มหาสงครามมนตรา เซเวียร์

บทนำ

เด็กหนุ่มปริศนา

“ เฮ้ย ตื่นเดียวนี้เลยนะ เซเวียร์ ”

เสียงตะโกนดังจากเด็กหนุ่มด้านหน้าเกวียนตั้งแต่เช้าตรู่ แสงสีเหลืองค่อยๆสาดส่องเข้ามาในเกวียนที่กำลังจอดอยู่ข้างทาง ตัวผมที่กำลังนอนอยู่ด้านใน จริงๆผมก็ตื่นแล้วแต่แค่แกล้งไม่ตื่นเฉยๆ  ก่อนที่เด็กหนุ่มคนที่เรียกผมจะอารมณ์เสีย จะยื่นมือมาทางผม วงเวทย์สีฟ้าอ่อนปรากฏขึ้นมาพร้อมกับเสียงร่ายเวท

“ อาคา วาเรย เอกเซโต ”

หลังสิ้นเสียงร่ายเวท ก็มีงูน้ำออกมาจากวงเวทสีฟ้าอ่อนนั้น มันพุ่งตัวไปใส่ตัวผมที่กำลังนอนอยู่ พอมันชนใส่ผมมันก็ระเบิดทันที ผมจึงลุกขึ้นมาด้วยความอารมณ์เสียและเสื้อผ้าที่เปียกปอน ไปด้วยน้ำที่เกิดจากงูน้ำตัวนั้น

“ ทำบ้าอะไรของแกเนี่ย ครอส! ”

ผมโวยวายไปทางคนที่ร่ายเวทใส่ผม ตัวผมไว้ผมยาวสีดำ ดวงตาเรียวเล็กสีฟ้าอ่อน ใบหน้าเรียวเหมือนเด็กผู้หญิง รูปร่างผอมสูง ถ้าไปประกวดหนุ่มหล่อผมอาจจะตกรอบก็ได้แต่ถ้าประกวดสาวสวยไม่แน่ผมอาจจะเข้าไปได้ถึงรอบแปดคนสุดท้ายก็ได้

ตอนนี้ผมมองไปยังคนที่ร่ายเวทใส่ผมด้วยสายตาเขม็ง ก่อนที่เขาจะหันมาทางผมแล้วลุกจากที่นั่งคนขับเดินมาหาผม

“ ตื่นสักที  เอา! ได้เวลาเปลี่ยนเวรแล้ว ได้เวลาฉันพักมั้ง ” เด็กหนุ่มคนนั้นพูดจบก็ล้มตัวลงไปนอนทันที ส่วนตัวผมเองที่ไม่พอใจนิดหน่อยก็ต้องยอมจำใจลุกไปยังที่นั่งคนขับ เพื่อขับเกวียนต่อจากเขา ผมเริ่มขยับเกวียนเพื่อมุ่งหน้าไปสู่ภูเขาด้านหน้าเรา ด้านบนมีกำแพงสีขาวสูงใหญ่อยู่ตรงนั้นคือที่ตั้งของเมืองที่เรากำลังมุ่งหน้าไป

ระหว่างทางที่พวกเราเดินทางไปยังเมืองนั้น เต็มไปด้วยป่ามากมายแต่โชคยังดีที่ไม่มีสัตว์เวทออกมาทำร้ายพวกเราเลยสักนิด ผมค่อยๆสูดอากาศที่เริ่มเย็นขึ้นเพราะเรากำลังขึ้นเขาอยู่ สักพักเราก็มาถึงด่านตัวคนเข้าเมือง ผมจึงไปปลุกเพื่อนของผมที่นอนอยู่

“ ครอสๆ ตื่นได้แล้วถึงด่านแล้วนะ ” ผมพยายามปลุกเขาเท่าไรเขาก็ไม่ยอมตื่น ผมเลยลองคิดอะไรเล่นๆหวังเอาคืนจากครอส ผมยื่นมือออกไปข้างหน้าก่อนที่จะเริ่มร่ายเวทออกมา

