1อาทิตย์ต่อมา

ห้าสาวพากันมาช้อปปิ้งที่ห้างของโรส ขณะที่กำลังนั่งกินกันไปคุยกันไปอยู่ภายในร้านอาหารญี่ปุ่นชื่ิอดังก็ดันเกิดเรื่องขึ้นจนได้

จีมินตกใจไม่น้อยเมื่อมีมือเล็กๆมากระชากจนแขนอีกข้างหลุดออกจากมือของมินะที่พยายามควงแขนเขาอยู่จองอากอดแขนจีมินไว้พร้อมจ้องหน้าผู้หญิงตรงหน้าตาขวางไม่เก็บอาการ จนจีมินยิ้มกว้างคนออกอาการหวงพี่ชาย

จออาไม่ตอบกลับเงยหน้าส่งสายตาดุ จีมินก็เหมือนจะรู้ว่าน้องสาวไม่พอใจเรื่องอะไรจึงกระซิบใส่หูเบาๆ"นี่คือลูกสาวคุณทอมสันกับคุณเกศ" ที่พรุ่งนี้น้องจะต้องไปต้อนรับไง

จีมินยังพูดคำว่าน้องไม่จบประโยค จองอาก็โพล่งสวนขึ้นพลางซบศีรษะลงกับแผงอกกว้างทำกิริยาออดอ้อน จีมินยิ้มขำพลางส่ายศีรษะให้กับความแสบสันของน้องสาว

มินะยังยืนตกใจที่รู้ว่าจีมินกำลังจะแต่งงาน จองอาดึงจีมินออกเดินมาทางร้านอาหารญี่ปุ่นแบบยิ้มๆก่อนจะเห็น ลิซ่า, จีซู, เจนนี่เดินออกมาจากร้าน จีมินจึงค่อยๆหุบยิ้มเมื่อเริ่มมองหาใครอีกคนไม่เห็น ในเมื่ออยู่กันพร้อมหน้าขนาดนี้แล้วคนรักของเขาไปไหน

จีมินรีบเดินเข้าไปหาโรสที่นั่งอยู่ในร้่านอาหารแล้วอธิบายทุกอย่างให้ฟัง

จีมินที่นั่งกอดเอวโรสอยู่เอียงแก้มซ้ายไปให้โรส

จีมินยิ้มให้กับความน่ารักของแฟนเขา ดีที่โรสเป็นคนเข้าใจอะไรง่าย ไม่ขี้งอนนาน ไม่งั้นเขาคงเหนื่อยแย่

*****************************************************

📲คนหล่อ

จองกุกโทรมาหาลิซ่า

ลิซ่าเดินคุยมือถือกับจองกุกไปยังห้องนอน ลิซ่าทิ้งตัวลงนอนบนเตียงนอนแสนนุ่มพลางคลี่ยิ้มบางๆ"เจ้าของห้องไม่อยู่ เพราะจองกุกไม่กลับ คืนนี้ต้องนอนคนเดียวไม่มีคนป่วน"

จองกุกได้ยินคำตอบก็หัวเราะเบาๆมาตามสายแผ่วๆตามด้วยประโยคนุ่มนวลที่ทำเอาคนฟังต้องหน้าแดงก่ำ

ถ้าลิซ่ามีตาทิพย์ก็จะเห็นจองกุกจูบผ่านมือถือ ทำไมจองกุกจะไม่รู้ว่าคนรักของเขาอยู่ที่ไหน เพราะจองอาบอกว่าลิซ่าบ่นคิดถึงเขาแล้วบอกว่าจะเข้าไปอยู่ในห้องนอนเขาจะได้เหมือนมีเขาอยู่ใกล้พอได้ยินแบบนี้อยากจะเคลียงานรับลูกค้าให้เสร็จแล้วกลับไปหายัยตัวแสบซะคืนนี้จริงๆ

*****************************************************

กลางดึกวันต่อมา

🌛🕖21.00น.

