต่กลับเดินตรงไปยังหน้าลิฟท์เฉยๆ ลิซ่ารีบตาลีตาเหลือกไปสกัดจองกุก เพราะถ้าขืนปล่อยให้เดินให้ไปถึงห้องอาหารคงได้มีคนเจ็บแน่นอน พอถึงตัวจองกุกก็ทั้งดึงทั้งลากให้จองกุกเดินไปอีกทางพร้อมพร่ำบอกไปด้วย

จองกุกอารมณ์ไม่ปรกติกระชากเสียงออกมาพร้อมจะก้าวเข้าหาเป้าหมายทันทีลิซ่าจึงยื้อแขนไว้สุดแรง

จองกุกตวัดร่างบางเข้ามากอดเสียแนบแน่นอย่างโมโหไม่หาย เมื่อนึกภาพไอ้หน้าขาวนั่นกอดคนในอ้อมแขนให้เห็น ซึ่งจองกุกไม่ปราถนาให้ใครมาแตะต้องแม้แต่ปลายเล็บ ก่อนจะกัดฟันพึมพำออกมาเสียงห้วน

ลิซ่าเอ่ยเสียงนุ่ม เธอต้องทลายอารมณ์โมโหของเขาลงให้ได้ จองกุกได้ยินประโยคอ่อนหวานถึงกับเงยหน้าจ้องคนพูดเขม็ง ลิซ่าหลบตาวูบพร้อมหน้าแดงระเรื่อ

ลิซ่าถึงกับถอนหายใจในความดื้อของจองกุกที่ไม่เข้าใจว่าเธอไม่อยากให้เขาไปเผชิญหน้ากับฮันบินเพราะไม่อยากให้มีเรื่อง พี่ฮันบินน่ะไม่เท่าไหร่หรอกเนื่องจากอารมณ์ค่อนข้างดีตลอด แต่คนของเธอนี่สิจะนั่งฟังอย่างสงบดังปากว่าจริงหรือเปล่ายิ่งขึ้หึงแบบนี้ด้วย

จองกุกเอ่ยเสียงนุ่มใช้นิ้วเกลี่ยแก้มเนียนแผ่วๆอย่างเอาใจ ยังไงเขาก็ไม่อยากเห็นใบหน้าคนรักของเขามีรอยกังวล มองแล้วมันไม่ระรื่นตาชวนให้หงุดหงิดหัวใจ จองกุกจึงยิ้มส่งไปให้ ลิซ่าใจอ่อนยวบยาบเผลอจ้องยิ้มสวยของเขาตาค้าง

จองกุกพาลิซ่ามายังห้องอาหารในโรงแรมของเขาเดินไปยังโต๊ะมุมห้องพร้อมจ้องคนที่นั่งรออยู่ก่อนแล้วอย่างมาดหมาย พอเดินถึงโต๊ะเขาก็จัดการเลือกที่นั่งฟังตรงข้ามกับฮันบินทันทีไม่ต้องรอให้ใครเชิญส่วนลิซ่าก็นั่งลงข้างๆเขา จองกุกจ้องหน้าฮันบินไอ้หมอนี่หน้าตาก็ไม่เลวสเปกของสาวๆที่คลั่งไคล้ตี๋หล่อทั้งหลายนั่นแหละ

ฮันบินถึงกับเบิกตากว้างกับคำแนะนำของลิซ่า เขาไม่อยากจะเชื่อสิ่งที่ได้ยิน ส่วนจองกุกที่ถูกแนะนำว่าเป็นแฟนถึงกับลอบยิ้มด้วยความดีใจ จึงกระซิบใส่หูลิซ่าเมื่อเห็นว่าศัตรูกำลังตาค้าง

ลิซ่าเตรียมจะโวยวายแต่พอหันไปเจอสายตาคมกริบเรียวปากก็ต้องหุบฉับแล้วจึงหันไปเอ่ยกับฮันบินที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้ามด้วยความกระดากปาก

จองกุกได้ยินประโยคของคนตรงหน้าถึงกับตาลุกเตรียมจะอาละวาดใส่ หากมือของลิซ่าจับเขาไว้ แล้วลิซ่าจึงเอ่ยกับฮันบินเอง

