SO FXXK l INTRO
INTRO
ร่างเล็กในชุดกีฬากำลังวิ่งแย่งลูกฟุตบอลกลมๆที่สนามหญ้าด้วยใบหน้าจริงจัง รวมถึงการฝึกฝนซ้อมมาเกือบห้าปี ทำให้ผู้ชายตัวเล็กดูบอบบางอย่าง 'ซูกัส' ไม่เป็นสองรองใครทั้งนั้นในเรื่องกีฬาโดยเฉพาะ การเล่นฟุตบอล...
เวลาผ่านไปจนท้องฟ้าแปรเปลี่ยนเป็นสีดำ มีแสงสว่างสีส้มจากเสาไฟแทนที่แสงธรรมชาติของพระอาทิตย์ ทีมฟุตบอลประจำโรงเรียนก็ได้ฤกษ์งามยามดีเห็นสมควรที่จะหยุดวิ่งไล่เตะลูกฟุตบอลกันเสียที...
ซูกัสกึ่งเดินกึ่งวิ่งแยกออกมาจากพองเพื่อนของตัวเอง ตั้งใจจะไปล้างหน้าล้างตาเช็ดคราบเหงื่อที่เปียกโชกจนชุ่มแผ่นหลังนี่สักหน่อย...เกือบจะถึงหน้าห้องน้ำแล้วเชียว ถ้าไม่มีใครสักคนวิ่งมาโอบไหล่จากด้านหลังเสียก่อน! 'ฟีฟ่า'
" อ๊ะ!...ไอ้เชี่ยฟี่ "
" แฮ่กๆ ไม่รอกูเลย! "
" ก็นึกว่ามึงจะเข้าไปหากัปตันก่อน...กูเห็นมันแว๊บๆนะเมื่อกี้ " ซูกัสพูดไปก็หันหลังกลับไปมอง 'เจอาร์' คนที่เป็นทั้งกัปตันทีมฟุตบอลและเพื่อนสนิทกลุ่มเดียวกัน เห็นมันนั่งไขว่ห้างทำหน้าเบื่อโลกอยู่จริงๆแต่ถึงอย่างนั้นเจ้าตัวก็คิดว่ามันคือเรื่องปกติของเพื่อนคนนี้...
คนอย่างไอ้เจอาร์ไม่ได้วิ่งไล่เตะบอล ก็วิ่งไล่เต๊าะสาวล่ะวะ...
ซูกัสแค่คิดในใจ ก่อนจะหันหน้ากลับมาทางเดิมแต่ก็คงจะลืมนึกไปว่าทางที่หันกลับมามีใบหน้าของเพื่อนอีกคนอยู่ ทำให้ตอนนี้ทั้งคู่มีระยะห่างของใบหน้าไม่ถึงหนึ่งเซนติเมตรด้วยซ้ำ ฟีฟ่าก็ไม่ได้คิดที่จะถอยหนีส่วนซูกัสเองก็ทำหน้างุนงงเห็นเป็นเรื่องปกติ...ก็พวกเขาเป็นเพื่อนกันนี่ จะใกล้กว่านี้ยังได้เลย!
" สัส " กลายฟีฟ่าเป็นฝ่ายถอยทัพเสียเอง...แต่มือก็ยังโอบไหล่เล็กของอีกคนไว้อยู่ ซูกัสได้ยินอีกคนพ่นคำหยาบออกมาแต่ก็ไม่ได้ตอบโต้อะไรเพราะเหนื่อยจากการแย่งบอลแมทต์เมื่อสักครู่นี้มาก...พอถึงอ่างล้างหน้าซูกัสก็สะบัดแขนของฟีฟ่าออกจากนั้นก็ก้มลงไปล้างหน้าทันทีโดยไม่ได้สังเกตุว่าเพื่อนของเขากำลังมองเขาด้วยสายตาแบบไหนอยู่...