ลิซ่ากับจองอาเหนื่อยกับการรับรองลูกค้ามากเพื่อนๆคุณทอมสันขอร้องให้พวกเธอทั้งคู่ช่วยพาท่องราตรีใจกลางกรุงโซลทำให้สองสาวยุ่งยากลำบากใจไม่น้อย หากมันก็หลีกเลี่ยงไม่ได้ ภายในรถตู้ของโรงแรมที่กำลังพาเพื่อนของคุณทอมสันเที่ยวราตรีคือผับหรูใจกลางกรุง

📲พี่คุณ

จองอาวางสายจากนิชคุณแล้วหันมามองลิซ่าที่ตอนนี้กำลังมองเธออยู่เช่นกัน

ลิซ่ากับจองอาไม่รู้เลยว่านิชคุณกับจองกุกสงสัยเพราะจองกุกโทรเข้าที่้บ้าน​ แม่บ้านบอกว่าเธอ2คนยังไม่กลับ แล้ว​ยิ่งจองอาโทรบอกนิชคุณว่ากำลังจะนอน ยิ่งรู้เลยว่าเธอ2คนกำลังโกหก แต่เหตุผลที่โกหกมันคืออะไร ตอนนี้เขาสองคนเป็นห่วงสองสาวมากนิชคุณเลยบอกให้จองกุกรีบกลับไปดู2สาว เดี๋ยวเขาจะอยู่เคลียลูกค้าเอง

จองกุกออกจากงานต้อนรับที่โรงแรมแล้วรีบขับรถดิ่งตรงกลับบ้าน ทั้งๆที่ตอนแรกตั้งใจจะค้างกันที่โรงแรมเพราะงานเลิกดึกมาก แต่มาเจอเหตุการณ์ลิซ่าไม่รับมือถือ จองอาโทรมาโกหกนิชคุณ ทำให้อารมณ์จองกุกเดือดเต็มพิกัดและเต็มไปด้วยความเป็นห่วงว่าเกิดอะไรขึ้นกับผู้หญิงสองคนที่เขารัก

🕛🌑00.00

ลิซ่าขับรถมาเซราติมาจอดเทียบหน้าคฤหาสน์ตระกูล​จอนเป็นเวลาเที่ยงคืน​ตรงหลังจากเธอกับจองอาส่งลูกเป็นที่เรียบร้อย สองสาวเดินเข้าประตูเข้ามาพลางคุยกันเบาๆ

เสียงห้วนเหยียบเย็น​ที่ดังขึ้นกลางความมืดของห้องโถงกลางบ้านทำเอาสองสาวสะดุ้งสุดตัว ค่อยๆหันกลับไปมองเจ้าของเสียงพร้อมหน้าซีดเผือกกันทั้งสองคน จองกุกเดินออกมาในชุดเชิ้ตสีขาวยับยู่ยี่ปล่อยชายเสื้อหลุดลุ่ย ปลดกระดุทหน้าลงมาครึ่งอกมองสองสาวที่หลบตากับไหววูบยืนหน้าซีดกอดกันอยู่

จองกุกส่งเสียงตวาดถามอีกครั้ง เมื่อน้องสาวกับคนรักยังไม่เอ่ยปากบอกเขา

จองกุกเดินเข้าไปกระชากลิซ่าออกจากอ้อมกอดน้องสาวเขาให้ออกมาเผชิญหน้่า ลิซ่าถึงกับหน้าซีดเผือก เธอกลัวคนโมโหเกรี้ยวกราดในตอนนี้มากมายอย่างบอกไม่ถูก แถมมือเขายังบีบแขนทั้งสองข้างจนเจ็บไปหมด

เสียงกร้าวตะคอกด้วยอารมณ์เดือดพล่านเกินระงับ ก่อนจะพลักร่างบอบบางของลิซ่าสุดแรงล้มลงไปกับพื้น จองอาถึงกับตาโตกับการกระทำของพี่ชายเธอที่มันจะมากเกินไป

ลิซ่ารีบเบรคจองอา ก่อนจะลุกขึ้นช้าๆเมื่อโดนกระทำอยู่ฝ่ายเดียวโดยที่คนตรงหน้าไม่ยอมที่จะฟังและไม่เว้นช่องว่างให้แก้ตัว เจ็บกายไม่เท่าไหร่ แต่ไอ้คำด่าที่รุนแรงกระเทือนเข้าไปถึงหัวใจจนเจ็บไปทั้งอกนี่สิ เธอไม่ขอทน เป็นไงเป็นกันเอาให้ตายกันไปข้างหนึ่ง พลันกระเป๋าในมือถูกขว้างใส่ใบหน้าคมคายเต็มแรง