ฮันบินมองเธอด้วยสายตาละห้อยเสร็จก็เดินออกไป ตอนนี้เธอขอเอาคนขี้หึงไปสงบสติอารมณ์ก่อน ลิซ่าลุกขึ้นเดินนำจองกุกไปยังลิฟท์ผู้บริหารแล้วกดขึ้นไปยันชั้นบนสุดที่เป็นห้องทำงานของชายหนุ่ม จองกุกกัดฟันข่มอารมณ์เต็มที่พยามสงบอารมณ์เดือดภายใน

จองกุกได้ยินลิซ่าพูดจึงก้าวไปลากร่างบางเปิดประตูลับอีกด้านหลังโต๊ะทำงานเขาเข้าไปยังห้องนอนส่วนตัว

ลิซ่ากลืนน้ำลายลงคอไปหลายอึก ก่อนจะคลี่ยิ้มแหยๆส่งไปให้จองกุก

ลิซ่านั่งปลายเตียงกำกระเป๋าถืิอในมือแน่นงานนี้จะรอดไม่รอดอยู่ที่คำพูเของเธอแล้วล่ะ ก่อนจะเอ่ยด้วยน้ำเสียงเบาๆ

ลิซ่าเดินเข้าไปในห้องเปลี่ยนเสื้อผ้า เธอเปิดประตูตู้เสื้อผ้่าไล่ดูทุกตู้จนไปถึงตู้สุดท้ายที่ภายในตู้ไม่มีอะไรแขวน แต่ก่อนที่ลิซ่ากำลังจะปิดตู้สายตาเธอก็ไปสะดุดอะไรบางอย่างที่วางอยู่ชั้นล่างตู้ ลิซ่าก้มลงไปหยิบขึ้นมาดูแล้วพบว่ามันเป็นชุดนอนซีทรูสีดำกับชุดชั้นในสีดำเข้าชุด ลิซ่าถึงกับโมโหจองกุก

จองกุกเดินไปดึงลิซ่าเข้ามากอด แต่ลิซ่าถอยหนี

จองกุกเดินไปดึงลิซ่าเข้ามากอด เอาว่ะถ้ารีโนเวทห้องทำงานกับห้องนอนนี้จะทำให้ลิซ่าหายโกรธ หายงอนเขาก็จะทำ แล้วสัญญากับลิซ่าว่าจะไม่พาผู้หญิงคนไหนเข้ามาที่นี่อีกนอกจากเธอคนเดียว

****************************************************

1อาทิตย์ต่อมา

และแล้ววันที่ฤกษ์ดีที่สุดของเดือนก็มาถึง คืนนี้โรงแรมในเครือของจองกุกจึงครึกครื้นเป็นพิเศษ เนื่องจากเป็นสถานที่จัดงานฉลองมงคลสมรสระหว่างจีมินและโรเซ่เจ้าบ่าวกับเจ้าสาวกำลังเดินทักทายแขกที่เข้ามาในงานแล้วกล่าวขอบคุณ บรรดาเพื่อนเจ้าบ่าว​เจ้าสาวต่างช่วยกันรับรองแขกจำนวนมากที่เข้ามาในงาน

จองกุกมองตามลิซ่าซึ่งคืนนี้ดูงดงามจนไม่อยากจะปล่อยให้คลาดสายตาแต่ติดที่ตอนนี้เข้าโดนแขกคนสำคัญดึงตัวไว้ก่อน ลิซ่าเดินตรงไปยังโต๊ะของมาร์คที่ตอนนี้ทุกคนรวมตัวกันอยู่ที่โต๊ะนี้ แจ็คสันเพื่อนของมาร์คก็นั่งอยู่ที่โต๊ะนี้และเมื่อเขาหันไปเห็นลิซ่าที่เดินตรงมาจึงหันไปสะกิดมาร์ค