“ เอโต โพโร อาชิเทโร ”

หลังสิ้นเสียงก็ปรากฏวงเวทสีแดงขนาดเล็กก่อนที่จะมีลูกไฟพุ่งออกมาจากวงเวทนั้น ลูกไฟนั้นค่อยๆพุ่งตรงไปยังเป้าหมายที่ผมกำหนดไว้แต่ไม่ทันไร เขาก็ตื่นขึ้นมาพร้อมกับร่ายเวทใส่ผม

“ รีเบโต ”

สิ้นเสียงของเขาลูกไฟผมก็หายไปในวงเวทของเขาก่อนที่จะมีลูกไฟขนาดใหญ่ออกมาจากวงเวทของเขาแทน มันพุ่งใส่ผม ผมจึงรีบหยิบถังใส่น้ำข้างๆมาสาดน้ำใส่มัน น้ำที่สาดไปนั้นดูเหมือนจะทำให้ลูกไฟนั้นหายไปได้แถมมันยังไปถึงตัวเขาอีกด้วย ตอนนี้เขาเปียกไปหมดทั้งตัว ผมเองบอกเลยว่าก็แอบรู้สึกซะใจนิดๆเหมือนกัน

“ รู้สึกว่าแกอยากโดนฉันย่างตายใช่ไหม เซเวียร์ ”

“ ไม่ใช่สักหน่อย ”

“ ช่างเถอะ เอารีบไปกันเร็ว เซเวียร์นายต้องมากับฉันด้วยเข้าใจไหม ” เขาส่งสายตาดุๆให้ผมก่อนที่จะลงไปจากเกวียน

เพื่อนของผมที่ส่งสายตาดุๆคนนี้ชื่อ ครอส คานาเลีย เป็นชายขี้โกรธ ชอบส่งสายตาน่ากลัวๆและออร่าสีดำออกมาจากตัวเองเสมอ ไว้ผมสั้นสีแดง ดวงตาสีเขียวอ่อน สูงร้อยแปดสิบสี่เซน ใบหน้าคมเหมือนกับพวกนักเลง แต่เขาก็ไม่เคยฆ่าใครหรือทำร้ายใครก่อนเลยสักครั้งเดียว

ผมเองก็ยังไม่ได้บอกชื่อพวกคุณเลย ผมชื่อ เซเวียร์ คานาเลีย เป็นเด็กกำพร้าครับ ส่วนนามสกุลผมกับครอสเหมือนกันเพราะว่านามสกุลนี้เป็นของพ่อที่ดูแลพวกเรามาด้วยกัน ที่เป็นเจ้าของสถานรับเลี้ยงเด็กกำพร้า แต่จริงๆครอสเองก็มีนามสกุลของตัวเองอยู่แต่ดูเหมือนเจ้าตัวไม่อยากจะบอกเท่าไร ถามว่าผมรู้ได้ไงนะหรอครับ ก็บอกได้เลยว่าผมไปแอบฟังตอนที่พ่อกับครอสคุยกันแล้วบังเอิญไปได้ยิน ชื่อจริงของครอสเข้านะสิ

ผมเดินออกไปหาครอสที่รออยู่นอกเกวียน ก่อนจะเดินไปที่บ้านไม้เล็กๆข้างด่าน บ้านหลังนั้นคือสถานที่ที่เราต้องยื่นเอกสารเข้าเมือง แต่จริงๆครอสไปคนเดียวก็ได้ ทำไมต้องให้ผมไปด้วยนะ

“ โอ้ดูนั้น สาวสวยล่ะ ”

“ จริงด้วย แต่น่าเสียดายเธอมีแฟนแล้วว่ะ ดูชายผมแดงข้างๆเธอสิ ”

เสียงทหารสองคนที่ยื่นคุมประตูด่านอยู่คุยแซวกัน โดยที่ไม่รู้เลยว่าไอ้สาวที่คุณพูดถึงคือตัวผม ผมนะเป็นผู้ชายนะเฟ้ย แค่เกิดมามีรูปร่างเหมือนผู้หญิงเท่านั้นเอง พวกเราไม่ได้สนใจสองคนนั้นและเดินตรงเข้าไปยังบ้านไม้หลังนั้น