ลิซ่าเน้นคำพูดตวาดเสียงดังลั่นบ้านเพราะตอนนี้อารมณ์เธอเดือดไม่แพ้กัน เมื่อเห็นจองกุกตาวาวโรจน์พร้อมกำมือแน่นทั้งสองข้าง จึงรีบถอยและหันหลังวิ่งออกมากประตูคฤหาสน์ไปทันที

จองอาวิ่งตามไปพลางร้องเรียกด้วยความตกใจ เมื่อเห็นพี่ชายวิ่งตัดหน้าไล่หลังลิซ่าออกไป เธอจึงหยุดแค่หน้าประตู ลิซ่าวิ่งร้องไห้ออกมายังรถที่จอดอยู่หน้าบ้านพอนึกได้ว่ากุญแจรถอยู่ในกระเป๋าที่เพิ่งข​ว้างใส่หน้าจองกุกไปเธอจึงตัดสินใจวิ่งไปที่ประตูใหญ่หน้าบ้าน แต่วิ่งได้แค่ครึ่งทาง เอวเล็กก็ถูกคว้าจนตัวลอย

ลิซ่ากรีดร้องตะโกนดิ้นเอาเป็นเอาตาย จองกุกจึงปล่อยร่างเล็กลงบนพื้นสนามหญ้าแล้วกระชากแขนให้เธอหันมาเผชิญหน้า

จองกุกตวาดออกมาเสียงดัง แต่คนในอ้อมแขนไม่ฟัง แถมซัดกำปั้นไม่เลือกที่หนักเข้าก็ทั้งหยิกทั้งตีสุดท้ายก็เตะเข้ากับหน้าแข้งแข็งๆไปเต็มแรง จองกุกที่โดนเล่นงานแบบนี้ถึงกับคลายอ้อมแขน ฉับพลันลิซ่าก็ผลักอกจองกุกจนจองกุกเสียหลักลงไปกับสนามหญ้าแล้วจะวิ่งออกไปต่อแต่จองกุกก็กระตุกข้อเท้าเต็มแรงจนร่างบอบบาง

ถลาเข้าสู่อ้อมแขนที่กางออกรับเอาไว้ทันท่วงทีก่อนจะพลิกคนดิ้นเร่าๆอยู่บนอกลงกับสนามหญ้ามือใหญ่รวบมือเล็กเอาไว้เหนือศีรษะเมื่อลิซ่าไม่อาจสู้แรงจองกุกได้ลิซ่าจึงด่าใส่ไม่ยั้ง

จองกุกบีบแก้มนุ่มแล้วประกบริมฝีปากลงไปดูดดึงถ้อยคำที่ไม่อยากได้ยินลงคอไป บดจูบรุนแรงปลายลิ้นร้อนๆแทรกเข้าไปในโพรงปากเล็กจาบจ้วงรุนแรงจนลิซ่าเจ็บไปทั้งปากพร้อมหลั่งน้ำตาร่วงลงมาตามหางตาคู่สวยกระทั้งจองกุกได้ยินเสียสะอื้นถึงได้รู้ตัวค่อยๆถอนเรียวปากออกช้าๆ

ตาคมกริบจ้องใบหน้าของลิซ่าด้วยสายตาเจ็บปวด แค่น้ำตาหยดเล็กๆไม่กี่หยดจองกุกยังแทบทนไม่ไหว แต่นี่ทะลักทลายราวกับทำนบแตกทำเอาใจเขาปวดร้าวไปหมด อยากจะปลอบใจแทบขาดแต่อารมณ์โกรธก็ยังไม่จางหายมือใหญ่กำแน่นแล้วซัดลงบนสนามหญ้าเต็มแรงเพื่อระบายอารมณ์ก่อนจะลุกขึ้นยืนพร้อมกับดึงลิซ่าที่ร้องไห้ติดมือขึ้นมาด้วย