มาร์คมองตามสายตาเพื่อนจอมเจ้าชู้ของเขาแล้วกระตุกยิ้มทันที แจ็คสันตามถึงใช่เล่น สงสัยอยากจะกินยำตีนจากน้องชายเขาแก้อาการอกหัก แค่น้องสาวพวกเขายังไม่อยากให้มันแตะ นี่เล่นเจ้าของหัวใจเสืออย่างจองกุก สงสัยคืนนี้มีอะไรสนุกๆให้เล่นอีกแล้ว ทุกคนในโต๊ะต่่างมองหน้ามาร์ค มาร์คจึงส่งสัญญาณว่าให้อยู่เฉยๆ

มาร์คกวาดตามองหาจองกุกด้วยความแปลกใจว่าปล่อยสาวสวยสุดหวงมาได้ยังไงคนเดียว แต่ไม่เป็นไรเดี๋ยวเขาจะทำให้จองกุกแล่นมาตรงนี้แทบไม่ทันเลยทีเดียว

ลิซ่าเดินตามมาร์ค แล้วมาร์คก็กระซิบบางอย่างบอกให้รู้ว่าเล่นสนุกของเขาคืออะไร

แจ็คสันส่งรอยยิ้มบาดใจไปให้ลิซ่า พร้อมรวบมือแล้วยกขึ้นมาจูบหน้าตาเฉย จนลิซ่ายืนอึ้งไปชั่วขณะ ก่อนจะดึงมือกลับช้าๆทั้งที่อยากจะกระชากให้หลุดแทบขาดใจ ทุกคนต่างอึ้งกับการกระทำของแจ็คสัน แจ็คทำท่าจะโอบลิซ่า จนลิซ่าต้องเบี่ยงตัวหนี มาร์ครีบขยับเข้าหาทันทีที่เห็นว่าเพื่อนเขาชักจะเกินไป

แจ็คสันจะเอื้อมมือไปจับลิซ่าให้นั่งลงข้างๆเขา แต่ก่อนจะถึงตัวสาวงามที่มาร์คยืนบังอยู่ คอเสื้อสูทของแจ็คสันก็ถูกกระชากอย่างแรงจากทางด้านหลังจนตัวลอย

มาร์คมองตามจองกุกที่ลากแจ็คสันออกไปยังหลังห้องจัดเลี้ยง ท่ามกลางความตกใจของแขกในงานและลิซ่าที่เบิกตาโตอ้าปากค้างกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น มาร์คต้องหันไปแก้สถานการณ์กับแขกโต๊ะอื่น

คำพูดของมาร์คเรียกเสียงหัวเราะจากกลุ่มพวกเขาทั้งโต๊ะ แหมแต่ลิซ่ายังยิ้มตาม

มาร์คพาว่าที่น้องสะไภ้ออกมาหลังห้องจัดเลี้ยงแล้วเจอเข้ากับการ์ด ทั้งแดน, เจบี, กาย ตรงทางเดินที่กำลังกันไม่ให้แขกเข้าไปได้ตามคำสั่งของจองกุก มาร์คจูงมือลิซ่าผ่านเข้าไปก่อนจะเห็นภาพแจ็คสันนอนกุมท้องร้องครวญครางอยู่กับพื้น พร้อมเลือกกลบทั้งหน้า ส่วนจองกุกกำลังยืนค้ำร่างคนเจ็บด้วยหน้าตาถมึงทึงอยู่

แจ็คสันกระชากเสียงถามด้วยความโมโห เนื่องจากเขาโดนหมัดหนักๆซัดเข้าไปหลายที ไม่เปิดโอกาสให้เขาสวนกลับเลยแม้แต่น้อย แถมมันยังถีบให้เขาล้มหงายมาเต็มแรงจนนอนหมอบอยู่กับพื้นตอนนี้ จองกุกไม่ตอบแต่ไปตวัดร่างลิซ่าที่เดินมากับมาร์คเข้ามากอดแนบอก แจ็คสันมองอย่างสงสัยเพราะจองกุกไม่เคยทำแบบนี้กับผู้หญิงคนไหน

ยกเว้นก็แต่จองอาน้องสาวสุดที่รักเท่านั้น แล้วดวงตาแจ็คสันก็ค่อยๆเบิกกว้างเมื่อเริ่มรู้สาเหตุว่าทำไมตนเองถึงต้องมาเจ็บตัวแบบนี้ แจ็คสันหันไปมองหน้าของมาร์คที่ยืนหัวเราะอยู่