“ สวัสดี มาทำเอกสารขอเข้าเมืองงั้นหรอ? ”

“ ครับ ผมครอส นักเรียนโรงเรียนเวทมนต์ วาราเทียร์ และคนนี้เพื่อนผม เซเวียร์ เป็นนักเรียนโรงเรียนเวทมนต์ วาราเทียร์เหมือนกัน ” ครอสพูดจบก็ยื่นเอกสารสองฉบับให้กับทหารตรงหน้า

“ อืม ไม่ใช่เอกสารปลอมด้วย เข้าใจแล้วนั่งรอตรงนั่งสักพัก เดียวเราจะทำเอกสารเข้าเมืองให้ ”

“ ขอบคุณครับ ” พวกเราสองคนเดินไปยังที่นั่งที่เขาชี้ ก่อนนั่งรออยู่สักพักเขาก็เรียกให้มาเอาเอกสาร

“ เรียบร้อยแล้ว เอาเอกสารไปยื่นหน้าด่านแล้วเข้าเมืองไปได้เลย ”

“ ขอบคุณครับ ” ครอสรับเอกสารมาก่อนที่เขาจะเดินออกจากประตูไป ทันทีที่ผมกำลังจะออกจากประตูนายทหารคนนั้นพูดกับผมว่า

“ มีแฟนทำตัวดุๆแบบนั้นระวังจะโดนคนอื่นเกลียดเอานะ ” เขาพูดแบบนั้นก่อนที่ผมจะตอบเขากลับไป

“ นั้นแค่เพื่อนนะครับ และผมเองเป็นผู้ชายครับไม่ใช่ผู้หญิงสักหน่อย ” ผมพูดจบก็ปิดประตูลงและเดินตามครอสไป อยากรู้จริงๆครอสกินอะไรเป็นอาหารเสริมเนี่ย ผมว่าครอสออกมาก่อนผมไม่กี่วิเองแต่ตอนนี้ตัวเขาอยู่ที่เกวียนพร้อมขับมันไปยังหน้าด่านแล้ว

“ เร็วสิ เซเวียร์ ”

ครอสบอกกับผมก่อนที่ผมจะรีบวิ่งไปขึ้นนั่งด้านหลังเกวียน ครอสขับเกวียนไปจนถึงด่านตรวจเอกสาร ทหารคนหนึ่งก็เข้ามาคุยกับเขา

“ ขอเอกสารยืนยันตัวหน่อยครับ ”

“ นี่ครับ ” ครอสยื่นเอกสารที่พวกเราได้มาเมื่อกี้ให้เขาไป

“ แบบนี้นี่เอง เข้าใจแล้ว นายคือครอสสินะ แล้วอีกคนที่ชื่อเซเวียร์อยู่ไหนละ? ” ครอสไม่ตอบอะไรก่อนจะหันไปมองด้านหลังเกวียนที่ผมนั่งอยู่ พวกเขาหน้าแดงขึ้นมาทันทีก่อนที่จะหันไปหาครอสอีกครั้ง

“ แน่ใจนะว่าเซเวียร์ ที่เขียนในใบนี้เป็นผู้ชาย ไม่ใช่ว่าตั้งใจเขียนผิดเพื่อปกป้องแฟนหรอกนะ ”

“ แน่นอน ไม่เชื่อเดียวให้ตรวจสอบไอ้บ้านั้นเลย ว่ามันมีดุ้นจริงไหม ”  ครอสพูดออกมาแบบไม่สนใจสายตาของเหล่าทหารที่มองเขาอยู่ ก่อนที่พวกเขาจะหันไปคุยกันแล้วหันกลับมาทางครอสอีกครั้ง