แต่ก่อนที่จะพูดอะไร มือเล็กก็สะบัดหลุดแล้วตบหน้าจองกุกสุดแรงจนหน้าหันใบหน้าคมขึ้นรอยแดงเป็นแถบ จองกุกค่อยๆหันหน้ากลับมาพร้อมดวงตาแข็งกร้าว โทษของคนที่ตบเขาถ้าเป็นคนอื่นคงเละคามือ

ประโยคที่เอ่ยออกมาพร้อมด้วยน้ำตาแล้ะดวงตาที่ฉายแววเจ็บปวดและตัดพ้ออย่างรุนแรง ทำเอาคนได้ยินสะเทือนไปทั้งอกเหมือนถูกมีดกรีดลงกลางใจแล้วลิซ่าก็หันหลังวิ่งเข้าบ้านไปปล่อยให้คนถูกตบยืนนิ่งมองตามจนสุดลูกตาชั่วครู่ถึงได้ก้าวตามไป

จองอาซึ่งเห็นเหตุการณ์​ทั้งหมดปล่อยให้ลิซ่าวิ่งผ่านขึ้นไปยังชั้นบนโล่งอกขึ้นมานิดเมื่อลิซ่าไม่ได้หุนหันออกจากบ้านไปกลางดึกแบบนี้ ก่อนจองอาจะก้าวเท้ามาขวางพี่ชายเอาไว้

จองอาไม่ยอมหลีกไปทางไหนแล้วเถียงกลับไม่ลดละ

คำพูดของน้องสาวทำเอาจองกุกใจกระตุกวูบ ใบหน้าเปื้อนน้ำตาลอยเข้ามาในหัวพร้อมคำว่าเกลียดที่เสียดแทงหัวใจ

จองอาเดินเข้าไปกอดจองกุก มือหนาลูบศีรษะน้องเบาๆพร้อมกับจูบขมับบางอย่างรักใคร่อารมณ์โมโหสงบลงแทบไม่เหลือ แต่กำลังมีความรู้สึกผิดตีตื้นขึ้นมาจนล้นหัวใจกับคนที่อยู่บนห้องแทน จองอาผละออกจากอกพี่ชาย

จองกุกจูงมือน้องสาวก้าวขึ้นไปบนบ้าน จองกุกเปิดประตูเข้าไปในห้องนอนเขาแต่ไม่มีลิซ่าอยู่ในห้อง ในห้องน้ำเงียบกริบไม่ต่างกันใจชักเริ่มเสียและเต้นผิดจังหวะขึ้นมาทันทีก่อนจะนึกอะไรขึ้นมาได้แล้วก้าวออกจากห้องตรงไปยังห้องทำงาน จองกุกเปิดประตูเข้าไปก่อนจะได้ยินเสียงสะอื้นแผ่วๆเล็ดลอดออกมาจากระเบียงห้องทำงาน

จองกุกเปิดประตูระเบียงออกไปภาพที่เห็นทำเอาเขาเจ็บปวดใจไปหมด เขาก้าวช้าๆเข้าไปหาลิซ่าที่นั้งอยู่กับพื้นระเบียงซบใบหน้าลงกับเข่าร้องไห้สะอื้นจนตัวโยน จองกุกทรุดลงนั่งกับพื้นข้าง​ๆแล้วรวบร่างบางขึ้นมานั่งบนตักพลางกอดรัดเอาไว้แนบอก ลิซ่าสะดุ้งเฮือก แต่เมื่อเห็นหน้าคนกอดก็ขัดขืนพร้อมตวาดน้ำเสียงสั่นเครือ

จองกุกไม่ปริปากพูดสักคำพลางรัดร่างบางเอาไว้ไม่ยอมปล่อยมือใหญ่อีกข้่างคอยปัดมือเล็กที่ทั้งจิกทั้งซัดลงไม่เลือกที่อย่างไม่จริงจังนัก เหมือนจะให้คนร้องไห้เสียใจระบายอารมณ์เสียให้เต็มที่ ด้วนอารมณ์น้อยใจแลัเสียใจทำให้ลิซ่ากัดฟันคมๆเข้ากับบ่าหนาไปจมเขี้ยว จองกุกกัดฟันซบหน้่าลงกับบ่าลิซ่าเพื่อข่มความเจ็บ