แจ็คสันถึงกับกัดฟันกรอดเมื่อรู้แจ่มแจ้งว่าโดนมาร์คแกล้งเข้าให้แล้ว

มารค์หัวเราะด้วยความขบขันพูดทิ้งท้ายแล้วก้าวกลับเข้าไปในงานทันทีไม่สนใจเพื่อนจอมเจ้าชู้ที่นอนจะเป็นจะตายอยู่ที่พื้น แจ็คสันโดนแบบนี้จนเคยชินเพราะเมื่อก่อนชอบมาจีบจองอาน้องสาวพวกเขา ถ้าไม่โดนมาร์คซัดก็โดนอีก7คนที่เหลือยำเละ จนพวกเขาต้องยอมรับความใจเด็ดทนมือทนไม้ของ แจ็คสัน

จบประโยคแสนห้วน จองกุกก็ดึงคนในอ้อมแขนพาออกไปจากจุดนั้น ปล่อยให้แจ็คสันตะโกนตามหลังอย่างเจ็บใจ

หากด่าไม่จบประโยคก็ต้องหุบปากฉับ เมื่อจองกุกหันกับมาชี้หน้า แจ็คสันไม่อยากเสี่ยงกับอารมณ์หมาบ้าของจองกุกแค่แตะๆดมๆผู้หญิงของมันเขายังเจ็บขนาดนี้ ก่อนจะหยัดกายลุกขึ้นก้าวกลับไปยังห้องพัก สภาพแบบนี้แจ็คสันไม่กลับเข้าไปในงานเลี้ยงให้อายขายขี้หน้าคนอื่นแน่ๆ

เสียงทุ้มดังขึ้นชิดหูบาง พร้อมเรียวปากร้อนคลอเคลียแก้มนุ่ม

ลิซ่าหน้าแดงปลั่ง แต่ก็แอบฉีกยิ้มแก้มปริกับอ้อมกอดแสนอบอุ่นที่จองกุกมอบให้ ก่อนจะอุบอิบบอกอย่างอายๆ

จองกุกดันคนในอ้อมแขนออกพลางจ้องหน้าเชยคางมนขึ้นแล้วก้มลงไปจูบกลีบปากสีสวนแสนจะยั่วยวนนั้น พลางเคล้าคลึงอย่างหลงไหล แทรกปลายลิ้นร้อนผ่านเข้าไปกวาดเอาความหวานละมุนอย่างเว้าวอนอ่อนหวาน ทั้งคู่หน้าจะจูบกันอีกนานถ้าไม่ได้ยินเสียงกระแอมดังขึ้นมาเสียก่อน จองกุกจำต้องถอนเรียวปากออกแล้วหันไปมองเจ้าของเสียง

ไอยูรู้สึกไม่ชอบใจผู้หญิงตรงหน้าที่จองกุกประกาศว่าเป็นแฟน

ไอยูไม่พูดเปล่าแต่เดินมาควงแขนจองกุกข้างขวาทันทีเป็นการบอกว่าลิซ่าไม่สามารถปฏิเสธ​ได้ จองกุกรู้สึกว่ามือข้างซ้ายที่ลิซ่าจับมือกับเขาอยู่ลิซ่าบีบมือเขาแน่นมาก ไม่นานลิซ่าก็สะบัดมือออกจากอุ้งมือหนา แล้วจ้ำอ้าวหนีออกไปทันที จองกุกจะก้าวตามแต่ติดที่ไอยูกอดแขนเขาไม่ยอมปล่อย

ลิซ่ายืนมองภาพที่จองกุกเดินควงไอยูกับเข้าไปในงาน จึงจ้องภาพนั้นราวกับจะเผาให้เป็นจุณ ถ้าไม่ติดว่าเป็นลูกสาวคุณทิม ยัยไอยูนั่นเละคามือเธอแน่ ลิซ่าถอนหายใจเดินไปด้านหลังห้องจัดเลี้ยงที่ตอนนี้จีมินกับโรเซ่กำลังนั่งพักกันอยู่ที่นั่น

