ตอนที่ 1
สวัสดีคะทุกคน ฉันชื่อมิลล์ ครอบครัวของฉันมีกันอยู่แค่ 3 คน แม่ฉันแล้วก็น้องสาวอีกหนึ่งคน ตอนนี้ฉันเรียนจบแล้ว ส่วนน้องของฉันกำลังเรียนอยู่อนุบาล เพราะน้องเป็นลูกหลงทำให้เราอายุห่างกันมาก ส่วนคุณพ่อของฉันท่านจากไปโดยอุบัติเหตุ เพราะความไม่ระวังของคนบางคนทำให้เราต้องเสียเสาหลักของครอบครัวไป ตอนนั้นแม่เสียใจมาก ไม่ทำอะไรเลยเอาแต่นั่งร้องไห้กอดรูปพ่อ พอผ่านไปสักระยะหนึ่งแม่ฉันก็เริ่มกลับมาทำงาน ตอนนี้ฉันทำงานอยู่ในบริษัทของครอบครัวเรา บริษัทของคุณพ่อเป็นบริษัทขนาดกลางที่ทำเกี่ยวกับออกแบบ ฉันจบด้านออกแบบมาก็เลยเข้ามาทำงานแทนคุณพ่อคุณแม่
"มิลล์กินข้าวได้แล้วลูก"
"คะ คุณแม่"
ฟอดด
ฉันเดินลงมาข้างล่างเพื่อกินข้าวกับแม่และน้อง ครอบครัวเราทำแบบนี้ทุกวันคือนั่งกินข้าวพร้อมหน้ากันแล้วฉันก็จะเป็นคนไปส่งน้องของฉันไปเรียน ส่วนคุณแม่ก็จะแยกกันไปทำงาน ส่วนใหญ่คุณแม่จะทำเกี่ยวกับเอกสารแล้วก็พวกบัญชีของบริษัท
"หอมแม่แล้วหอมเค้าบ้างสิ"
"อะไรคะคุณมิ้นท์"
ฟอดด
มิ้นท์คือน้องสาวของฉันเราอายุห่างกัน19 ปี ห่างกันมากจนบ้างครั้งไปไหนด้วยกันคนอื่นยังคิดว่าเราเป็นแม่ลูกกันเลย
"แม่คะ เดี๋ยววันนี้หนูไปส่งน้อง ตอนเย็นแม่ไปรับน้องได้ไหมคะ พอดีหนูมีงานข้างนอกอ่ะคะ"
"ได้ลูก อย่าทำงานหนักมากละ ดูแลตัวเองบ้าง"
"รับทราบคะแม่ หนูไปทำงานก่อนนะคะ รักแม่นะคะ"
"สวัสดีคะคุณแม่"
"สวัสดีคะ ขับรถดีๆนะมิลล์ ตั้งใจเรียนนะมิ้นท์"
"คะ แม่"
ครืดดด ครืดดดด
-ลูกหว้า-
"ฮัลโหลว่าไงคะ คุณลูกหว้า"
"อยู่ไหนแล้วยะ อย่าลืมนะว่ามีนัด"
"ไม่ลืมค่าา กำลังไปคะ เพิ่งส่งยัยมิ้นท์เสร็จ"
"เค ขับรถดี ๆ แก"
"เค ๆ เจอกัน ๆ"
ลูกหว้าเป็นเพื่อนของฉันตั้งแต่สมัยเรียนอนุบาลคุณพ่อกับคุณแม่ของเราสนิทกัน แล้วเราก็เรียนด้วยกันมาตลอด ขนาดทำงานยัยลูกหว้ายังมาทำกับฉันเลย แบบนี้ไงทุกคนที่รู้จักพวกเราถึงชอบเรียกพวกเราว่าแฝดคนละฝา แต่ตัวนี่แทบจะติดกันตลอด
"รอนานไหมแก"
"ไม่นานหรอกเจ้าคะ"
"ก็ใครให้แกมาก่อนละ"
"ก็ฉันตื่นเต้นอ่ะ งานนี้งานใหญ่ด้วย"
"ฉันก็ตื่นเต้น ไม่รู้จะออกมาเป็นยังไง"
"ไปแก ลุย"
-เหนือ-
หึ ในที่สุดวันนี้ก็มาถึง วันที่ผมได้แก้แค้นคนที่มันทำให้น้องของผมต้องเจ็บ เพราะครอบครัวมันทำให้ผมต้องเสียน้องสุดที่รักไปพร้อมกับหลานในท้อง ผมไม่มีทางปล่อยให้ครอบครัวมันมีความสุขแน่ ไม่มีวัน มนภัทร
"เห้ย ไอ้เหนือมึงจะเอาอย่างนี้จริงๆ เหรอว่ะ"
"เออ ครอบครัวมันต้องรับผิดชอบ"
"แต่ทางนั้นเค้าก็สูญเสียเหมือนกันนะเว้ย มันไม่ใจร้ายไปหน่อยเหรอว่ะ"
"มันเสียแค่คนเดียว กูต่างหากที่เสียแก้วตาดวงใจไป กูไม่ได้ดูใจน้อง กูไม่เคยได้คุยกับหลาน กูไม่เคยรับรู้ด้วยซ้ำว่าน้องกูท้อง ถ้าวันนั้นมันไม่ประมาทหลานก็คงอยู่กับกูไหม"
"ยังไงกูก็ห้ามมึงไม่ได้อยู่แล้ว มึงจะทำอะไรก็คิดดี ๆ ละกัน"
"ขอบใจเว้ย ไอ้เต้"
"เออ งั้นไปกันเถอะ จะได้ไปทำให้มันจบ ๆ ไป"
"หึ กูก็ทนรอที่จะเจอไม่ไหวแล้วเหมือนกัน".....
ความคิดเห็นทั้งหมด ()
กรุณาเข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น