ลิซ่าอ้าปากออกเมื่อคนถูกเธอทำร้ายไม่มีปฏิกิริยา​ตอบโต้ บ่ากว้างมีเลือดไหลซึมออกมาจนแดงเถือกไปทั้งแถบทันที ทำเอาลิซ่าตื่นตะลึงกับผลงานของตัวเองก่อนจะปล่อยโฮออกมาเสียงดังลั่นเสียดื้อๆจองกุกดึงร่างบางเขามากอดแนบอกพลางลูบหลังปลอบแผ่วเบา

ลิซ่าร้องไห้เสียงดังเหมือนเด็กๆยังต่อว่าเสียงอู้อี้ปนเสียงสะอื้นดังออกมาจากซอกคอแกร่ง แต่คนที่พร่ำบอกว่าเกลียดกลับกอดลำคอหนาเอาไว้แน่น จองกุกยังคงลูบผมสวยตลอดจนแผ่นหลังบางให้เบาๆอย่างอ่อนโยนเช่นเดิม

จองกุกพูดขอโทษไม่ขาดปาก เฝ้าวนเวียนจูบศีรษะเล็กและขมับบางไม่ยอมห่างเหมือนจะย้ำว่าเขารู้สึกผิดและขอโทษตามที่พูดจริงๆไม่นานคนในอ้อมแขนก็นิ่งสงบจนเหลือแต่เสียงสะอื้นเป็นพักๆจองกุกดันคนในอ้อมแขนออกมาจ้องหน้ามือหนาประคองแก้มแดงก่ำเพราะร้องไห้หนักเอาไว้ทั้งสองข้างก่อนจะใช้ปลายนิ้วเช็ดน้ำตาให้แผ่วเบา

จองกุกเอ่ยเสียงนุ่ม จบประโยคเรียวปากได้รูปก็จูบซับน้ำตาตามผิวแก้มนุ่มและเปลือกตาบวมเป่งทั้งสองข้างด้วยกิริยาอ่อนโยน ลิซ่าที่ถูกขอโทษด้วยคำพูดและการกระทำโผเข้ากอดลำคอแข็งเอาไว้อีกครั้งซุกใบหน้าลงกับไหล่หนาไม่พูดไม่จาจองกุกก็กอดร่่างบางเอาไว้แนบอกเหมือนกันไม่คำตัดพ้อต่อว่าแค่นี้เขาก็พอใจแล้ว

เสียงทุ้มกระซิบใส่หูคนตัวเล็กด้วยความรู้สึกเต็มตื้นที่ออกมาจากหัวใจ ลูบไล้ร่างบางในอ้อมแขนปลอบประโลมผะแผ่วพักใหญ่ ลิซ่าก็หลับด้วยความอ่อนเพลีย จองกุกจึงทิ้งศีรษะลงกับผนังแล้วหลับตาลงช้าๆพลางถอนหายใจออกมาอย่างโล่งใจที่สุด จองกุกอุ้มร่างบอบบางกลับเข้าห้องนอนตัวเองแล้วจัดการเช็ดตัวเปลี่ยนเสื้อผ้าให้

แล้วตัวเองก็เข้าห้องน้ำไปจัดการตัวเองและแผลบนบ่าเรียบร้อยแล้วก็กลับเข้ามานอน จองกุกพึมพำกับคนตัวเล็กเบา

จากนั้นก็ปิดตาลงช้าๆถ้ายังอยากมีชีวิตรอดปลอดภัยเขาต้องตื่นก่อนลิซ่า ส่วนไอ้คำว่าเกลียดที่มันตกตะกอนอยู่ในหัวใจ เขาจะให้ยัยตัวแสบสุดที่รักเป็นคนลบออกไปให้ได้ คนอย่างจองกุกจะเปลี่ยนคำว่าเกลียดให้เป็นคำว่ารักเหมือนเดิมไม่ได้ให้มันรู้ไป!

วันรุ่งขึ้น

11.00น.