*****************************************************

1ชั่วโมงต่อมา

งานแต่งงานผ่านไปด้วยดีแขกทยอยกลับกันหมดหลังจากงานเลี้ยงจบลง เพื่อนเจ้าสาวกับเจ้าบ่าวหลังจากอวยพรจีมินกับโรสก็กลับกันหมดแล้วเพราะเมากันมากจึง เหลือแค่จองกุก, มาร์ค, ลิซ่าเท่านั้น ตอนนี้ลิซ่าพาโรเซ่ไปเข้าห้องน้ำทำให้สามหนุ่มออกมายืนรอที่โซนรับแขก

นั่งได้ไม่นานทั้งสามหนุ่มก็ต้องวิ่งแข่งกันออกจากห้องจัดเลี้ยงเพราะแม่บ้านว่าได้ยินเสียงแปลกๆดังออกมาจากห้องน้ำแต่เขาไปดูไม่ได้เพราะประตูล็อคจากด้านใน พอมาถึงก็ได้ยินเสียงวิ้ดว้ายดังออกมาเป็นระยะ แต่พวกเขาจำได้แม่นว่ามันคือเสียงของลิซ่าและโรเซ่ จองกุกตัดสินใจถีบประตูให้เปิดน้ำก็สาดมาโดนสามหนุ่มเต็มๆ

ส่วนสามสาวในห้องน้ำถึงกับหันขวับไปมองผู้มาเปิดประตูแทบจะพร้อมๆกัน ลิซ่ากับโรเซ่เมื่อเห็นว่าเป็นใครก็หน้าเจื่อนสนิทหลบงุดๆเนื่องจากแฟนหนุ่มทั้งสองกับพี่มาร์คกำลังส่งสายตาดุดันมาให้ ตอนนี้ชุดเจ้าสาวกับเพื่อนเจ้าสาวมันเปียกโชกไปหมดทั้งตัว คุณทิมที่วิ่งมาถึงที่หลังต้องตกใจกับภาพลูกสาวที่เปียกไม่แพ้กัน

เสียงตะคอกอันดังลั่นของจองกุกทำให้สามสาวสะดุ้งโหยงไปตามๆกัน ลิซ่ากับโรสได้แต่ก้มหน้าอยู่เช่นนั้นแต่ไอยูแกล้งบีบน้ำตาพร้อมพูดเรียกคะแนนสงสารทันที

สิ้นเสียงต่อว่าไอยูก็กระโจนเข้ากระชากผมจนลิซ่าล้มลงไปกับพื้นก่อนจะตามไปนั่งคร่อมอย่างรวดเร็ว พลางตวัดมือใส่ใบหน้านวลทันทีแต่ลิซ่าใช้มือกันไว้แล้วเหวี่ยงไอยูลงจากตัว ด้านโรเซ่รีบถลาเข้่าไปช่วยลิซ่าแต่ก็ถูกไอยูพลักออกมาเต็มแรงจนปลิวไปปะทะแผลงอกจีมินที่กระโดดมารับได้ทัน โรเซ่จะดิ้นออกไปช่วยลิซ่า

จองกุกกับมาร์คเข้าห้ามปรามสองสาวที่กำลังเลือดขึ้นหน้าไม่สนใจอะไรทั้งนั้น ไม่นานจีมินก็ดึงโรเซ่ออกมากจากห้อน้ำได้สำเร็จ คุณทิมได้แต่มองเหตุการณ์ในห้องน้ำอย่างตกใจ โรเซ่ยังจะดิ้นขลุกขลักจะไปช่วยเพื่อนรัก

โรเซ่ค่อยๆสงบลงเมื่อได้ยินเสียงเตือนสติ ใช่สิคืนนี้มันงานแต่งเธอและเจ้าของอ้อมแขนนี้ก็คือเจ้าบ่าวของเธอ ความรู้สึกผิดวิ่งเข้าจู่โจมหัวใจก่อนจะโผเข้ากอดจีมินแล้วร้องไห้ออกมา จีมินก็ได้แต่ลูบหลังลูบไหล่ปลอบโยนแผ่วเบา จองกุกกับมาร์คก็ยังนัวเนียจับสองสาวแยกกัน จองกุกใช่แผ่นหลังกว้างเป็นที่รองรับฝ่ามือ