หลังจากที่ซูกัสล้างหน้าล้างตามา ใบหน้าขาวใสที่ถูกชำระล้างด้วยโฟมล้างทำให้เจ้าตัวดูสดชื่นมากขึ้น ผมสีน้ำตาลลาเต้อ่อนๆผสมกับสีบลอนด์ช่วยเสริมให้ซูกัสหน้าหวานกว่าผู้ชายปกติ ไหนจะดวงตาสองชั้นกลมโตใสวิ้งค์เข้ากันได้ดีกับจมูกโด่งปลายรั้นเล็กน้อยแสดงถึงความแสบสันเอาเรื่องอยู่เหมือนกัน เวลาโกรธคงจะน่ากลัวมาก อย่างหลังฟีฟ่ารู้ลึกเป็นอย่างดีเลย...ตอนนี้เขากำลังยืนกอดอกพิงทางเข้า-ออกประตูห้องน้ำรออีกคนที่กำลังเช็ดหน้าเช็ดตาตัวเองอยู่ นานเท่าไหร่แล้วก็ไม่รู้ที่สายตาของหนุ่มนักกีฬาอย่างฟีฟ่ามีแต่ซูกัสเต็มไปหมด...
แต่ก็นั่นแหล่ะ...ถ้าเขาพูดออกไปล่ะก็ เขาคงจะกลายเป็นคนโง่งี่เง่าและสุดท้ายเขาก็จะกลายเป็นคนที่ไม่ได้อะไรจากซูกัสเลย...แม้แต่คำว่าคนรู้จักก็ตาม
" ร้อนฉิบหายเลยไอ้เหี้ย! " ริมฝีปากเล็กพูดคำหยาบออกมาเต็มปากเต็มคำตามประสาเพื่อนคุยกันปกติ
ฟีฟ่าได้ยินก็ถึงกับหลุดออกจากห้วงความคิดของตัวเองก่อนจะโฟกัสสายตาไปที่ซูกัสใหม่อีกครั้ง เห็นคนตัวเล็กกำลังง่วนอยู่กับการหาของหรืออะไรสักอย่าง...แค่เท่านั้นฟีฟ่าก็รู้เลยว่าอีกคนกำลังหาอะไรอยู่ หนุ่มหล่อแอบอมยิ้มก่อนจะล้วงกระเป๋ากางเกงตัวเอง ชูเส้นยางรัดผมของเขาให้อีกคนได้ดู
" โอ้ะ! " ดวงตากลมโตลุกวาวก่อนจะรีบสาวเท้าเข้ามาหาฟีฟ่าที่ยังยืนอยู่มุมเดิม ซูกัสกำลังจะคว้ายางรัดผมจากมืออีกคนแต่ฟีฟ่าก็ชูมันขึ้นเต็มความยาวของแขน
" ไม่เอาก็ได้วะ " ซูกัสจิ๊ส์ปากอย่างหงุดหงิด พลางทำท่าจะเดินหนีแต่ฟีฟ่าไวกว่า...เขาเกี่ยวรอบเอวของอีกคนไว้ทันจากนั้นก็จับซูกัสหันกลับมาหาตัวเองเหมือนเดิม
" ไอ้ฟี่! "
" เดี๋ยวกูรัดให้ " ฟีฟ่าบอกเสียงเบา แต่ริมฝีปากก็ยังยิ้มอยู่ได้ ซูกัสย่นคิ้วเล็กน้อยแต่ก็ยอมยืนนิ่งๆให้อีกคนมันรวบผมข้างหน้าขึ้นเพื่อมัดไว้ให้ ฟีฟ่าใช้เวลานานมากกว่าจะรัดผมกระจุกเล็กๆบนหัวของซูกัสได้ แล้วพอทำได้เขาก็ยืนภูมิใจกับมันอยู่สักพัก ความจริงเขาแค่อยากอยู่ตรงนี้กับซูกัสอีกหน่อยต่างหากล่ะ...
" โอ๊ย! " คนตัวสูงกว่ารีบยกมือกุมหน้าผากตัวเองด้วยความเจ็บแสบ...หลังจากเผลอมองหน้าคนตัวเล็กตั้งนาน รู้สึกตัวอีกทีก็โดนอีกคนดีดนิ้วเข้าหน้าผากซะเต็มแรง!
" จ้องเหี้ยอะไรของมึง " ซูกัสพูดก่อนจะเบี่ยงตัวเดินนำออกจากห้องนำไปก่อน ฟีฟ่ายืนลูบหน้าผากตัวเองต่อ ความเจ็บเริ่มกลายเป็นปวด...อีกสักพักมันคงจะบวมแหงๆ!