“ ผ่านเข้าไปได้เลย ถ้าเป็นนักเรียนของโรงเรียนเวทมนต์ วาราเทียร์ เราไม่สามารถตรวจสอบได้มากกว่าเอกสารยืนยันตัวกับเอกสารเข้าเมือง ”ทหารคนนั้นบอกกลับครอสก่อนที่อีกคนจะเดินไปเปิดประตูให้เกวียนเราผ่านเข้าไป

พอพวกเราเข้ามาในเมืองรอบข้างก็เต็มไปด้วยร้านแผงลอยจำนวนมากแต่ส่วนใหญ่ร้านพวกนั้นก็นำอาวุธไร้ชื่อของตัวเองมาขาย ร้านที่มีชื่อดังหน่อยก็จะตั้งอยู่ข้างทางมีโลโก้ มีตราให้เห็นชัดว่าเป็นของร้านนั้น ยิ่งเราเดินทางเข้าสู่ใจกลางเมืองมากเท่าไร ร้านยิ่งใหญ่ขึ้นและสร้างขึ้นจากผู้มีชื่อเสียงในการตีอาวุธระดับต้นๆของประเทศ

“ มองๆไปอาวุธแต่ละชิ้นที่ขายก็ดูยอดไปเลยเนอะ ว่าไหมครอส ” ผมหันไปถามครอสที่นั่งอยู่ด้านหน้าแต่เขาไม่ตอบอะไรกลับมาเลย

“ งั้นขอลงไป... ”

“ ไม่ได้ ” ไม่ทันทีผมจะพูดจบครอสก็ตอบกลับมาอย่างรวดเร็ว

“ เอ๋...”

“ ก็ถ้านายลงไป เดียวก็คงไปซื้อของโง่ๆมาอีก อีกอย่างเดียวเราก็จะถึงร้านที่เราจะไปแล้ว ทนรออีกนิดเถอะนะ ” ครอสพูดแบบนั้นก่อนที่จะทำให้เกวียนที่เรานั่งอยู่ไปเร็วขึ้น ไม่นานนักเขาก็จอดเกวียนตรงหน้าบ้านไม้เก่าๆหลังหนึ่ง

ครอสลงจากเกวียนแล้วเดินเข้าไปในบ้านหลังนั้นโดยไม่ได้บอกอะไรผมสักคำ บอกตรงๆผมตอนนี้รู้สึกกลัวบ้านหลังนั้นจริงๆมันดูเหมือนบ้านผีสิงยังไงไม่รู้สิ แต่ว่ากลัวจริงๆนั้นแหละนะ หลังจากครอสเข้าไปข้างในไม่กี่วิผมเองก็ลงจากเกวียนแล้วเดินเข้าบ้านหลังนั้นตามครอสไป

“ ลุงเกล อยู่ไหมครับ ผมครอส นักเรียนโรงเรียนเวทมนต์ วาราเทียร์ ที่ส่งจดหมายมาก่อนหน้านี้เองครับ ” ครอสตะโกนเรียกไปแต่ไร้เสียงตอบกลับมา ก่อนที่ประตูด้านหลังเคาเตอร์จะเปิดออก

“ โทษทีนะ พอดีกำลังตีดาบใหม่อยู่ ช่วยรอสักแปปหนึ่งได้ไหม ”

“ ได้ครับ ”

ครอสตอบกลับไปก่อนที่เจ้าของเสียงจากหลังประตูนั้นจะปิดประตูลงอีกครั้ง ผมค่อยๆหันไปมองรอบตัวที่เต็มไปด้วยอาวุธมากมาย ที่ติดอยู่บนผนังกำแพงนั้นเป็นดาบจำนวนมาก ในตู้กระจกข้างเคาเตอร์เองก็มีมีดสั้นหลายชิ้นวางอยู่ ตรงข้างๆตู้กระจกเองก็มีหอกหลายเล่มถูกตั้งวางไว้อย่างดี บางเล่มก็มีลวดลายแปลกประหลาดอยู่บนตัวหอก