ของไอยูเพื่อกันไม่ให้คนในอ้อมแขนบาดเจ็บ มาร์คก็พยายามดึงไอยูออกแต่ตัวไอยูลื่นเพราะสบู่ล้างมือ ลิซ่าพยายามดิ้นออกจาก​อ้อมแขนของจองกุก แต่จองกุกไม่ปล่อยพลางรั้งร่างบางขยับหลบฝ่ามือไอยูที่ซัดลงมาไม่ยั่ง ก่อนจะหันกลับไปจับฝ่ามือไอยูข้างหนึ่งแต่อีกข้างหนึ่งนี่สิที่จองกุกเบี่ยงร่างในอ้อมแขนหลบไม่ทัน

มือไอยูจึงตวัดเข้าที่หน้าของลิซ่าเสียงดังฉาดใหญ่ พลันทุกอย่างก็ชะงักนิ่งงัน ยกเว้นไอยูที่ยิ้มออกมาด้วยความสะใจ จองกุกตกใจไม่น้อยเมื่อคนที่ไม่อยากให้ใครแตะแม้แต่ปลายเล็บโดนตบให้เห็นต่อหน้าต่อตา ดวงตาสีดำสนิทจึงตวัดมองคนทำพลางบีบมืออีกข้างที่จับคนตบเอาไว้แน่นราวจะให้แหลกคามือก่อนจะสะบัดทิ้งเต็มแรง

ไอยูตกตะลึงกับคำพูดของจองกุกจึงปล่อยโฮออกมาด้วยความกลัวรีบลนลานออกจากมือมาร์ควิ่งไปหาพ่อของเธอ จองกุกลากคนในอ้อมแขนที่ยังยืนอึ้งออกไปจากห้องน้ำปล่อยให้มาร์คเคลียกับคุณทิมเอง ลิซ่าหน้าบูดบึ้งเนื่องจากกำลังโกรธคนห้ามปรามจนทำให้เธอต้องมีรอยนิ้วประดับบนหน้า

จองกุกกับจีมินพาลิซ่าและโรเซ่ขึ้นมาบนห้องพักของตัวเองแล้วต่างคนต่างแยกย้ายกันเข้าห้อง จองกุกพาลิซ่ามายังห้องน้ำ ลิซ่าจะเปิดปากต่อว่าแต่ก็โดนจองกุกดักเสียก่อน

จองกุกพูดจบก็ก้าวออกจากห้องไป ลิซ่าเข้าไปอาบน้ำอีกสิบนาทีต่อมาเธอออกมาพร้อมด้วยชุดคลุมตัวใหญ่ก็พบว่าทั้งห้องเงียบกริบไม่รู้จองกุกหายไปไหนก่อนจะเดินไปที่เตียงเห็นชุดนอนสีขาวเป็นเสื้อแขนยาวกางเกงขาสั้นพร้อมชุดชั้นในวางอยู่เขาคงจะให้คนไปหามาให้ลิซ่าจึงคว้าชุดนั้นกลับเข้าไปเปลี่ยนในห้องน้ำ

พอแต่งตัวเสร็จก้าวออกจากห้องน้ำเอวเล็กก็ถูกดึงเข้าไปกอดแล้วอุ้มพาเดินมานั่งบนตักกว้างและลำแขนก็รัดร่างบางแนบอกทันทีก่อนที่จองกุกจะใช้นิ้วแข็งๆไล้แก้มนุ่มข้างที่มีรอยแดงเป็นแถบเบาๆพลางเอ่ยถามเสียงนุ่มที่ไร้แววเกรี้ยวกราดให้เห็นคงจะอารมณ์ปรกติแล้ว

หากคนในอ้อมกอดก็ยังเงียบกริบ จนจองกุกต้องก้มลงไปมองหน้าอย่างสงสัยก็เห็นเรียวปากอิ่มอมยิ้มน้อยๆถึงได้รู้ว่าแม่ตัวแสบพอใจกับคำขอโทษ