แสงแดดสาดส่องเข้ามาแยงตาลิซ่าที่นอนตะแคงหันหน้าเข้าหาหน้าตา ร่างบางปรือตาขึ้นมาช้าๆเมื่อตื่นเต็มที่ก็เห็นว่าตัวเองนอนอยู่ในห้องจองกุกแล้วพบว่าเจ้าของห้องนอนกอดเธออยู่จากทางด้านหลังลิซ่าก้มมองเสื้อผ้าเพราะรับรู้ได้ว่านอกจากเสื้อนอนตัวใหญ่ของเขาเธอก็ไม่ได้ใส่อะไรอีกแล้วใครเป็นเปลี่ยนเสื่อผ้าให้เธอ

จองกุกคลี่ยิ้มใจชื้นขึ้นมาเมื่อสรรพนามที่ลิซ่าแทนตัวกลับมาเหมือนเดิม

จองกุกหัวเราะหึๆแกล้งหยอดเย้าใส่ใบหูเล็ก

ลิซ่าอยากจะบอกว่าความโกรธมันหายไปพร้อมกับคำขอโทษอันแสนอ่อนโยนเมื่อคืนแล้วล่ะ แต่ก็ทำเมินหน้าพลางน้ำตารื้นขึ้นมาอีกครั้ง

จองกุกประคองแก้มนุ่มเอาไว้ทั้งสองข้าง ใช้ปลายนิ้วโป้งเกลี่ยน้ำตาที่ปริ่มออกจากขอบตาให้แผ่วเบาพลางแก้มเย้ายิ้มๆ

ลิซ่าตวัดตาค้อนคนพูด ลิซ่าเห็นสายตาจองกุกมองต่ำจึงก้มลงมองตามก็พบว่าเสื้อนอนที่เป็นกระดุมหน้ากระดุมหลุดออกมาตั้งสี่ห้าเม็ด ลิซ่ารีบกำสาบเสื้อไว้แน่นแล้วโผเข้ากอดจองกุก จองกุกคิดแล้วว่าต้องเป็นแบบนี้ จองกุกอุ้มคนขี้อายขึ้นมาคนโดนอุ้มถูกจูบแก้มไปหลายที ก่อนขายาวๆจะพาร่่างบางตรงไปยังห้องน้ำ

จองกุกวางลิซ่าลงตรงอ่างล้างหน้า มือเล็กยังคงกำสาบเสื้อไม่ยอมปล่อยจองกุกใช้ปลายนิ้วเรียวยาวเชยคางมนที่เอาแต่ก้มหน้าให้ขึ้นมาสบตาพลางเอ่ยเสียงนุ่ม

ท้ายประโยคจองกุกต้องการพูดยั่วคนตรงหน้า กำปั้นน้อยจึงทุบลงบนบ่าข้างที่เป็นแผลเต็มแรง จองกุกนิ่วหน้าด้วยความเจ็บ ลิซ่าหน้าเสียที่เห็นเนลือดซึมออกมาตรงบ่าเปื้อนเสื้อยืดสีขาวที่จองกุกสวมใส่

จองกุกจับมือลิซ่ามาวางตรงตำแหน่งหัวใจ

เรียวปากร้อนทาบทับลงบนกลีบปากนุ่มเมื่อได้ยินประโยคบอกรัก ปากอิ่มแย้มออกรับจูบแสนจะอ่อนโยนอย่างเต็มใจเพราะเธอรักเขากว่าเรียวปากร้อนจะยอมปล่อยจากปากอิ่มลิซ่าก็แทบขาดใจ

จองกุกยิ้มกับความน่ารักของคนตรงหน้า เขาปล่อยให้ลิซ่าอาบน้ำหลังจากนั้นจองกุกก็พาลิซ่าไปเดินซื้อของพาไปกินข้าว ตามใจคุณเธอทุกอย่างแค่เห็นเธอกลับมายิ้มแทนน้ำตาเมื่อคืนใจเขาก็มีความสุขแล้วเพราะเธอคืนคนที่เขารัก

🌸🌸🌸🌸🌸โปรดติดตามตอนต่อไป🌸🌸🌸🌸🤣