“ อ่า...ขอโทษทีนะที่มาช้า ดาบเล่มใหม่นี่ใช้เวลาตีนานกว่าที่คิดเสียอีก ” เจ้าของเสียงเปิดประตูออกมา พร้อมกับถือดาบสีฟ้าอ่อนราวกับคริสตันออกมาด้วย

“ ไม่เลยครับ แล้วนั้นดาบอะไรครับ ลุงเกล ”

“ นี่นะหรอ นี่คือดาบมณีสมุทร สร้างขึ้นจากเพชรทั้งเจ็ดชนิดที่หาได้แค่ มหาสมุทรเบอเนียร์เท่านั้น แน่นอนว่าราคาแพงมาก เพราะสองปีจะเจอเพชรพวกนี้ได้แค่ชนิดละก้อนเอง ” คนที่ถูกครอสเรียกว่าลุงเกล บอกกับพวกเรา ชายคนนั้นเป็นคนตัวสูง หัวล้าน ดวงตาสีเหลืองอ่อน ผิวคล้ำ ใส่เสื้อแขนสั้นเก่าๆกับกางเกงขายาวที่ขาดนิดหน่อย แต่เพราะเขาใส่ชุดแบบนั้นเราเลยได้เห็นกล้ามของเขาที่เป็นมัดๆ

“ งั้นหรอครับ ลุงเกลครับอย่างที่ผมเขียนในจดหมาย พอจะมีวิธีสร้างดาบที่ทำให้เพื่อนผมใช้ได้รึเปล่าครับ ” ครอสถามลุงเขาก่อนที่เขาจะกวักมือเรียกพวกเรา

“ ได้สิ งั้นตามฉันมาด้านหลังนะ เดียวฉันจะหาวิธีที่ทำให้เพื่อนของเธอสามารถใช้ดาบได้ ” ลุงเกลพูดจบก็เดินจากไปด้านหลังทันที ก่อนที่พวกเราจะตามเข้าไป พอเข้ามายังหลังประตูที่ลุงเกลออกมาตอนแรก ก็เป็นห้องตีดาบขนาดใหญ่ ดูแล้วอาจจะใหญ่กว่าห้องเมื่อกี้อีก ลุงเกลบอกให้พวกเราสองคนเดินตามเขาไปจนถึงแท่นขนาดใหญ่บางอย่าง ที่สูงเกือบสองเมตร

“ เอาล่ะ งั้น...เธอชื่อครอสใช่ไหม ”

“ ครับ ”

“ งั้นเธอพาเพื่อนเธอมาวางแขนตรงนี้ทีนะ ” เขาบอกกับผมก่อนจะหันหลังไปทำอะไรสักอย่างกับโต๊ะด้านหลัง

“ เซเวียร์ไปสิ ”

“ อะ...อืม ” ผมขานตอบรับก่อนที่จะเอาแขนไปวางไว้ตรงนั้น

“ รีรี รีเบราเช ” ครอสร่ายเวทใส่ผม หลังร่ายเวทเสร็จแขนผมก็ไม่สามารถขยับออกจากตรงนั้นได้  ลุงเกลเองก็หันมาพร้อมเข็มฉีดยา

“ ไม่นะ อย่าแกล้งกันแบบนี้สิครอส ”

“ ขอโทษนะ แต่การจะทำดาบของนายเราต้องเอาเลือดนายมาตรวจสอบก่อนว่าจะใช้วตถุดิบไหนในการสร้าง ” ครอสพูดด้วยสีหน้าเย็นชาก่อนที่ลุงเกลจะทำนายตกใจเล็กน้อย

“ นาย?...เพื่อนเธอไม่ใช่ผู้หญิงงั้นหรอ? ”

“ ไม่ใช่ครับ ”

“ ครอส! อย่าทำแบบนี้กับฉันนะ ” ผมตะโกนสุดชีวิตก่อนที่ลุงเกลจะเอาเข็มฉีดยามาใกล้ผม เวลานั้นผมไม่รู้ว่าเกิดอะไรกับผมต่อไป สิ่งที่ผมรู้ก็คือ ผมสลบไปเรียบร้อยแล้วตอนนั้น