" มองนิดมองหน่อยไม่ได้หรือไงวะ...ซี้ดด เจ็บโว้ย! "
" บ่นอะไรของมึงห๊ะ! เดี๋ยวเหอะ! " แค่แอบบ่นกับตัวเองเสียงเบาๆแต่คนหูดีที่เดินนำไปแล้วยังได้ยินมัน ซูกัสหันกลับมาชี้หน้าเพื่อนตัวเองก่อนจะแกล้งทำเสียงเขียวปั๊ดใส่อารมณ์ลงไปด้วย ฟีฟ่าเห็นก็รีบส่ายหน้าไปมาเป็นท่าประกอบพร้อมกับเอ่ยตอบ
" ไม่มี! ใครบ่นอะไร? ไม่มี!! "
" ก็ดี! อย่าให้ได้ยินอีกนะมึ- "
" ทำบ้าอะไรของหล่อน!!! " แต่ก่อนจะได้แกล้งเพื่อนต่อ เสียงหวีดแหลมๆของผู้หญิงก็ดังสนั่นกลางสนามบอล เขาทั้งสองคนรีบหันไปตามทิศทางเสียงทันที ภาพที่เห็นคือผู้หญิงสวยจัดในชุดนักศึกษากำลังจะตบกันแหลก ที่สำคัญไปกว่านั้นคือ เพื่อนของพวกเขามันยืนนิ่งเฉยคั่นอยู่ตรงกลางน่ะสิ!!
" ฉิบหายแล้วไง! " ซูกัสพูดก่อนจะรีบวิ่งไปหาเจอาร์ ได้ยินพวกเธอทะเลาะกันเสียงดังและแน่นอนว่าซูกัสคุ้นหน้าคุ้นตามันทั้งสองคนนั่นแหละ!
" เอาอีกแล้วนะมึงไอ้เจย์ " ฟีฟ่าตามมาดูบ้าง พร้อมกับพยายามจะจับซูกัสให้ถอยห่างจากพวกหล่อน แต่เรื่องอะไรซูกัสจะถอย ในเมื่อสาวสวยที่ชื่อ 'ว่านแพร' คนนี้ คือคนที่เขาแอบมองอยู่ตั้งนาน!
" เธอชื่ออะไร "
" เอ๊ะ? ว่านแพร! แล้วทำไมย- "
เพี้ยะ!!
" เหี้ย! " ซูกัสสบถออกมาพร้อมๆกับใบหน้าหวานสวยของว่านแพรสะบัดไปด้านข้างด้วยฝีมือของส้มจี๊ด เขารีบดึงร่างเพรียวของว่านแพรออกก่อนที่เธอจะโดนอีกฉาดสองฉาด ...ในขณะที่ผู้หญิงสองคนนี้กำลังจะแหกอกกันตาย แต่ตอนนี้ดูเหมือนเพื่อนของเขาจะไม่รู้ร้อนรู้หนาวอะไรเอาเสียเลย!
" เฮ้ย! กัปตัน! มึงก็ห้ามๆส้มหน่อยดิวะ! "
ซูกัสเห้นท่าไม่ดีก็เรียกร้องขึ้น ผลลัพท์ที่ได้มาจากเจอาร์คือการเบ้ปากและไหวไหล่คืนให้ ผู้หญิงสองคนเริ่มทะเลาะกันดังมากขึ้นเรื่อยๆ ซูกัสตัวสูงกว่าว่านแพรแค่นิดเดียวแล้วตอนนี้เธอก็กำลังพยายามสะบัดตัวให้หลุดออกจากตัวซูกัสซะให้ได้!
" ฟี่! มึงช่วยทำอะไรสักอย่างดิ๊! " ซูกัสรั้งเอวว่านแพรไว้พร้อมกับชะโงกหน้าออกมาพูดกับฟีฟ่าเนื่องจากเขาจะรั้งตัวผู้หญิงคนนี้ไม่อยู่จริงๆแล้ว แต่ฟีฟ่ายังไม่ทันได้ทำอะไร เจอาร์ก็ตัดจบเฉียบด้วยการแลกจูบกับส้มจี๊ดต่อหน้าต่อหน้าว่านแพรและเพื่อนทุกคนเฉย...
" อึก! จะ เจย์!! "
" เอ่อ กลับก่อนเถอะนะครับพี่แพร เดี๋ยวผมไปส่ง... "
" มะ อึก ไม่!! ไม่!!! เจอาร์!! กรี๊ดดดดด ฮือออออ ฮึก ฮือออออ "
ซูกัสมาส่งว่านแพรถึงหน้าบ้าน ถึงแม้ว่าเขาจะเป็นเพื่อนเจอาร์แต่ก็อดสงสารเธอไม่ได้ สาเหตุอย่างหนึ่งก็เพราะเธอร้องไห้อย่างหนัก...น้ำตาผู้หญิงนี่เป็นต้องห้ามของผู้ชายทุกคนอยู่แล้ว ตอนนี้เธอสะอึกสะอื้น ดวงตาที่เคยงดงามเด็ดเดี่ยวราวกับนางพญาบอบช้ำและแดงก่ำ สภาพว่านแพรดูไม่ค่อยดีนัก...
เธอคงเสียใจไม่น้อยที่โดนเพื่อนสนิทเขาทำแบบนั้น...
" ฮึก ฮืออออ เจย์ อึก อย่าทิ้งแพร ฮึก ไม่!! กรี๊ดดดดดดด!! "
" พะ พี่แพร! พี่แพรครับ ใจเย็นๆ ใจเย็นๆก่อนนะครับ "
ว่านแพรกรีดร้องเสียงเรียกชื่ออดีตคนรักดังขึ้นมาหลายรอบราวกับคนเสียสติก็ไม่ปาน ร่างกายเธอสั่นไหวตามแรงสะอื้นของตัวเอง ใบหน้าที่เปื้อนคราบน้ำตากับเสียงร้องไห้เบาๆดังระงมอยู่ภายในรถยนต์คันเล็กของซูกัสเอง หนุ่มหน้าสวยก็ไม่รู้จะปลอบเธอด้วยคำพูดใดที่ดีกว่าคำเหล่านี้
จากนั้นไม่นานนักเขาก็เริ่มหาเรื่องพูดปลอบประโลมให้หญิงสาวใจเย็นลง ว่านแพรยังคงน้ำตาไหลเป็นสาย...เธอดูอ่อนแอและน่าสงสารในเวลาแบบนี้ คนตัวเล็กพยุงเธอมาส่งที่หน้าบ้าน ว่านแพรกดกริ่ง...สักพักก็มีผู้หญิงวัยกลางคนเดินออกมาเปิด พวกเธอดูตกอกตกใจกับสภาพของว่านแพรอย่างมาก
" ตายแล้ว! ยัยแพรเป็นอะไรลูก!! เกิดอะไรขึ้น! " คนที่ดูเหมือนจะเป็นมารดาของเธอหน้าซีดเผือด รีบวิ่งมาโอบกอดเธอเอาไว้ ไม่นานนักว่านแพรก็เริ่มร้องไห้ออกมาอีกอย่างบ้าคลั่ง! และนั่นทำให้เธอหายใจหายคอไม่ทันและยิ่งไปกว่านั้นคือเธอกำลังจะเป็นลม!!
" ว๊าย! ยัยแพร!! ...พอส! ตาพอส!! "
ซูกัสตกใจไม่น้อยกว่าครอบครัวของว่านแพรเลย หนุ่มหน้าสวยกำลังจะวิ่งเข้าไปรับร่างที่กำลังไร้สติของหญิงสาวแต่สายตาดันไปสะดุดกับชายหนุ่มร่างสูงโปร่ง ใบหน้าขาวใสพร้อมกับดวงตาดำเล็กเท่าเมล็ดถั่วงอก คิ้วสีดำเรียงเส้นสวยตอนนี้กำลังขมวดเข้าหากันจนยุ่งเหยิงแต่พอมาเห็นสภาพของคนเป็นพี่ ดวงตาตี๋ก็เริ่มขยายกว้างขึ้นมาทันที!
" แพร!!! "
อ่ะ ใครเคยสาปแช่งอิพอสให้ตายห่าตายโหงในเรื่องเจอาร์
มารวมตัวขอขมานางกันตรงนี้ 55555555555
ฝากด้วยข่า เรื่องใหม่นะเรื่องใหม่ จุ้บๆๆๆ ♥
#พอสอย่าตีกัส
สกรีมแท็กนี้แล้วมาเจอะกั๊นในทวิตนะคะ ♥
ใครตามมาบ้าง ไหนเม้นนนนนแสดงตัวหน่อยยย!!!
ความคิดเห็นทั้งหมด ()
กรุณาเข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น